Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 131:

τοὺς δὴ τοιούτους τίς ἂν λόγος μεταρρυθμίσαι·? οὐ γὰρ οἱό῀ν τε ἢ οὐ ῥᾴδιον τὰ ἐκ παλαιοῦ τοῖς ἤθεσι κατειλημμένα λόγῳ μεταστῆσαι: ἀγαπητὸν δ ἴσως ἐστὶν εἰ πάντων ὑπαρχόντων δι ὧν ἐπιεικεῖς δοκοῦμεν γίνεσθαι, μεταλάβοιμεν τῆς ἀρετῆς. γίνεσθαι δ ἀγαθοὺς οἰόνται οἳ μὲν φύσει οἳ δ ἔθει οἳ δὲ διδαχῇ. τὸ μὲν οὖν τῆς φύσεως δῆλον ὡς οὐκ ἐφ ἡμῖν ὑπάρχει, ἀλλὰ διά τινας θείας αἰτίας τοῖς ὡς ἀληθῶς εὐτυχέσιν ὑπάρχει:?