Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene, iambics

(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics)

φοβεῖ δὲ δὴ τί; τὴν ἕνην τε καὶ νέαν. ἕνη γάρ ἐστι καὶ νέα τισ ἡμέρα; εἰσ ἥν γε θήσειν τὰ πρυτανεῖά φασί μοι. ἀπολοῦσ’ ἄρ’ αὔθ’ οἱ θέντεσ· οὐ γὰρ ἔσθ’ ὅπωσ μί’ ἡμέρα γένοιτ’ ἂν ἡμέρα δύο. οὐκ ἂν γένοιτο; πῶσ γάρ; εἰ μή πέρ γ’ ἅμα αὑτὴ γένοιτ’ ἂν γραῦσ τε καὶ νέα γυνή. καὶ μὴν νενόμισταί γ’. οὐ γάρ, οἶμαι, τὸν νόμον ἴσασιν ὀρθῶσ ὅ τι νοεῖ. νοεῖ δὲ τί; ὁ Σόλων ὁ παλαιὸσ ἦν φιλόδημοσ τὴν φύσιν. τουτὶ μὲν οὐδέν πω πρὸσ ἕνην τε καὶ νέαν. ἐκεῖνοσ οὖν τὴν κλῆσιν ἐσ δύ’ ἡμέρασ ἔθηκεν, ἔσ γε τὴν ἕνην τε καὶ νέαν, ἵν’ αἱ θέσεισ γίγνοιντο τῇ νουμηνίᾳ. ἵνα δὴ τί τὴν ἕνην προσέθηχ’; ἵν’ ὦ μέλε παρόντεσ οἱ φεύγοντεσ ἡμέρᾳ μιᾷ πρότερον ἀπαλλάττοινθ’ ἑκόντεσ, εἰ δὲ μή, ἑώθεν ὑπανιῷντο τῇ νουμηνία. πῶσ οὐ δέχονται δῆτα τῇ νουμηνίᾳ ἁρχαὶ τὰ πρυτανεῖ’, ἀλλ’ ἕνῃ τε καὶ νέᾳ; ὅπερ οἱ προτένθαι γὰρ δοκοῦσί μοι ποιεῖν· ὅπωσ τάχιστα τὰ πρυτανεῖ’ ὑφελοίατο, διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ μιᾷ. εὖ γ’· ὦ κακοδαίμονεσ, τί κάθησθ’ ἀβέλτεροι, ἡμέτερα κέρδη τῶν σοφῶν ὄντεσ, λίθοι, ἀριθμόσ, πρόβατ’ ἄλλωσ, ἀμφορῆσ νενησμένοι; ὥστ’ εἰσ ἐμαυτὸν καὶ τὸν υἱὸν τουτονὶ ἐπ’ εὐτυχίαισιν ᾀστέον μοὐγκώμιον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION