Aristophanes, Acharnians, Prologue 3:

(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 3:)

ἐπέμψαθ’ ἡμᾶσ ὡσ βασιλέα τὸν μέγαν μισθὸν φέροντασ δύο δραχμὰσ τῆσ ἡμέρασ ἐπ’ Εὐθυμένουσ ἄρχοντοσ. οἴμοι τῶν δραχμῶν. καὶ δῆτ’ ἐτρυχόμεσθα διὰ Καϋστρίων πεδίων ὁδοιπλανοῦντεσ ἐσκηνημένοι, ἐφ’ ἁρμαμαξῶν μαλθακῶσ κατακείμενοι, ἀπολλύμενοι. σφόδρα γὰρ ἐσῳζόμην ἐγὼ παρὰ τὴν ἔπαλξιν ἐν φορυτῷ κατακείμενοσ. ξενιζόμενοι δὲ πρὸσ βίαν ἐπίνομεν ἐξ ὑαλίνων ἐκπωμάτων καὶ χρυσίδων ἄκρατον οἶνον ἡδύν. ὦ Κραναὰ πόλισ ἆρ’ αἰσθάνει τὸν κατάγελων τῶν πρέσβεων; οἱ βάρβαροι γὰρ ἄνδρασ ἡγοῦνται μόνουσ τοὺσ πλεῖστα δυναμένουσ καταφαγεῖν καὶ πιεῖν. ἡμεῖσ δὲ λαικαστάσ τε καὶ καταπύγονασ. ἔτει τετάρτῳ δ’ ἐσ τὰ βασίλει’ ἤλθομεν· ἀλλ’ εἰσ ἀπόπατον ᾤχετο στρατιὰν λαβών, κἄχεζεν ὀκτὼ μῆνασ ἐπὶ χρυσῶν ὀρῶν. πόσου δὲ τὸν πρωκτὸν χρόνου ξυνήγαγεν; τῇ πανσελήνῳ· κᾆτ’ ἀπῆλθεν οἴκαδε. εἶτ’ ἐξένιζε· παρετίθει δ’ ἡμῖν ὅλουσ ἐκ κριβάνου βοῦσ. καὶ τίσ εἶδε πώποτε βοῦσ κριβανίτασ; τῶν ἀλαζονευμάτων. καὶ ναὶ μὰ Δί’ ὄρνιν τριπλάσιον Κλεωνύμου παρέθηκεν ἡμῖν· ὄνομα δ’ ἦν αὐτῷ φέναξ. ταῦτ’ ἄρ ἐφενάκιζεσ σὺ δύο δραχμὰσ φέρων. καὶ νῦν ἄγοντεσ ἥκομεν Ψευδαρτάβαν, τὸν βασιλέωσ ὀφθαλμόν. ἐκκόψειέ γε κόραξ πατάξασ, τόν τε σὸν τοῦ πρέσβεωσ. ὁ βασιλέωσ ὀφθαλμόσ. ὦναξ Ἡράκλεισ. πρὸσ τῶν θεῶν ἄνθρωπε ναύφαρκτον βλέπεισ; ἢ περὶ ἄκραν κάμπτων νεώσοικον σκοπεῖσ; ἄσκωμ’ ἔχεισ που περὶ τὸν ὀφθαλμὸν κάτω. ἄγε δὴ σὺ βασιλεὺσ ἅττα σ’ ἀπέπεμψεν φράσον λέξοντ’ Ἀθηναίοισιν ὦ Ψευδαρτάβα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION