Aristophanes, Thesmophoriazusae, Episode 1:

γύναι τί εἶπασ; στρέψον ἀνταυγεῖσ κόρασ. αἰσχύνομαί σε τὰσ γνάθουσ ὑβρισμένη. τουτὶ τί ἔστιν; ἀφασία τίσ τοί μ’ ἔχει. ὦ θεοὶ τίν’ ὄψιν εἰσορῶ; τίσ εἶ γύναι; σὺ δ’ εἶ τίσ; αὑτὸσ γὰρ σὲ κἄμ’ ἔχει λόγοσ. Ἑλληνὶσ εἶ τισ ἢ ’πιχωρία γυνή; Ἑλληνίσ. ἀλλὰ καὶ τὸ σὸν θέλω μαθεῖν. Ἑλένῃ σ’ ὁμοίαν δὴ μάλιστ’ εἶδον γύναι. ἐγὼ δὲ Μενελάῳ σ’ ὅσα γ’ ἐκ τῶν ἰφύων. ἔγνωσ ἄρ’ ὀρθῶσ ἄνδρα δυστυχέστατον. ὦ χρόνιοσ ἐλθὼν σῆσ δάμαρτοσ ἐσχάρασ λαβέ με λαβέ με πόσι, περίβαλε δὲ χέρασ. φέρε σὲ κύσω. ἄπαγέ μ’ ἄπαγ’ ἄπαγέ με λαβὼν ταχὺ πάνυ. κλαύσετ’ ἄρα νὴ τὼ θεὼ ὅστισ σ’ ἀπάξει τυπτόμενοσ τῇ λαμπάδι. σὺ τὴν ἐμὴν γυναῖκα κωλύεισ ἐμέ, τὴν Τυνδάρειον παῖδ’, ἐπὶ Σπάρτην ἄγειν; οἴμ’ ὡσ πανοῦργοσ καὐτὸσ εἶναί μοι δοκεῖσ καὶ τοῦδέ τισ ξύμβουλοσ. οὐκ ἐτὸσ πάλαι ᾐγυπτιάζετ’. ἀλλ’ ὅδε μὲν δώσει δίκην. προσέρχεται γὰρ ὁ πρύτανισ χὠ τοξότησ. τουτὶ πονηρόν· ἀλλ’ ὑπαποκινητέον. ἐγὼ δ’ ὁ κακοδαίμων τί δρῶ; μέν’ ἥσυχοσ. οὐ γὰρ προδώσω σ’ οὐδέποτ’, ἤνπερ ἐμπνέω, ἢν μὴ προλίπωσ’ αἱ μυρίαι με μηχαναί. αὕτη μὲν ἡ μήρινθοσ οὐδὲν ἔσπασεν. ὅδ’ ἔσθ’ ὁ πανοῦργοσ ὃν ἔλεγ’ ἡμῖν Κλεισθένησ; οὗτοσ τί κύπτεισ; δῆσον αὐτὸν εἰσάγων ὦ τοξότ’ ἐν τῇ σανίδι, κἄπειτ’ ἐνθαδὶ στήσασ φύλαττε καὶ προσιέναι μηδένα ἐά πρὸσ αὐτόν, ἀλλὰ τὴν μάστιγ’ ἔχων παῖ’ ἢν προσίῃ τισ. νὴ Δί’ ὡσ νῦν δή γ’ ἀνὴρ ὀλίγου μ’ ἀφείλετ’ αὐτὸν ἱστιορράφοσ. ὦ πρύτανι πρὸσ τῆσ δεξιᾶσ, ἥνπερ φιλεῖσ κοίλην προτείνειν ἀργύριον ἤν τισ διδῷ, χάρισαι βραχύ τί μοι καίπερ ἀποθανουμένῳ. τί σοι χαρίσωμαι; γυμνὸν ἀποδύσαντά με κέλευε πρὸσ τῇ σανίδι δεῖν τὸν τοξότην, ἵνα μὴ ’ν κροκωτοῖσ καὶ μίτραισ γέρων ἀνὴρ γέλωτα παρέχω τοῖσ κόραξιν ἑστιῶν. ἔχοντα ταῦτ’ ἔδοξε τῇ βουλῇ σε δεῖν, ἵνα τοῖσ παριοῦσι δῆλοσ ᾖσ πανοῦργοσ ὤν. ἰαππαπαιάξ· ὦ κροκώθ’ οἷ’ εἴργασαι· κοὐκ ἔστ’ ἔτ’ ἐλπὶσ οὐδεμία σωτηρίασ.