Aristophanes, Birds, Agon, epirrheme

(아리스토파네스, Birds, Agon, epirrheme)

καὶ μὴν ὀργῶ νὴ τὸν Δία καὶ προπεφύραται λόγοσ εἷσ μοι, ὃν διαμάττειν οὐ κωλύει· φέρε παῖ στέφανον· καταχεῖσθαι κατὰ χειρὸσ ὕδωρ φερέτω ταχύ τισ. δειπνήσειν μέλλομεν; ἢ τί; μὰ Δί’ ἀλλὰ λέγειν ζητῶ τι πάλαι μέγα καὶ λαρινὸν ἔποσ τι, ὅ το τὴν τούτων θραύσει ψυχήν· οὕτωσ ὑμῶν ὑπεραλγῶ, οἵτινεσ ὄντεσ πρότερον βασιλῆσ ‐ ἡμεῖσ βασιλῆσ; τίνοσ; ὑμεῖσ πάντων ὁπόσ’ ἔστιν, ἐμοῦ πρῶτον, τουδί, καὶ τοῦ Διὸσ αὐτοῦ, ἀρχαιότεροι πρότεροί τε Κρόνου καὶ Τιτάνων ἐγένεσθε, καὶ γῆσ. καὶ γῆσ; νὴ τὸν Ἀπόλλω. τουτὶ μὰ Δί’ οὐκ ἐπεπύσμην. ἀμαθὴσ γὰρ ἔφυσ κοὐ πολυπράγμων, οὐδ’ Αἴσωπον πεπάτηκασ, ὃσ ἔφασκε λέγων κορυδὸν πάντων πρώτην ὄρνιθα γενέσθαι, προτέραν τῆσ γῆσ, κἄπειτα νόσῳ τὸν πατέρ’ αὐτῆσ ἀποθνῄσκειν· γῆν δ’ οὐκ εἶναι, τὸν δὲ προκεῖσθαι πεμπταῖον· τὴν δ’ ἀποροῦσαν ὑπ’ ἀμηχανίασ τὸν πατέρ’ αὑτῆσ ἐν τῇ κεφαλῇ κατορύξαι. ὁ πατὴρ ἄρα τῆσ κορυδοῦ νυνὶ κεῖται τεθνεὼσ Κεφαλῆσιν. οὔκουν δῆτ’ εἰ πρότεροι μὲν γῆσ πρότεροι δὲ θεῶν ἐγένοντο, ὡσ πρεσβυτάτων αὐτῶν ὄντῶν ὀρθῶσ ἐσθ’ ἡ βασιλεία; νὴ τὸν Ἀπόλλω· πάνυ τοίνυν χρὴ ῥύγχοσ βόσκειν σε τὸ λοιπόν· οὐκ ἀποδώσει ταχέωσ ὁ Ζεὺσ τὸ σκῆπτρον τῷ δρυκολάπτῃ. ὡσ δ’ οὐχὶ θεοὶ τοίνυν ἦρχον τῶν ἀνθρώπων τὸ παλαιόν, ἀλλ’ ὄρνιθεσ, κἀβασίλευον, πόλλ’ ἐστὶ τεκμήρια τούτων. αὐτίκα δ’ ὑμῖν πρῶτ’ ἐπιδείξω τὸν ἀλεκτρυόν’, ὡσ ἐτυράννει ἦρχέ τε Περσῶν πρῶτον πάντων Δαρείου καὶ Μεγαβάζου, ὥστε καλεῖται Περσικὸσ ὄρνισ ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ ἔτ’ ἐκείνησ. διὰ ταῦτ’ ἄρ’ ἔχων καὶ νῦν ὥσπερ βασιλεὺσ ὁ μέγασ διαβάσκει ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ τὴν κυρβασίαν τῶν ὀρνίθων μόνοσ ὀρθήν. οὕτω δ’ ἴσχυσέ τε καὶ μέγασ ἦν τότε καὶ πολύσ, ὥστ’ ἔτι καὶ νῦν ὑπὸ τῆσ ῥώμησ τῆσ τότ’ ἐκείνησ, ὁπόταν μόνον ὄρθριον ᾄσῃ, ἀναπηδῶσιν πάντεσ ἐπ’ ἔργον χαλκῆσ κεραμῆσ σκυλοδέψαι σκυτῆσ βαλανῆσ ἀλφιταμοιβοὶ τορνευτολυρασπιδοπηγοί· οἱ δὲ βαδίζουσ’ ὑποδησάμενοι νύκτωρ. ἐμὲ τοῦτό γ’ ἐρώτα. χλαῖναν γὰρ ἀπώλεσ’ ὁ μοχθηρὸσ Φρυγίων ἐρίων διὰ τοῦτον. ἐσ δεκάτην γάρ ποτε παιδαρίου κληθεὶσ ὑπέπινον ἐν ἄστει, κἄρτι καθηῦδον, καὶ πρὶν δειπνεῖν τοὺσ ἄλλουσ οὗτοσ ἄρ’ ᾖσεν· κἀγὼ νομίσασ ὄρθρον ἐχώρουν Ἀλιμουντάδε, κἄρτι προκύπτω ἔξω τείχουσ καὶ λωποδύτησ παίει ῥοπάλῳ με τὸ νῶτον· κἀγὼ πίπτω μέλλω τε βοᾶν, ὁ δ’ ἀπέβλισε θοἰμάτιόν μου. ἰκτῖνοσ δ’ οὖν τῶν Ἑλλήνων ἦρχεν τότε κἀβασίλευεν. τῶν Ἑλλήνων; καὶ κατέδειξέν γ’ οὗτοσ πρῶτοσ βασιλεύων προκυλινδεῖσθαι τοῖσ ἰκτίνοισ. νὴ τὸν Διόνυσον, ἐγὼ γοῦν ἐκυλινδούμην ἰκτῖνον ἰδών· κᾆθ’ ὕπτιοσ ὢν ἀναχάσκων ὀβολὸν κατεβρόχθισα· κᾆτα κενὸν τὸν θύλακον οἴκαδ’ ἀφεῖλκον. Αἰγύπτου δ’ αὖ καὶ Φοινίκησ πάσησ κόκκυξ βασιλεὺσ ἦν· χὠπόθ’ ὁ κόκκυξ εἴποι κόκκυ, τότ’ ἂν οἱ Φοίνικεσ ἅπαντεσ τοὺσ πυροὺσ ἂν καὶ τὰσ κριθὰσ ἐν τοῖσ πεδίοισ ἐθέριζον. τοῦτ’ ἄρ’ ἐκεῖν’ ἦν τοὔποσ ἀληθῶσ· κόκκυψωλοὶ πεδίονδε. ἦρχον δ’ οὕτω σφόδρα τὴν ἀρχήν, ὥστ’ εἴ τισ καὶ βασιλεύοι ἐν ταῖσ πόλεσιν τῶν Ἑλλήνων Ἀγαμέμνων ἢ Μενέλαοσ, ἐπὶ τῶν σκήπτρων ἐκάθητ’ ὄρνισ μετέχων ὅ τι δωροδοκοίη. τουτὶ τοίνυν οὐκ ᾔδη ’γώ· καὶ δῆτά μ’ ἐλάμβανε θαῦμα, ὁπότ’ ἐξέλθοι Πρίαμόσ τισ ἔχων ὄρνιν ἐν τοῖσι τραγῳδοῖσ, ὁ δ’ ἄρ’ εἱστήκει τὸν Λυσικράτη τηρῶν ὅ τι δωροδοκοίη. ὃ δὲ δεινότατόν γ’ ἐστὶν ἁπάντων, ὁ Ζεὺσ γὰρ ὁ νῦν βασιλεύων αἰετὸν ὄρνιν ἕστηκεν ἔχων ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ βασιλεὺσ ὤν, ἡ δ’ αὖ θυγάτηρ γλαῦχ’, ὁ δ’ Ἀπόλλων ὥσπερ θεράπων ἱέρακα. νὴ τὴν Δήμητρ’ εὖ ταῦτα λέγεισ. τίνοσ οὕνεκα ταῦτ’ ἄρ’ ἔχουσιν; ἵν’ ὅταν θύων τισ ἔπειτ’ αὐτοῖσ ἐσ τὴν χεῖρ’, ὡσ νόμοσ ἐστίν, τὰ σπλάγχνα διδῷ, τοῦ Διὸσ αὐτοὶ πρότεροι τὰ σπλάγχνα λάβωσιν. ὤμνυ τ’ οὐδεὶσ τότ’ <ἂν> ἀνθρώπων θεόν, ἀλλ’ ὄρνιθασ ἅπαντεσ· Λάμπων δ’ ὄμνυσ’ ἔτι καὶ νυνὶ τὸν χῆν’, ὅταν ἐξαπατᾷ τι. οὕτωσ ὑμᾶσ πάντεσ πρότερον μεγάλουσ ἁγίουσ τ’ ἐνόμιζον, νῦν δ’ ἀνδράποδ’ ἠλιθίουσ Μανᾶσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION