헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΤηεσμοπ́01́4́

(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics)

ὡσ ἡδὺ τὸ μέλοσ ὦ πότνιαι Γενετυλλίδεσ καὶ θηλυδριῶδεσ καὶ κατεγλωττισμένον καὶ μανδαλωτόν, ὥστ’ ἐμοῦ γ’ ἀκροωμένου ὑπὸ τὴν ἕδραν αὐτὴν ὑπῆλθε γάργαλοσ. καί σ’ ὦ νεανίσχ’ ὅστισ εἶ, κατ’ Αἰσχύλον ἐκ τῆσ Λυκουργείασ ἐρέσθαι βούλομαι. ποδαπὸσ ὁ γύννισ; τίσ πάτρα; τίσ ἡ στολή; τίσ ἡ τάραξισ τοῦ βίου; τί βάρβιτοσ λαλεῖ κροκωτῷ; τί δὲ λύρα κεκρυφάλῳ; τί λήκυθοσ καὶ στρόφιον; ὡσ οὐ ξύμφορον. τίσ δαὶ κατόπτρου καὶ ξίφουσ κοινωνία; τίσ δ’ αὐτὸσ ὦ παῖ; πότερον ὡσ ἀνὴρ τρέφει; καὶ ποῦ πέοσ; ποῦ χλαῖνα; ποῦ Λακωνικαί; ἀλλ’ ὡσ γυνὴ δῆτ’· εἶτα ποῦ τὰ τιτθία; τί φῄσ; τί σιγᾷσ; ἀλλὰ δῆτ’ ἐκ τοῦ μέλουσ ζητῶ σ’, ἐπειδή γ’ αὐτὸσ οὐ βούλει φράσαι; ὦ πρέσβυ πρέσβυ, τοῦ φθόνου μὲν τὸν ψόγον ἤκουσα, τὴν δ’ ἄλγησιν οὐ παρεσχόμην· ἐγὼ δὲ τὴν ἐσθῆθ’ ἅμα γνώμῃ φορῶ. χρὴ γὰρ ποιητὴν ἄνδρα πρὸσ τὰ δράματα ἃ δεῖ ποιεῖν πρὸσ ταῦτα τοὺσ τρόπουσ ἔχειν. αὐτίκα γυναικεῖ’ ἢν ποιῇ τισ δράματα, μετουσίαν δεῖ τῶν τρόπων τὸ σῶμ’ ἔχειν. οὐκοῦν κελητίζεισ, ὅταν Φαίδραν ποιῇσ; ἀνδρεῖα δ’ ἢν ποιῇ τισ, ἐν τῷ σώματι ἔνεσθ’ ὑπάρχον τοῦθ’. ἃ δ’ οὐ κεκτήμεθα, μίμησισ ἤδη ταῦτα συνθηρεύεται. ὅταν σατύρουσ τοίνυν ποιῇσ, καλεῖν ἐμέ, ἵνα συμποιῶ σοὔπισθεν ἐστυκὼσ ἐγώ. ἄλλωσ τ’ ἄμουσόν ἐστι ποιητὴν ἰδεῖν ἀγρεῖον ὄντα καὶ δασύν· σκέψαι δ’ ὅτι Ἴβυκοσ ἐκεῖνοσ κἀνακρέων ὁ Τήιοσ κἀλκαῖοσ, οἳ περὶ ἁρμονίαν ἐχύμισαν, ἐμιτροφόρουν τε καὶ διεκλῶντ’ Ιὠνικῶσ, καὶ Φρύνιχοσ, τοῦτον γὰρ οὖν ἀκήκοασ, αὐτόσ τε καλὸσ ἦν καὶ καλῶσ ἠμπέσχετο· διὰ τοῦτ’ ἄρ’ αὐτοῦ καὶ κάλ’ ἦν τὰ δράματα. ὅμοια γὰρ ποιεῖν ἀνάγκη τῇ φύσει. ταῦτ’ ἄρ’ ὁ Φιλοκλέησ αἰσχρὸσ ὢν αἰσχρῶσ ποιεῖ, ὁ δ’ αὖ Ξενοκλέησ ὢν κακὸσ κακῶσ ποιεῖ, ὁ δ’ αὖ Θέογνισ ψυχρὸσ ὢν ψυχρῶσ ποιεῖ. ἅπασ’ ἀνάγκη· ταῦτα γάρ τοι γνοὺσ ἐγὼ ἐμαυτὸν ἐθεράπευσα. πῶσ πρὸσ τῶν θεῶν; παῦσαι βαύ̈ζων· καὶ γὰρ ἐγὼ τοιοῦτοσ ἦν ὢν τηλικοῦτοσ, ἡνίκ’ ἠρχόμην ποιεῖν. μὰ τὸν Δί’ οὐ ζηλῶ σε τῆσ παιδεύσεωσ. ἀλλ’ ὧνπερ οὕνεκ’ ἦλθον, ἐά μ’ εἰπεῖν. λέγε. Ἀγάθων, σοφοῦ πρὸσ ἀνδρόσ, ὅστισ ἐν βραχεῖ πολλοὺσ καλῶσ οἱο͂́σ τε συντέμνειν λόγουσ. ἐγὼ δὲ καινῇ ξυμφορᾷ πεπληγμένοσ ἱκέτησ ἀφῖγμαι πρὸσ σέ. τοῦ χρείαν ἔχων; μέλλουσί μ’ αἱ γυναῖκεσ ἀπολεῖν τήμερον τοῖσ Θεσμοφορίοισ, ὅτι κακῶσ αὐτὰσ λέγω. τίσ οὖν παρ’ ἡμῶν ἐστιν ὠφέλειά σοι; ἡ πᾶσ’· ἐὰν γὰρ ἐγκαθεζόμενοσ λάθρᾳ ἐν ταῖσ γυναιξίν, ὡσ δοκῶν εἶναι γυνή, ὑπεραποκρίνῃ μου, σαφῶσ σώσεισ ἐμέ. μόνοσ γὰρ ἂν λέξειασ ἀξίωσ ἐμοῦ. ἔπειτα πῶσ οὐκ αὐτὸσ ἀπολογεῖ παρών; ἐγὼ φράσω σοι. πρῶτα μὲν γιγνώσκομαι· ἔπειτα πολιόσ εἰμι καὶ πώγων’ ἔχω, σὺ δ’ εὐπρόσωποσ λευκὸσ ἐξυρημένοσ γυναικόφωνοσ ἁπαλὸσ εὐπρεπὴσ ἰδεῖν. Εὐριπίδη ‐ τί ἔστιν; ἐποίησάσ ποτε, χαίρεισ ὁρῶν φῶσ, πατέρα δ’ οὐ χαίρειν δοκεῖσ; ἔγωγε. μή νυν ἐλπίσῃσ τὸ σὸν κακὸν ἡμᾶσ ὑφέξειν. καὶ γὰρ ἂν μαινοίμεθ’ ἄν. ἀλλ’ αὐτὸσ ὅ γε σόν ἐστιν οἰκείωσ φέρε. τὰσ συμφορὰσ γὰρ οὐχὶ τοῖσ τεχνάσμασιν φέρειν δίκαιον ἀλλὰ τοῖσ παθήμασιν. καὶ μὴν ού γ’ ὦ κατάπυγον εὐρύπρωκτοσ εἶ οὐ τοῖσ λόγοισιν ἀλλὰ τοῖσ παθήμασιν. τί δ’ ἔστιν ὅτι δέδοικασ ἐλθεῖν αὐτόσε; κάκιον ἀπολοίμην ἂν ἢ σύ. πῶσ; ὅπωσ; δοκῶν γυναικῶν ἔργα νυκτερείσια κλέπτειν ὑφαρπάζειν τε θήλειαν Κύπριν. ἰδού γε κλέπτειν·

νὴ Δία βινεῖσθαι μὲν οὖν. ἀτὰρ ἡ πρόφασίσ γε νὴ Δί’ εἰκότωσ ἔχει. τί οὖν; ποιήσεισ ταῦτα; μὴ δόκει γε σύ. ὦ τρισκακοδαίμων ὡσ ἀπόλωλ’ Εὐριπίδησ. ὦ φίλτατ’ ὦ κηδεστὰ μὴ σαυτὸν προδῷσ. πῶσ οὖν ποιήσω δῆτα; τοῦτον μὲν μακρὰ κλάειν κέλευ’, ἐμοὶ δ’ ὅ τι βούλει χρῶ λαβών. ἄγε