ὅθεν καὶ ἀπορεῖται, μή ποτ’ οὐ βούλονται οἱ φίλοι τοῖσ φίλοισ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν, οἱο͂ν θεοὺσ εἶναι· οὐ γὰρ ἔτι φίλοι ἔσονται αὐτοῖσ, οὐδὲ δὴ ἀγαθά· οἱ γὰρ φίλοι ἀγαθά. εἰ δὴ καλῶσ εἴρηται ὅτι ὁ φίλοσ τῷ φίλῳ βούλεται τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα, μένειν ἂν δέοι οἱο͂́σ ποτ’ ἐστὶν ἐκεῖνοσ·
