Aristophanes, Birds, Prologue 5:

(아리스토파네스, Birds, Prologue 5:)

τί σοι πιθώμεσθ’; ὅ τι πίθησθε; πρῶτα μὲν μὴ περιπέτεσθε πανταχῇ κεχηνότεσ· ὡσ τοῦτ’ ἄτιμον τοὔργον ἐστίν. αὐτίκα ἐκεῖ παρ’ ἡμῖν τοὺσ πετομένουσ ἢν ἔρῃ, τίσ ὄρνισ οὗτοσ; ὁ Τελέασ ἐρεῖ ταδί· ἅνθρωποσ ὄρνισ ἀστάθμητοσ πετόμενοσ, ἀτέκμαρτοσ, οὐδὲν οὐδέποτ’ ἐν ταὐτῷ μένων. νὴ τὸν Διόνυσον εὖ γε μωμᾷ ταυταγί. τί ἂν οὖν ποιοῖμεν; οἰκίσατε μίαν πόλιν. ποίαν δ’ ἂν οἰκίσαιμεν ὄρνιθεσ πόλιν; ἄληθεσ; ὦ σκαιότατον εἰρηκὼσ ἔποσ, βλέψον κάτω. καὶ δὴ βλέπω. βλέπε νῦν ἄνω. βλέπω. περίαγε τὸν τράχηλον. νὴ Δία ἀπολαύσομαί τί γ’, εἰ διαστραφήσομαι. εἶδέσ τι; τὰσ νεφέλασ γε καὶ τὸν οὐρανόν. οὐχ οὗτοσ οὖν δήπου ’στὶν ὀρνίθων πόλοσ; πόλοσ; τίνα τρόπον; ὥσπερ <ἂν> εἴποι τισ τόποσ. ὅτι δὲ πολεῖται τοῦτο καὶ διέρχεται ἅπαντα διὰ τούτου, καλεῖται νῦν πόλοσ. ἢν δ’ οἰκίσητε τοῦτο καὶ φάρξηθ’ ἅπαξ, ἐκ τοῦ πόλου τούτου κεκλήσεται πόλισ. ὥστ’ ἄρξετ’ ἀνθρώπων μὲν ὥσπερ παρνόπων, τοὺσ δ’ αὖ θεοὺσ ἀπολεῖτε λιμῷ Μηλίῳ. πῶσ; ἐν μέσῳ δήπουθεν ἀήρ ἐστι γῆσ. εἶθ’ ὥσπερ ἡμεῖσ, ἢν ἰέναι βουλώμεθα Πυθώδε, Βοιωτοὺσ δίοδον αἰτούμεθα, οὕτωσ, ὅταν θύσωσιν ἄνθρωποι θεοῖσ, ἢν μὴ φόρον φέρωσιν οἱ ὑμῖν οἱ θεοί, διὰ τῆσ πόλεωσ τῆσ ἀλλοτρίασ καὶ τοῦ χάουσ τῶν μηρίων τὴν κνῖσαν οὐ διαφρήσετε. ἰοὺ ἰού· μὰ γῆν μὰ παγίδασ μὰ νεφέλασ μὰ δίκτυα, μὴ ’γὼ νόημα κομψότερον ἤκουσά πω· ὥστ’ ἂν κατοικίζοιμι μετὰ σοῦ τὴν πόλιν, εἰ ξυνδοκοίη τοῖσιν ἄλλοισ ὀρνέοισ. τίσ ἂν οὖν τὸ πρᾶγμ’ αὐτοῖσ διηγήσαιτο; σύ. ἐγὼ γὰρ αὐτοὺσ βαρβάρουσ ὄντασ πρὸ τοῦ ἐδίδαξα τὴν φωνήν, ξυνὼν πολὺν χρόνον. πῶσ δῆτ’ ἂν αὐτοὺσ ξυγκαλέσειασ; ῥᾳδίωσ. δευρὶ γὰρ ἐσβὰσ αὐτίκα μάλ’ ἐσ τὴν λόχμην, ἔπειτ’ ἀνεγείρασ τὴν ἐμὴν ἀηδόνα, καλοῦμεν αὐτούσ· οἱ δὲ νῷν τοῦ φθέγματοσ ἐάνπερ ἐπακούσωσι θεύσονται δρόμῳ. ὦ φίλτατ’ ὀρνίθων σὺ μή νυν ἕσταθι· ἀλλ’ ἀντιβολῶ σ’ ἄγ’ ὡσ τάχιστ’ ἐσ τὴν λόχμην ἔσβαινε κἀνέγειρε τὴν ἀηδόνα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION