Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 4:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 4:)

τοὺσ γὰρ ἀκρατεῖσ καὶ εἰσ ἀκολασίαν δαπανηροὺσ ἀσώτουσ καλοῦμεν. διὸ καὶ φαυλότατοι δοκοῦσιν εἶναι· πολλὰσ γὰρ ἅμα κακίασ ἔχουσιν. οὐ δὴ οἰκείωσ προσαγορεύονται· βούλεται γὰρ ἄσωτοσ εἶναι ὁ ἓν κακὸν ἔχων, τὸ φθείρειν τὴν οὐσίαν·