Aristotle, Agon, trochees

(아리스토텔레스, Agon, trochees)

ἀλλ’ ὅμωσ οὗτοσ τοιοῦτοσ ὢν ἅπαντα τὸν βίον, κᾆτ’ ἀνὴρ ἔδοξεν εἶναι, τἀλλότριον ἀμῶν θέροσ. νῦν δὲ τοὺσ στάχυσ ἐκείνουσ, οὓσ ἐκεῖθεν ἤγαγεν, ἐν ξύλῳ δήσασ ἀφαύει κἀποδόσθαι βούλεται. οὐ δέδοιχ’ ὑμᾶσ, ἑώσ ἂν ζῇ τὸ βουλευτήριον καὶ τὸ τοῦ δήμου πρόσωπον μακκοᾷ καθήμενον.