Aristophanes, Wasps, Episode

εἴ τις θύρασιν ἡλιαστής, εἰσίτω:? ὡς ἡνίκ ἂν λέγωσιν οὐκ ἐσφρήσομεν. τίς ἆρ ὁ φεύγων· οὗτος. ὅσον ἁλώσεται. ἀκούετ ἤδη τῆς γραφῆς. ἐγράψατο κύων Κυδαθηναιεὺς Λάβητ Αἰξωνέα τὸν τυρὸν ἀδικεῖν ὅτι μόνος κατήσθιεν τὸν Σικελικόν. τίμημα κλῳὸς σύκινος. θάνατος μὲν οὖν κύνειος, ἢν ἅπαξ ἁλῷ. καὶ μὴν ὁ φεύγων οὑτοσὶ Λάβης πάρα. ὦ μιαρὸς οὗτος: ὡς δὲ καὶ κλέπτον βλέπει, οἱο῀ν σεσηρὼς ἐξαπατήσειν μ οἰέται. ποῦ δ <ἔσθ> ὁ διώκων, ὁ Κυδαθηναιεὺς κύων· αὗ αὗ. πάρεστιν οὗτος. ἕτερος οὗτος αὖ Λάβης. ἀγαθός γ ὑλακτεῖν καὶ διαλείχειν τὰς χύτρας. σίγα, κάθιζε: σὺ δ ἀναβὰς κατηγόρει. φέρε νυν ἅμα τήνδ ἐγχεάμενος κἀγὼ ῥοφῶ. τῆς μὲν γραφῆς ἠκούσαθ ἣν ἐγραψάμην ἄνδρες δικασταὶ τουτονί. δεινότατα γὰρ ἔργων δέδρακε κἀμὲ καὶ τὸ ῥυππαπαῖ. ἀποδρὰς γὰρ ἐς τὴν γωνίαν τυρὸν πολὺν κατεσικέλιζε κἀνέπλητ ἐν τῷ σκότῳ - νὴ τὸν Δί ἀλλὰ δῆλός ἐστ: ἔμοιγέ τοι τυροῦ κάκιστον ἀρτίως ἐνήρυγεν ὁ βδελυρὸς οὗτος. κοὐ μετέδωκ αἰτοῦντί μοι. καίτοι τίς ὑμᾶς εὖ ποιεῖν δυνήσεται, ἢν μή τι κἀμοί τις προβάλλῃ τῷ κυνί· οὐδὲν μετέδωκεν οὐδὲ τῷ κοινῷ γ ἐμοί. θερμὸς γὰρ ἁνὴρ οὐδὲν ἧττον τῆς φακῆς. πρὸς τῶν θεῶν μὴ προκαταγίγνωσκ ὦ πάτερ, πρὶν ἄν γ ἀκούσῃς ἀμφοτέρων. ἀλλ ὦγαθὲ τὸ πρᾶγμα φανερόν ἐστιν: αὐτὸ γὰρ βοᾷ. μή νυν ἀφῆτέ γ αὐτόν, ὡς ὄντ αὖ πολὺ κυνῶν ἁπάντων ἄνδρα μονοφαγίστατον, ὅστις περιπλεύσας τὴν θυείαν ἐν κύκλῳ ἐκ τῶν πόλεων τὸ σκῖρον ἐξεδήδοκεν. ἐμοὶ δέ γ οὐκ ἔστ οὐδὲ τὴν ὑδρίαν πλάσαι. πρὸς ταῦτα τοῦτον κολάσατ: οὐ γὰρ ἄν ποτε τρέφειν δύναιτ ἂν μία λόχμη κλέπτα δύο: ἵνα μὴ κεκλάγγω διὰ κενῆς ἄλλως ἐγώ: ἐὰν δὲ μή, τὸ λοιπὸν οὐ κεκλάγξομαι. ἰοὺ ἰού. ὅσας κατηγόρησε τὰς πανουργίας. κλέπτον τὸ χρῆμα τἀνδρός: οὐ καὶ σοὶ δοκεῖ ὦλεκτρυόν· νὴ τὸν Δί ἐπιμύει γέ τοι. ὁ θεσμοθέτης: ποῦ σθ οὗτος· ἀμίδα μοι δότω. αὐτὸς καθελοῦ: τοὺς μάρτυρας γὰρ ἐσκαλῶ. Λάβητι μάρτυρας παρεῖναι τρύβλιον δοίδυκα τυρόκνηστιν ἐσχάραν χύτραν, καὶ τἄλλα, τὰ σκεύη τὰ προσκεκαυμένα. ἀλλ ἔτι σύ γ οὐρεῖς καὶ καθίζεις οὐδέπω· τοῦτον δέ γ οἶμ ἐγὼ χεσεῖσθαι τήμερον. οὐκ αὖ σὺ παύσει χαλεπὸς ὢν καὶ δύσκολος, καὶ ταῦτα τοῖς φεύγουσιν, ἀλλ ὀδὰξ ἔχει· ἀνάβαιν, ἀπολογοῦ. τί σεσιώπηκας· λέγε. ἀλλ οὐκ ἔχειν οὗτός γ ἐοίκεν ὅ τι λέγῃ. οὔκ, ἀλλ ἐκεῖνό μοι δοκεῖ πεπονθέναι, ὅπερ ποτὲ φεύγων ἔπαθε καὶ Θουκυδίδης: ἀπόπληκτος ἐξαίφνης ἐγένετο τὰς γνάθους. πάρεχ ἐκποδών. ἐγὼ γὰρ ἀπολογήσομαι. χαλεπὸν μὲν ὦνδρες ἐστὶ διαβεβλημένου ὑπεραποκρίνεσθαι κυνός, λέξω δ ὅμως. ἀγαθὸς γάρ ἐστι καὶ διώκει τοὺς λύκους. κλέπτης μὲν οὖν οὗτός γε καὶ ξυνωμότης.

μὰ Δί ἀλλ ἄριστός ἐστι τῶν νυνὶ κυνῶν οἱό῀ς τε πολλοῖς προβατίοις ἐφεστάναι. τί οὖν ὄφελος, τὸν τυρὸν εἰ κατεσθίει· ὅ τι· σοῦ προμάχεται καὶ φυλάττει τὴν θύραν καὶ τἄλλ ἄριστός ἐστιν: εἰ δ ὑφείλετο, ξύγγνωθι. κιθαρίζειν γὰρ οὐκ ἐπίσταται. ἐγὼ δ ἐβουλόμην ἂν οὐδὲ γράμματα, ἵνα μὴ κακουργῶν ἐνέγραφ ἡμῖν τὸν λόγον. ἄκουσον ὦ δαιμόνιέ μου τῶν μαρτύρων. ἀνάβηθι τυρόκνηστι καὶ λέξον μέγα: σὺ γὰρ ταμιεύους ἔτυχες. ἀπόκριναι σαφῶς, εἰ μὴ κατέκνησας τοῖς στρατιώταις ἅλαβες. φησὶ κατακνῆσαι. νὴ Δί ἀλλὰ ψεύδεται. ὦ δαιμόνι ἐλέει ταλαιπωρουμένους. οὗτος γὰρ ὁ Λάβης καὶ τραχήλι ἐσθίει καὶ τὰς ἀκάνθας, κοὐδέποτ ἐν ταὐτῷ μένει. ὁ δ ἕτερος οἱό῀ς ἐστιν οἰκουρὸς μόνον. αὐτοῦ μένων γὰρ ἅττ ἂν εἴσω τις φέρῃ τούτων μεταιτεῖ τὸ μέρος: εἰ δὲ μή, δάκνει. αἰβοῖ. τί κακόν ποτ ἔσθ ὅτῳ μαλάττομαι· κακόν τι περιβαίνει με κἀναπείθομαι. ἴθ ἀντιβολῶ ς: οἰκτίρατ αὐτὸν ὦ πάτερε, καὶ μὴ διαφθείρητε. ποῦ τὰ παιδία· ἀναβαίνετ ὦ πόνηρα καὶ κνυζούμενα αἰτεῖτε κἀντιβολεῖτε καὶ δακρύετε. κατάβα κατάβα κατάβα κατάβα. καταβήσομαι. καίτοι τὸ κατάβα τοῦτο πολλοὺς δὴ πάνυ ἐξηπάτηκεν. ἀτὰρ ὅμως καταβήσομαι. ἐς κόρακας. ὡς οὐκ ἀγαθόν ἐστι τὸ ῥοφεῖν. ἐγὼ γὰρ ἀπεδάκρυσα νῦν γνώμην ἐμὴν οὐδέν ποτ ἀλλ ἢ τῆς φακῆς ἐμπλήμενος. οὔκουν ἀποφεύγει δῆτα· χαλεπὸν εἰδέναι. ἴθ ὦ πατρίδιον ἐπὶ τὰ βελτίω τρέπου. τηνδὶ λαβὼν τὴν ψῆφον ἐπὶ τὸν ὕστερον μύσας παρᾷξον κἀπόλυσον ὦ πάτερ. οὐ δῆτα: κιθαρίζειν γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι. φέρε νύν σε τῃδὶ τὴν ταχίστην περιάγω. ὅδ ἔσθ ὁ πρότερος· οὗτος: αὕτη νταῦθ ἔνι. ἐξηπάτηται κἀπολέλυκεν οὐχ ἑκών. φέρ ἐξεράσω. πῶς ἄρ ἠγωνίσμεθα· δείξειν ἐοίκεν. ἐκπέφευγας ὦ Λάβης. πάτερ πάτερ τί πέπονθας· οἴμοι: ποῦ σθ ὕδωρ· ἔπαιρε σαυτόν. εἰπέ νυν ἐκεῖνό μοι, ὄντως ἀπέφυγε· νὴ Δί: οὐδέν εἰμ ἄρα. μὴ φροντίσῃς ὦ δαιμόνι: ἀλλ ἀνίστασο. πῶς οὖν ἐμαυτῷ τοῦτ ἐγὼ ξυνείσομαι, φεύγοντ ἀπολύσας ἄνδρα· τί ποτε πείσομαι· ἀλλ ὦ πολυτίμητοι θεοὶ ξύγγνωτέ μοι: ἄκων γὰρ αὔτ ἔδρασα κοὐ τοὐμοῦ τρόπου. καὶ μηδὲν ἀγανάκτει γ. ἐγὼ γάρ ς ὦ πάτερ θρέψω καλῶς, ἄγων μετ ἐμαυτοῦ πανταχοῖ, ἐπὶ δεῖπνον, ἐς ξυμπόσιον, ἐπὶ θεωρίαν, ὥσθ ἡδέως διάγειν σε τὸν λοιπὸν χρόνον: κοὐκ ἐγχανεῖταί ς ἐξαπατῶν Ὑπέρβολος. ἀλλ εἰσίωμεν. ταῦτά νυν, εἴπερ δοκεῖ.?