Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 226:

σκεπτέον δὲ καὶ περὶ αὐταρκείασ καὶ φιλίασ, πῶσ ἔχουσι πρὸσ τὰσ ἀλλήλων δυνάμεισ. ἀπορήσειε γὰρ ἄν τισ πότερον, εἴ τισ εἰή κατὰ πάντα αὐτάρκησ, ἔσται τούτῳ φίλοσ. εἰ κατ’ ἔνδειαν ζητεῖται φίλοσ καὶ ἔσται ἀγαθὸσ αὐταρκέστατοσ, εἰ ὁ μετ’ ἀρετῆσ εὐδαίμων, τί ἂν δέοι φίλου;