헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΒιρδσ́15́3́

(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene, strophe 1)

πρὸσ δὲ τοῖσ Σκιάποσιν λίμνη τισ ἔστ’ ἄλουτοσ οὗ ψυχαγωγεῖ Σωκράτησ· ἔνθα καὶ Πείσανδροσ ἦλθε δεόμενοσ ψυχὴν ἰδεῖν ἣ ζῶντ’ ἐκεῖνον προὔλιπε, σφάγι’ ἔχων κάμηλον ἀμνόν τιν’, ἧσ λαιμοὺσ τεμὼν ὥσπερ <ποθ’> οὑδυσσεὺσ ἀπῆλθε, κᾆτ’ ἀνῆλθ’ αὐτῷ κάτωθεν πρὸσ τὸ λαῖτμα τῆσ καμήλου Χαιρεφῶν ἡ νυκτερίσ. τὸ μὲν πόλισμα τῆσ Νεφελοκοκκυγίασ ὁρᾶν τοδὶ πάρεστιν, οἷ πρεσβεύομεν. οὗτοσ τί δρᾷσ; ἐπ’ ἀριστέρ’ οὕτωσ ἀμπέχει; οὐ μεταβαλεῖσ θοἰμάτιον ὧδ’ ἐπιδέξια; τί ὦ κακόδαιμον; Λαισποδίασ εἶ τὴν φύσιν; ὦ δημοκρατία ποῖ προβιβᾷσ ἡμᾶσ ποτε, εἰ τουτονί γ’ ἐχειροτόνησαν οἱ θεοί; ἕξεισ ἀτρέμασ; οἴμωζε· πολὺ γὰρ δή σ’ ἐγὼ ἑόρακα πάντων βαρβαρώτατον θεῶν. ἄγε δὴ τί δρῶμεν Ἡράκλεισ; ἀκήκοασ ἐμοῦ γ’ ὅτι τὸν ἄνθρωπον ἄγχειν βούλομαι, ὅστισ ποτ’ ἔσθ’ ὁ τοὺσ θεοὺσ ἀποτειχίσασ. ἀλλ’ ὦγάθ’ ᾑρήμεσθα περὶ διαλλαγῶν πρέσβεισ. διπλασίωσ μᾶλλον ἄγχειν μοι δοκεῖ. τὴν τυρόκνηστίν τισ δότω· φέρε σίλφιον· τυρὸν φερέτω τισ· πυρπόλει τοὺσ ἄνθρακασ. τὸν ἄνδρα χαίρειν οἱ θεοὶ κελεύομεν τρεῖσ ὄντεσ ἡμεῖσ. ἀλλ’ ἐπικνῶ τὸ σίλφιον. τὰ δὲ κρέα τοῦ ταῦτ’ ἐστίν; ὄρνιθέσ τινεσ ἐπανιστάμενοι τοῖσ δημοτικοῖσιν ὀρνέοισ ἔδοξαν ἀδικεῖν. εἶτα δῆτα σίλφιον εἴπικνῇσ πρότερον αὐτοῖσιν; ὦ χαῖρ’ Ἡράκλεισ. τί ἔστι; πρεσβεύοντεσ ἡμεῖσ ἥκομεν παρὰ τῶν θεῶν περὶ πολέμου καταλλαγῆσ. ἔλαιον οὐκ ἔνεστιν ἐν τῇ ληκύθῳ. καὶ μὴν τά γ’ ὀρνίθεια λιπάρ’ εἶναι πρέπει. ἡμεῖσ τε γὰρ πολεμοῦντεσ οὐ κερδαίνομεν, ὑμεῖσ τ’ ἂν ἡμῖν τοῖσ θεοῖσ ὄντεσ φίλοι ὄμβριον ὕδωρ ἂν εἴχετ’ ἐν τοῖσ τέλμασιν, ἀλκυονίδασ τ’ ἂν ἤγεθ’ ἡμέρασ ἀεί. τούτων περὶ πάντων αὐτοκράτορεσ ἥκομεν. ἀλλ’ οὔτε πρότερον πώποθ’ ἡμεῖσ ἤρξαμεν πολέμου πρὸσ ὑμᾶσ, νῦν τ’ ἐθέλομεν, εἰ δοκεῖ, ἐάν τι δίκαιον ἀλλὰ νῦν ἐθέλητε δρᾶν, σπονδὰσ ποιεῖσθαι. τὰ δὲ δίκαι’ ἐστὶν ταδί, τὸ σκῆπτρον ἡμῖν τοῖσιν ὄρνισιν πάλιν τὸν Δί’ ἀποδοῦναι· κἂν διαλλαττώμεθα ἐπὶ τοῖσδε, τοὺσ πρέσβεισ ἐπ’ ἄριστον καλῶ. ἐμοὶ μὲν ἀπόχρη ταῦτα καὶ ψηφίζομαι. τί ὦ κακόδαιμον; ἠλίθιοσ καὶ γάστρισ εἶ. ἀποστερεῖσ τὸν πατέρα τῆσ τυραννίδοσ; ἄληθεσ;

οὐ γὰρ μεῖζον ὑμεῖσ οἱ θεοὶ ἰσχύσετ’, ἢν ὄρνιθεσ ἄρξωσιν κάτω; νῦν μέν γ’ ὑπὸ ταῖσ νεφέλαισιν ἐγκεκρυμμένοι κύψαντεσ ἐπιορκοῦσιν ὑμᾶσ οἱ βροτοί· ἐὰν δὲ τοὺσ ὄρνισ ἔχητε συμμάχουσ, ὅταν ὀμνύῃ τισ τὸν κόρακα καὶ τὸν Δία, ὁ κόραξ παρελθὼν τοὐπιορκοῦντοσ λάθρᾳ προσπτόμενοσ ἐκκόψει τὸν ὀφθαλμὸν θενών. νὴ τὸν Ποσειδῶ ταῦτά γέ τοι καλῶσ λέγεισ. κἀμοὶ δοκεῖ. τί δαὶ σὺ φῄσ; ναβαισατρεῦ. ὁρᾷσ; ἐπαινεῖ χοὖτοσ. ἕτερόν νυν ἔτι ἀκούσαθ’ ὅσον ὑμᾶσ ἀγαθὸν ποιήσομεν. ἐάν τισ ἀνθρώπων ἱερεῖόν τῳ θεῶν εὐξάμενοσ εἶτα διασοφίζηται λέγων, μενετοὶ θεοί, καὶ μἀποδιδῷ μισητίᾳ, ἀναπράξομεν καὶ ταῦτα. φέρ’ ἴδω τῷ τρόπῳ; ὅταν διαριθμῶν ἀργυρίδιον τύχῃ ἅνθρωποσ οὗτοσ, ἢ καθῆται λούμενοσ, καταπτόμενοσ ἰκτῖνοσ ἁρπάσασ λάθρᾳ προβάτοιν δυοῖν τιμὴν ἀνοίσει τῷ θεῷ. τὸ σκῆπτρον ἀποδοῦναι πάλιν ψηφίζομαι τούτοισ ἐγώ. καὶ τὸν Τριβαλλόν νυν ἐροῦ. ὁ Τριβαλλόσ, οἰμώζειν δοκεῖ σοι; σαυνάκα βακταρικροῦσα. φησί μ’ εὖ λέγειν πάνυ. εἴ τοι δοκεῖ σφῷν ταῦτα, κἀμοὶ συνδοκεῖ. οὗτοσ, δοκεῖ δρᾶν ταῦτα τοῦ σκήπτρου πέρι. καὶ νὴ Δί’ ἕτερόν γ’ ἐστὶν οὗ ’μνήσθην ἐγώ. τὴν μὲν γὰρ Ἥραν παραδίδωμι τῷ Διί, τὴν δὲ Βασίλειαν τὴν κόρην γυναῖκ’ ἐμοὶ ἐκδοτέον ἐστίν. οὐ διαλλαγῶν ἐρᾷσ. ἀπίωμεν οἴκαδ’ αὖθισ. ὀλίγον μοι μέλει. μάγειρε τὸ κατάχυσμα χρὴ ποιεῖν γλυκύ. ὦ δαιμόνι’ ἀνθρώπων Πόσειδον ποῖ φέρει; ἡμεῖσ περὶ γυναικὸσ μιᾶσ πολεμήσομεν; τί δαὶ ποιῶμεν; ὅ τι; διαλλαττώμεθα. τί δ’ ᾠζύρ’; οὐκ οἶσθ’ ἐξαπατώμενοσ πάλαι; βλάπτεισ δέ τοι σὺ σαυτόν. ἢν γὰρ ἀποθάνῃ ὁ Ζεὺσ παραδοὺσ τούτοισι τὴν τυραννίδα, πένησ ἔσει σύ. σοῦ γὰρ ἅπαντα γίγνεται τὰ χρήμαθ’, ὅσ’ ἂν ὁ Ζεὺσ ἀποθνῄσκων καταλίπῃ. οἴμοι τάλασ οἱο͂́ν σε περισοφίζεται.

δεῦρ’ ὡσ ἔμ’ ἀποχώρησον, ἵνα τί σοι φράσω. διαβάλλεταί σ’ ὁ θεῖοσ ὦ πόνηρε σύ. τῶν γὰρ πατρῴων οὐδ’ ἀκαρῆ μέτεστί σοι κατὰ τοὺσ νόμουσ· νόθοσ γὰρ εἶ κοὐ γνήσιοσ. ἐγὼ νόθοσ; τί λέγεισ; σὺ μέντοι νὴ Δία ὤν γε ξένησ γυναικόσ. ἢ πῶσ ἄν ποτε ἐπίκληρον εἶναι τὴν Ἀθηναίαν δοκεῖσ, οὖσαν θυγατέρ’, ὄντων ἀδελφῶν γυησίων; τί δ’ ἢν ὁ πατὴρ ἐμοὶ διδῷ τὰ χρήματα νοθεἶ ἀποθνῄσκων; ὁ νόμοσ αὐτὸν οὐκ ἐᾷ. οὗτοσ ὁ Ποσειδῶν πρῶτοσ, ὃσ ἐπαίρει σε νῦν, ἀνθέξεταί σου τῶν πατρῴων χρημάτων φάσκων ἀδελφὸσ αὐτὸσ εἶναι γνήσιοσ. ἐρῶ δὲ δὴ καὶ τὸν Σόλωνόσ σοι νόμον· νόθῳ δὲ μὴ εἶναι ἀγχιστείαν παίδων ὄντων γνησίων. ἐὰν δὲ παῖδεσ μὴ ὦσι γνήσιοι, τοῖσ ἐγγυτάτω γένουσ μετεῖναι τῶν χρημάτων. ἐμοὶ δ’ ἄρ’ οὐδὲν τῶν πατρῴων χρημάτων μέτεστιν; οὐ μέντοι μὰ Δία. λέξον δέ μοι, ἤδη σ’ ὁ πατὴρ εἰσήγαγ’ ἐσ τοὺσ φράτερασ; οὐ δῆτ’ ἐμέ γε. καὶ δῆτ’ ἐθαύμαζον πάλαι. τί δῆτ’ ἄνω κέχηνασ αἴκειαν βλέπων; ἀλλ’ ἢν μεθ’ ἡμῶν ᾖσ, καταστήσασ σ’ ἐγὼ τύραννον ὀρνίθων παρέξω σοι γάλα. δίκαι’ ἔμοιγε καὶ πάλαι δοκεῖσ λέγειν περὶ τῆσ κόρησ, κἄγωγε παραδίδωμί σοι. τί δαὶ σὺ φῄσ; τἀναντία ψηφίζομαι. ἐν τῷ Τριβαλλῷ πᾶν τὸ πρᾶγμα. τί σὺ λέγεισ; καλάνι κόραυνα καὶ μεγάλα βασιλιναῦ ὄρνιτο παραδίδωμι. παραδοῦναι λέγει. μὰ τὸν Δί’ οὐχ οὗτόσ γε παραδοῦναι λέγει, εἰ μὴ βαδίζειν ωἅσπερ αἱ χελιδόσιν λέγει. οὐκοῦν παραδοῦναι ταῖσ χελιδόσιν λέγει. σφὼ νῦν διαλλάττεσθε καὶ ξυμβαίνετε· ἐγὼ δ’, ἐπειδὴ σφῷν δοκεῖ, σιγήσομαι. ἡμῖν ἃ λέγεισ σὺ πάντα συγχωρεῖν δοκεῖ. ἀλλ’ ἴθι μεθ’ ἡμῶν αὐτὸσ ἐσ τὸν οὐρανόν, ἵνα τὴν Βασίλειαν καὶ τὰ πάντ’ ἐκεῖ λάβῃσ. ἐσ καιρὸν ἆρα κατεκόπησαν οὑτοιὶ ἐσ τοὺσ γάμουσ. βούλεσθε δῆτ’ ἐγὼ τέωσ ὀπτῶ τὰ κρέα ταυτὶ μένων; ὑμεῖσ δ’ ἴτε. ὀπτᾷσ τὰ κρέα; πολλήν γε τενθείαν λέγεισ. οὐκ εἶ μεθ’ ἡμῶν; εὖ γε μέντἂν διετέθην. ἀλλὰ γαμικὴν χλανίδα δότω τισ δεῦρό μοι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Birds, Lyric-Scene, strophe 1

(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene, strophe 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION