Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 9:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 9:)

καὶ ῥᾷον δὲ τὸ μὴ λαβεῖν τοῦ δοῦναι· τὸ γὰρ οἰκεῖον ἧττον προί̈ενται μᾶλλον ἢ οὐ λαμβάνουσι τὸ ἀλλότριον. καὶ ἐλευθέριοι δὲ λέγονται οἱ διδόντεσ· οἱ δὲ μὴ λαμβάνοντεσ οὐκ εἰσ ἐλευθεριότητα ἐπαινοῦνται, ἀλλ’ οὐχ ἧττον εἰσ δικαιοσύνην·