Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene, iambics 1:

(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics 1:)

ἰώ μοί μοι. ἐά. τίσ οὑτοσί ποτ’ ἔσθ’ ὁ θρηνῶν; οὔτι που τῶν Καρκίνου τισ δαιμόνων ἐφθέγξατο; τί δ’ ὅστισ εἰμὶ τοῦτο βούλεσθ’ εἰδέναι; ἀνὴρ κακοδαίμων. κατὰ σεαυτόν νυν τρέπου. ὦ σκληρὲ δαῖμον, ὦ τύχαι θραυσάντυγεσ ἵππων ἐμῶν, ὦ Παλλὰσ ὥσ μ’ ἀπώλεσασ. τί δαί σε Τληπόλεμόσ ποτ’ εἴργασται κακόν; μὴ σκῶπτέ μ’ ὦ τᾶν, ἀλλά μοι τὰ χρήματα τὸν υἱὸν ἀποδοῦναι κέλευσον ἅλαβεν, ἄλλωσ τε μέντοι καὶ κακῶσ πεπραγότι. τὰ ποῖα ταῦτα χρήμαθ’; ἁδανείσατο. κακῶσ ἄρ’ ὄντωσ εἶχεσ, ὥσ γ’ ἐμοὶ δοκεῖσ. ἵππουσ ἐλαύνων ἐξέπεσον νὴ τοὺσ θεούσ. τί δῆτα ληρεῖσ ὥσπερ ἀπ’ ὄνου καταπεσών; ληρῶ, τὰ χρήματ’ ἀπολαβεῖν εἰ βούλομαι; οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ σύ γ’ αὐτὸσ ὑγιαίνεισ. τί δαί; τὸν ἐγκέφαλον ὥσπερ σεσεῖσθαί μοι δοκεῖσ. σὺ δὲ νὴ τὸν Ἑρμῆν προσκεκλήσεσθαί γέ μοι, εἰ μὴ ’ποδώσεισ τἀργύριον. κάτειπέ νυν, πότερα νομίζεισ καινὸν ἀεὶ τὸν Δία ὑείν ὕδωρ ἑκάστοτ’, ἢ τὸν ἥλιον ἕλκειν κάτωθεν ταὐτὸ τοῦθ’ ὕδωρ πάλιν; οὐκ οἶδ’ ἔγωγ’ ὁπότερον, οὐδέ μοι μέλει. πῶσ οὖν ἀπολαβεῖν τἀργύριον δίκαιοσ εἶ, εἰ μηδὲν οἶσθα τῶν μετεώρων πραγμάτων; ἀλλ’ εἰ σπανίζεισ, τἀργυρίου μοι τὸν τόκον ἀπόδοτε· τοῦτο δ’ ἔσθ’ ὁ τόκοσ τί θηρίον; τί δ’ ἄλλο γ’ ἢ κατὰ μῆνα καὶ καθ’ ἡμέραν πλέον πλέον τἀργύριον ἀεὶ γίγνεται ὑπορρέοντοσ τοῦ χρόνου; καλῶσ λέγεισ. τί δῆτα; τὴν θάλατταν ἔσθ’ ὅτι πλείονα νυνὶ νομίζεισ ἢ πρὸ τοῦ; μὰ Δί’ ἀλλ’ ἴσην. οὐ γὰρ δίκαιον πλείον’ εἶναι. κᾆτα πῶσ αὕτη μὲν ὦ κακόδαιμον οὐδὲν γίγνεται ἐπιρρεόντων τῶν ποταμῶν πλείων, σὺ δὲ ζητεῖσ ποιῆσαι τἀργύριον πλεῖον τὸ σόν; οὐκ ἀποδιώξει σαυτὸν ἀπὸ τῆσ οἰκίασ; φέρε μοι τὸ κέντρον. ταῦτ’ ἐγὼ μαρτύρομαι. ὕπαγε. τί μέλλεισ; οὐκ ἐλᾷσ ὦ σαμφόρα; ταῦτ’ οὐχ ὕβρισ δῆτ’ ἐστίν; ᾄξεισ; ἐπιαλῶ κεντῶν ὑπὸ τὸν πρωκτόν σε τὸν σειραφόρον. φεύγεισ; ἔμελλόν σ’ ἆρα κινήσειν ἐγὼ αὐτοῖσ τροχοῖσ τοῖσ σοῖσι καὶ ξυνωρίσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION