Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 50:

κτῆμα μὲν γὰρ τὸ πλείστου ἄξιον τιμιώτατον, οἱο῀ν χρυσός, ἔργον δὲ τὸ μέγα καὶ καλόν τοῦ γὰρ τοιούτου ἡ θεωρία θαυμαστή, τὸ δὲ μεγαλοπρεπὲς θαυμαστόν:? καὶ ἔστιν ἔργου ἀρετή, μεγαλοπρέπεια, ἐν μεγέθει. ἔστι δὲ τῶν δαπανημάτων οἱᾶ λέγομεν τὰ τίμια, οἱο῀ν τὰ περὶ θεούς, ἀναθήματα καὶ κατασκευαὶ καὶ θυσίαι, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ πᾶν τὸ δαιμόνιον, καὶ ὅσα πρὸς τὸ κοινὸν εὐφιλοτίμητά ἐστιν, οἱο῀ν εἴ που χορηγεῖν οἰόνται δεῖν λαμπρῶς ἢ τριηραρχεῖν ἢ καὶ ἑστιᾶν τὴν πόλιν.?