Aristophanes, Wasps, Agon, epirrheme

καὶ μὴν εὐθύσ γ’ ἀπὸ βαλβίδων περὶ τῆσ ἀρχῆσ ἀποδείξω τῆσ ἡμετέρασ ὡσ οὐδεμιᾶσ ἥττων ἐστὶν βασιλείασ. τί γὰρ εὔδαιμον καὶ μακαριστὸν μᾶλλον νῦν ἐστὶ δικαστοῦ, ἢ τρυφερώτερον ἢ δεινότερον ζῷον, καὶ ταῦτα γέροντοσ; ὃν πρῶτα μὲν ἑρ́ποντ’ ἐξ εὐνῆσ τηροῦσ’ ἐπὶ τοῖσι δρυφάκτοισ ἄνδρεσ μεγάλοι καὶ τετραπήχεισ· κἄπειτ’ εὐθὺσ προσιόντι ἐμβάλλει μοι τὴν χεῖρ’ ἁπαλὴν τῶν δημοσίων κεκλοφυῖαν· ἱκετεύουσίν θ’ ὑποκύπτοντεσ τὴν φωνὴν οἰκτροχοοῦντεσ· ’οἴκτιρόν μ’ ὦ πάτερ, αἰτοῦμαί σ’, εἰ καὐτὸσ πώποθ’ ὑφείλου ἀρχὴν ἄρξασ ἢ ’πὶ στρατιᾶσ τοῖσ ξυσσίτοισ ἀγοράζων· ’ ὃσ ἔμ’ οὐδ’ ἂν ζῶντ’ ᾔδειν εἰ μὴ διὰ τὴν προτέραν ἀπόφυξιν. τουτὶ περὶ τῶν ἀντιβολούντων ἔστω τὸ μνημόσυνόν μοι. εἶτ’ εἰσελθὼν ἀντιβοληθεὶσ καὶ τὴν ὀργὴν ἀπομορχθεὶσ ἔνδον τούτων ὧν ἂν φάσκω πάντων οὐδὲν πεποίηκα, ἀλλ’ ἀκροῶμαι πάσασ φωνὰσ ἱέντων εἰσ ἀπόφυξιν. φέρ’ ἴδω, τί γὰρ οὐκ ἔστιν ἀκοῦσαι θώπευμ’ ἐνταῦθα δικαστῇ; οἱ μέν γ’ ἀποκλάονται πενίαν αὑτῶν καὶ προστιθέασι κακὰ πρὸσ τοῖσ οὖσιν, ἑώσ ἀνιῶν ἂν ἰσώσῃ τοῖσιν ἐμοῖσιν· οἱ δὲ λέγουσιν μύθουσ ἡμῖν, οἱ δ’ Αἰσώπου τι γέλοιον· οἱ δὲ σκώπτουσ’, ἵν’ ἐγὼ γελάσω καὶ τὸν θυμὸν καταθῶμαι. κἂν μὴ τούτοισ ἀναπειθώμεσθα, τὰ παιδάρι’ εὐθὺσ ἀνέλκει τὰσ θηλείασ καὶ τοὺσ υἱεῖσ τῆσ χειρόσ, ἐγὼ δ’ ἀκροῶμαι· τὰ δὲ συγκύψανθ’ ἅμα βληχᾶται· κἄπειθ’ ὁ πατὴρ ὑπὲρ αὐτῶν ὥσπερ θεὸν ἀντιβολεῖ με τρέμων τῆσ εὐθύνησ ἀπολῦσαι· "εἰ μὲν χαίρεισ ἀρνὸσ φωνῇ, παιδὸσ φωνὴν ἐλεήσαισ· εἰ δ’ αὖ τοῖσ χοιριδίοισ χαίρω, θυγατρὸσ φωνῇ με πιθέσθαι. χἠμεῖσ αὐτῷ τότε τῆσ ὀργῆσ ὀλίγον τὸν κόλλοπ’ ἀνεῖμεν. ἆρ’ οὐ μεγάλη τοῦτ’ ἔστ’ ἀρχὴ καὶ τοῦ πλούτου καταχήνη;