νυν ἐπειδὴ σαυτὸν ἐπιδίδωσ ἐμοί, ἀπόδυθι τουτὶ θοἰμάτιον. καὶ δὴ χαμαί. ἀτὰρ τί μέλλεισ δρᾶν μ’; ἀποξυρεῖν ταδί, τὰ κάτω δ’ ἀφεύειν. ἀλλὰ πρᾶττ’, εἴ σοι δοκεῖ. ἢ μὴ’ πιδοῦν’ ἐμαυτὸν ὤφελόν ποτε. Ἀγάθων σὺ μέντοι ξυροφορεῖσ ἑκάστοτε, χρῆσόν τί νυν ἡμῖν ξυρόν. αὐτὸσ λάμβανε ἐντεῦθεν ἐκ τῆσ ξυροδόκησ. γενναῖοσ εἶ. κάθιξε· φύσα τὴν γνάθον τὴν δεξιάν. ὤμοι. τί κέκραγασ; ἐμβαλῶ σοι πάτταλον, ἢν μὴ σιωπᾷσ. ἀτταταῖ ἰατταταῖ. οὗτοσ σὺ ποῖ θεῖσ; ἐσ τὸ τῶν σεμνῶν θεῶν· οὐ γὰρ μὰ τὴν Δήμητρά γ’ ἐνταυθοῖ μενῶ τεμνόμενοσ. οὔκουν καταγέλαστοσ δῆτ’ ἔσει τὴν ἡμίκραιραν τὴν ἑτέραν ψιλὴν ἔχων; ὀλίγον μέλει μοι. μηδαμῶσ πρὸσ τῶν θεῶν προδῷσ με· χώρει δεῦρο. κακοδαίμων ἐγώ. ἔχ’ ἀτρέμα σαυτὸν κἀνάκυπτε· ποῖ στρέφει; μυμῦ. τί μύξεισ; πάντα πεποίηται καλῶσ. οἴμοι κακοδαίμων, ψιλὸσ αὖ στρατεύσομαι. μὴ φροντίσῃ· ὡσ εὐπρεπὴσ φανεῖ πάνυ. βούλει θεᾶσθαι σαυτόν; εἰ δοκεῖ, φέρε. ὁρᾷσ σεαυτόν; οὐ μὰ Δί’ ἀλλὰ Κλεισθένη. ἀνίστασ’, ἵν’ ἀφεύσω σε, κἀγκύψασ ἔχε. οἴμοι κακοδαίμων δελφάκιον γενήσομαι. ἐνεγκάτω τισ ἔνδοθεν δᾷδ’ ἢ λύχνον. ἐπίκυπτε· τὴν κέρκον φυλάττου νυν ἄκραν. ἐμοὶ μελήσει νὴ Δία, πλήν γ’ ὅτι κάομαι. οἴμοι τάλασ. ὕδωρ ὕδωρ ὦ γείτονεσ. πρὶν ἀντιλαβέσθαι πρωκτὸν τῆσ φλογόσ. θάρρει. τί θαρρῶ καταπεπυρπολημένοσ; ἀλλ’ οὐκ ἔτ’ οἰδὲν πρᾶγμά σοι· τὰ πλεῖστα γὰρ ἀποπεπόνηκασ. φῦ ἰοὺ τῆσ ἀσβόλου. αἰθὸσ γεγένημαι πάντα τὰ περὶ τὴν τράμιν. μὴ φροντίσῃσ· ἕτεροσ γὰρ αὐτὰ σφογγιεῖ. οἰμώξετἄρ’ εἴ τισ τὸν ἐμὸν πρωκτὸν πλυνεῖ. Ἀγάθων, ἐπειδὴ σαυτὸν ἐπιδοῦναι φθονεῖσ, ἀλλ’ ἱμάτιον γοῦν χρῆσον ἡμῖν τουτῳὶ καὶ στρόφιον· οὐ γὰρ ταῦτά γ’ ὡσ οὐκ ἔστ’ ἐρεῖσ. λαμβάνετε καὶ χρῆσθ’· οὐ φθονῶ. τί οὖν λάβω; ὅ τι; τὸν κροκωτὸν πρῶτον ἐνδύου λαβών. νὴ τὴν Ἀφροδίτην ἡδύ γ’ ὄζει ποσθίου. σύζωσον ἀνύσασ. αἶρε νῦν στρόφιον. ἰδού. ἴθι νυν κατάστειλόν με τὰ περὶ τὼ σκέλει. κεκρυφάλου δεῖ καὶ μίτρασ. ἡδὶ μὲν οὖν κεφαλὴ περίθετοσ, ἣν ἐγὼ νύκτωρ φορῶ. νὴ τὸν Δί’ ἀλλὰ κἀπιτηδεία πάνυ. ἆρ’ ἁρμόσει μοι; νὴ Δί’ ἀλλ’ ἄριστ’ ἔχει. φέρ’ ἔγκυκλον· τουτὶ λάβ’ ἀπὸ τῆσ κλινίδοσ. ὑποδημάτων δεῖ. τἀμὰ ταυτὶ λάμβανε. ἆρ’ ἁρμόσει μοι; χαλαρὰ γοῦν χαίρεισ φορῶν. σὺ τοῦτο γίγνωσκ’· ἀλλ’ ἔχεισ γὰρ ὧν δέει, εἴσω τισ ὡσ τάχιστά μ’ ἐσκυκλησάτω. ἁνὴρ μὲν ἡμῖν οὑτοσὶ καὶ δὴ γυνὴ τό γ’ εἶδοσ·

ἢν λαλῇσ δ’, ὅπωσ τῷ φθέγματι γυναικιεῖσ εὖ καὶ πιθανῶσ. πειράσομαι. βάδιζε τοίνυν. μὰ τὸν Ἀπόλλω οὔκ, ἤν γε μὴ ὀμόσῃσ ἐμοί ‐ τί χρῆμα; συσσώσειν ἐμὲ πάσαισ τέχναισ, ἤν μοί τι περιπίπτῃ κακόν. ὄμνυμι τοίνυν αἰθέρ’ οἴκησιν Διόσ. τί μᾶλλον ἢ τὴν Ἱπποκράτουσ ξυνοικίαν; ὄμνυμι τοίνυν πάντασ ἄρδην τοὺσ θεούσ. μέμνησο τοίνυν ταῦθ’, ὅτι ἡ φρὴν ὤμοσεν, ἡ γλῶττα δ’ οὐκ ὀμώμοκ’· οὐδ’ ὡρ́κωσ’ ἐγώ. ἔκσπευδε ταχέωσ· ὡσ τὸ τῆσ ἐκκλησίασ σημεῖον ἐν τῷ Θεσμοφορείῳ φαίνεται. ἐγὼ δ’ ἄπειμι. δεῦρό νυν ὦ Θρᾷτθ’ ἕπου. ὦ Θρᾷττα θέασαι, καομένων τῶν λαμπάδων ὅσον τὸ χρῆμ’ ἀνέρχεθ’ ὑπὸ τῆσ λιγνύοσ. ἀλλ’ ὦ περικαλλεῖ Θεσμοφόρω δέξασθέ με ἀγαθῇ τύχῃ καὶ δεῦρο <καὶ> πάλιν οἴκαδε. ὦ Θρᾷττα τὴν κίστην κάθελε, κᾆτ’ ἔξελε τὸ πόπανον, ὅπωσ λαβοῦσα θύσω τοῖν θεοῖν. δέσποινα πολυτίμητε Δήμητερ φίλη καὶ Φερρέφαττα, πολλὰ πολλάκισ μέ σοι θύειν ἔχουσαν, εἰ δὲ μἀλλὰ νῦν λαθεῖν. καὶ τοῦ θυγατρίου χοῖρον ἀνδρόσ μοι τυχεῖν πλουτοῦντοσ, ἄλλωσ δ’ ἠλιθίου κἀβελτέρου, καὶ ποσθαλίσκον νοῦν ἔχειν μοι καὶ φρένασ. ποῦ ποῦ καθίζωμ’ ἐν καλῷ, τῶν ῥητόρων ἵν’ ἐξακούω; σὺ δ’ ἄπιθ’ ὦ Θρᾷττ’ ἐκποδών. δούλοισ γὰρ οὐκ ἔξεστ’ ἀκούειν τῶν λόγων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics

(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION