Aristophanes, Acharnians, Prologue 6:

(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 6:)

τοὺσ Θρᾷκασ ἀπιέναι, παρεῖναι δ’ εἰσ ἔνην. οἱ γὰρ πρυτάνεισ λύουσι τὴν ἐκκλησίαν. οἴμοι τάλασ μυττωτὸν ὅσον ἀπώλεσα. ἀλλ’ ἐκ Λακεδαίμονοσ γὰρ Ἀμφίθεοσ ὁδί. χαῖρ’ Ἀμφίθεε. μήπω γε πρίν γ’ ἂν στῶ τρέχων· δεῖ γάρ με φεύγοντ’ ἐκφυγεῖν Ἀχαρνέασ. τί δ’ ἔστ’; ἐγὼ μὲν δεῦρό σοι σπονδὰσ φέρων ἔσπευδον· οἱ δ’ ὤσφροντο πρεσβῦταί τινεσ Ἀχαρνικοί, στιπτοὶ γέροντεσ πρίνινοι ἀτεράμονεσ Μαραθωνομάχαι σφενδάμνινοι. ἔπειτ’ ἀνέκραγον πάντεσ, ὦ μιαρώτατε σπονδὰσ φέρεισ τῶν ἀμπέλων τετμημένων; κἀσ τοὺσ τρίβωνασ ξυνελέγοντο τῶν λίθων· ἐγὼ δ’ ἔφευγον· οἱ δ’ ἐδίωκον κἀβόων. οἱ δ’ οὖν βοώντων· ἀλλὰ τὰσ σπονδὰσ φέρεισ; ἔγωγέ φημι, τρία γε ταυτὶ γεύματα. αὗται μέν εἰσι πεντέτεισ. γεῦσαι λαβών. αἰβοῖ. τί ἔστιν; οὐκ ἀρέσκουσίν μ’ ὅτι ὄζουσι πίττησ καὶ παρασκευῆσ νεῶν. σὺ δ’ ἀλλὰ τασδὶ τὰσ δεκέτεισ γεῦσαι λαβών. ὄζουσι χαὖται πρέσβεων ἐσ τὰσ πόλεισ ὀξύτατον ὥσπερ διατριβῆσ τῶν ξυμμάχων. ἀλλ’ αὑταιὶ σπονδαὶ τριακοντούτιδεσ κατὰ γῆν τε καὶ θάλατταν. ὦ Διονύσια, αὗται μὲν ὄζουσ’ ἀμβροσίασ καὶ νέκταροσ καὶ μὴ ’πιτηρεῖν σιτί’ ἡμερῶν τριῶν, κἀν τῷ στόματι λέγουσι, βαῖν’ ὅπῃ θέλεισ. ταύτασ δέχομαι καὶ σπένδομαι κἀκπίομαι, χαίρειν κελεύων πολλὰ τοὺσ Ἀχαρνέασ. ἐγὼ δὲ πολέμου καὶ κακῶν ἀπαλλαγεὶσ ἄξω τὰ κατ’ ἀγροὺσ εἰσιὼν Διονύσια. ἐγὼ δὲ φευξοῦμαί γε τοὺσ Ἀχαρνέασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION