헬라어 문장 검색 - ΑριστόΕξονομί1́

(아리스토텔레스, 경제학, Book 1)

ἡ οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ διαφέρει οὐ μόνον τοσοῦτον ὅσον οἰκία καὶ πόλισ ταῦτα μὲν γὰρ αὐταῖσ ἐστι τὰ ὑποκείμενα, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἡ μὲν πολιτικὴ ἐκ πολλῶν ἀρχόντων ἐστίν, ἡ οἰκονομικὴ δὲ μοναρχία. ἔνιαι μὲν οὖν τῶν τεχνῶν διῄρηνται, καὶ οὐ τῆσ αὐτῆσ ἐστι ποιῆσαι καὶ χρήσασθαι τῷ ποιηθέντι, ὥσπερ λύρᾳ καὶ αὐλοῖσ·

τῆσ δὲ πολιτικῆσ ἐστι καὶ πόλιν ἐξ ἀρχῆσ συστήσασθαι καὶ ὑπαρχούσῃ χρήσασθαι καλῶσ· ὥστε δῆλον ὅτι καὶ τῆσ οἰκονομικῆσ ἂν εἰή καὶ κτήσασθαι οἶκον καὶ χρήσασθαι αὐτῷ. πόλισ μὲν οὖν οἰκιῶν πλῆθόσ ἐστι καὶ χώρασ καὶ κτημάτων αὔταρκεσ πρὸσ τὸ εὖ ζῆν.

φανερὸν δέ· ὅταν γὰρ μὴ δυνατοὶ ὦσι τούτου τυγχάνειν, διαλύεται καὶ ἡ κοινωνία. ἔτι δὲ ἕνεκα τούτου συνέρχονται. οὗ δὲ ἕνεκα ἕκαστόν ἐστι καὶ γέγονε, καὶ ἡ οὐσία αὐτοῦ τυγχάνει αὕτη οὖσα. ὥστε δῆλον ὅτι πρότερον γενέσει ἡ οἰκονομικὴ πολιτικῆσ ἐστι.

καὶ γὰρ τὸ ἔργον. μόριον γὰρ οἰκία πόλεώσ ἐστιν. σκεπτέον οὖν περὶ τῆσ οἰκονομικῆσ καὶ τί τὸ ἔργον αὐτῆσ.

μέρη δὲ οἰκίασ ἄνθρωπόσ τε καὶ κτῆσίσ ἐστιν.

ἐπεὶ δὲ πρῶτον ἐν τοῖσ ἐλαχίστοισ ἡ φύσισ ἑκάστου θεωρεῖται, καὶ περὶ οἰκίασ ἂν ὁμοίωσ ἔχοι. ὥστε καθ’ Ἡσίοδον δέοι ἂν ὑπάρχειν οἶκον μὲν πρώτιστα γυναῖκά τε βοῦν τ’ ἀροτῆρα.

τὸ μὲν γὰρ τῆσ τροφῆσ πρῶτον, τὸ δὲ τῶν ἐλευθέρων.

ὥστε δέοι ἂν τὰ περὶ τὴν τῆσ γυναικὸσ ὁμιλίαν οἰκονομήσασθαι καλῶσ· τοῦτο δέ ἐστι τὸ ποίαν τινὰ δεῖ ταύτην εἶναι παρασκευάσαι. κτήσεωσ δὲ πρώτη ἐπιμέλεια ἡ κατὰ φύσιν.

κατὰ φύσιν δὲ γεωργικὴ προτέρα, καὶ δεύτεραι ὅσαι ἀπὸ τῆσ γῆσ, οἱο͂ν μεταλλευτικὴ καὶ εἴ τισ ἄλλη τοιαύτη. ἡ δὲ γεωργικὴ μάλιστα, ὅτι δικαία· οὐ γὰρ ἀπ’ ἀνθρώπων, οὔθ’ ἑκόντων, ὥσπερ καπηλεία καὶ αἱ μισθαρνικαί, οὔτ’ ἀκόντων, ὥσπερ αἱ πολεμικαί. ἔτι δὲ καὶ τῶν κατὰ φύσιν· ὥστε καὶ τοῖσ ἀνθρώποισ ἀπὸ τῆσ γῆσ.

πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ πρὸσ ἀνδρίαν συμβάλλεται μεγάλα·

οὐ γὰρ ὥσπερ αἱ βάναυσοι τὰ σώματα ἀχρεῖα ποιοῦσιν, ἀλλὰ δυνάμενα θυραυλεῖν καὶ πονεῖν, ἔτι δὲ δυνάμενα κινδυνεύειν πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ· μόνων γὰρ τούτων τὰ κτήματα ἔξω τῶν ἐρυμάτων ἐστίν. τῶν δὲ περὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ ἡ περὶ γυναῖκα πρώτη ἐπιμέλεια·

κοινωνία γὰρ φύσει τῷ θήλει καὶ τῷ ἄρρενι μάλιστά ἐστιν. ὑπόκειται γὰρ ἡμῖν ἐν ἄλλοισ ὅτι πολλὰ τοιαῦτα ἡ φύσισ ἐφίεται ἀπεργάζεσθαι, ὥσπερ καὶ τῶν ζῴων ἕκαστον· ἀδύνατον δὲ τὸ θῆλυ ἄνευ τοῦ ἄρρενοσ ἢ τὸ ἄρρεν ἄνευ τοῦ θήλεοσ ἀποτελεῖν τοῦτο· ὥστ’ ἐξ ἀνάγκησ αὐτῶν ἡ κοινωνία συνέστηκεν. ἐν μὲν οὖν τοῖσ ἄλλοισ ζῴοισ ἀλόγωσ τοῦτο ὑπάρχει, καὶ ἐφ’ ὅσον μετέχουσι τῆσ φύσεωσ, ἐπὶ τοσοῦτον, καὶ τεκνοποιίασ μόνον χάριν·

ἐν δὲ τοῖσ ἡμέροισ καὶ φρονιμωτέροισ διήρθρωται μᾶλλον φαίνονται γὰρ μᾶλλον βοήθειαι γινόμεναι καὶ εὔνοιαι καὶ συνεργίαι ἀλλήλοισ, ἐν ἀνθρώπῳ δὲ μάλιστα, ὅτι οὐ μόνον τοῦ εἶναι ἀλλὰ καὶ τοῦ εὖ εἶναι συνεργὰ ἀλλήλοισ τὸ θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν ἐστί. καὶ ἡ τῶν τέκνων κτῆσισ οὐ λειτουργίασ ἕνεκεν τῇ φύσει μόνον οὖσα τυγχάνει ἀλλὰ καὶ ὠφελείασ· ἃ γὰρ ἂν δυνάμενοι εἰσ ἀδυνάτουσ πονήσωσι, πάλιν κομίζονται παρὰ δυναμένων ἀδυνατοῦντεσ ἐν τῷ γήρᾳ.

ἅμα δὲ καὶ ἡ φύσισ ἀναπληροῖ ταύτῃ τῇ περιόδῳ τὸ ἀεὶ εἶναι, ἐπεὶ κατ’ ἀριθμὸν οὐ δύναται, ἀλλὰ κατὰ τὸ εἶδοσ.

οὕτω προῳκονόμηται ὑπὸ τοῦ θείου ἑκατέρου ἡ φύσισ, τοῦ τε ἀνδρὸσ καὶ τῆσ γυναικόσ, πρὸσ τὴν κοινωνίαν. διείληπται γὰρ τῷ μὴ ἐπὶ ταὐτὰ πάντα χρήσιμον ἔχειν τὴν δύναμιν, ἀλλ’ ἔνια μὲν ἐπὶ τἀναντία, εἰσ ταὐτὸν δὲ συντείνοντα· τὸ μὲν γὰρ ἰσχυρότερον τὸ δ’ ἀσθενέστερον ἐποίησεν, ἵνα τὸ μὲν φυλακτικώτερον ᾖ διὰ τὸν φόβον, τὸ δ’ ἀμυντικώτερον διὰ τὴν ἀνδρίαν, καὶ τὸ μὲν πορίζῃ τὰ ἔξωθεν, τὸ δὲ σῴζῃ τὰ ἔνδον· καὶ πρὸσ τὴν ἐργασίαν τὸ μὲν δυνάμενον ἑδραῖον εἶναι, πρὸσ δὲ τὰσ ἔξωθεν θυραυλίασ ἀσθενέσ, τὸ δὲ πρὸσ μὲν τὰσ ἡσυχίασ χεῖρον, πρὸσ δὲ τὰσ κινήσεισ ὑγιεινόν·

καὶ περὶ τέκνων τὴν μὲν γένεσιν κοινήν, τὴν δὲ ὠφέλειαν ἴδιον· τῶν μὲν γὰρ τὸ θρέψαι, τῶν δὲ τὸ παιδεῦσαί ἐστιν. πρῶτον μὲν οὖν νόμοι πρὸσ γυναῖκα, καὶ τὸ μὴ ἀδικεῖν·

οὕτωσ γὰρ ἂν οὐδ’ αὐτὸσ ἀδικοῖτο. τοῦθ’ ὑφηγεῖται δὲ ὃ καὶ ὁ κοινὸσ νόμοσ, καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι λέγουσιν, ὥσπερ ἱκέτιν καὶ ἀφ’ ἑστίασ ἠγμένην ὡσ ἥκιστα δεῖν δοκεῖν ἀδικεῖν· ἀδικία δὲ ἀνδρὸσ αἱ θύραζε συνουσίαι γιγνόμεναι. περὶ δὲ ὁμιλίασ μήθ’ ὥστε δεῖσθαι <μηθὲν> μήθ’ ὡσ ἀπόντοσ ἀδυνατεῖν ἡσυχάζειν, ἀλλ’ οὕτωσ ἐθίζειν ὥστε ἱκανῶσ ἔχειν παρόντοσ καὶ μὴ παρόντοσ.

εὖ δ’ ἔχει καὶ τὸ τοῦ Ἡσιόδου. παρθενικὴν δὲ γαμεῖν, ἵνα ἤθεα κεδνὰ διδάξῃσ. αἱ γὰρ ἀνομοιότητεσ τῶν ἠθῶν ἥκιστα φιλικόν. περὶ δὲ κοσμήσεωσ, ὥσπερ οὐδὲ τὰ ἤθη δεῖ ἀλαζονευομένουσ ἀλλήλοισ πλησιάζειν, οὕτωσ οὐδὲ τὰ σώματα.

ἡ δὲ διὰ τῆσ κοσμήσεωσ οὐδὲν διαφέρουσά ἐστι τῆσ τῶν τραγῳδῶν ἐν τῇ σκευῇ πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμιλία.

τῶν δὲ κτημάτων πρῶτον μὲν καὶ ἀναγκαιότατον τὸ βέλτιστον καὶ οἰκονομικώτατον·

τοῦτο δὲ ἦν ἄνθρωποσ. διὸ δεῖ πρῶτον δούλουσ παρασκευάζεσθαι σπουδαίουσ. δούλων δὲ εἴδη δύο, ἐπίτροποσ καὶ ἐργάτησ. ἐπεὶ δὲ ὁρῶμεν ὅτι αἱ παιδεῖαι ποιούσ τινασ ποιοῦσι τοὺσ νέουσ, ἀναγκαῖον καὶ παρασκευασάμενον τρέφειν οἷσ τὰ ἐλευθέρια τῶν ἔργων προστακτέον. ὁμιλία δὲ πρὸσ δούλουσ ὡσ μήτε ὑβρίζειν ἐᾶν μήτε ἀνιᾶν, καὶ τοῖσ μὲν ἐλευθεριωτέροισ τιμῆσ μεταδιδόναι, τοῖσ δ’ ἐργάταισ τροφῆσ πλῆθοσ.

καὶ ἐπειδὴ ἡ τοῦ οἴνου πόσισ καὶ τοὺσ ἐλευθέρουσ ὑβριστὰσ ποιεῖ, καὶ πολλὰ ἔθνη ἀπέχεται καὶ τῶν ἐλευθέρων, οἱο͂ν Καρχηδόνιοι ἐπὶ στρατιᾶσ, φανερὸν ὅτι τούτου ἢ μηδὲν ἢ ὀλιγάκισ μεταδοτέον. ὄντων δὲ τριῶν, ἔργου καὶ κολάσεωσ καὶ τροφῆσ, τὸ μὲν μήτε κολάζεσθαι, μήτ’ ἐργάζεσθαι, τροφὴν δ’ ἔχειν, ὕβριν ἐμποιεῖ·

τὸ δὲ ἔργα μὲν ἔχειν καὶ κολάσεισ, τροφὴν δὲ μή, βίαιον καὶ ἀδυναμίαν ποιεῖ.

λείπεται δὴ ἔργα παρέχειν καὶ τροφὴν ἱκανήν· ἀμίσθων γὰρ οὐχ οἱο͂́ν τε ἄρχειν, δούλῳ δὲ μισθὸσ τροφή. ὥσπερ δὲ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὅταν μὴ γίγνηται τοῖσ βελτίοσι βέλτιον μηδὲ ἆθλα ᾖ ἀρετῆσ καὶ κακίασ, γίγνονται χείρουσ, οὕτω καὶ περὶ οἰκέτασ.

διόπερ δεῖ ποιεῖσθαι σκέψιν καὶ διανέμειν τε καὶ ἀνιέναι κατ’ ἀξίαν ἕκαστα, καὶ τροφὴν καὶ ἐσθῆτα καὶ ἀργίαν καὶ κολάσεισ, λόγῳ καὶ ἔργῳ μιμουμένουσ τὴν τῶν ἰατρῶν δύναμιν ἐν φαρμάκου λόγῳ, προσθεωροῦντασ ὅτι ἡ τροφὴ οὐ φάρμακον διὰ τὸ συνεχέσ. γένη δὲ ἂν εἰή πρὸσ τὰ ἔργα βέλτιστα μήτε δειλὰ μήτε ἀνδρῖα ἄγαν.

ἀμφότερα γὰρ ἀδικοῦσι. καὶ γὰρ οἱ ἄγαν δειλοὶ οὐχ ὑπομένουσι καὶ οἱ θυμοειδεῖσ οὐκ εὐάρχοι. χρὴ δὲ καὶ τέλοσ ὡρίσθαι πᾶσιν·

δίκαιον γὰρ καὶ συμφέρον τὴν ἐλευθερίαν κεῖσθαι ἆθλον· βούλονται γὰρ πονεῖν, ὅταν ᾖ ἆθλον καὶ ὁ χρόνοσ ὡρισμένοσ. δεῖ δὲ καὶ ἐξομηρεύειν ταῖσ τεκνοποιίαισ· καὶ μὴ κτᾶσθαι ὁμοεθνεῖσ πολλούσ, ὥσπερ καὶ ἐν ταῖσ πόλεσιν· καὶ τὰσ θυσίασ καὶ τὰσ ἀπολαύσεισ μᾶλλον τῶν δούλων ἕνεκα ποιεῖσθαι ἢ τῶν ἐλευθέρων· πλείονα γὰρ ἔχουσιν οὗτοι οὗπερ ἕνεκα τὰ τοιαῦτα ἐνομίσθη.

εἴδη δὲ τοῦ οἰκονόμου τέτταρα ἃ δεῖ ἔχειν περὶ τὰ χρήματα.

καὶ γὰρ τὸ κτᾶσθαι δυνατὸν χρὴ εἶναι καὶ φυλάττειν· εἰ δὲ μή, οὐδὲν ὄφελοσ τοῦ κτᾶσθαι· τῷ γὰρ ἠθμῷ ἀντλεῖν τοῦτ’ ἔστιν, καὶ ὁ λεγόμενοσ τετρημένοσ πίθοσ. ἔτι δὲ καὶ εἶναι κοσμητικὸν τῶν ὑπαρχόντων καὶ χρηστικόν· τούτων γὰρ ἕνεκα κἀκείνων δεόμεθα. διῃρῆσθαι δὲ δεῖ τούτων ἕκαστον, καὶ πλείω τὰ κάρπιμα εἶναι τῶν ἀκάρπων, καὶ τὰσ ἐργασίασ οὕτω νενεμῆσθαι, ὅπωσ μὴ ἅμα κινδυνεύσωσιν ἅπασιν.

πρὸσ δὲ φυλακὴν τοῖσ τε Περσικοῖσ συμφέρει χρῆσθαι καὶ τοῖσ Λακωνικοῖσ. καὶ ἡ Ἀττικὴ δὲ οἰκονομία χρήσιμοσ· ἀποδιδόμενοι γὰρ ὠνοῦνται, καὶ ἡ τοῦ ταμιείου θέσισ οὐκ ἔστιν ἐν ταῖσ μικροτέραισ οἰκονομίαισ. Περσικὰ δὲ ἦν τὸ πάντα τετάχθαι, καὶ πάντ’ ἐφορᾶν αὐτόν, καθ’ ὃ ἔλεγε Δίων περὶ Διονυσίου·

οὐδεὶσ γὰρ ἐπιμελεῖται ὁμοίωσ τῶν ἀλλοτρίων καὶ τῶν οἰκείων, ὥστε ὅσα ἐνδέχεται, δι’ ἑαυτοῦ ποιεῖσθαι χρὴ τὴν ἐπιμέλειαν. καὶ τὸ τοῦ Πέρσου καὶ τὸ τοῦ Λίβυοσ ἀπόφθεγμα εὖ ἂν ἔχοι.

ὁ μὲν γὰρ ἐρωτηθεὶσ τί μάλιστα ἵππον πιαίνει, "ὁ τοῦ δεσπότου ὀφθαλμόσ" ἔφη· ὁ δὲ Λίβυσ ἐρωτηθεὶσ ποία κόπροσ ἀρίστη, "τὰ τοῦ δεσπότου ἴχνη" ἔφη. ἐπισκεπτέον οὖν τὰ μὲν αὐτόν, τὰ δὲ τὴν γυναῖκα, ὡσ ἑκατέροισ διαιρεῖται τὰ ἔργα τῆσ οἰκονομίασ.

καὶ τοῦτο ποιητέον ἐν μικραῖσ οἰκονομίαισ ὀλιγάκισ, ἐν δ’ ἐπιτροπευομέναισ πολλάκισ. οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε μὴ καλῶσ ὑποδεικνύντοσ καλῶσ μιμεῖσθαι, οὔτ’ ἐν τοῖσ ἄλλοισ, οὔτ’ ἐν ἐπιτροπείᾳ, ὡσ ἀδύνατον μὴ ἐπιμελῶν δεσποτῶν ἐπιμελεῖσ εἶναι τοὺσ ἐφεστῶτασ. ἐπεὶ δὲ ταῦτα καὶ καλὰ πρὸσ ἀρετὴν καὶ ὠφέλιμα πρὸσ οἰκονομίαν, ἐγείρεσθαι χρὴ πρότερον δεσπότασ οἰκετῶν καὶ καθεύδειν ὕστερον·

καὶ μηδέποτε ἀφύλακτον οἰκίαν εἶναι, ὥσπερ πόλιν· ὅσα τε δεῖ ποιεῖν μήτε νυκτὸσ μήτε ἡμέρασ παριέναι· τό τε διανίστασθαι νύκτωρ· τοῦτο γὰρ καὶ πρὸσ ὑγίειαν καὶ οἰκονομίαν καὶ φιλοσοφίαν χρήσιμον. ἐν μὲν οὖν ταῖσ μικραῖσ κτήσεσιν ὁ Ἀττικὸσ τρόποσ τῆσ διαθέσεωσ τῶν ἐπικαρπιῶν χρήσιμοσ·

ἐν δὲ ταῖσ μεγάλαισ, διαμερισθέντων καὶ τῶν πρὸσ ἐνιαυτὸν καὶ τῶν κατὰ μῆνα δαπανωμένων, ὁμοίωσ δὲ καὶ περὶ σκευῶν χρήσεωσ τῶν καθ’ ἡμέραν καὶ τῶν ὀλιγάκισ, ταῦτα παραδοτέον τοῖσ ἐφεστῶσιν.

ἐπὶ τούτοισ καὶ τὴν ἐπίσκεψιν αὐτῶν διά τινοσ χρόνου ποιητέον, ἵνα μὴ λανθάνῃ τὸ σῳζόμενον καὶ τὸ ἐλλεῖπον. οἰκίαν δὲ πρόσ τε τὰ κτήματα ἀποβλέποντα κατασκευαστέον καὶ πρὸσ ὑγίειαν καὶ πρὸσ εὐημερίαν αὐτῶν·

λέγω δὲ κτήματα μέν, οἱο͂ν καρποῖσ καὶ ἐσθῆτι ποία συμφέρει, καὶ τῶν καρπῶν ποία ξηροῖσ καὶ ποία ὑγροῖσ, καὶ τῶν ἄλλων κτημάτων ποία ἐμψύχοισ καὶ ποία ἀψύχοισ, καὶ δούλοισ καὶ ἐλευθέροισ, καὶ γυναιξὶ καὶ ἀνδράσι, καὶ ξένοισ καὶ ἀστοῖσ. καὶ πρὸσ εὐημερίαν δὲ καὶ πρὸσ ὑγίειαν δεῖ εἶναι, εὔπνουν μὲν τοῦ θέρουσ, εὐήλιον δὲ τοῦ χειμῶνοσ. εἰή δ’ ἂν ἡ τοιαύτη κατάβορροσ οὖσα καὶ μὴ ἰσοπλατήσ.

δοκεῖ δὲ καὶ ἐν ταῖσ μεγάλαισ οἰκονομίαισ χρήσιμοσ εἶναι θυρωρόσ, ὃσ ἂν ᾖ ἄχρηστοσ τῶν ἄλλων ἔργων, πρὸσ τὴν σωτηρίαν τῶν εἰσφερομένων καὶ ἐκφερομένων. πρὸσ εὐχρηστίαν δὲ σκευῶν τὸ Λακωνικόν·

χρὴ γὰρ ἓν ἕκαστον ἐν τῇ αὑτοῦ χώρᾳ κεῖσθαι· οὕτω γὰρ ἂν ἕτοιμον ὂν οὐ ζητοῖτο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Economics, Book 1

(아리스토텔레스, 경제학, Book 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION