헬라어 문장 검색 - ΑρεταέΤηεΕχτά4́1́

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.)

Ἐν τῇσι χρονίῃσι νούσοισι ἡ ἀμβολὴ τῆσ ἰητρείησ κακόν. ὑπ’ ἀμβλακίησ γὰρ ὀκέλλει ἐσ ἀνήκεστα πάθεα. φύσι γὰρ ὡδὶ ἴσχει, ὡσ μὴ Ῥηϊδίωσ ἀποφοιτῆσαι, ἢν ἐσβάλλῃ ἅπαξ. ἢν δὲ καὶ ἐκδηθύνῃ, χρόνῳ καρτερὰ ἔσται καὶ ξυναποθνήσκειν γίγνεταί κοτε· καὶ τὰ σμικρὰ μεζόνων ποιέεται διαδέξιασ· κἢν τὸ πρόσθεν ἐσ κίνδυνον ἀσινὲσ ᾖ, ὁ τόκοσ τῶνδε γίγνεται ὀλέθριοσ. χρὴ ὦν μήτε τὸν νοσέοντα σιγῆν αἰδοῖ τοῦ ἐλέγχου τῆσ νούσου, μηδὲ ὑποδιδρήσκειν δέει τῆσ ἰητρείησ, μήτε τὸν ἰητρὸν καταμβλακεύειν. ἄμφω γὰρ ἐσ τὸ ἀνήκεστον ξυνᾴδοι. μετεξέτεροι δὲ τῶν καμνόντων, ὑπ’ ἀγνωσίησ τε τῶν παρεόντων καὶ τῶν αὖθισ ἐσομένων ἐσ τέλοσ ξυνδιαιτέονται τῇ νούσῳ. ἐπὶ γὰρ τοῖσι πλείστοισι οὔτε ὄλλυνται, οὔτε ὀρρωδέουσι θάνατον. διὰ τάδε ὦν ἰητρῷ σφεασ αὐτοὺσ οὐδ’ ἐπιτρέπουσι. πίστισ δὲ τουτέων κεφαλαίη, ἧσ ἄμφι πρότερον φράσω. Κεφαλὴ δὲ, ὁκόσον ἐσ ζωὴν ἀναγκαῖον, τοσόνδε νούσῳ χαλεπωτάτη · καὶ τῶν ἀμφὶ τήνδε νούσων ἡ μὲν ἐσβολὴ εὐπαθὴσ, ἐπὶ σμικρῷ ἄλγεϊ καὶ ἤχοισι ὤτων καὶ βάρεϊ. εἰ δὲ αὔξησιν προσλάβοι, καὶ τὰ τέλη ὀλέθρια. μὴ ὦν μηδὲ τὰ σμικρὰ ὑπερορῆν ἄλγεα· σμικροῖσι γὰρ καὶ τοῖσι ἄκεσι μετεξετέροισι ἰήθη. ἢν δὲ πρόσω μὲν ἥκῃ χρόνου, μέζω γὰρ προσεπιγίγνεται ἄχθεα, τάμνειν τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι φλέβα· πρόσθεν δὲ δυοῖν ἡμέραιν οἶνον πιπίσκειν. ξυντεκμαιρόμενον δὲ τὴν δύναμιν τὸ πλῆθοσ ἀφαιρέειν. ἄριστον δὲ μὴ ἐσάπαξ, ὡσ ἡ δύναμίσ τε ἀνέχηται τὴν πληθὺν τῆσ ἀφαιρέσιοσ , ξυνεχέσ τε τοῖσι αὐτέοισι μοχλεύηται ἡ νοῦσοσ. ὧδε μέντοι πάσῃσι τῇσι χρονίῃσι νούσοισι ξυνῳδόν · μεσηγὺ δὲ τριῶν ἢ τεσσάρων ἡμερῶν ἁδροτέρωσ διαιτᾶν, ἔπειτα τὴν ἱερὴν, τὸ καθαρτήριον, ξὺν μελικρή τῳ πιπίσκειν. ἀπάγει γὰρ μάλιστα ἥδε ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τῆσ νούσου τὴν τροφήν. πλῆθοσ δὲ τοῦ φαρμάκου, ὁκόσον τέσσαρεσ ἢ πέντε ὁλκῆσ δραχμαί · κἢν εὖ καθαίρηται , λούειν τε καὶ οἶνον διδόναι καὶ τὴν δύναμιν αὔξειν· ἔπειτα αὖθισ τάμνειν φλέβα τὴν ἐπὶ τῷ μετώπῳ τὴν ὀρθήν. κυριωτάτη γὰρ ἥδε ἡ ἀφαίρεσισ· τὸ δὲ πλῆθοσ ὅσον κοτύλησ ἢ σμικρῷ πλεῖον. λύειν τε μὴ περαιτέρω, κενεαγγ έειν γὰρ οὐ χρή· ἔπειτα τὰσ κόμασ ξυρῷ ἀφαιρέοντα σικύην τῇ κορυφῇ προσβάλλειν προτέρην. τὴν δὲ ἑτέρην τὴν μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων ἐρείδειν ἀναίμακτον , σχάζειν τε τὴν ἐπὶ τῆσ κορυφῆσ ἀφειδέωσ ἔσ τε πλήθεοσ ὁλκὴν καὶ ἐσ τὴν τοῦ βάθεοσ ἐντομήν · κεφαλαίην γὰρ τὰ μέχρισ ὀστέων ὀνίνησι ἰήματα. ἢν δὲ ἐσ ὠτειλὴν ἥκῃ τὰ τρώματα, τὰσ ἀρτηρίασ ἐκτάμνειν διπλαῖ δέ· αἱ μὲν κατόπιν εἰσὶ ὤτων σμικρόντι προσωτέρω, δῆλαι δὲ ταῖσ διασφύξεσι · αἱ δὲ τοῦ ὠτὸσ ἐσ τοὔμπροσ θεν, αὐτῶν πλησίον. παράγεται γὰρ τῷ ἀντιτράγῳ, ἀτὰρ καὶ αἵδε δῆλαι διασφύξεσι . τάμνειν δὲ πρὸσ τοῖσ ὀστέοισ τὰσ μέζονασ · αἵδε γὰρ ὀνηϊσταί. ἐπικέαται καὶ ἕτεραι ἑκάστῃσι, κάρτα λεπταὶ, ἃσ οὐδ’ ὄφελοσ ἐκτάμνειν. ὁ δὲ τρόποσ ἐν τῇσι χειρουργίῃσι λέλεκται. μέγα δὲ τὸ ἄκοσ κεφαλαίῃσι καὶ ἐπιληψίῃ, καὶ σκοτώμασι, καὶ ξυμβλήδην ἁπάσῃσι τῇσι τῆσ κεφαλῆσ νούσοισι. Ἐπὶ πᾶσι δὲ φλέγμα ἄγειν χρὴ προκενώσαν τα τὴν γαστέρα ἢ καταπότῳ ὑπηλάτῳ, ἢ κλυσμῷ· ἄλλοτε μὲν ἐκ Ῥινῶν πταρμικοῖσι, ἄλλοτε δὲ διὰ στόματοσ τοῖσι ἄγουσι φλέγμα. εἴδη δὲ πταρμικῶν μὲν πέπερι, στρουθίου ἡ Ῥίζα, κάστοροσ ὄρχισ· τάδε καὶ ξυνῆ· ἐσ λεπτὰ δὲ κόψαντα καὶ σήσαντα καλάμῳ ἐμφυσῆν ἢ καυλῷ πτεροῦχηνὸσ παχέϊ. ἀγωγότερον δὲ τῶνδε καὶ βιαιότερον εὐφόρβιον ξύν τινι τῶνδε μιχθέν· ἀτὰρ καὶ ἐλαίοισι δὲ μίσγεται γλευκίνῳ, σικυωνίῳ, ἢ τῷ ἀπὸ στύρακοσ μύρῳ. ὑγρὸν δὲ γίγνεται κάρτα ὡσ ἔκχυτον · ἐγχεῖται δὲ διὰ τοῦ Ῥινόσ γ’ αὐλοῦ. δίδυμοι δὲ οἵδε ξυμφυέεσ ἀπὸ μιῆσ ἐκροῆσ, ὡσ ἐσάπαξ ἀμφοτέροισι ἐγχέειν. οὐ γὰρ ἀνασχετὸν ἡ διάστασισ ἑκατέρου μυκτῆροσ ἰδίῃ καὶ ἰδίῃ. πίμπραται γὰρ ἡ κεφαλὴ αὐτίκα καὶ δριμὺ ἄλγοσ αἱρέει· τὰ δὲ διὰ τοῦ στόματοσ ἄγοντα φλέγμα, σίνηπι, κόκκοσ ὁ τῆσ κνίδησ, πέπερι, σταφὶσ ἀγρίη· τάδε ξὺν ἀλλήλοισι, καὶ ἰδίῃ· ἐπεὶ δὲ καὶ τῷ μασήσασθαι μὲν αὐτὰ καὶ τὸ πτύειν ξυνεχέσ ἐστι· καὶ ὕδατι ἢ μελικρήτῳ μίξαντα διδόναι, κλύζειν τε τὸ στόμα καὶ ἐσ τὰ παρίσθμια παρώσαντα ἀνατάσι τοῦ αὐχένοσ, τῷ τῆσ ἐκπνοῆσ πνεύματι κλύζειν · ἐπὴν δὲ, ἐσ ὅσον θέλῃσ, τὸ φλέγμα ἀγάγῃσ, λούειν καὶ καταιονεῖν τὴν κεφαλὴν κάρτα πολλῷ θερμῷ ὕδατι ἐσ διαπνοήν. ἰσχυραὶ γὰρ γίγνονται σφηνώσιεσ. Δεῖπνον εὐτελέσ · ἔστω δὲ καὶ οἶνοσ ἐσ ἀνάκλησιν τοῦ στομάχου· μάλα γάρ τοι καὶ ὅδε πονέει. ἐπὴν δὲ μεσηγὺ τὴν δύναμιν ἑδράσῃσ, κλυσμῷ χρέω τῷ ξυνήθεϊ, λίτρου πολλὸν ἐμπάσσων, ἢ Ῥητίνησ τῆσ ἀπὸ τῆσ τερμίνθου τοῦ δένδρεοσ ἐντήκων ὁλκῆσ δραχμὰσ δύο· ἐσ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέρην αἷμα τῆσ Ῥινὸσ ἔνδον ἀφαιρέειν, ὡσ εἴσω παρωθεῖσ θαι τὸ ὄργανον κατειάδιον εὔμηκεσ, ἢ τὸ καλεόμενον τορύνην. ἢ εἴ τισ ἐλλειπῶσ πρὸσ τάδε ἔχει, χηνὸσ χρὴ πτεροῦ τοῦ καυλοῦ τοῦ παχέοσ ἀπογλύψαντα τάμνειν τὰ νεῦρα ἐσ ὀδόντασ ὅκωσ πριστῆρα · καὶ τόδε ἐσ Ῥῖνα κατιέναι, μέσφι τῶν ἠθμοειδῶν· ἔπειτα ἀμφοτέραισι χερσὶ κινέειν, ὡσ ξυγχαράσσοιτο ὑπὸ τῶν ὀδόντων ὁ χῶροσ. Ῥηϊδίη δὲ καὶ πολλὴ τοῦ αἵματοσ ἡ φορή· φλέβεσ γὰρ ἰσχναὶ τῇδε κραίνουσι καὶ τὰ σώματα μαλακὰ καὶ εὔτμητα. ἐάσι δὲ καὶ τοῖσι δημότῃσι πολλοὶ τῆσ ἐγχαράξιοσ οἱ τρόποι καὶ βοτάνῃσι τρηχείῃσι καὶ φύλλοισι δάφνησ ξηροῖσι, ἐνθέντεσ τάδε τοῖσι δακτύλοισι κινέειν εὐτόνωσ. κενώσαν τα δὲ ὁκόσον χρή· ἑ̓́στω δὲ πλῆθοσ ἐσ κοτύλησ τὸ ἥμισυ·̓ μάσσειν σπόγγοισι καὶ ὀξυκρήτῳ , ἢ ξηρόν τι ἴσχαιμον ἐμφυσῆν, κηκῖδα, ἢ σχιστὴν στυπτηρίην, ἢ βαλαύστιον. Ἢν δὲ ἐπὶ τουτέοισι ἡ κεφαλαλγίη μίμνῃ, κἤν ποτε ἀποπαύηται, αὐτὸ χρὴ ἐσ τέλοσ ἥκειν τῆσ ἰητρείησ. φιλυπόστροφον γὰρ κακὸν, καὶ ἐν ἕδρῃἷζον τὰ πολλὰ φωλεύει. χρὴ ὦν ἀφαιρέοντα τὰσ κόμασ ξυρῷ, ̔καὶ γὰρ τόδε κεφαλῇ ὀνηϊστὸν,̓ καίειν πυρίῃσι καυτήρων, ἐπιπολῆσ μὲν ἐσ μύασ· ἢν δὲ μέσφι ὀστέου ἐθέλῃσ, ἀπάνευθεν καὶ τῶν μυῶν· μύεσ γὰρ καυθέντεσ ἐάσι σπασμῶν προκλήσιεσ. κἢν μὲν ἐπιπολῆσ καύσῃσ, οἶνον εὐώδη λευκὸν ξὺν Ῥοδίνῳ καταιονεῖν ἅλισ. ὀθόνην δὲ χρὴ τέγξαντα ἐπιπεταννύναι τῇσι ἐσχάρῃσι μέσφι ἡμέρησ τρίτησ· ἢν δὲ βαθεῖαι ἐώσι αἱ ἐσχάραι, πράσου χρὴ κόμην ξὺν ἁλὶτρίψαντα ἠδὲ ἐσ ὀθόνην ἐγχρίσαντα τιθέναι · τῇ δὲ τρίτῃ κηρωτὴν ἐκ Ῥοδίνου ἐπὶ τοῖσι ἐπιπολαίοισι, ἢ φᾳκὸν ξὺν μέλιτι ἐπὶ τῇσι βυθίοισι ἐσχάρῃσι τιθέναι. ὁκόσα δὲ ἐπὶ ὠτειλῇ φάρμακα ἄλλῃ πη γεγράψεται . ἔταμόν τινεσ ὑπὲρ μέτωπον κατὰ τὴν στεφάνην τὸ δέρμα ἄχρισ ὀστέου· καὶ τόδε ἐπιξέσαντεσ ἢ ἐπικόψαντεσ μέσφι διπλόησ ἐσ σάρκωσιν ἤγαγον. οἱ δὲ καὶ ἐσέτρωσαν τῷ οστέῳ, μέσφι μήνιγγοσ . εὔτολμα δὲ τὰ ἄκεα· ἀλλὰ χρῆσθαι, κἢν ἐπὶ πᾶσι μὲν ἡ κεφαλαί η ἐπιμίμνῃ, ὁ δὲ νοσέων εὔθυμοσ, καὶ ὁ τόνοσ τοῦ σώματοσ ἀγαθόσ. Ἢν ἐκ προσαγωγῆσ ἐώσι, γυμνάσια ὀρθὰ ἐσ στέρνα καὶ ὤμουσ, χειρονομίη , ἁλτήρων βολὴ, ἔξαλσισ, καὶ ἡ ξυνευπαί δευτοσ ἐν τούτοισ ἀνείλησισ· τρῖψισ τὰ πρῶτα καὶ τὰ ὕστατα σκελῶν, κεφαλῆσ δὲ ἐσ μέσον. Πιττοκοπίητῷ ἐμπάττειν ξυνεχήσ· φοινίσσειν δὲ καὶ τὴν κεφαλὴν, ἄλλοτε μὲν σίνηπι ξὺν ἄρτῳ διπλόῳ ἐγχρίοντα, ὡσ μὴ ἀφόρητον εἰή τὸ πῦρ· ἄλλοτε δὲ φάρμακα ξυναλείφοντα, ὡσ τὸ ξύνθετον τὸ διὰ τῆσ λιμνήστιδοσ καὶ εὐφορβίου καὶ πυρέθρου · ἔχει δὲ καὶ ἀνώδυνον περί τε τὸν ἐν καιρῷ πόνον καὶ ἐσ μόχλευσιν τῆσ Ῥίζησ τοῦ κακοῦ, θαψίησ ὁ ὀπὸσ, καὶ τὰ ξὺν τῇδε φάρμακα, ὁκόσα ἐσοιδαίνει τὸ δέρμα, καὶ ἰόνθοισι ἴκελα ἐκφύει βλαστήματα. Δίαιτα δὲ ἡ μὲν ἐφ’ ἑκάστῳ τῶν ἀλγέων λεπτὴ, ὀλιγοποτίη καὶ ὑδροποτίη, ἐπίπροσθεν μάλιστα ἄκεόσ τινοσ. ξύμπαν δὲ, δριμέων μὲν ἄφεξισ, κρομμύων καὶ σκορόδων καὶ ὀποῦ τοῦ σιλφίου, σινήπιοσ δὲ μὴ πάγχυ, καὶ γὰρ τὸ δριμὺ αὐτέου πρὸσ τῇ τοῦ στομάχου ἀρετῇ καὶ ἐσ κεφαλὴν οὐκ ἄχαρι, φλέγμα χύον, καὶ διαπνέον, ἢ διελαῦνον κάτω. ὀσπρίων κάκιστον κύαμοσ καὶ τὰ τοῦδε εἴδεα, πισσοὶ, καὶ ὠχροὶ, καὶ δολιχοί · δεύτερον φακοὶ, οἵ γε ἔχουσι μέν τινασ ἀρετὰσ πέψιόσ τε καὶ ἐκκρίσιοσ, κεφαλῆσ δὲ πλήσμιοι καὶ πόνου ποιητικοί· πλὴν ἑψηθέντεσ ξὺν πεπέρι οὐκ ἀποξενωτέοι· χόνδροι δὲ οἵ τε πλυτοὶ χαρίεντεσ ξὺν οἴνῳ, καὶ μέλιτι ὅσον ἡδῦναι· καὶ τὸ ἐκ τουτέων Ῥόφημα καὶ οἱ ξὺν ἁπλοῖσι ζωμοῖσι. καλοὶ γὰρ καὶ οἱ ἐν τῇ καρυκείᾳ καρποὶ, κάρου, κοριάνου, ἀνίσου, σελίνου · τουτέων δὲ κρέσσων ἡ ἡδύοσμοσ ἡ βοτάνη, καὶ γλήχων πρὸσ τοῖσι εὐώδεσι, ἴσχουσί τι καὶ οὔρων ἀγωγὸν καὶ φυσῶν ἔξοδον. κρεῶν δὲ πονηρὰ μὲν τὰ παλαιὰ πάντα· νεοσφαγῆ δὲ ἀλέκτοροσ, πτηνῶν ἡ φάσσα, ἡ πελειὰσ, καὶ τὰ ἄλλα ὁκόσα μὴ μάλιστα πίονα. συῶν τὰ ἄκρεα, λαγωὸσ ὀπτόσ· βοὸσ δὲ καὶ ὀί̈οσ παχῦνόν τε καὶ κεφαλῆσ πλήσμιον · ἔριφοσ δὲ οὐ πάντη κακόσ· γάλα καὶ τυροὶ κεφαλαλγέεσ. ἰχθύων οἱ πετραῖοι, ἠδὲ ὁκόσοι κατὰ χώρην ἄριστοι. λαχάνων δὲ ἑφθῶν μὲν ὁκόσα οὔρων καὶ κοιλίασ ὑπαγωγὰ, μαλάχη, βλίτον, τεῦτλον, ἀσπάραγοι· δριμὺ δὲ καὶ κράμβη· ὠμὰ δὲ, θριδακίνη πάντων ἄριστον · Ῥίζαι δὲ πονηραὶ καὶ ἑφθαὶ, Ῥαφανῖδεσ, γογγυλίδεσ , σταφυλῖνοι · οὐρητικὰ μὲν, πλήσμια δέ· σίσαρονφυῶδεσ μὲν καὶ στομάχου ἐπαρτικόν. οἶνοσ λευκὸσ, λεπτὸσ, γλυκὺσ μὲν ἐγγεγράφθω , στύψιοσ ἔχων, ὡσ μὴ ἴσχειν τὴν γαστέρα · τράγημα πᾶν κεφαλαλγὲσ , πλὴν φοίνικεσ πάσησ ἰδέησ· σῦκον δὲ ὀπώρῃ καὶ σταφυλὴ προσηνὲσ, καὶ ὅ τι ἂν ἐπὶ τῆσ ὡρ́ησ ἄριστον· πλησμονὴ πάντων καὶ τῶν ὠφελούν των κακόν. κάκιον δὲ ἀπεψίη· κόποι ἀπεψίησ μὲν ἀσινέστεροι, ἐπιβλαβέεσ δὲ καὶ οἵδε. περίπατοι ἑώθεν, ἐπὶ τῆσ κοιλίησ ἐκκρίσι · εὔπνοοι δὲ καὶ εὔφοροι · ἄριστοι δὲ καὶ οἱ ἐπὶ τῷ δείπνῳ· αἰώρη μακρὰ, νήνεμοσ, ἀνήλιοσ τῇ κεφαλῇ· κακὸσ γὰρ αὐτέῃ ὁ σείριοσ. ὁμιλίη γυναικὸσ κεφαλῇ, νεύροισ, κακὸν ἐπίσπαστον. ἀποδημίη ἐσ θερμότερον ἀπὸ ψυχρῶν, καὶ ἀπὸ ὑγρῶν ἐσ ξηρότερον. ξύμφοροσ δὲ πλοῦσ καὶ ἐν θαλάσσῃ διεξαγωγὴ τοῦ βίου· κἢν παράλιόσ τισ ᾖ, ἀγαθὸν λούεσθαίτε τῇ ἅλμῃ ψυχρῇ, καὶ νήχεσθαι τῇ θαλάσσῃ, καὶ τῇσι ψάμμοισι ἐγκαλινδέεσθαι, καὶ βιοτεύειν ἐσ θάλασσαν. Ἑτεροκρανίησ ταὐτὰ ἄκεα. ὁκοῖα γὰρ τῇ κεφαλῇ ὅλῃ ἄκεα πρόσφορα, τοῖσδε πρὸσ ἅπαν τῆσ κεφαλῆσ μέροσ χρέεσθαι καλόν. ὁκόσοισι δὲ ἐκ τῶνδε ἄφυκτοσ ἡ νοῦσοσ, ἐλλεβόρῳ χρέεσθαι, τῇ ἐσχάτῃ καὶ δυνατωτάτῃ πάντων ἀγωγῇ. Καὶ ἐκ διαδέξιοσ μὲν κεφαλαίησ γίγνεται σκοτοδινίη · ἀτὰρ καὶ αὐτὴ πρώτη ἐπ’ αἰτίῃσι φύεται, αἱμορρο ί̈δων Ῥόου ἐπισχέσι · κἢν ἀπὸ Ῥινὸσ αἷμα μὴ Ῥέῃ, πρόσθεν Ῥέον, ἢ μὴ διαπνέηται τὸ σκῆνοσ, ἢ ἱδρῶτι, ἢ πόνῳ, πρόσθεν πονεύμενον. ἢν μὲν ὦν ἐπὶ τῇ κεφαλαί ῃ ξυστῇ, τάδε χρὴ πρήσσειν ἐσ ἰήσιν, ὁκόσα ἐπὶ τῇσι κεφαλαίῃσι λέλεκται· τίσι δὲ καὶ βιαιότερον ἰῆσθαι χρὴ ἐσ τέλοσ τῶν ἀκέων, ὕστερον φράσω· ἢν δὲ ἀπό τευ ἐπισχέσιοσ ὑγρῶν ἡ νοῦσοσ ἀποβῇ, τὴν ξυνήθη ἔκκρισιν κινέειν. ὑγιεινὸν γὰρ τῆσ φύσιοσ ἡ παλινδρομίη. ἢν δὲ ἡ μὲν μέλλῃ, τὸ δὲ πάθοσ αὔξῃ, ἐπὶ μὲν τῇσι ἄλλῃσι ἐπισχέσεσι, τῇσι διὰ Ῥινὸσ, ἢ ἱδρώτων, φλέβα τάμνειν τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι· ἢν δ’ ἐπὶ ἥπατι πλημμύροντι, ἢ σπληνὶ, ἤ τινι τῶν ἐν τοῖσι μέσοισι σπλάγχνων, ἀρῆγον ἡ σικύη. χρὴ δὲ ὁκόσον ἂν ἐκ φλεβὸσ πολλὸν ἐκρέῃ, τοσόνδε ἐκ τῶνδε ἀφαιρέειν αἷμα. τόδε γὰρ τῆσ προφάσιοσ ἡ τροφὴ, ὥσπερ δὴ καὶ γαστήρ· ἐπὶ δὲ τῷδε τὰ τῆσ κεφαλῆσ ἄκεα ξυνάπτειν, φλέβα τὴν ἐπὶ τῷ μετώπῳ ὀρθὴν τάμνοντα, ἢ τὰσ ἑκατέρωθεν τῆσ Ῥινὸσ πρὸσ τοῖσι κανθοῖσι, σικύην τῇ κορυφῇ προσβάλλειν, ἐκκόπτειν τὰσ ἀρτηρίασ· ξυρεῖν τὴν κεφαλὴν, φοινίσσειν , φλέγμα ἄγειν διὰ Ῥινῶν πταρμικοῖσι , ἢ διὰ στόματοσ, ὅκωσ ἔλεξα· ἅπαντα πρήσσειν ἐν κόσμῳ τῷ ἐπὶ τῇ κεφαλαίῃ εἰρημένῳ, πλὴν ὁκόσον κυκλαμίνου χυλὸσ, ἢ ἀναγαλλίδοσ, ἐγχυτὸσ εἰσ τὴν Ῥῖνα, ἔχει τὴν πρόσθεσιν. Ἐπὴν δὲ τῶν ἀμφὶ τὴν κεφαλὴν ἀκέων ἵκγῃ ἐσ τέλοσ, ὁκοσα βιαιότερα ἐσ τοὺσ σκοτώδεασ, τάδε χρὴ πρήσσειν · ἐμέτοισι τοῖσι ἀπὸ δείπνου, ἠδὲ τοῖσι ἀπὸ Ῥαφανίδων χρέεσθαι, τὸ ἐκ τοῦδε δέον ἐστὶ, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ ἐλλεβόρου παρασκευήν · μελέτῃσι γὰρ χρὴ τοῦ στομάχου ἐμέειν, ἐπὶ τοῖσι δεινοτέροισι ἐμετηρίοισι· ἀτὰρ καὶ τὸ φλέγμα λεπτότερον νῦν γίγνεται, καὶ ἐσ τὸν ἐλλέβορον εὔχυτον · ἐλλεβόρου δὲ δόσιεσ πλεῦνεσ, τοῖσι μὲν ἰσχυροτέροισι ὀρέξαι ἐσ μέγεθοσ σησάμου, ἢ ὀλίγον ἁδρότερον τετμημένον · ξὺν χόνδρῳ τε πλυτῷ ἢ φακῷ ἡ δόσισ· σταθμὸσ δὲ ὁλκῆσ δραχμαὶ δύο. ἐπὶ δὲ τῶν ἀσθενεστέρων καὶ ἰσχνοτέρων τὸ ἕψημα ξὺν μέλιτι· μέτρον μυστίλαι δύο ἢ τρεῖσ· τῆσδε ποιήσιοσ ὁ τρόποσ ἄλλῃ πη λελέξεται. μεσηγὺ δὲ ἑκάστου ἄκεοσ, ὑπανατρέφειν τὸν νοσέοντα, ἐσ τὴν τῶν μέσων ὑπομονήν. Ἀρήγειν δὲ καὶ ἐπὶ τοῖσι παροξυσμοῖσι ὧδε· διαδέειν μὲν τὰ σκέλεα ὑπὲρ σφυρὰ καὶ γούνατα, καὶ χειρὸσ καρπούσ τε καὶ βραχίονασ ἔνερθε τῶν ὤμων πρὸσ τοῖσι ἀγκῶσι. τέγξιεσ κεφαλῆσ · Ῥόδινον μύρον ξὺν ὄξεϊ· ἐνεψῆσαι δὲ χρὴ τῷ ἐλαίῳ ἑρπύλλιον, ἢ σπονδύλιον, ἢ κισσοὺσ, ἤ τι τοιόνδε. ἀνάτριψισ ἄκρων καὶ προσώπου· ὄσφρησισ ὄξεοσ, γλήχωνοσ, ἡδυόσμου, καὶ τάδε ξὺν ὄξεϊ. διάστασισ τῆσ γένυοσ· ἔσθ’ ὅπη γὰρ ἐρείδουσι τὰσ γνάθουσ · γαργαλισμὸσ παρισθμίων, ἐμετοῦ πρόκλησισ. ἐπὶ γὰρ ἐγχύσι κοτὲ φλέγματοσ ἀνέγροντο ἐκ τοῦ ζόφου. τάδε μὲν ὦν ἐσ τὴν τοῦ παροξυσμοῦ παρηγορίην, καὶ σκέδασιν τοῦ ζοφώδεοσ. Διαίτησ δὲ περὶ ἁπάσησ τῆσ ἐν τῇ θεραπείῃ καὶ τῆσ ἐσ αὖθισ τάδε γιγνώσκω. ὕπνοσ πουλὺσ κακὸν, καὶ ἀϋπνίη. πουλὺσ μὲν γὰρ ναρκᾷ τὰσ αἰσθήσιασ τῆσ κεφαλῆσ. ἀτμῶν πλημμύρᾳ, ὄκνοσ ἁπάσησ πρήξιοσ. τάδε μέντοι βάρεοσ καὶ ἤχων καὶ μαρμαρυγῶν ἐστι αἴτια, τῆσ νούσου τὰ ξύμβολα · ἀγρυπνίη δὲ ἄπεπτον, ἄτροφον, καματηρὸν τῷ σκήνεϊ, ἄθυμον, εὐπαράγωγοσ ἡ γνώμη· διὰ τάδε Ῥηϊδίωσ μαίνονται καὶ μελαγχολέουσι οἵδε· ξύμφοροσ δὲ ὁ μέτριοσ, ἐσ τὴν τῆσ τροφῆσ οἰκονομίην , καὶ ἐσ ἀνάπαυλαν τῶν δι’ ἡμέρασ καμάτων. πρόνοια καὶ ἐπιμονή προεδρίη τῆσ κοιλίησ ἐσ ἀπόκρισιν· διαπνοῆσ γὰρ ἡ μέζων αἰτίη, κοιλίη. ἀνάτριψισ αὖθισ σκελῶν δι’ ἡμιτυμβίων τρηχέων μέσφι φοινίξιοσ, ἔπειτα νώτου καὶ πλευρέων, ὕστατα κεφαλῆσ · ἀπὸ τουτέων περίπατοι, προσηνέεσ μὲν ἀρχῆθεν καὶ ἐσ ἀπόπαυσιν, ἐπίτροχοι δὲ οἱ μέσοι, ἠρεμίη, κατάστασισ τοῦ πνεύματοσ ἐπὶ τοῖσι περιπάτοισι ἔστω. ἀναφωνέειν χρὴ, τοῖσι βαρέσι φθόγγοισι μᾶλλον χρεόμενον ἠχέειν. ὀξέεσ γὰρ, κεφαλῆσ διαστάσιεσ , κροτάφων παλμοὶ, ἐγκεφάλου διασφύξιεσ , ὀφθαλμῶν πρήσιεσ, ἤχων ἀκοή· μετρίη ὀξυφωνίη κεφαλῇ ὀνήϊστον· ἔπειτα δὲ καιρὸσ αἰώρησ, ἐσ διαπνοὴν τοῦ παντὸσ κεφαλῆσ βάρεοσ, πλῆθοσ δὲ ἔσται πολλὸν, πλὴν ὁκόσον ἀκάματον ᾖ· μηδὲ ἐπὶ ἐλιγμοῖσι τοῖσι τοῦ χωρίου, μηδὲ ξυνεχέσι καμπῇσι, αἰώρη γιγνέσθω. ἰλίγγων γὰρ τάδε προκλήσιεσ. εὐθέεσ δὲ καὶ μακροὶ καὶ λεῖοι ἔστων καὶ οἱ περίπατοι. ἢν μὲν ὦν ἐν ἔθει ἐώσι ἀρίστου, ἄρτου μόνου ὀρέγειν, ὁκόσον μηδὲν ἐμποδὼν τοῖσι γυμνασίοισι ἔμμεναι, προπεπέφθαι γὰρ χρή· κεφαλὴ καὶ χεῖρεσ, καὶ αἱ τῶνδε τρίψιεσ · ἐπὶ δὲ τοῖσι οἱο͂ν πρηέωσ ἐσ ἀνάκλησιν θέρμησ, καὶ εὐσαρκίησ, καὶ τόνου· ἔπειτα κεφαλὴν τρίβεσθαι ὄρθιον ἑωυτέου μέζονι ὑπέχοντα · ἀτὰρ καὶ τὰ γυμνάσια ἐσ τραχήλου πρήσιασ, καὶ ἐσ δίωσμον χειρῶν συντείνει, εὐπαιδεύτωσ· ὑπεραιωρεῦντα δὲ χρὴ τὴν κεφαλὴν, καὶ τὰσ ὄψιασ γυμνάζειν χειρονομίῃ , ἢ δίσκων βολῇ, ἢ φιλονεικεῦντα πυγμῇ· κακὸν δὲ σφαῖρα, μικρή τε καὶ μεγάλη· τῆσ γὰρ κεφαλῆσ καὶ τῶν ὀφθαλμῶν αἱ δινήσιέσ τε καὶ ἐνστάσιεσ σκοτώματα ποιέουσν. ἄριστον ἀφάλσεισ καὶ δρόμοι. τὸ ὀξὺ μὲν πᾶν ἐσ τὰ σκέλεα πάντων τονώσιεσ· ψυχρολουσίη ἀλουσίησ κρέσσων · ἀλουσίη δὲ θερμολουσίησ· στῦψαι, πυκνῶσαι, ξηρῆναι κεφαλὴν ψυχρολουσίη δυνατωτάτη , ὑγείησ ἡ κατάστασισ · ὑγρῆναι, λῦσαι, ἀχλυῶσαι, θερμολουσίη δυνατωτάτη . κεφαλῆσ γὰρ νούσου αἱ προφάσιεσ· τοιοίδε καὶ οἱ νότοι, βαρυήκοοι. ἡσυχίη ἐπὶ τοῖσι γυμνασίοισι, ἐσ κατάστασιν τοῦ ταράχου. πίεσισ τῆσ κεφαλῆσ ἐσ τὴν τοῦ δέρματοσ ξῦσιν. Προπόσιεσ ὕδατοσ, ἢ οἴνου ὑδαρέοσ · ἄριστον εὐτελέσ · λαχάνων κόμησ τὰ μαλθακτήρια, μαλάχησ, τεύτλου, βλίτου. ἔμβαμμα εὐστόμαχον , εὔστομον, κοιλίησ μαλθακτικὸν, ἀβαρὲσ δὲ κεφαλῇ, διὰ θύμου, ἢ θύμβρησ, ἢ σινήπιοσ. ὠῶν τὰ θερμὰ χειμῶνοσ· θέρεοσ δὲ τὰ ψυχρὰ, γυμνὰ τοῦ ὀστρακώδεοσ, μὴ ὀπτά· ἐλαῖαι, φοίνικεσ, τάριχοσ ὡραῖον, χόνδροσ πλυτὸσ, ξύν τινι τῶν γλυκέων, ὁκόσον ἡδῦναι, αἱρετόν. ἐπὶ τοῖσδε ἅλεσ. ἠρεμίη, ἡσυχίη καὶ ἀκοῆσ καὶ λαλιῆσ. περίπατοι, ἔνθα ἂν εὔπνοον καὶ εὔχαρι, δένδρεσι, ἢ βοτάνῃσι· ἢν δὲ ἐσ δεῖπνον ἥκῃ, μάλιστα μὲν αὖθισ ψυχρολουτέειν, σμικρὸν ὑποχρισάμενον λίπαϊ· εἰ δὲ μὴ, σκέλεα μοῦνον. τὸ δεῖπνον σιτῶδεσ, οἱο͂ν ἰτρίον, ἢ Ῥόφημα χόνδρου, ἢ πτισάνη ἄφυσοσ, ἑψήσι εὔπεπτοσ· φάρμακα δὲ τὰ ἐσ ἡδονὴν τῆσ πτισάνησ, πέπερι, γλήχων, ἡδύοσμον, κρομμύων ἢ πράσων σμικρὸν, μηδὲ ὁκόσον ἐμπλεῦσαι· ὄξεοσ δὲ τὸ δριμὺ ξύμφορον· κρεῶν τὰ ἐκ πιόνων μὴ πίονα· συῶν πόδεσ καὶ κεφαλή· πτηνὰ πάντα· τῷ πλήθεϊ δὲ τεκμαίρεσθαι· λαγώσ καὶ τὰ θηρευτὰ δέ· ἀλεκτορὶσ εὔποροσ καὶ ξύμφοροσ. τράγημα πᾶν κεφαλαλγὲσ , πλὴν φοίνικοσ, ἢ τῶν ὡραίων σύκων, ἢ σταφυλῆσ, ἢν ἄφυσοσ ὥνθρωποσ ἐῄ· ἠδὲ πεμμάτων εὔπεπτα, καὶ ἄκνισα, καὶ κοῦφα. περίπατοι · θυμηδία · ἐν ἡσυχίῃ ἐσ ὕπνον ἄφεσισ. Ἀκέων ὅτι περ μέγα καὶ δυνατώτατον ἐσ ἐπιληψίην χρέεσθαι. φυγὴ γὰρ οὐ μοῦνον ἐπιπόνου πάθεοσ καὶ κινδυνώ δεοσ ἐφ’ ἑκάστησ ὑπομνήσιοσ, ἀλλὰ καὶ ἰδέησ αἴσχεοσ, καὶ ὀνείδεοσ τῆσ συμφορῆσ. καί μοι δοκέω, εἴπερ εἰσ ἀλλήλουσ ἐν τοῖσι παροξυσμοῖσι ἐνέβλεπο, ὁκόσα πάσχουσι οἱ νοσεῦντεσ, οὐκ ἂν ἔτι ζώειν τλαῖεν ἄν. ἀλλὰ γὰρ τὰ δεινὰ ἑκάστῳ καὶ τὰ αἰσχρὰ ἀναισθησίη καὶ ἀθεησίη κρύπτει· ξυνομαρτεῖν δὲ τὴν ἰητρείην τῇ Ῥαστώνῃ τῆσ φύσιοσ ἄριστον, εὖτε τῇσι μεταβολῇσι τῆσ ἡλικίησ ἐσ μέγα ἀμείβει τὸν ἄνθρωπον. ἢν γὰρ ἡ ξυνήθησ τῷ κακῷ δίαιτα, ἐν ᾗ ἐμβιοτεύει ἡ νοῦσοσ, οἴχετο, οὐκέτι ἐπιφοιτέει ἐσ τὸν ἄνθρωπον · ξυναποίχεται γὰρ τῷ πρόσθεν ἡδέϊ. Ἢν ὦν τῆσ κεφαλῆσ λάβηται, ἐνοικέει· τῇδε ἅπαντα χρὴ πρήσσειν, ὁκόσα μοι ἀμφὶ κεφαλαίησ λέλεκται, ἀμφί τε τὰσ τοῦ αἵματοσ ἀφαιρέσιασ , ‐‐ἠδ’ ἀμφὶ τὰσ καθάρσιασ, ‐‐φλεβῶν τῶν ἐπ’ ἀγκῶνοσ, μετώπου τῆσ ὀρθίασ, σικύησ · τὰσ δὲ ἀφαιρέσιασ μὴ μέσφι λειποθυμίησ ποιέεσθαι, πρόκλησισ γὰρ τοῦ πάθεοσ λειποθυμίη · ἀρτηρίασ τάμνειν ἁπάσασ, τάσ τε ὤτων πρόσω τε καὶ ὀπίσω· καθάρσιασ δὲ ποιέεσθαι ἐξοχέασ τουτέων πάντων, τῇ ἱερῇ τῷ καθαρτηρίῳ καὶ τῆσ κεφαλῆσ τοῖσι ἄγουσι φλέγμα· πολλῷ δὲ δυνατώτερα ἔστω φάρμακα · φέρει γὰρ ἡ ἕξισ τῶνδε τοὺσ πόνουσ· εὐθυμίη δὲ καὶ εὐελπιστίη τίθησι τοὺσ νοσέοντασ τλήμονασ. χρεὼν καὶ πῦρ φέρειν ἐσ τὴν κεφαλήν · ἀνύει γάρ. τετρῆναι δὲ χρὴ πρῶτα τὸ ὀστέον μέχρι διπλόησ, ἔπειτα κηρωτῇσι καὶ ἐπιπλάσμασι χρέεσθαι. ἔσ τ’ ἂν ἡ μῆνιγξ τῶν ὀστέων ἀποστῇ, τερέτρῳ χρὴ περικόπτειν τὰ γυμνὰ ἢν ἔτι σμικρὰ ἀντέχῃ μέχρι αὐτομάτου ἀποσπάσιοσ, ὅτε μέλαινά κοτε τουτέων καὶ παχείη εὑρεθῇ ἡ μῆνιγξ· καὶ ἐπὴν ἐσ μύδησιν, ἢ καὶ κάθαρσιν, τοῦ ἰητροῦ εὐτόλμωσ ἀκεομένου, ἐσ ὠτειλὴν ξυμβῇ τὸ τρῶμα, ὥνθρωποσ ἐξῆλθε τῆσ νούσου. ἐπὶ πᾶσι, φοινίξιεσ κεφαλῆσ, ξυνήθεεσ μὲν, ὁκόσαι μοι ἐν τοῖσι πρόσθεν εἰρέαται· δυνατωτέρη δὲ ἡ διὰ τῶν κανθαρίδων · χρὴ δὲ ἐπίπροσθεν τῆσ χρήσιοσ, τριῶν ἡμερῶν πίνειν γάλα ἐσ τὴν τῆσ κύστιοσ φυλακήν. κανθαρί δεσ γὰρ κάρτα σίνονται κύστιν. τάδε μὲν ὦν ἢν κεφαλὴ πεπόνθῃ. Ἢν δὲ τὰ μέσα εἰσάγῃ τὴν αἰτίην καὶ τάδε ἐπάγει τὴν νοῦσον,‐‐ ἥκιστα δὲ τάδε γίγνεται· ξυμπαθέει γὰρ κεφαλῇ τὰ μέσα μᾶλλον, ὡσ ἐπὶ μεγάλῳ κακῷ, ἥπερ ἀρχὴ τῆσ νούσου,‐‐ ὅκωσ δ’ οὖν ἴσχῃ, φλέβα τάμνειν τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι καὶ ἐπὶ τῶνδε· ἀπὸ σπλάγχνων γὰρ ἡ Ῥοή· ἀτὰρ καὶ καθαίρειν τούσδε μᾶλλον τῶν ἄλλων, καὶ τῇ ἱερῇ, καὶ κνεώρῳ, καὶ κόκκῳ κνίδησ· τάδε γὰρ φλεγμάτων ἀγωγά. τὸ δὲ καίριον αὐτέων ἡ σικύη· ἐπιθημάτων δὲ, καὶ ἐπιπλασμάτων, ὁ φόρτοσ εὔδηλοσ, καὶ πάντη γράφειν περιττὸν, εἰ μὴ ὁκόσον δύναμιν αὐτέων γινώσκειν, ὅτι χρὴ τοῖσδε λεπτῦναι, διαπνεῦσαι , εὔροα καὶ εὔπνοα ποιέειν· καὶ πεπτηρίοισι φαρμάκοισι , θερμοῖσι, ξηροῖσι, καὶ οὔρων ἀγωγοῖσι χρεόμενον, καὶ ἐν τροφῇ καὶ ἐν φαρμακίῃ· κρέσσον δὲ πάντων κάστοροσ ὄρχισ, πινόμενοσ ἐν μελικρή τῳ πολλάκισ τοῦ μηνὸσ, ὁκόσα τε ποικίλα φάρμακα τωὐτὸν πρήσσει, ἡ διὰ τῶν θηρίων ποικίλη, καὶ ἡ τοῦ Μιθριδάτεω ἐπιποικιλωτέρη· πίνειν δὲ καὶ τὴν Βηστίνου· εὔπεπτα γὰρ καὶ εὔχυμα ταῦτα καὶ οὔρων ἀγωγά. ὁκόσα γὰρ χρὴ γράφειν τῶν ἁπλῶν φαρμάκων, αἵδε ἔχουσι αἱ δυνάμιεσ, κιννάμωμον καὶ κασίην, φύλλα τὰ μαλαβάθρου , καὶ πεπέριοσ καὶ σεσέλιοσ πάσασ ἰδέασ. καὶ τί γὰρ οὐκ ἂν εὑρ́οισ ἐν τοῖσδε τῶν δυνατωτάτων; λόγοσ, ὅτι καὶ γυπὸσ ἐγκέφαλοσ καὶ αἰθυίησ ὠμῆσ κραδίη, καὶ αἱ κατοικίδιοι γαλέαι βρωθέντεσ λύουσι τὴν νοῦσον· ἐγὼ δὲ τῶνδε μὲν οὐκ ἐπειρήθην· ἐθεασάμην δὲ ἀνθρώπου γε νεοσφαγέοσ ὑποθέντασ φιάλην τῷ τρώματι καὶ ἀρυσαμένουσ τοῦ αἵματοσ πίνοντασ. ὢ τῆσ παρεούσησ μεγάλησ ἀνάγκησ, τλῆναι κακὸν ἀκέσασθαι μιάσματι κακῷ· εἰ δὲ καὶ ὑγιέεσ ἐκ τούτου ἐγένοντο, ἀτρεκὲσ οὐδεὶσ ἔχει μοι λέγειν· ἄλλη δέ τισ γραφὴ ἔφραζεν, ἧπαρ ἀνθρώπου φαγεῖν. ἀλλὰ τάδε μὲν γεγράφθω τοῖσι μέχρι τῶνδε τλήμοσι. Προσαρήγειν δὲ καὶ τῇ διαίτῃ, καὶ ἑκάστοισι τῶν γινομένων, ἢ δι’ ἄλλων, ἢ δι’ αὐτοῦ. νῦν δὲ χρὴ οὐδὲν ὑπερορῆν, μηδὲ πρήσσειν τι εἰκῆ, μάλιστα μὲν ἐφ’ ἑκάστοισι σμικροῖσι πάντωσ ὠφελεῦν τα· ἢν δὲ μὴ, βλάπτοντα μηδέν. καὶ γὰρ ὁρήματα ὁκόσα μὴ θηητὰ, καὶ ἀκούσματα, καὶ γεύματα, καὶ θυητὰ μυρία ἐλέγχει τὴν νοῦσον. φράζεσθαι ὦν περὶ πάντων μάλα. ὕπνοσ πολλὸσ, παχυτὴσ , ἀργίη, ὀμίχλη τῆσ αἰσθήσιοσ· ἀγαθὸν δὲ ξυμμετρίη· κοιλίησ ἔκκρισισ ἐπὶ τοῖσι ὕπνοισι ἄριστον, μάλιστα πνευμάτων καὶ φλεγμάτων. περίπατοι μακροὶ, εὐθέεσ, ἀνέλικτοι, εὔπνοοι , ὑπὸ δένδρεσι μὲν μυρσίνησ, ἢ δάφνησ, ἢ τοῖσι δριμέσι, καὶ εὐώδεσι βοτάνῃσι δὲ, καλαμίνθῃ, γλήχωνι, θύμῳ, ἡδυόσμῳ · μάλιστα μὲν τοῖσι ἀγρίοισι, αὐτομάτοισι· ἢν δὲ μὴ, κἀν ποιητοῖσι· ἐν τοῖσι καὶ αἰῶραι μακραὶ καὶ αἵδε εὐθέεσ· ὁδοιπορίῃσι καλὸν χρέεσθαι, μὴ παρὰ ποταμὸν εἰσ τὸ Ῥεῦμα ἐνορῆν, ̔ ἰλίγγων γὰρ ποιητικὸν Ῥόοσ,̓ μηδὲ ἐσ κύκλον στρωφώμενον, μηδὲ βέμβικα δινεύμενον. ἀσθενέστεροσ γὰρ ἑδραῖον ἱστάναι τὸ πνεῦμα· ξυνελίσσεται γὰρ τῷ κύκλῳ. δίνησισ δὲ σκοτώματοσ καὶ τῆσ ἐπιληψίησ πρόκλησισ· ἀπὸ δὲ τῆσ αἰώρησ, περίπατοσ ἠρεμαῖοσ· ἔπειτα ἡ ἡσυχίη, ἐσ ἀποκατάστασιν τοῦ ἐν τῇ αἰώρῃ ταράχου · γυμνάσια δὲ ἐπὶ τούτοισι πρὸσ χεῖρασ, τριβέντων τῶν ἄκρων ἀφ’ ἡμιτυμβίου λινοῖσι ὠμοῖσι· ἄλειμμα μὴ κάρτα λιπαρόν· τρῖψισ ἐν μελλήσει μὲν οὖσα, σκληροτέρη δ’ ἐσ πύκνωσιν · οἰδαλέοι γὰρ καὶ παχέεσ οἱ πλεῖστοι. μεσηγὺ δὲ ὅλησ τῆσ τρίψιοσ κεφαλὴ ὀρθίη τετρίφθω. γυμνάσια τὰ εἰσ τὸν αὐχένα καὶ ὤμουσ· χειρονομίη · πάντα ὁκόσα μοι ἐπὶ σκοτωματικῶν λέλεκται. ἅλισ δὲ ἐνθάδε τοῦ ἐκεῖ φόρτου. πλὴν ὁκόσα ὀξύτερα χρὴ τὰ τῶνδε γυμνάσια ἔμμεναι ἐσ ἱδρῶτα καὶ θέρμην. τάδε γὰρ πάντα λεπτύνει. ἀτὰρ καὶ ἐν τῷ παντὶ βίῳ χρὴ ὀξυθυμίην ἀόργητον ἐμποιέειν. Τροφαὶ πᾶσαι παχέεσι ὀσπρίοισι, κακόν· σιτώδεισ δὲ, ἄρτοι ξηρότεροι, χόνδροι πλυτοὶ, καὶ τὰ ἐκ τῶνδε Ῥοφήματα· τὰ δὲ ἐσ ἡδονὴν φάρμακα ταὐτὰ τοῖσ πρόσθεν. τῶν δριμέων δὲ νῦν ἔστω πλεῦνα, πεπέριοσ, ζιγγιβέριοσ, λιγυστικοῦ . ἐμβάμμα τα δὲ, δι’ ὄξεοσ καὶ κυμίνου, καὶ ἡδέα καὶ χρήσιμα. κρεῶν μάλιστα μὲν ἀπείρχθω πάμπαν· εἰ δὲ μή γε, ἐν τῇ θεραπείῃ · ἐσ δὲ τὴν ἀνάληψιν ἔστω ὁκόσα κοῦφα ᾖ φύσι, οἱο͂́ν τι τὰ πτηνὰ, πλὴν νήσσησ· καὶ τῇ πέψι, ὅκωσ λαγωοὶ, ὑῶν πόδεσ, τάριχοσ · καὶ ἐπὶ τοῖσι, δίψοσ ἀγαθόν. οἴνου ὀλιγοποσίη, λευκοῦ, λεπτοῦ, εὐώδεοσ, οὐρεομένου · λαχάνων ἑφθῶν, ὁκόσα ἐσ δύναμιν δριμέα λεπτῦναι, οὖρα κινῆσαι, ὁκοῖόν τι κράμβη, ἀσπάραγοσ, κνίδη· ὠμῶν δὲ θριδακίνη ἐφ’ ὡρ́ᾳ· σίκυοσ δὲ καὶ πέπων ἀνδρὶ μὲν κρατερῷ περιττὰ, τισὶ δὲ δοτέον μέσφι γεύσιοσ. κακὸν γὰρ τῶνδε ἡ πληθὺσ, ψυχρῶν ἐόντων καὶ ὑγρῶν. σύκου χλωροῦ καὶ σταφυλῆσ ἡ χρῆσισ ὡραῖοσ· περίπατοι · ἐπὶ τοῖσι δὲ θυμηδίη ἄλυποσ. Ὀργὴ δὲ καὶ λαγνείη, κακόν· καὶ γὰρ τὸ πρῆγμα τῆσ νούσου φέρει τὰ σύμβολα. ἀπάτη δέ τισ ἔσ τε μετεξετέρουσ ἰατροὺσ συνουσίησ . ἐπεὶ γὰρ ἡ τῆσ φύσιοσ εἰσ ἄνδρα μεταβολὴ ἀγαθόν τι πρήσσει, μετεβιάσαν το τὴν παίδων φύσιν ἀώρῳ ξυνουσίῃ , ὡσ θᾶσσον ἀναρρώσ οντ εσ· ἀγνοέου σι δὲ τῆσ φύσιοσ τὴν αὐτομάτην προθεσμίην, ἐφ’ ᾗ πάντα γίγνεται τὰ ἄκεα· ἥδε γὰρ ἑκάστῃ ἡλικίῃ συντίκτει τὰ οἰκεῖα ἐν χρόνοισ ὡραίοισι. ἐν χρόνῳ γὰρ οἱ πεπασμοὶ σπέρματοσ, γενείου, πολιῆσ. τίσ ὦν ἰητρὸσ προσαλλάξαι τῆσ φύσιοσ τοῦτο μὲν τὴν ἀρχῆθεν τῶν σπερμάτων μεταβολὴν, τοῦτο δὲ τὴν ἐσ ἑκάστου προθεσμίην; ἀλλὰ καὶ προσέκοψαν ἐσ τὴν φύσιν τοῦ νοσήματοσ. οὐκέτι γὰρ ἔγκαιροί τινεσ ἐάσι τῇ ἀρχῇ τῆσ ξυνουσίησ, προσινόμενο ἀωρίῃ τοῦ πρήγματοσ. Βιοτεύειν δὲ χρὴ ἐν χώρῃσι θερμῇσι, ξηρῇσι. ψυχρὸν γὰρ, καὶ ὑγρὸν, ἡ νοῦσοσ. Χρεὼ βουλῆσ ἀμφὶ αἵματοσ ἀφαιρέσιοσ ἐν τοῖσι μελαγχολικοῖσι, ἀφ’ οὗ γίγνεται ἡ νοῦσοσ, ἀλλὰ καὶ κακοχυμίησ , οὐδ’ ἐπὶ σμικρῷ τῷ πλήθεϊ· ἢν μὲν ὦν ἡλικίησ νέησ λάβηται καὶ ὡρ́ησ ἐαρινῆσ, τάμνειν φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τῷ δεξιῷ μέσην, ὅκωσ ἀπὸ τοῦ ἥπατοσ εἰή ἐπίκαιροσ ἡ Ῥοή. τόδε γὰρ τὸ σπλάγχνον αἵματοσ αἱ πηγαὶ, χολῆσ δὲ ἡ γένεσισ, ἄμφω μελαγχολίησ ἡ τροφή· τάμνειν δὲ κἢν ἰσχνοὶ ἐώσι, καὶ λείφαιμοι· σμικρὸν δὲ ἀφαιρέειν, ὁκόσον αἴσθοιτο τομῆσ ἡ δύναμισ · οὐκ ἐλεγχθείη δὲ ἐπὶ τῷ τόνῳ. καὶ γὰρ εἰ παχὺ, καὶ χολῶδεσ, καὶ πεπηγὸσ εἰή τὸ αἷμα, καὶ μέλαν ὅκωσ ἀμόργη, ἀλλὰ τόδε ἐστὶ τῆσ φύσιοσ ὁ χῶροσ καὶ ἡ τροφή. ἢν ὦν τοῦ δέοντοσ πολλὸν ἀφέλῃσ, ἀτροφίῃ ἡ φύσισ ἐξίσταται τῆσ ἕδρησ· ἢν δὲ πολύαιμοσ ᾖ, τὰ πολλὰ μὲν οὐ κάρτα γίγνεται πονηρόν· τάμνειν δὲ τὴν φλέβα· καὶ μὴ αὐτῆμαρ ὁκόσον χρὴ ἀφαιρέειν, ἀλλ’ ἐκ διαστάσιοσ · καὶ αὐτῆμαρ δέ· τὸ δὲ πλῆθοσ δηλώσουσιν αἱ δυνάμιεσ. μεσηγὺ δὲ, ἁδροτέρωσ διαιτᾶν ἐσ ἄλλησ κενώσιοσ ὑπομονήν. χρὴ γὰρ καὶ τῷ στομάχῳ ἀρήγειν, καὶ τῷ νοσέοντι καὶ κάμνοντι, τῷδε τῆσ μελαίνησ χολῆσ ἐγκεομένησ . ἐπίπροσθεν μιῆσ ἡμέρησ λεπτῶσ διατηθέντι , μέλανοσ ἐλλεβόρου δοτέον ξὺν μελικρήτῳ, σταθμοῦ ὁκόσον ὁλκὰσ δύο. ὑπάγει γὰρ ὅδε μέλαιναν χολήν· ἀτὰρ καὶ τοῦ θύμου τοῦ Ἀττικοῦ ἡ κόμη, καὶ ἥδε ἄγει μέλαιναν χολήν· ἄριστον δὲ ξυμμίσγοντα διδόναι ἑκάστου μέροσ ἓν ἐσ ὁλκὴνδύο ἀμφοῖν. λούειν τε ἀπὸ τῆσ καθάρσιοσ, καὶ οἴνου βραχὺ διδόναι, καὶ τῆσ ἄλλησ τῆσ ἐν τῇ τροφῇ χάριτοσ. στομάχου γὰρ τῇ δυνάμει καματηρὸν ἡ κάθαρσισ. μεταβαίνειν αὖθισ ἐπὶ τὰ μέσα· ἄχρι δὲ προχαλάσαντα ἐπιπλάσματι καὶ τέγξι, σικύην πρὸσ τὸ ἧπαρ καὶ τὴν κοιλίην, ἢ τὸ στόμα ταύτησ, προσβάλλειν. ἥδε γὰρ ἡ ἀφαίρεσισ πολλόντι ἐπικαιροτέρη τῆσ φλεβοτομίησ· προσβάλλειν δὲ καὶ τοῖσι μεταφρένοισι μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων · ἐνταῦθα τοῦ στομάχου ἐστὶ ἡ πρόσφυσισ. εἶτ’ αὖθισ ἐπανατρέφειν, καὶ ἢν τῇ διαίτῃ βλαστηθῇ ἡ δύναμισ, τὴν κεφαλὴν ξυρέειν · ἔπειτα σικύην τῇ κεφαλῇ προσβάλλειν, καὶ γὰρ ἡ πρώτη καὶ μεγίστη τῆσ νούσου ἐν τοῖσι νεύροισι αἰτίη. ἀλλ’ οὐδὲ αἱ αἰσθήσιεσ ἐάσι ἀσινέεσ, ἐκεῖθεν γάρ σφεων ἡ ἀπόστασισ καὶ ἡ ἀρχή. ξυντρέπονται ὦν καὶ αἵδε, κοινωναὶ οὖσαι τῆσ πάθησ· μετεξέτεροι δὲ καὶ παραισθάνονται, παραφορῇ τῆσ αἰσθήσιοσ· χρὴ δὲ μάλιστα τῷ στομάχῳ ἀρήγειν, καὶ τοῦδε νοσέοντοσ, καὶ ἐν τῷδε τῆσ μελαίνησ χολῆσ ἐγκεομένησ . πιπίσκειν ὦν χρὴ τοῦ χυλοῦ τοῦ ἀψινθίου ξυνεχῶσ, ἀπὸ σμικροῦ τοῦ μεγέθεοσ ἄχρι κυάθου. κώλυμα γὰρ τόδε χολῆσ γενέσιοσ. ἀγαθὸν δὲ καὶ ἀλόη, ἥδε γὰρ ὑπάγει εἰσ τὸ κάτω ἔντερον τὴν χολήν. ἢν μὲν ὦν νεότοκον τὸ πάθοσ ᾖ, καὶ μὴ πολλὸν ὥνθρωποσ ἐκτραπῇ, οὐκ ἄλλησ μὲν ἐπὶ τοῖσι ἰήσιοσ, τῆσ δὲ λοιπῆσ διαίτησ χρέοσ, ἔσ τε ἀνάληψιν τῆσ ἕξιοσ, καὶ ἐσ κάθαρσιν ἀκριβέα τοῦ πάθεοσ, καὶ ἰσχὺν τῆσ δυνάμιοσ, ὡσ μὴ παλινδρομέωσι αἱ νοῦσοι· φράσω δὲ αὖθισ τὴν ἐν τῇ ἀναλήψι βιοτήν. Ἢν δὲ ἐπὶ τοῖσδε σμικρόν τι ὑποπτώξασα ἡ νοῦσοσ παλίνορσοσ ὀφθῇ, μεζόνων ἀκέων χρέοσ. μὴ ὦν ἀμβολὴ χρόνου γιγνέσθω· ἀλλ’ ἢν ἐπὶ σχέσι γυναικὸσ καταμηνίων , ἢ ἀνδρὸσ αἱμορροί̈δων Ῥόου, ἡ νοῦσοσ παρῇ, ἐρεθίζειν τὰ χωρία, προχέειν τι τοῦ ξυνήθεοσ· ἢν δὲ μέλλῃ καὶ μὴ ἥκῃ, ἄλλῃ πη τοῦ αἵματοσ μεταρρυέντοσ, ἐπισπέρχῃ δὲ ἡ νοῦσοσ, κενώσιασ ποιέεσθαι αὐτῷ, ἡγεόμενον ἀπὸ τῶν σφυρῶν. κἢν μὴ ἐσ ὅσον χρὴ ἐντεῦθεν ἀφέλῃσ, καὶ τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν φλέβα. μεσηγὺ δὲ τριῶν ἢ τεσσάρων ἡμερῶν ἀναθρέψ ιοσ τὴν ἱερὴν τὸ καθαρτήριον φάρμακον πιπίσκειν · ἔπειτα σικύην τοῖσι μέσοισι προσβάλλειν, τῷ ἥπατι ἐγχρίμπτοντα, πρήσσειν τε τὰ ἔργα ᾗ τάχοσ ἀνύοντα. σμικροῖσι μὲν γὰρ ἄκεσι οὐ πείθεται. κἢν ἐσ τὰ μεγάλα δηθύνῃ, ἐν ἕδρῃ ἵζει ἡ μελαγχολίη · καὶ ἢν πάντη τοῦ σώματοσ ἐνοικήσῃ, αἰσθήσεσι, γνώμῃ, αἵματι, χολῇ, λάβηται δὲ καὶ νεύρων, αὐτή τε ἐσ ἀνήκεστον τρέπεται, ἐντίκτει τε τῷ σκήνεϊ ἑτέρων νοσημάτων τόκουσ, σπασμοῦ , μανίησ, παραλύσιοσ · κἢν ἐκ μελαγχολίησ τάδε γίγνηται, τὰ ἐπιγιγνόμενα ἀνήκεστα. ἐλλεβόρῳ ὦν χρέεσθαι ἐσ ἰήσιν τοῦ κακοῦ. ἐπίπροσθεν δὲ τοῦ ἐλλεβόρου χρὴ τόν τε στόμαχον μελετῆσαι ἐξεμέειν, καὶ τὰ ὑγρὰ λεπτῦναι, καὶ τὸ σκῆνοσ εὔροον ποιέειν· ἔμετοι δὲ τάδε πρήσσουσι, ἄλλοτε μὲν οἱ νήστιεσ, ἄλλοτε δὲ Ῥαφανῖδεσ. φράσω δὲ τόν τε τρόπον καὶ τὴν ὕλην· φράσω δὲ καὶ τοῦ ἐλλεβόρου τὰ εἴδεα, καὶ τῆσ χρήσιοσ τοῦσ τρόπουσ, καὶ ὅκωσ προευκρινῆσαι ἕκαστον χρὴ, καὶ ὅκωσ ἐν τοῖσι ἐμέτοισι ἀρήγειν. ἄπιστον , ἐπὶ τοῖσδε εἰ μὴ ἐλύθη ἐσ τὸ πάμπαν ἡ νοῦσοσ, ἢ πολλῶν ἐτέων ἔσχε διαλείψιασ . τὰ πολλὰ γὰρ τοῦδε ἀπότοκοι μελαγχολίαι· ἢν δὲ ἔμπεδοσ δε, μὴ ἤδη περιμένειν. χρὴ ὦν τὰ ἐσ τὸν ἐλλέβορον ἅπαντα πρήσσειν. ὑγιέασ μὲν ὦν ἅπαντασ ποιέειν ἀδύνατον τοὺσ νοσέοντασ· ᾖ γὰρ ἂν ἰητρὸσ κρέσσων θεοῦ. ἀπονίην δὲ καὶ διαλείψιασ καὶ νούσων ἐπικρύψιασ, δρῆν θέμισ ἰητρόν. ἢ ὦν ἀπαυδῆν ἐπὶ τοῖσδε καὶ ἀπαρνεῖσθαι, προϊσχομένουσ τὸ ἄναλθεσ, ἢ καὶ ἐσ τέλοσ τοῖσι ἔργοισι ὁμιλέειν· διδόναι δὲ καὶ τῆσ ἱερῆσ τῆσ δι’ ἀλόησ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε· καίριον γὰρ φάρμακον τῆσ μελαγχολίησ τόδε, στομάχου, καὶ ἥπατοσ, καὶ χολῆσ καθάρσιοσ ἄκοσ ἐόν· ἀτὰρ καὶ μαλάχησ σπέρματοσ, ὁκόσον ὁλκῆσ δραχμὴν, πιπίσκειν ξὺν ὕδατι, ἄριστον πείρῃ τισ ἐπιστώσατο. μυρία δὲ τῶν ἁπλῶν φαρμάκων ἄλλα ἄλλοισι ἐῄ χρηστά. Ἐπὶ δὲ τοῖσι πόνοισι τοῖσδε ἐσ ἀνάληψιν ἄγειν. μετεξετέροισι γὰρ ἐσ μὲν τὸν τῆσ ἰητρείησ καιρὸν ἡ νοῦσοσ ἐξ ἕδρησ δὲ ἐκινήθη · ἢν δὲ ἐσ ἀνάπλασιν σαρκῶν καὶ δυνάμιοσ ὥνθρωποσ ἥκῃ, ξυναπηλάθη πάντα τῆσ νούσου τὰ ἴχνια. δύναμισ μὲν γὰρ φύσιοσ ὑγείαν τίκτει, ἀσθένεια δὲ νοῦσον. ἀπίτω ὦν ἐσ ἀνάληψιν ὁ νοσέων, πεφυκόσι θερμοῖσι ὕδασι ἐνδιαιτώμενοσ. καὶ γὰρ τὰ ἐν τοῖσδε φάρμακα ὀνηϊστὰ, ἄσφαλτοσ, ἢ θεῖον, ἢ στυπτηρίη, πολλὸν πλεῦνεσ τουτέων ἄλλαι δυνάμιεσ. ἀγαθὸν μὲν γὰρ ὑγρασίη ἐξ αὐχμοῦ τῆσ νούσου καὶ ταλαιπωρίῃ τῆσ ἰήσιοσ· ἀραιαὶ δὲ καὶ μαλθακαὶ σάρκεσ Ῥηϊσταὶ πρὸσ ἄφεσιν τοῦ νοσήματοσ· ξηραὶ δὲ καὶ πυκναὶ τοῖσ μελαγχολῶσι αἱ σάρκεσ. ἄλειμμα λιπαρὸν ἅμα τρίψιοσ εὐαφοῦσ, πολλῷ τῷ λίπαϊ δέχοντα . . . . . . . . . . . . . . ἄρτοι πλυτοὶ, ξύν τινι γλυκεῖ, σιραίῳ τῷ Κρητικῷ καὶ σκυβελιτῇ τῷ Παμφύλῳ. ἢ οἶνοσ καὶ μέλιμίξιοσ παλαιῆσ· ὠῶν, καὶ ψυχροτέρων καὶ θερμῶν, τῶν γυμνῶν ἀπὸ τοῦ ὀστρακώ δεοσ· κρεῶν, τὰ μὴ πίονα καὶ σμηγματώδεα· συῶν μὲν πόδεσ, καὶ τὰ τῆσ κεφαλῆσ, πτηνῶν τὰ πτερὰ ἀπίονα· θηρίων, λαγωῶν, δορκάδων, πτωκόσ· ὀπώρησ, ὁκοῖόν τι ἄριστον ᾖ, ἐπὶ τῇ τοῦ στομάχου ἀναφορῇ προμηθέεσθαι πρὸ τῆσ τροφῆσ, ὅκωσ μὴ καταποθεὶσ ἀνεμῆται. διδόναι ὦν πρὸ πάντων σιτίων μελίκρητον , κυάθου ἥμισυ, καὶ πιόντα ἐξεμέειν ἐσ τὴν τοῦ στομάχου κάθαρσιν. ὧδε γάρ σοι ἡ τροφὴ ἑδραίη μένει· φάρμακα δὲ τῶν ἀναγκαίων καθαρτήρια , πίτυοσ καρπὸσ καὶ κνίδησ, τῶν σπερμάτων τοῦ κοκκάλου, καὶ πεπέριοσ, ἀμυγδάλων αἱ πικραὶ, καὶ μέλι ᾖ τῷδε ἡ ξύστασισ· ἢν δὲ ξηρῆναι θέλῃσ, ἄριστον σμύρνα, καὶ ἴρεωσ ἡ Ῥίζα, καὶ τὸ διὰ τῶν θηρίων φάρμακον , καὶ ἡ τοῦ Βηστίνου, καὶ Μιθριδάτου , καὶ ἄλλαι μυρίαι· ἐπιθήματα δὲ, ἡ τῶν ἐπιπλασμά των ὕλη, μελίλωτον, καὶ μήκωνεσ, καὶ τερμίνθου δάκρυον, καὶ ὕσσωπον, καὶ λίπασ τὸ ἀπὸ Ῥόδων, ἢ τῆσ οἰνάνθησ. κηρὸσ δὲ τουτέων πάντων πάγοσ. ἄλειμμα λιπαρόν· αἰῶραι· περίπατοι · ἄλλ’ ὅσα σαρκῶν τε ἀνάπλασιν ποιέεται καὶ δυνάμιοσ ἰσχὺν, καὶ τῆσ φύσιοσ ἐσ τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασιν. ὅκωσ ἐν νηϊ καὶ γαλήνῃ. καὶ γὰρ, εἰ εὐτυχοίη ὁ νοσέων, ἐν θαλάσσῃ γίγνοιτ’ ἂν αἰώρη καὶ βιοτή. καὶ γάρ τι ξηρὸν ἐσ τὰ ἕλκεα ξυνδίδωσι ἅλμη· ἀπὸ δὲ τῆσ αἰώρησ ἐφησυχάσαν τα χρίεσθαι νῦν λιπαρῷλίπαϊ, ἐπὶ τῇσι τρίψεσι ἐξεχὲσ καταιον ούμ ενον . . . . . ἀπ’ ὀλίγου ἐκ προσαγωγῆσ, ἐσ κοτύλασ πέντε, ἢ ἓξ, ἢ πολλόν τι πλεῖον· ἢν δὲ μὴ, ὁκόσον τισ δύνηται · πολλάκι γὰρ τόδε μοῦνον ἀντὶ πάσησ τροφῆσ ἤρκεσε· γάλα δὲ ἡδὺ μὲν προσάρασθαι· πιεῖν δὲ Ῥήϊστον, στερεὸν θρέψαι, καὶ τροφῆσ ἁπάσησ ἐκ παιδὸσ ξυνηθέστερον· ἰδεῖν δὲ τερπνὸν τῇ χροιῇ· φάρμακον δὲ ἀρτηρίῃ ἄκερχνον, διαπτερῶσαι βρόγχον, ἄγειν φλέγμα, εὔπνοον , ὀλισθηρὸν δὲ τὴν κάτω διέξοδον· ἕλκεσι δὲ φάρμακον γλυκὺ καὶ ἄλλου παντὸσ εὐμενέσ τερον. ἢν μὲν ὦν τισ πολλὸν τοῦδε πίνῃ, οὐδεμίησ τροφῆσ ἄλλησ χρέοσ. ἀγαθὸν γὰρ ἐν νούσῳ ἔνι φάρμακον γάλα τωὐτὸν γίγνεσθαι καὶ τροφήν. καὶ γὰρ ἀνθρώπων τῶν γαλακτο φάγων τὰ ἔθνεα σῖτον οὐκ ἔδει· ἄριστον δὲ ξὺν γάλακτι, καὶ πολτοὶ, καὶ ἰτρία, καὶ χόνδροι πλυτοὶ, καὶ ὁκόσα ἐδεστὰ ἐκ γάλακτοσ γίγνεται. καὶ τροφῆσ ἢν ἑτέρησ δέῃ, ἔστω ὁμοίη, πτισάνησ ὁ χυλὸσ, εὔπεπτοσ, λιτή· χρὴ δὲ τοσόνδε ἡδύνθαι, ὁκόσον Ῥυμφάνεσθαί ἐστι Ῥηί̈στη· ἢν καὶ τῶν ἐσ ἡδονήν τι λαμβάνῃ, καὶ τόδε ἔστω φάρμακον, λιγυστι κοῦ κόμην, γλήχωνα, ἡδύοσμον, ἁλῶν βραχὺ, ὄξοσ, ἢ μέλι. ἢν μὲν στόμαχοσ ἀπεπτέῃ, τόδε παρέχειν · ἢν δὲ μηδὲν ὅδε προσαναγκάζῃ, πάντων ἐστὶ πτισάνη κρέσσων · ἔξεστι δὲ τὴν πτισάνην ἐσ χόνδρον ἀλλάξαι · ἀφυσότεροσ γὰρ, καὶ εὐπεπτότεροσ καὶ σμηγματώδησ ἢν ὡσ πτισάνη πτίσθῃ. ἐν τῇσι ὑγροτέρῃσι ἀναγωγῇσι κύαμοσ καθαίρει ἕλκεα, ἀλλ’ ἔστι φυσώδησ. πισὸσ καὶ ὦχροσ, ὁκόσον ἀφυσότερα, τοσόνδε ἑλκέων ἀκαθαρτότερα. ξυντεκμαιρόμενον ὦν πρὸσ τὰ παρέοντα, τοῖσδε χρῆσθαι · ὄψα δὲ αὐτέων, ἅσσα καὶ ἐπὶ πτισάνῃ λέλεκται· ὠὰ δὲ ἐκ πυρὸσ μὲν ὑδαρέα, θερμά· ἄριστον δὲ ἐκ ζῳών ἀρτίτοκα, πρὶν τὴν ἥπατι ἕλκοσ ἐοί ὀλέθριον. ἡ χαλεπωτάτη δὲ ἐσ τὴν γαστέρα ξύρροια τοῦ πύου, ἢν τὸν στόμαχον ἴσχῃ ὁδὸν ἐσ τὴν ἄνω φορήν. τροφὴ γὰρ αἰτίη τοῦ ζῆν· τροφῆσ δὲ ἡγεμὼν ὁ στόμαχοσ· ποτὶ καὶ τὰ φάρμακα ὅδε τοῖσι εἴσω διαφέρει. ἢν ὦν πρὸσ ἅπαντα μὲν ὄκνοσ καταπόσιοσ ἔλθῃ, θᾶσσον ἐκθανεῖν ἀνάγκη νόσῳ τε καὶ λιμῷ. γνώματα δὲ ἑκάστου χώρου, ὅπη τὸ πῦον τρέψεται, ἕτερα καὶ ἕτερα. ἤν τε δι’ ἐντέρων ἥκῃ, στρόφοι, γαστὴρ ὑγρὴ, φλέγματα καὶ χολὴ, ἔπειτα ξὺν περιρροῇ αἱμάλωψ, ἢ περίπλυσισ ὁκοίη κρεῶν ὠμῶν· ἢν δὲ ἐσ κύστιν ἐῄ, βάροσ ἐν νεφροῖσι καὶ ὀσφύϊ. τὰ μὲν ὦν πρῶτα πολλὰ καὶ χολοβαφέα· ἔπειτα θολερὰ, ἀνυπόστατα καὶ ἀκατάστατα · ἐπὶ πᾶσι δὲ καὶ ἡ ὑπόστασισ λευκὴ παρείη. ἢν δὲ ἐσ στόμαχον ἄνω Ῥέπῃ, ναυτίη, ἀποσιτίη, ἔμετοι φλέγματοσ, ἢ χολῆσ, λειποθυμίη , σκοτοδινίη , μέσφι ξυρραγῇ. Μάλιστα μὲν ὦν ἀποτρέπειν τήνδε· πονηρὴ γὰρ ἡ ὁδόσ. ἢν δὲ τὸ πῦον βιαιότερον Ῥεύσῃ, χρὴ πάντα ποιέειν καὶ τῷ στομάχῳ ἀρήγειν καὶ τροφῇσι, καὶ φαρμάκοισι , καὶ διαίταισ, πάντα μειλίχωσ. φαρμάκοισι ἐσ τὴν τοῦ κόλπου Ῥαγήν· βοτάνησ τῆσ ὑσσώπου ξὺν μελικρή τῳ πιπίσκειν, καὶ πρασίου τῆσ κόμησ, καὶ τῆσδε ξὺν μελικρή τῳ καὶ χυλῷ τῆσ ἀψίνθου. τάδε μέντοι πρὸ τῶν σιτίων πίνειν χρεὼν, ὡσ λεπτὰ μὲν τὰ ὑγρὰ γίγνηται, εὔροα δὲ τὰ χωρία, εὔρηκτα δὲ τὰ ἔμπυα σώματα. διδόναι καὶ ὄνου γάλα, λεῖον, ἄχολον, εὔτροφον, ἐσ τυρὸν ἀσύστατον, ἥπερ ἐστὶ γάλακτοσ ἀρετή. προστίθει δὲ καὶ χάριτασ πόματοσ καὶ σίτου. κἢν μικρῷ χείρω τῶν ὠφελεύντων ἐώσι, διδόναι,‐‐ ἔσται γὰρ διέξοδοσ ναυτιώδεϊ καὶ ἀτέρπεϊ ὑγρῷ·‐‐ μετεξετέρουσ γὰρ ἡ τοῦ πύου δίοδοσ βλάψαι. μήπω τι καὶ ἀπόσιτοι ἔσονται · κἤν τι λάβωσι εὐημέεσ. χρὴ δὲ καὶ ἐπὶ τῇσι ἄλλῃσι ἐκροῇσι παντοίην μελέτην τοῦ στομάχου ποιέεσθαι· ὅδε γὰρ ἡ πάντων φαρμάκων ὁδόσ· μεμνῆσθαι δὲ καὶ τοῦ ἥπατοσ χρεὼν, ἔνθα τῶν ἐλκέων ἐστὶ ἡ Ῥίζα. ἢν δὲ ἐσ κύστιν ὁρμᾷ, οὐρητικοῖσι ἐξάγειν, ἀσάρου τῆσ Ῥίζησ, καὶ φοῦ, καὶ ἀδιάντου, καὶ μήου, τῶν ἐμπότων. τάδε μέντοι ξὺν μελικρή τῳ πιπίσκειν · ποικίλον μὲν τὸ Βηστίνου φάρμακον, καὶ τὸ διὰ τῶν φυσαλίδων ἄριστον, ἠδ’ ὁκόσα διὰ πείρησ τισὶ ἐπαινέεται. ἢν δὲ δι’ ἐντέρων ἄγῃσ, τὸ ἀγωγὸν ἔχεισ γάλα, μάλιστα μὲν ὄνου, ἢν δὲ μὴ, αἰγὸσ, ἢ μήλων. χυλοὶ δὲ ὀλισθηροὶ καὶ σμηγματώδεεσ, ὁ τῆσ πτισάνησ · ὄψα, πέπερι, ζιγγίβερι, λιγυστικόν . ἀθρόον δὲ εἰρῆσθαι ἀμφὶ πάσησ διαίτησ, ἐπὶ πάσῃ συρρήξι, τροφαὶ μὲν εὔχυμοι, εὐστόμαχοι , εὔπεπτοι· ἢ χυλοὶ, ἢ οἱ διὰ γάλακτοσ πόλτοι, ἄμυλοσ, ἰτρία ξὺν γάλακτι. Σκίρρου τοῦ ἐπὶ σπληνὶ λύσεισ οὐ Ῥήϊσται. ἢν δὲ καὶ ἀπότοκοι τῶνδε νοῦσοι γένωνται, ὕδρωψ ἢ καχεξίη, ὀκέλλει τὸ κακὸν ἐσ ἀνήκεστον, . . . . . . . τὸν ἰητρὸν τὸν σκίρρον ἰῆσθαι. χρὴ ὦν ἀποτρέπειν γιγνομένουσ, καὶ λύειν ἄρτι ἀρχομένουσ · ἐνίστασθαι δὲ τῇσι φλεγμονῇσι , ἤνπερ οἱ σκίρροι διάδοχον . . . . ἐσ διαπνοὴν ἄγωνται . . . . τὴν ἀπόστασιν. τάδε γὰρ φλεγμασίησ · ἰητηρίοισι δὲ χρέεσθαι ὁκόσα μοι ἐν τῇσι ὀξείῃσι λέλεκται. ἢν δὲ πάντα σοι πρήσσοντι ἐν φλεγμασίῃ ὁ σκίρροσ ἐμμένῃ καὶ πυρὶ ἰκέλοισι χρέο ἐσ μάλθαξιν τῆσ σκληρίασ, τέγξεσι δι’ ὀξέοσ καὶ ἐλαίου, καὶ μέλιτοσ · ἀντὶ δὲ εἰρίων πτύγματα ἔστω ἀπὸ λίνου. ἐμπάσσειν ὧδε τῆσ μυροβαλάνου σεσησμένησ , ἐπιπλάσμασί τε τοῖσι μαλθακωτάτοισι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION