Aristophanes, Birds, Agon, antepirrheme

καὶ δὴ τοίνυν πρῶτα διδάσκω μίαν ὀρνίθων πόλιν εἶναι, κἄπειτα τὸν ἀέρα πάντα κύκλῳ καὶ πᾶν τουτὶ τὸ μεταξὺ περιτειχίζειν μεγάλαις πλίνθοις ὀπταῖς ὥσπερ Βαβυλῶνα.? ὦ Κεβριόνη καὶ Πορφυρίων ὡς σμερδαλέον τὸ πόλισμα. κἄπειτ ἢν τοῦτ ἐπανεστήκῃ, τὴν ἀρχὴν τὸν Δί ἀπαιτεῖν: κἂν μὲν μὴ φῇ μηδ ἐθελήσῃ μηδ εὐθὺς γνωσιμαχήσῃ, ἱερὸν πόλεμον πρωὐδᾶν αὐτῷ, καὶ τοῖσι θεοῖσιν ἀπειπεῖν διὰ τῆς χώρας τῆς ὑμετέρας ἐστυκόσι μὴ διαφοιτᾶν, ὥσπερ πρότερον μοιχεύσοντες τὰς Ἀλκμήνας κατέβαινον καὶ τὰς Ἀλόπας καὶ τὰς Σεμέλας: ἤνπερ δ ἐπίως, ἐπιβάλλειν σφραγῖδ αὐτοῖς ἐπὶ τὴν ψωλήν, ἵνα μὴ βινῶς ἔτ ἐκείνας. τοῖς δ ἀνθρώποις ὄρνιν ἕτερον πέμψαι κήρυκα κελεύω, ὡς ὀρνίθων βασιλευόντων θύειν ὄρνισι τὸ λοιπόν, κἄπειτα θεοῖς ὕστερον αὖθις: προσνείμασθαι δὲ πρεπόντως τοῖσι θεοῖσιν τῶν ὀρνίθων ὃς ἂν ἁρμόττῃ καθ ἕκαστον: ἢν Ἀφροδίτῃ θύῃ, πυροὺς ὄρνιθι φαληρίδι θύειν: ἢν δὲ Ποσειδῶνί τις οἶν θύῃ, νήττῃ πυροὺς καθαγίζειν: ἢν δ Ἡρακλέει θύῃ τι, λάρῳ ναστοὺς θύειν μελιτοῦντας: κἂν Διὶ θύῃ βασιλεῖ κριόν, βασιλεύς ἐστ ὀρχίλος ὄρνις, ᾧ προτέρῳ δεῖ τοῦ Διὸς αὐτοῦ σέρφον ἐνόρχην σφαγιάζειν. ἥσθην σέρφῳ σφαγιαζομένῳ. βροντάτω νῦν ὁ μέγας Ζάν. καὶ πῶς ἡμᾶς νομιοῦσι θεοὺς ἄνθρωποι κοὐχὶ κολοιούς, οἳ πετόμεσθα πτέρυγάς τ ἔχομεν· ληρεῖς: καὶ νὴ Δί ὅ γ Ἑρμῆς πέτεται θεὸς ὢν πτέρυγάς τε φορεῖ, κἄλλοι γε θεοὶ πάνυ πολλοί. αὐτίκα Νίκη πέτεται πτερύγοιν χρυσαῖν καὶ νὴ Δί Ἔρως γε: Ἥρην δέ γ Ὅμηρος ἔφασκ ἰκέλην εἶναι τρήρωνι πελείῃ. ὁ Ζεὺς δ ἡμῖν οὐ βροντήσας πέμψει πτερόεντα κεραυνόν· ἢν δ οὖν ὑμᾶς μὲν ὑπ ἀγνοίας εἶναι νομίσωσι τὸ μηδέν, τούτους δὲ θεοὺς τοὺς ἐν Ὀλύμπῳ τότε χρὴ στρούθων νέφος ἀρθὲν καὶ σπερμολόγων ἐκ τῶν ἀγρῶν τὸ σπέρμ αὐτῶν ἀνακάψαι: κἄπειτ αὐτοῖς ἡ Δημήτηρ πυροὺς πεινῶσι μετρείτω. οὐκ ἐθελήσει μὰ Δί, ἀλλ ὄψει προφάσεις αὐτὴν παρέχουσαν. οἱ δ αὖ κόρακες τῶν ζευγαρίων, οἷσιν τὴν γῆν καταροῦσιν, καὶ τῶν προβάτων τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκοψάντων ἐπὶ πείρᾳ: εἶθ ὅ γ Ἀπόλλων ἰατρός <γ> ὢν ἰάσθω: μισθοφορεῖ δέ. μὴ πρίν γ ἂν ἐγὼ τὼ βοιδαρίω τὠμὼ πρώτιστ ἀποδῶμαι. ἢν δ ἡγῶνται σὲ θεὸν σὲ βίον σὲ δὲ γῆν σὲ Κρόνον σὲ Ποσειδῶ, ἀγάθ αὐτοῖσιν πάντα παρέσται. λέγε δή μοι τῶν ἀγαθῶν ἕν. πρῶτα μὲν αὐτῶν τὰς οἰνάνθας οἱ πάρνοπες οὐ κατέδονται, ἀλλὰ γλαυκῶν λόχος εἷς αὐτοὺς καὶ κερχνῄδων ἐπιτρίψει. εἶθ οἱ κνῖπες καὶ ψῆνες ἀεὶ τὰς συκᾶς οὐ κατέδονται, ἀλλ ἀναλέξει πάντας καθαρῶς αὐτοὺς ἀγέλη μία κιχλῶν. πλουτεῖν δὲ πόθεν δώσομεν αὐτοῖς· καὶ γὰρ τούτου σφόδρ ἐρῶσιν. τὰ μέταλλ αὐτοῖς μαντευομένοις οὗτοι δώσουσι τὰ χρηστά, τάς τ ἐμπορίας τὰς κερδαλέας πρὸς τὸν μάντιν κατεροῦσιν, ὥστ ἀπολεῖται τῶν ναυκλήρων οὐδείς. πῶς οὐκ ἀπολεῖται· προερεῖ τις ἀεὶ τῶν ὀρνίθων μαντευομένῳ περὶ τοῦ πλοῦ: νυνὶ μὴ πλεῖ, χειμὼν ἔσται: νυνὶ πλεῖ, κέρδος ἐπέσται. γαῦλον κτῶμαι καὶ ναυκληρῶ, κοὐκ ἂν μείναιμι παρ ὑμῖν. τοὺς θησαυρούς τ αὐτοῖς δείξους οὓς οἱ πρότεροι κατέθεντο τῶν ἀργυρίων: οὗτοι γὰρ ἴσασι: λέγουσι δέ τοι τάδε πάντες, οὐδεὶς οἶδεν τὸν θησαυρὸν τὸν ἐμὸν πλὴν εἴ τις ἄρ ὄρνις. πωλῶ γαῦλον, κτῶμαι σμινύην, καὶ τὰς ὑδρίας ἀνορύττω. πῶς δ ὑγιείαν δώσους αὐτοῖς, οὖσαν παρὰ τοῖσι θεοῖσιν· ἢν εὖ πράττως, οὐχ ὑγιεία μεγάλη τοῦτ ἐστί· σάφ ἴσθι, ὡς ἄνθρωπός γε κακῶς πράττων ἀτεχνῶς οὐδεὶς ὑγιαίνει. πῶς δ ἐς γῆράς ποτ ἀφίξονται· καὶ γὰρ τοῦτ ἔστ ἐν Ὀλύμπῳ: ἢ παιδάρι ὄντ ἀποθνῄσκειν δεῖ· μὰ Δί ἀλλὰ τριακόσι αὐτοῖς ἔτι προσθήσους ὄρνιθες ἔτη. παρὰ τοῦ· παρ ὅτου· παρ ἑαυτῶν. οὐκ οἶσθ ὅτι πέντ ἀνδρῶν γενεὰς ζώει λακέρυζα κορώνη· αἰβοῖ πολλῷ κρείττους οὗτοι τοῦ Διὸς ἡμῖν βασιλεύειν.