Aristophanes, Acharnians, Prologue 4:

(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 4:)

ἰαρταμὰν ἐξάρξαν ἀπισσόνα σάτρα. ξυνήκαθ’ ὃ λέγει; μὰ τὸν Ἀπόλλω ’γὼ μὲν οὔ. πέμψειν βασιλέα φησὶν ὑμῖν χρυσίον. λέγε δὴ σὺ μεῖζον καὶ σαφῶσ τὸ χρυσίον. οὐ λῆψι χρῦσο χαυνόπρωκτ’ Ιαὀναῦ. οἴμοι κακοδαίμων ὡσ σαφῶσ. τί δ’ αὖ λέγει; ὅ τι; χαυνοπρώκτουσ τοὺσ Ιἄονασ λέγει, εἰ προσδοκῶσι χρυσίον ἐκ τῶν βαρβάρων. οὔκ, ἀλλ’ ἀχάνασ ὅδε γε χρυσίου λέγει. ποίασ ἀχάνασ; σὺ μὲν ἀλαζὼν εἶ μέγασ. ἀλλ’ ἄπιθ’· ἐγὼ δὲ βασανιῶ τοῦτον μόνοσ. ἄγε δὴ σὺ φράσον ἐμοὶ σαφῶσ πρὸσ τουτονί, ἵνα μή σε βάψω βάμμα Σαρδιανικόν· βασιλεὺσ ὁ μέγασ ἡμῖν ἀποπέμψει χρυσίον; ἀνανεύει. ἄλλωσ ἄρ’ ἐξαπατώμεθ’ ὑπὸ τῶν πρέσβεων; ἐπινεύει. Ἑλληνικόν γ’ ἐπένευσαν ἅνδρεσ οὑτοιί, κοὐκ ἔσθ’ ὅπωσ οὐκ εἰσὶν ἐνθένδ’ αὐτόθεν. καὶ τοῖν μὲν εὐνούχοιν τὸν ἕτερον τουτονὶ ἐγᾦδ’ ὅσ ἐστι, Κλεισθένησ ὁ Σιβυρτίου. ὦ θερμόβουλον πρωκτὸν ἐξυρημένε, τοιόνδε γ’ ὦ πίθηκε τὸν πώγων’ ἔχων εὐνοῦχοσ ἡμῖν ἦλθεσ ἐσκευασμένοσ; ὁδὶ δὲ τίσ ποτ’ ἐστίν; οὐ δήπου Στράτων; σίγα, κάθιζε. τὸν βασιλέωσ ὀφθαλμὸν ἡ βουλὴ καλεῖ ἐσ τὸ πρυτανεῖον. ταῦτα δῆτ’ οὐχ ἀγχόνη; κἄπειτ’ ἐγὼ δῆτ’ ἐνθαδὶ στραγγεύομαι; τοὺσ δὲ ξενίζειν οὐδέποτέ γ’ ἴσχει θύρα. ἀλλ’ ἐργάσομαί τι δεινὸν ἔργον καὶ μέγα. ἀλλ’ Ἀμφίθεόσ μοι ποῦ ’στιν; οὑτοσὶ πάρα. ἐμοὶ σὺ ταυτασὶ λαβὼν ὀκτὼ δραχμὰσ σπονδὰσ ποίησαι πρὸσ Λακεδαιμονίουσ μόνῳ καὶ τοῖσι παιδίοισι καὶ τῇ πλάτιδι· ὑμεῖσ δὲ πρεσβεύεσθε καὶ κεχήνετε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION