Aristotle, Agon, antipnigos

(아리스토텔레스, Agon, antipnigos)

ἐμοῦ μὲν οὖν. ἐμοῦ μὲν οὖν. ἐγώ σε ποιήσω τριηραρχεῖν <ἀναλίσκοντα τῶν σαυτοῦ,> παλαιὰν ναῦν ἔχοντ’, εἰσ ἣν ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεισ οὐδὲ ναυπηγούμενοσ· διαμηχανήσομαί θ’ ὅπωσ ἂν ἱστίον σαπρὸν λάβῃσ. ἁνὴρ παφλάζει, παῦε παῦ’, ὑπερζέων· ὑφελκτέον τῶν δᾳδίων ἀπαρυστέον τε τῶν ἀπειλῶν ταυτῃί. δώσεισ ἐμοὶ καλὴν δίκην ἰπούμενοσ ταῖσ ἐσφοραῖσ. ἐγὼ γὰρ ἐσ τοὺσ πλουσίουσ σπεύσω σ’ ὅπωσ ἂν ἐγγραφῇσ. ἐγὼ δ’ ἀπειλήσω μὲν οὐδέν, εὔχομαι δέ σοι ταδί· τὸ μὲν τάγηνον τευθίδων ἐφεστάναι σίζον· σὲ δὲ γνώμην ἐρεῖν μέλλοντα περὶ Μιλησίων καὶ κερδανεῖν τάλαντον, ἢν κατεργάσῃ, σπεύδειν ὅπωσ τῶν τευθίδων ἐμπλήμενοσ φθαίησ ἔτ’ εἰσ ἐκκλησίαν ἐλθών· ἔπειτα πρὶν φαγεῖν ἀνὴρ μεθήκοι, καὶ σὺ τὸ τάλαντον λαβεῖν βουλόμενοσ ἐσθίων ἐναποπνιγείησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION