Aristophanes, Peace, Prologue, iambics

(아리스토파네스, Peace, Prologue, iambics)

καὶ τίσ πόροσ σοι τῆσ ὁδοῦ γενήσεται; ναῦσ μὲν γὰρ οὐκ ἄξει σε ταύτην τὴν ὁδόν. πτηνὸσ πορεύσει πῶλοσ· οὐ ναυσθλώσομαι. τίσ δ’ ἡ ’πίνοιά σοὐστὶν ὥστε κάνθαρον ζεύξαντ’ ἐλαύνειν ἐσ θεοὺσ ὦ παππία; ἐν τοῖσιν Αἰσώπου λόγοισ ἐξηυρέθη μόνοσ πετεινῶν ἐσ θεοὺσ ἀφιγμένοσ. ἄπιστον εἶπασ μῦθον ὦ πάτερ πάτερ, ὅπωσ κάκοσμον ζῷον ἦλθεν ἐσ θεούσ. ἦλθεν κατ’ ἔχθραν αἰετοῦ πάλαι ποτέ, ᾤ’ ἐκκυλίνδων κἀντιτιμωρούμενοσ. οὐκοῦν ἐχρῆν σε Πηγάσου ζεῦξαι πτερόν, ὅπωσ ἐφαίνου τοῖσ θεοῖσ τραγικώτεροσ. ἀλλ’ ὦ μέλ’ ἄν μοι σιτίων διπλῶν ἔδει· νῦν δ’ ἃττ’ ἂν αὐτὸσ καταφάγω τὰ σιτία, τούτοισι τοῖσ αὐτοῖσι τοῦτον χορτάσω. τί δ’ ἢν ἐσ ὑγρὸν πόντιον πέσῃ βάθοσ; πῶσ ἐξολισθεῖν πτηνὸσ ὢν δυνήσεται; ἐπίτηδεσ εἶχον πηδάλιον, ᾧ χρήσομαι· τὸ δὲ πλοῖον ἔσται Ναξιουργὴσ κάνθαροσ. λιμὴν δὲ τίσ σε δέξεται φορούμενον; ἐν Πειραιεῖ δήπου ’στὶ Κανθάρου λιμήν. ἐκεῖνο τήρει, μὴ σφαλεὶσ καταρρυῇσ ἐντεῦθεν, εἶτα χωλὸσ ὢν Εὐριπίδῃ λόγον παράσχῃσ καὶ τραγῳδία γένῃ. ἐμοὶ μελήσει ταῦτά γ’. ἀλλὰ χαίρετε. ὑμεῖσ δέ γ’, ὑπὲρ ὧν τοὺσ πόνουσ ἐγὼ πονῶ, μὴ βδεῖτε μηδὲ χέζεθ’ ἡμερῶν τριῶν· ὡσ εἰ μετέωροσ οὗτοσ ὢν ὀσφρήσεται, κατωκάρα ῥίψασ με βουκολήσεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION