ἐνταῦθα δ ἄν τις ἕλκοι καὶ ἐραστὴν καὶ ἐρώμενον, καὶ καλὸν καὶ αἰσχρόν.? διὸ φαίνονται καὶ οἱ ἐρασταὶ γελοῖοι ἐνίοτε, ἀξιοῦντες φιλεῖσθαι ὡς φιλοῦσιν: ὁμοίως δὴ φιλητοὺς ὄντας ἴσως ἀξιωτέον, μηδὲν δὲ τοιοῦτον ἔχοντας γελοῖον. ἴσως δὲ οὐδ ἐφίεται τὸ ἐναντίον τοῦ ἐναντίου καθ αὑτό, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός, ἡ δ ὄρεξις τοῦ μέσου ἐστίν:?
