Aristophanes, Acharnians, Prologue 5:

(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 5:)

προσίτω Θέωροσ ὁ παρὰ Σιτάλκουσ. ὁδί. ἕτεροσ ἀλαζὼν οὗτοσ ἐσκηρύττεται. χρόνον μὲν οὐκ ἂν ἦμεν ἐν Θρᾴκῃ πολύν ‐ μὰ Δί’ οὐκ ἄν, εἰ μισθόν γε μὴ ’φερεσ πολύν. εἰ μὴ κατένειψε χιόνι τὴν Θρᾴκην ὅλην καὶ τοὺσ ποταμοὺσ ἔπηξ’, ὑπ’ αὐτὸν τὸν χρόνον, ὅτ’ ἐνθαδὶ Θέογνισ ἠγωνίζετο. τοῦτον μετὰ Σιτάλκουσ ἔπινον τὸν χρόνον· καὶ δῆτα φιλαθήναιοσ ἦν ὑπερφυῶσ, ὑμῶν τ’ ἐραστὴσ ἦν ἀληθὴσ ὥστε καὶ ἐν τοῖσι τοίχοισ ἔγραφ’, Ἀθηναῖοι καλοί. ὁ δ’ υἱόσ, ὃν Ἀθηναῖον ἐπεποιήμεθα, ἤρα φαγεῖν ἀλλᾶντασ ἐξ Ἀπατουρίων, καὶ τὸν πατέρ’ ἠντεβόλει βοηθεῖν τῇ πάτρᾳ· ὁ δ’ ὤμοσε σπένδων βοηθήσειν ἔχων στρατιὰν τοσαύτην ὥστ’ Ἀθηναίουσ ἐρεῖν, ὅσον τὸ χρῆμα παρνόπων προσέρχεται. κάκιστ’ ἀπολοίμην, εἴ τι τούτων πείθομαι ὧν εἶπασ ἐνταυθοῖ σὺ πλὴν τῶν παρνόπων. καὶ νῦν ὅπερ μαχιμώτατον Θρᾳκῶν ἔθνοσ ἔπεμψεν ὑμῖν. τοῦτο μέν γ’ ἤδη σαφέσ. οἱ Θρᾷκεσ ἴτε δεῦρ’, οὓσ Θέωροσ ἤγαγεν. τουτὶ τί ἐστι τὸ κακόν; Ὀδομάντων στρατόσ. ποίων Ὀδομάντων; εἰπέ μοι τουτὶ τί ἦν; τίσ τῶν Ὀδομάντων τὸ πέοσ ἀποτεθρίακεν; τούτοισ ἐάν τισ δύο δραχμὰσ μισθὸν διδῷ, καταπελτάσονται τὴν Βοιωτίαν ὅλην. τοισδὶ δύο δραχμὰσ τοῖσ ἀπεψωλημένοισ; ὑποστένοι μέντἂν ὁ θρανίτησ λεὼσ ὁ σωσίπολισ. οἴμοι τάλασ ἀπόλλυμαι, ὑπὸ τῶν Ὀδομάντων τὰ σκόροδα πορθούμενοσ. οὐ καταβαλεῖτε τὰ σκόροδ’; ὦ μόχθηρε σὺ οὐ μὴ πρόσει τούτοισιν ἐσκοροδισμένοισ. ταυτὶ περιείδεθ’ οἱ πρυτάνεισ πάσχοντά με ἐν τῇ πατρίδι καὶ ταῦθ’ ὑπ’ ἀνδρῶν βαρβάρων; ἀλλ’ ἀπαγορεύω μὴ ποιεῖν ἐκκλησίαν τοῖσ Θρᾳξὶ περὶ μισθοῦ· λέγω δ’ ὑμῖν ὅτι διοσημία ’στὶ καὶ ῥανὶσ βέβληκέ με.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION