Aristotle, Agon, Epirrheme

(아리스토텔레스, Agon, Epirrheme)

τῇ μὲν δεσποίνῃ Ἀθηναίᾳ τῇ τῆσ πόλεωσ μεδεούσῃ εὔχομαι, εἰ μὲν περὶ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων γεγένημαι βέλτιστοσ ἀνὴρ μετὰ Λυσικλέα καὶ Κύνναν καὶ Σαλαβακχώ, ὥσπερ νυνὶ μηδὲν δράσασ δειπνεῖν ἐν πρυτανείῳ· εἰ δέ σε μισῶ καὶ μὴ περὶ σοῦ μάχομαι μόνοσ ἀντιβεβηκώσ, ἀπολοίμην καὶ διαπρισθείην κατατμηθείην τε λέπαδνα. κἄγωγ’ ὦ Δῆμ’, εἰ μή σε φιλῶ καὶ μὴ στέργω, κατατμηθεὶσ ἑψοίμην ἐν περικομματίοισ· κεἰ μὴ τούτοισι πέποιθασ, ἐπὶ ταυτησὶ κατακνησθείην ἐν μυττωτῷ μετὰ τυροῦ, καὶ τῇ κρεάγρᾳ τῶν ὀρχιπέδων ἑλκοίμην ἐσ Κεραμεικόν. καὶ πῶσ ἂν ἐμοῦ μᾶλλόν σε φιλῶν ὦ Δῆμε γένοιτο πολίτησ; ὃσ πρῶτα μὲν ἡνίκ’ ἐβούλευον σοὶ χρήματα πλεῖστ’ ἀπέδειξα ἐν τῷ κοινῷ, τοὺσ μὲν στρεβλῶν τοὺσ δ’ ἄγχων τοὺσ δὲ μεταιτῶν, οὐ φροντίζων τῶν ἰδιωτῶν οὐδενόσ, εἰ σοὶ χαριοίμην. τοῦτο μὲν ὦ Δῆμ’ οὐδὲν σεμνόν· κἀγὼ γὰρ τοῦτό σε δράσω. ἁρπάζων γὰρ τοὺσ ἄρτουσ σοι τοὺσ ἀλλοτρίουσ παραθήσω. ὡσ δ’ οὐχὶ φιλεῖ σ’ οὐδ’ ἔστ’ εὔνουσ, τοῦτ’ αὐτό σε πρῶτα διδάξω, ἀλλ’ ἢ διὰ τοῦτ’ αὔθ’ ὁτιή σου τῆσ ἀνθρακιᾶσ ἀπολαύει. σὲ γάρ, ὃσ Μήδοισι διεξιφίσω περὶ τῆσ χώρασ Μαραθῶνι, καὶ νικήσασ ἡμῖν μεγάλωσ ἐγγλωττοτυπεῖν παρέδωκασ, ἐπὶ ταῖσι πέτραισ οὐ φροντίζει σκληρῶσ σε καθήμενον οὕτωσ, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ ῥαψάμενόσ σοι τουτὶ φέρω. ἀλλ’ ἐπαναίρου, κᾆτα καθίζου μαλακῶσ, ἵνα μὴ τρίβῃσ τὴν ἐν Σαλαμῖνι. ἄνθρωπε τίσ εἶ; μῶν ἔκγονοσ εἶ τῶν Ἁρμοδίου τισ ἐκείνων; τοῦτό γέ τοί σου τοὔργον ἀληθῶσ γενναῖον καὶ φιλόδημον. ὡσ ἀπὸ μικρῶν εὔνουσ αὐτῷ θωπευματίων γεγένησαι. καὶ σὺ γὰρ αὐτὸν πολὺ μικροτέροισ τούτων δελεάσμασιν εἷλεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION