Aristotle, Agon, Epirrheme

(아리스토텔레스, Agon, Epirrheme)

τῇ μὲν δεσποίνῃ Ἀθηναίᾳ τῇ τῆσ πόλεωσ μεδεούσῃ εὔχομαι, εἰ μὲν περὶ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων γεγένημαι βέλτιστοσ ἀνὴρ μετὰ Λυσικλέα καὶ Κύνναν καὶ Σαλαβακχώ, ὥσπερ νυνὶ μηδὲν δράσασ δειπνεῖν ἐν πρυτανείῳ· εἰ δέ σε μισῶ καὶ μὴ περὶ σοῦ μάχομαι μόνοσ ἀντιβεβηκώσ, ἀπολοίμην καὶ διαπρισθείην κατατμηθείην τε λέπαδνα. κἄγωγ’ ὦ Δῆμ’, εἰ μή σε φιλῶ καὶ μὴ στέργω, κατατμηθεὶσ ἑψοίμην ἐν περικομματίοισ· κεἰ μὴ τούτοισι πέποιθασ, ἐπὶ ταυτησὶ κατακνησθείην ἐν μυττωτῷ μετὰ τυροῦ, καὶ τῇ κρεάγρᾳ τῶν ὀρχιπέδων ἑλκοίμην ἐσ Κεραμεικόν. καὶ πῶσ ἂν ἐμοῦ μᾶλλόν σε φιλῶν ὦ Δῆμε γένοιτο πολίτησ; ὃσ πρῶτα μὲν ἡνίκ’ ἐβούλευον σοὶ χρήματα πλεῖστ’ ἀπέδειξα ἐν τῷ κοινῷ, τοὺσ μὲν στρεβλῶν τοὺσ δ’ ἄγχων τοὺσ δὲ μεταιτῶν, οὐ φροντίζων τῶν ἰδιωτῶν οὐδενόσ, εἰ σοὶ χαριοίμην. τοῦτο μὲν ὦ Δῆμ’ οὐδὲν σεμνόν· κἀγὼ γὰρ τοῦτό σε δράσω. ἁρπάζων γὰρ τοὺσ ἄρτουσ σοι τοὺσ ἀλλοτρίουσ παραθήσω. ὡσ δ’ οὐχὶ φιλεῖ σ’ οὐδ’ ἔστ’ εὔνουσ, τοῦτ’ αὐτό σε πρῶτα διδάξω, ἀλλ’ ἢ διὰ τοῦτ’ αὔθ’ ὁτιή σου τῆσ ἀνθρακιᾶσ ἀπολαύει. σὲ γάρ, ὃσ Μήδοισι διεξιφίσω περὶ τῆσ χώρασ Μαραθῶνι, καὶ νικήσασ ἡμῖν μεγάλωσ ἐγγλωττοτυπεῖν παρέδωκασ, ἐπὶ ταῖσι πέτραισ οὐ φροντίζει σκληρῶσ σε καθήμενον οὕτωσ, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ ῥαψάμενόσ σοι τουτὶ φέρω. ἀλλ’ ἐπαναίρου, κᾆτα καθίζου μαλακῶσ, ἵνα μὴ τρίβῃσ τὴν ἐν Σαλαμῖνι. ἄνθρωπε τίσ εἶ; μῶν ἔκγονοσ εἶ τῶν Ἁρμοδίου τισ ἐκείνων; τοῦτό γέ τοί σου τοὔργον ἀληθῶσ γενναῖον καὶ φιλόδημον. ὡσ ἀπὸ μικρῶν εὔνουσ αὐτῷ θωπευματίων γεγένησαι. καὶ σὺ γὰρ αὐτὸν πολὺ μικροτέροισ τούτων δελεάσμασιν εἷλεσ. καὶ μὴν εἴ πού τισ ἀνὴρ ἐφάνη τῷ δήμῳ μᾶλλον ἀμύνων ἢ μᾶλλον ἐμοῦ σε φιλῶν, ἐθέλω περὶ τῆσ κεφαλῆσ περιδόσθαι. καὶ πῶσ σὺ φιλεῖσ, ὃσ τοῦτον ὁρῶν οἰκοῦντ’ ἐν ταῖσ φιδάκναισι καὶ γυπαρίοισ καὶ πυργιδίοισ ἔτοσ ὄγδοον οὐκ ἐλεαίρεισ, ἀλλὰ καθείρξασ αὐτὸν βλίττεισ; Ἀρχεπτολέμου δὲ φέροντοσ τὴν εἰρήνην ἐξεσκέδασασ, τὰσ πρεσβείασ τ’ ἀπελαύνεισ ἐκ τῆσ πόλεωσ ῥαθαπυγίζων, αἳ τὰσ σπονδὰσ προκαλοῦνται. ἵνα γ’ Ἑλλήνων ἄρξῃ πάντων. ἔστι γὰρ ἐν τοῖσ λογίοισιν ὡσ τοῦτον δεῖ ποτ’ ἐν Ἀρκαδίᾳ πεντώβολον ἡλιάσασθαι, ἢν ἀναμείνῃ· πάντωσ δ’ αὐτὸν θρέψω γ’ὼ καὶ θεραπεύσω, ἐξευρίσκων εὖ καὶ μιαρῶσ ὁπόθεν τὸ τριώβολον ἕξει. οὐχ ἵνα γ’ ἄρξῃ μὰ Δί’ Ἀρκαδίασ προνοούμενοσ, ἀλλ’ ἵνα μᾶλλον σὺ μὲν ἁρπάζῃσ καὶ δωροδοκῇσ παρὰ τῶν πόλεων, ὁ δὲ δῆμοσ ὑπὸ τοῦ πολέμου καὶ τῆσ ὁμίχλησ ἃ πανουργεῖσ μὴ καθορᾷ σου, ἀλλ’ ὑπ’ ἀνάγκησ ἅμα καὶ χρείασ καὶ μισθοῦ πρόσ σε κεχήνῃ. ἢν δέ ποτ’ εἰσ ἀγρὸν οὗτοσ ἀπελθὼν εἰρηναῖοσ διατρίψῃ, καὶ χῖδρα φαγὼν ἀναθαρρήσῃ καὶ στεμφύλῳ ἐσ λόγον ἔλθῃ, γνώσεται οἱών ἀγαθῶν αὐτὸν τῇ μισθοφορᾷ παρεκόπτου· εἶθ’ ἥξει σοι δριμὺσ ἄγροικοσ κατὰ σοῦ τὴν ψῆφον ἰχνεύων. ἃ σὺ γιγνώσκων τόνδ’ ἐξαπατᾷσ καὶ ὀνειροπολεῖσ περὶ σαυτοῦ. οὔκουν δεινὸν ταυτί σε λέγειν δῆτ’ ἔστ’ ἐμὲ καὶ διαβάλλειν πρὸσ Ἀθηναίουσ καὶ τὸν δῆμον, πεποιηκότα πλείονα χρηστὰ νὴ τὴν Δήμητρα Θεμιστοκλέουσ πολλῷ περὶ τὴν πόλιν ἤδη; ὦ πόλισ Ἄργουσ κλύεθ’ οἱᾶ λέγει. σὺ Θεμιστοκλεῖ ἀντιφερίζεισ; ὃσ ἐποίησεν τὴν πόλιν ἡμῶν μεστὴν εὑρὼν ἐπιχειλῆ, καὶ πρὸσ τούτοισ ἀριστώσῃ τὸν Πειραιᾶ προσέμαξεν, ἀφελών τ’ οὐδὲν τῶν ἀρχαίων ἰχθῦσ καινοὺσ παρέθηκεν· σὺ δ’ Ἀθηναίουσ ἐζήτησασ μικροπολίτασ ἀποφῆναι διατειχίζων καὶ χρησμῳδῶν, ὁ Θεμιστοκλεῖ ἀντιφερίζων. κἀκεῖνοσ μὲν φεύγει τὴν γῆν σὺ δ’ Ἀχιλλείων ἀπομάττει. οὔκουν ταυτὶ δεινὸν ἀκούειν ὦ Δῆμ’ ἐστίν μ’ ὑπὸ τούτου, ὁτιή σε φιλῶ; παὖ ὦ οὗτοσ, καὶ μὴ σκέρβολλε πονηρά. πολλοῦ δὲ πολύν με χρόνον καὶ νῦν ἐλελήθησ ἐγκρυφιάζων. μιαρώτατοσ, ὦ Δημακίδιον, καὶ πλεῖστα πανοῦργα δεδρακώσ, ὁπόταν χασμᾷ, καὶ τοὺσ καυλοὺσ τῶν εὐθυνῶν ἐκκαυλίζων καταβροχθίζει, κἀμφοῖν χειροῖν μυστιλᾶται τῶν δημοσίων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION