Aristophanes, Birds, Agon, strophe 1

δολερὸν μὲν ἀεὶ κατὰ πάντα δὴ τρόπον πέφυκεν ἄνθρωπος:? σὺ δ ὅμως λέγε μοι. τάχα γὰρ τύχοις ἂν χρηστὸν ἐξειπὼν ὅ τι μοι παρορᾷς, ἢ δύναμίν τινα μείζω παραλειπομένην ὑπ ἐμῆς φρενὸς ἀξυνέτου: σὺ δὲ τοῦθ οὑρᾷς λέγ ἐς κοινόν. ὃ γὰρ ἂν σὺ τύχῃς μοι ἀγαθὸν πορίσας, τοῦτο κοινὸν ἔσται.