Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 112:

πράξεισ δὲ ποίασ ἀπονεῖμαι χρεὼν αὐτοῖσ; ἄτοπον δ’ εἰ καὶ ἔσται αὐτοῖσ νόμισμα ἤ τι τοιοῦτον. πότερα τὰσ δικαίασ; ἢ γελοῖοι φανοῦνται συναλλάττοντεσ καὶ παρακαταθήκασ ἀποδιδόντεσ καὶ ὅσα τοιαῦτα; ἀλλὰ τὰσ ἀνδρείουσ . . . ὑπομένοντασ τὰ φοβερὰ καὶ κινδυνεύοντασ ὅτι καλόν; ἢ τὰσ ἐλευθερίουσ; τίνι δὲ δώσουσιν;