Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 86:

ἐνταῦθα δ’ ἄν τισ ἕλκοι καὶ ἐραστὴν καὶ ἐρώμενον, καὶ καλὸν καὶ αἰσχρόν. διὸ φαίνονται καὶ οἱ ἐρασταὶ γελοῖοι ἐνίοτε, ἀξιοῦντεσ φιλεῖσθαι ὡσ φιλοῦσιν· ὁμοίωσ δὴ φιλητοὺσ ὄντασ ἴσωσ ἀξιωτέον, μηδὲν δὲ τοιοῦτον ἔχοντασ γελοῖον. ἴσωσ δὲ οὐδ’ ἐφίεται τὸ ἐναντίον τοῦ ἐναντίου καθ’ αὑτό, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκόσ, ἡ δ’ ὄρεξισ τοῦ μέσου ἐστίν·