Aristophanes, Lysistrata, Choral, antistrophe 3

εἰ δέ τῳ μὴ σῖτοσ ὑμῶν ἔστι, βόσκει δ’ οἰκέτασ καὶ σμικρὰ πολλὰ παιδία, ἔστι παρ’ ἐμοῦ λαβεῖν πυρίδια λεπτὰ μέν, ὁ δ’ ἄρτοσ ἀπὸ χοίνικοσ ἰδεῖν μάλα νεανίασ. ὅστισ οὖν βούλεται τῶν πενήτων ἴτω εἰσ ἐμοῦ σάκκουσ ἔχων καὶ κωρύκουσ, ὡσ λήψεται πυ‐ ρούσ· ὁ Μανῆσ δ’ οὑμὸσ αὐτοῖσ ἐμβαλεῖ. πρόσ γε μέντοι τὴν θύραν προαγορεύω μὴ βαδίζειν τὴν ἐμήν, ἀλλ’ εὐλαβεῖσθαι τὴν κύνα.