헬라어 문장 검색 - ΑρεταέΤηεΕχτά3́2́0́

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.)

Κάτοξυ καὶ ἐπίκαιρον κακὸν φλεγμασίη καὶ πρῆσισ τοῦ πνεύμονοσ, ἐφ’ οἷσι πνὶξ ὀλιγοχρονίη. χρὴ ὦν ἀντίξοα ἠδὲ ὠκέα ἔμμεναι τὰ ἀλεξήμα τα· τάμνειν αὐτίκα τὰσ ἐπ’ ἀγκῶνι φλέβασ· ἠδ’ ἄμφω ἅμα ἐπὶ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ μᾶλλον, ἢ ἐκ μιῆσ μέζονοσ, ‐‐ ὡσ ἀφ’ ἑκατέρησ τῆσ χώρησ τοῦ πνεύμονοσ ἡ ἀντίσπασισ τῶν ὑγρῶν ἐῄ· μὴ μέσφι λειποθυμίησ· προστιμωρέει γὰρ τῇ πνιγὶ ἡ λειποψυχίη. ἀλλὰ κἢν σμικρὸν ἀναπνεύσωσι, ἐπισχόντα χρὴ τὴν Ῥοὴν αὖθισ ἀφαιρέειν. ἢν γὰρ ἐξ αἵματοσ αἱ προφάσιεσ ἐώσι, αὐτὴν τὴν αἰτίην ἡ φλεβοτομίη ἄγει· ἤν τε φλέγμα, ἢ ἀφρὸσ, ἤ τι ἄλλο τῶν ὑγρῶν πρήσσῃ, αἱ τῶν φλεβῶν κενώσιεσ εὐρυτέρην τὴν τοῦ πνεύμονοσ ποιέουσι χώρην ἐσ δίοδον τῆσ ἀναπνοῆσ. Χρὴ δὲ καὶ κάτω ἄγειν ὑγρὰ καὶ φύσασ, ἐπὶ μὲν φλεβοτομίησ διαχρίοντα τὴν ἕδρην λίτρῳ, μέλιτι, πηγάνῳ, Ῥητίνῃ τῇ ἀπὸ τῆσ τερμίνθου τῇ ὑγρῇ. ἀντὶ δὲ τῆσ φλεβοτομίησ, εἰ μέζων ἡ κώλυσισ ἐοί, ὑποκλύζειν χυλῷ δριμέϊ, ἁλσὶ μὲν πρὸσ τῷ λίτρῳ, ἡ Ῥητίνη δὲ τῆσ τερμίνθου ξὺν τῷ μέλιτι· πήγανον δὲ ἐν τῷ ἐλαίῳ καὶ ὕσσωπον ἐν τῷ ὕδατι ἑψηθέντα. καὶ κολοκύντησ δὲ τῆσ ἀγρίησ αἱ σάρκεσ, αἱ εἴσω, ἑψηθεῖσαι ξὺν ὕδατι, ἄρισται. Σίκυαι κοῦφαι ἐσ τὰ μετάφρενα καὶ τὸν νῶτον καὶ τὰ ὑποχόνδρια πάντη ξύμφοροι . ἢν δέ πωσ ὁ θώρηξ εὔσαρκοσ ἐῄ, ὅκωσ μὴ ἀμφὶ τοῖσι ὀστέοισι τὸ δέρμα ἡ σικύη ἀμφιθλάσῃ ἐρείδουσα, καὶ τῷδε προσβάλλειν· ἢν γὰρ πάντη τοῦ σώματοσ τά τε ὑγρὰ ἐφέλκηται καὶ τὸ πνεῦμα ἔξω τιταίνηται , οἷσί περ ὁ πνεύμων πνίγεται, ἀνάπνευσισ ἂν γίγνοιτο τοῦ κακοῦ. πάντη γὰρ πολιορκέειν χρὴ τὴν περιπνευμονίην. Ἀτὰρ μηδὲ τῶν διὰ στόματοσ ὠφελούν των φαρμάκων ὑπερορῆν μηδέν. ἕλκει γὰρ ὁ πνεύμων καὶ ἐν ὑγείῃ ὑγρὸν, καὶ ἢν νοσῇ. φαρμάκων διδόναι ὦν ὁκόσα λεπτύνει τὰ ὑγρὰ ἐσ διαπνοὴν, ἠδὲ ὀλισθηρὰ καὶ εὔροα ἐσ ἀναγωγὴν τεύξει· πίνειν μὲν ἐσ τάχοσ τῆσ ὠφελείησ λίτρον ξὺν ὑσσώπου ἑψήματι, ἢ ἅλμην ξὺν ὄξεϊ καὶ μέλιτι, ἢ σίνηπι ὑγρὸν ξὺν μελικρή τῳ. ἐμπάσσειν δὲ ἑκάστῳ καὶ τῆσ ἴριδοσ τῆσ Ῥίζησ καὶ πεπέριοσ εὔτολμον· ἀτὰρ καὶ τάδε ξηρὰ σήσαντα ξὺν μέλιτι διδόναι. ἢν δὲ ἀύ̈πνοι ἐώσι δι’ ἡμέρησ, ἠδὲ ἐγρηγορῶσι πάννυχοι, δέοσ μὴ ὁ ἄνθρωποσ μανῇ, καὶ ποικίλων φαρμάκων ὑπνωτικῶν χρέοσ, ἢν μή τι ἐνδιδῷ ἡ νοῦσοσ, ὅκωσ καὶ τὴν ταλαιπωρίην ὁ τῶν φαρμάκων καιρὸσ εὐνάσῃ. τὰ πολλὰ γὰρ γίγνεται καρώδεα. ἢν δὲ ἐν ἀκμῇ τῆσ πνιγὸσ καὶ ὑπὸ τῷ ὀλέθρῳ φάρμακον διδῷσ, θανάτου ἂν εἰήσ παρὰ τοῖσι δημότῃσι αἴτιοσ. Χρὴ δὲ καὶ τὰ σιτία ἴκελα ἔμμεναι, δριμέα, λεπτὰ, διαλυτικὰ παχέοσ, σμηγματώδεα· λαχάνων, πράσον, ἢ κορωνόπουσ, ἢ κνίδη, ἢ κράμβη ἐν ὄξεϊ ἑψηθεῖσα. αὐστηρῶν δὲ, πτισάνησ ὁ χυλὸσ, τῆσ ὀριγάνου ἢ ὑσσώπου προσλαβὼν, ἠδὲ πεπέριοσ καὶ λίτρου πλεῖον ἀντὶ τῶν ἁλῶν· χόνδροι ξὺν μέλικρήτῳ κάθεφθοι. ἄφυσα δὲ πάντα ἐν τῇ ἑψήσι ἔστω. κακὸν γὰρ περιπνευμονικοῖσι φῦσαι. οἶνοσ ποτὸν, ἢν ἄπυροι ἐώσι, μὴ πολλόν τι τῆσ στύψιοσ ἔχων. πυκνωτικὸν γὰρ σωμάτων ἡ στῦψισ. χρὴ δὲ τουτέοισι ἀραιοῦν μὲν τὰ μέρεα μᾶλλον. πολλὸν δὲ ἄγειν τὰ πτύελα· τὸ ξύμπαν δὲ, ὀλίγον ἔστω ποτόν πνεύμονι γὰρ τέγξισ κακὸν, οὕνεκεν πνεύμων ἀπὸ στομάχου ἕλκει καὶ κοιλίησ. Θώρηξ δὲ ἐσκεπάσθω εἰρίοισι ξὺν λίπαϊ, καὶ λίτρῳ, ἢ ἁλσί. ἄριστον δὲ χρῖσμα τὸ διὰ τῆσ λιμνήστιδοσ, σίνηπι ξηρὸν ξὺν κηρωτῇ ὑγρῇ. καὶ τὸ ξύμπαν ἔξω ἄγειν καὶ ὑγρὰ καὶ θερμασίην καὶ πνεῦμα. ἀρήγει καὶ ὄσφρησισ δριμέων, χρίσιεσ, ἄκρων δεσμόσ. τάδε μέντοι ποιέοντι ἢν μὴ εἴκῃ ἡ νοῦσοσ, ἀνέλπιστοσ ὁ ἄνθρωποσ. Πᾶσαι δὲ ἰδίαι ἀναγωγῆσ αἵματοσ οὐκ εὐήθεεσ, οὐ τοῦ τρόπου μοῦνον, ἢν ἐκ Ῥήξιοσ, ἢ διαβρώσιοσ , ἀλλὰ κἢν ἀραίωσισ φέρῃ· οὐδ’ ἢν ἀπὸ θώρηκοσ , ἢ πνεύμονοσ, ἢ στομάχου, ἢ ἥπατοσ, τῶν κινδυνωδέων· ἀλλὰ κἢν ἀπὸ κεφαλῆσ ἡ ἀσινεστέρη . αἵματοσ γὰρ ἡ φορή· αἷμα δὲ πάντων τροφὴ, πάντων δὲ θέρμη, πάντων δὲ χροιή· καὶ φοβερὸν μὲν ἰδεῖν διὰ στόματοσ ὁκωσοῦν Ῥέον· κακὸν δὲ, ἤν γε ἀπὸ σπλάγχνου καιρίου · κάκιον δὲ ἢν ἐκ Ῥήξιοσ καὶ διαβρώσιοσ. Χρὴ ὦν τὸν ἰητρὸν τοῦ πάθεοσ ξυνεπείγειν μᾶλλον ἀρήγοντα. καὶ πρῶτον μὲν ψυχρότερον αἱρέεσθαι ἠέρα ἐσ ἀναπνοὴν, σηκὸν ἐπίπεδον, κλίνην ἑδραίην, ὅκωσ μηδὲν σείηται‐‐ ἐρεθιστικὸν γὰρ αἱ σείσιεσ‐‐ κοίτη δὲ στερεὴ, μὴ κάρτα εἴκουσα μηδὲ βαθείη, ἄθερμοσ · ὄρθιον δὲ τὸ σχῆμα· ἡσυχίη λαλιῆσ, ἠδὲ ἀκουσμά των . ψυχῆσ ἀταραξίη, εὐθυμίη. πάγχυ δὲ τοῖσι τουτέοισι ξυνομαρτέει δυσελπιστίη. τίσ γὰρ ἐμέων αἷμα θάνατον οὐκ ὀρρωδέει; Ἢν ὦν πολύαιμοι καὶ ἐπίφλεβοι ἐώσι, ἐπὶ πάσῃ ἰδέῃ ἀναγωγῆσ τάμνειν φλέβα· ἤν τε γὰρ ἐκ Ῥήξιοσ ἢ διαβρώσιοσ, εὐάρμοστοσ φλεβοτομίη · ἤν τε ἐπ’ ἀραιώσι, δέοσ μὴ ἀπορρήξῃ τὸ πλῆθοσ· τάμνειν δὲ τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι κοίλην · εὔροόν τε γὰρ τὸ αἷμα τῆσδε καὶ κατασχά ζεσθαι Ῥηϊδίη, καὶ ἐσ πλεῦνασ ἡμέρασ Ῥέειν ἀσινέωσ εὔστομοσ. ἐπὶ πᾶσι δὲ πάντων, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, τῶν καιρίων σπλάγχνων ὁδὸσ ἥδε αἵματοσ. ἡ δὲ ἀνωτέρη τῆσδε, καὶ ἥδε, ἀποσχίδεσ ἐάσι, μιῆσ τῆσ ἀπὸ τοῦ βραχίονοσ, ἄμφω. ὥστε οὐδὲν μέζον ἡ ἀνωτέρω τῆσ μέζησ ἐσ ὄνησιν ἴσχει. ἀί̈δριεσ γὰρ τῶν ἀποσχισίων, ὅσοι στομάχῳ καὶ ἥπατι ξυνῆψαν τὴν ἄνω. ἢν δὲ ἀπὸ σπληνὸσ Ῥὲῃ, ταμνεν τῆσ ἀριστερῆσ χειρὸσ τήν μέσην δακτύλων μικροῦτε καὶ παραμέσου. τήνδε γὰρ τῶν ἰητρῶν μετεξέτεροι δοκέουσι ἐπὶ σπλῆνα κραίνειν· ἀτὰρ καὶ ἥδε τῶν ἐπ’ ἀγκῶνι τῆσ κάτω ἐστὶ ἡ ἀπόσχισισ. τί ὦν πλέον εἰ πρὸσ τοῖσι δακτύλοισ, καὶ μὴ ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνοι τισ αὐτέην; μείζων γὰρ τῇδε καὶ εὔροοσ. τὸ ξύμπαν μὲν ὦν πρόσω λειποθυμίησ ἐπισχεῖν · ἀτὰρ μηδὲ πολλὸν ἀφαιρέειν. ἱκανὴ γὰρ καὶ ἡ αἱμορραγίη γυιῶσαι τὸν ἄνθρωπον. ξυνεχὲσ δὲ καὶ ἀπὸ σμικρῆσ ἀφαιρέσιοσ ἐπαφαιρέειν, καὶ αὐτῆμαρ, καὶ τῆσ ὑστεραίησ, καὶ ἐπὶ τῆσ ἄλλησ ὑστέρησ. ἢν δὲ ὁ ἀσθενέων ἰσχνὸσ καὶ λείφαιμοσ ἐῄ, μὴ τάμνειν φλέβα. τάδε μὲν ὦν ἀμφὶ ἀφαιρέσιοσ αἵματοσ. Ἀρήγειν δὲ καὶ δεσμοῖσι ἄκροισ· ποδῶν μὲν, ὑπὲρ σφυρὰ καὶ γούνατα · χειρῶν δὲ, ὑπὲρ καρπὸν καὶ βραχίονα· ταινίη πλατείη, ὅκωσ ἡ διάσφιγξισ κραταιὴ μὲν ᾖ, ἄλγοσ δὲ μὴ φέρῃ· τοῖσι δὲ αἱμορραγέουσι χωρίοισι ἐπιβάλλειν χρὴ ἔρια μὲν πινόεντα οἰσύπῳ ἀπὸ τῆσ ὀί̈οσ· τέγγειν δὲ χυμῷ, οἴνῳ αὐστηρῷ, καὶ Ῥοδίνῳ, ἢ μυρσίνῳ λίπαϊ. ἢν δὲ ξυνεπείγῃ ἡ αἱμορραγίη , ἀντὶ μὲν τῶν ἐρίων σπόγγοισι χρέεσθαι· ὄξεϊ δὲ, ἀντὶ τοῦ οἴνου. ὑπαλειφέσθω δὲ μυρσίνῳ τὸ χωρίον· ἐπιπάσσειν δὲ τοῖσι σπόγγοισι τῆσ ἀκακίησ, ἢ ὑποκιστίδοσ ξηρῶν τῶν χυλῶν, ἢ καὶ ἀλόησ. ἄριστον δὲ καὶ τὸ ὀμφάκιον ὄξεϊ λυθέν. ἢν δὲ ἡ τέγξισ ἄσηρον ᾖ καὶ δύσφορον, ἐμπλάστροισι χρέεσθαι. καὶ γὰρ τὸ δέρμα περιτείνουσι, καὶ οἱο͂ν τῇ χειρὶ κρατέουσι. ἀτὰρ καὶ αἱ δυνάμεισ αὐτέων στῦψαι καὶ ξηρῆναι δυνατώταται. μυρίαι δὲ καὶ ἄλλοισι ἄλλαι πείρῃ ἐάσι πισταί· ἄρισται δὲ ὁκόσαι ὄξοσ ἴσχουσι καὶ ἰτέησ φύλλων χυλὸν, ἠδὲ καὶ ἄσφαλτον, καὶ ἰὸν, καὶ στυπτηρίην, καὶ λιβανωτὸν, καὶ σμύρνην, καὶ χαλκὸν κεκαυμένον καὶ λεπίδα, καὶ ὁκόσαι τοιαῖδε ἐπὶ τοῖσι ἐμπλάστροισι· ἢ ἔρια τὰ πινόεντα, ἢ οἱ σπόγγοι ἐν βραχέϊ δευθέντεσ ὄξεϊ· ἢν δὲ τὴν τάνυσιν τῶν ἐμπλάστρων μὴ φέρωσι, ἐπίθεμα ποιέειν· φοίνικεσ οἱ πίονεσ ἐν οἴνῳ μέλανι αὐστηρῷ δευθέντεσ ἐσ μᾶζαν τρίβονται· ἔπειτα ἀκακίη ἐμπάσσεται λείη καὶ σίδια· ἐγχρισθέντα δὲ ἐσ τρύχιον κατὰ τοῦ θώρηκοσ τίθεται. ἄλφιτα οἴνῳ, ἢ ὄξεϊ δευθέντα, ἠδε φακῆσ ἄλητον λεπτὸν, κρησέρῃ σεσησμένον , κηρωτῇ ἢ Ῥοδίνῳ μύρῳ ἀναλαμβάνοντα τιθέναι. μίσγειν δὲ καὶ συμφύτου τῆσ Ῥίζησ σεσησμένησ . Ἄλλο· βραβύλων ἀγρίων Ῥίζασ ἑψεῖν ἐν ὄξεϊ καὶ τρίψαντα ἐσ μᾶζαν, παραμίσγειν Ῥοὸσ, καὶ κόμμιοσ, καὶ μυρσίνησ βραχύ. τῶνδε μέντοι γε ἄλλα ἄλλοισι ξυμμίσγειν , ὅκωσ ἂν ἰσχύοσ τῆσ τῶν φαρμάκων καὶ προσηνείησ καὶ ὀσμήσιοσ δέηται. χρὴ γὰρ καὶ τοῖσι κάμνουσι χαρίσασθαι . τάδε μὲν ἐκτὸσ θετὰ ἄκη. Ἡ δὲ τῶνδε καιριωτ έρη ἰήσισ ἐν τοῖσι ποτοῖσι καὶ καταπότοισι κέεται, ὡσ ἄγχιστα τῶν τετρωμένων ἐῄ τὰ φάρμακα. τρισσὴ δὲ τουτέων ἡ ἰδέη· ἢ τοὺσ ὀχετοὺσ τοῦ Ῥοοῦ δῆσαι, ξυναγωγ ῇ καὶ πιέσι τῶν ἀγγείων, ἢ τὸ Ῥέον παχῦναί τε καὶ πῆξαι ὡσ μὴ διαρρέῃ, κἢν παραπέμπωσι οἱ ὀχετοί· ἢ ξηρῆναι τὰσ ἐφόδουσ πρὸσ ἕδρην τὴν ἀρχαίην τὸ αἷμα στήσαντα, ὅκωσ μὴ τῇ ἐπιρροῇ κενεόμενοι οἱ χῶροι προσμενέωσι, πλημμυρῶσι δὲ ἔνθα ἡ ξύνδοσισ. ἐπὶ μὲν τῆσ ἀραιώσιοσ τῶν φλεβῶν ἡ στῦψισ ἀρκέει. διαρρέει γὰρ, ὡσ ὑδρεῖον νέον δευθὲν, τῇσι ἀραιώσεσι. ἀτὰρ ἠδὲ ἐπὶ τῇσι διαιρέσεσι στῦψισ μὲν ἰητρείη ἐσ τὴν ξυναγωγὴν τῶν χειλέων · μέζοσι δὲ καὶ δυνατωτέροισι τοῖσι φαρμάκοισ χρέεσθαι. ἢν δὲ ὁ τῆσ διαβρώσιοσ ἐῄ τρόποσ, καὶ μὴ ξυνάγηται ὑπὸ τῆσ στύψιοσ τοῦ ἕλκεοσ τὰ χείλεα, σεσήρῃ δὲ τὸ τρῶμα, ἀξύμβατον ἐκ τῆσ διαθλίψιοσ ἐὸν, πάγον χρὴ τοῦ αἵματοσ, ἀτὰρ ᾐδὲ τῆσ θέρμησ ποιέειν. ἀκινησίῃ γὰρ τῶνδε καὶ πήξι ἵσταται ὁ Ῥόοσ. ὀξύκρητον μὲν ὦν τοῖσι ἀραιοῖσι ἱκανὸν ἐσ στῦψιν. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ αἷμα ἄκρητόν ἐστι τὸ Ῥέον, ἀλλὰ τοῦδε ἰχὼρ διὰ σμικρῶν τῶν στομίων · καὶ τοῦδε οὐ πολλοῦ οὐδὲ πολλάκισ χρέοσ· μετεξετέροισι δὲ καὶ ἡ ἔξωθεν ἰητρείη · ἀτὰρ καὶ φοινίκων ἢ κεράτιων ἐδωδίμων ἕψημα ποθὲν, μοῦνον ἤρκεσε. ἔστω δὲ τὸ ὄξοσ οἴνων μὲν τῶν στυφόντων τῷ γένεϊ, εἰ μὴ φαρμακείῃ δὲ, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ δριμύτε καὶ στῦφον. ἐπὶ δὲ τῇσι διαστάσεσι τῶν τρωμάτων πρὸσ τῷ ὀξυκρήτῳ ἔστω φάρμακα ἁπλᾶ τὴν πρώτην, ἀρνογλώσσου χυλὸσ, ἢ πολυγόνου, ἢ σέριδοσ, ἑκάστου μοίρη πρὸσ τῷ ὀξυκρήτῳ· ἢν δ’ ἐπὶ μᾶλλον Ῥέῃ, ὑποκιστίδοσ, ἢ ἀκακίησ ξηρῶν ἐμπάσσειν, ἐσ γ’ κυάθουσ τοῦ ὀξυκρήτου, ὁλκῆσ τῶνδε δραχμὴν μίην. ἄριστοσ δὲ καὶ χυλὸσ ὄμφακοσ. ἢν δὲ κρέσσων ἡ ξυμφορὴ τῷδε γίγνηται, κηκίδα λείην καὶ βάτου Ῥίζην ξηρὴν, καὶ λίθον τὴν ἐξ ἁλὸσ κουράλλιον λείην ξηρὴν ἐμπάσσειν. δυνατωτέρη δὲ τῶνδε τοῦ Ῥήου ἡ Ῥίζα, ἐμψῦξαι, ξηρῆναι, στῦψαι, τὰ πάντα ποιῆσαι· ἀτὰρ καὶ ἥδε ξὺν τῷ ὀξυκρήτῳ μούνῳ· ἢν δὲ μεζόνων ἀρήγειν χρέοσ, τοῖσι χυλοῖσι σέριδοσ, ξὺν ἀρνογλώσσῳ , τῆσ Ῥίζησ ἐμπάσσειν ὁλκῆσ τριώβολον, ἐσ κυάθουσ τοῦ ὑγροῦ τρεῖσ ἢ τέσσαρασ. ἐπὶ δὲ τῇσι διαβρώσεσι τότε ὅλωσ ἐν ἐκείνῃ στῦψιν ἐμποιέειν ἐσ πάγον τοῦ διαρρέοντοσ αἵματοσ · καὶ τοῖσι δεχομένοισι ὅκωσ ἀπὸ πολλοῦ τοῦ τρώματοσ μύωσιν αἱ φλέβεσ· ἀλλὰ καὶ τὰ πινόμενα ἔστω κραταιὰ, δυνατὰ ποιῆσαι πάγον. χυλὸν ὦν κοριάνου ξὺν ὄξεϊ, ἠδὲ λαγοῦ ταμισὸσ, ἢ νεβροῦ, ἢ ἐρίφου, μὴ πολλὸν δὲ διδόναι. ἔκτεινε γάρ κοτε τουτέων τι τῷ πλήθεϊ· ἀλλὰ τοῦ μὲν χυλοῦ τοῦ κοριάνου μὴ μεῖον μὲν ἡμικυάθου ἐσ τρεῖσ τοῦ ὀξυκρήτου, τῆσ δὲ ταμισοῦ ὀβολοὶ μὲν τρεῖσ, τὸ δὲ πλεῖστον ὀβολοὶ δ’. ἐσ δὲ τὰ τοιάδε εἴδεα τῆσ φορῆσ, καὶ γῆ ἀρίστη Σαμία, καὶ ἀστὴρ κάρτα λευκὸσ, καὶ Ἐρετριὰσ, καὶ Σινῶπισ, καὶ σφραγὶσ ἡ Λημνίη. τουτέων δὲ ὁλκὴ σταθμοῦ, τὸ μεῖον, ά. τρεῖσ δὲ τὸ πλεῖστον · ξύν τινι τῶν ἑψημάτων, φοινίκων, ἢ κερατίων ἐδωδίμων, ἢ Ῥιζῶν βάτων· ἢν δὲ τρηχύνηται ἡ ἀρτηρίη καὶ ἐπὶ τῷδε βήσσῃ, σιραίῳ τῷ Κρητικῷ ἐμπάσσειν τάδε. ἄριστον ἐσ λείωσιν ἀρτηρίησ καὶ ἄμυλοσ ξὺν τοῖσι δευθείσ · ξὺν γὰρ τῷ λείῳ καὶ τὸ παγερὸν ἴσχει. ἢν μὲν ὦν μὴ ξυνεπείγῃ ἡ φορὴ, ἅπαξ τῆσ ἡμέρησ πρὸ τῆσ προσάρσιοσ δοτέον· ἢν δὲ, καὶ δὶσ καὶ τρίτον ἐσ τὴν ἑσπέρην. ἐκ δὲ τῶν φαρμάκων καὶ κατάποτα ποιέειν ξηρῶν ἐν μέλιτι ἑφθῷ ἐσ σύστασιν· κηκὶσ λείη· ἄριστον δὲ καὶ Ῥόοσ ἐσ τὰ ὄψα, γίγαρτα, καὶ ὁ ὀξυλαπάθου καρπὸσ, καὶ ἰδίῃ ἑκάστου, καὶ ξυνῇ. τάδε μέντοι καὶ ὑπὸ τῇ γλώσσῃ ἔχειν ἐσ τὸ διηνεκὲσ τῆσ συντήξιοσ. ἀτὰρ καὶ κόμμι ξὺν τῷ φυτῷ καὶ τράγου τῆσ ἀκάνθησ τὸ δάκρυον · ποικίλων δὲ φαρμάκων μυρίη μὲν ἡ πείρη, ποικίλαι δὲ καὶ χρήσιεσ, τροχίσκων, τοῦ διὰ τῆσ Αἰγυπτίασ ἀκάνθησ, καὶ ἑτέρου δι’ ἠλέκτρου, καὶ ἄλλου τοῦ κροκώδεοσ, ὧν ἡ σκευασίη ἰδίῃ λέλεκται. Ἄνευ μὲν ὦν πυρετῶν ἅπαντα τολμέειν ἐπὶ τοῖσι φαρμάκοισι , καὶ πολλὰ καὶ πολλάκισ διδόντα · ἢν δὲ ἐπιπυρεταίνωσι,‐‐τὰ πολλὰ καὶ ἐπὶ τῇσι φλεγμασίῃσι τῶν τρωμάτων γίγνονται πυρετοὶ,‐‐ μήτε ἀθρόον ἴσχειν τὴν φορὴν, μήτε ἐν τοῖσι παροξυσμοῖσι φάρμακα πιπίσκειν. πολλοὶ γὰρ ὑπὸ πυρετῶν θᾶσσον ὄλλυνται ἢ ὑπὸ τῆσ τοῦ αἵματοσ φορῆσ. Τροφαὶ ποικίλαι καὶ τὴν ἰδέην ὁκοῖα τὰ φάρμακα. ἀτὰρ καὶ τὰ φάρμακα ἐν τροφῇ. οὔτε γὰρ ἐπὶ μιῇ μούνῃ ἅπαντα εὑρεῖν τὰ τροφῆσ ἀγαθὰ εὔπορον, οὔτε, ἢν μὲν οὖν μούνη ἐσ ἰητρείην ἀρκέῃ, μιῇ μούνῃ χρέεσθαι, διὰ τὸν κόρον Ῥηίδιον. καὶ γὰρ τὰ ποικίλα εἴκειν, εἰ δὴ ἀπὸ χρόνιον γίγνεται. ἔστω ὦν στύφουσα καὶ ἐσ δύναμιν ψύχουσα · ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ θίξιν· θέρμη γὰρ αἵματοσ πρόκλησισ. χόνδροι πλυτοί· ὄρυζα ἐσ ὀξύκρητον· ἢν δὲ τὸ ὄξοσ βῆχασ ἐμποιέῃ, φοινίκων ἕψημα, ἄρτοσ ὀπτὸσ, κατάξηροσ, κοπεὶσ, ἠδὲ καὶ ἐσ ἄλητον σεσησμένοσ . ἁπάντων ὦν Ῥόφημα ξὺν λίπαϊ· θύμβρη ἁλσὶ ἡδυνθεῖσα, Ῥοὸσ ἐπίπασμα. ἢν δὲ καὶ χαρίσασθαί τι κάμνοντι ἐθέλῃσ, κορίανον ἔστω ἐσ ἡδονὴν ὅτῳ φίλον, ἤ τι τῶν οὐρητικῶν ἠδὲ εὐπνόων σπερμάτων . φακὸσ, ἢν μὲν ἡ αἱμορραγίη ἐπείγῃ, ξὺν ἀρνογλώσσου χυλῷ· ἢν δὲ μὴ, τοῦ χυλοῦ ἔστω φειδώ. οὐ γὰρ εὔπεπτον οὐδὲ προσηνὲσ ἐσ γεῦσιν. χρὴ δὲ τουτέοισι ἥκιστα πάντων δύσπεπτα διδόναι. ἢν δὲ ἐξ αἱμορραγίησ θάνατον ὀρρωδέῃσ, καὶ ἀτερπὲσ καὶ δύσπεπτον · ἠδὲ ἀπηνέα ἔστω τὰ σώζοντα. κηκὶσ ὦν ξηρὴ, λείη, προσεπιπασσέσθω φακῷ τῷ ξηρῷ καὶ ψυχρῷ· ὠὰ ἑψήσι παχέα, ξὺν Ῥοιῆσ σιδίοισι, ἢ κηκῖδι. ἥδε ἐστὶ ὑπ’ ἀνάγκησ ἐν φαρμάκῳ τροφή· ποτὸν δὲ τὸ ξύμπαν ὀλίγον ἔστω· ξηρῇ γὰρ διαίτῃ ὑγρὸν ἀξύμφορον. τοιάδε μὲν, στῦψαι καὶ ψῦξαι εἰ ἐθέλεισ · ἢν δὲ παχῦναι καὶ αἷμα καὶ πνεῦμα, γάλα καὶ ἄμυλοσ καὶ χόνδροι, ἄλλοτε μὲν ξὺν ἀμύλῳ, ἄλλοτε δὲ ξὺν χόνδρῳ γάλα· ἐσ πῆξιν δὲ ἡ σύστασισ ὡσ μὴ Ῥόφημα ὑγρὸν ᾖ. ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον παχῦναι καὶ στῦψαι ἐθέλῃσ, οἱ χόνδροι μὲν ξὺν φοίνιξι ἑψείσθωσαν · ἐσ δὲ τὴν σύστασιν, ἄμυλοσ ἔστω, καὶ γάλα, ἄριστον καὶ φὰρ τὸ Τυρρηνικὸν , παχὺ ἐὸν καὶ γλίσχρον, καὶ κολλῶδεσ ξὺν τῷ γάλακτι· ταμισοῦ δὲ τοῦ ἐρίφου ὑγροῖσι τοῖσι ἑψήμασι προσεγχέειν ἐσ πῆξιν, ὅκωσ ἐπὶ γάλακτι ἐσ νέου τυροῦ ξύστασιν ἴσχει· παχύτερον δὲ τουτέων, κέγχροσ ἑφθὸσ ξὺν γάλακτι ὡσ τὸ φὰρ, καὶ τὸ ἐπίπαστον ἡ κηκὶσ καὶ τὰ σίδια. τεκμαίρεσθαι δὲ τὰσ ξυμμετρίασ τῶν ξηραινόντων ἢ παχυνόντων · καὶ γὰρ βηχώδεα ταῦτα, ὑπερβολῇ τε ξηρότητοσ μετεξετέροισι προσέρρηξε τὰσ φλέβασ. ἢν δὲ εὖ πρήσσηται μὲν, ἴσχηται δὲ τὸ αἷμα, ἐσ τἀναντία ἐκ προσαγωγῆσ ἡ μεταβολή· καὶ μηδὲν ἄγαν. φιλόστροφα γὰρ τάδε καὶ κακοήθεα. χρὴ δὲ σαρκοῦν ἤδη τὸν ἄνθρωπον καὶ τὰσ ὠτειλὰσ ἐσ τὸ πιηρὸν ἄγειν, αἰώρῃσ, ἢ τρίψεσι μαλθακῇσι, περιόδοισι , θυμηδίῃσι, τροφῇ ποικίλῃ καὶ ξυνήθεϊ. Τάδε μὲν ὦν, ἢν ἐκ τῆσ φορῆσ τοῦ αἵματοσ τὸ τρῶμα ξυμπεσῃ, καὶ ὁ χῶροσ ὑγιασθῇ εὐακέωσ· ἢν δ͵ ἐγκαταλείπηται ἕλκοσ, καὶ διάπυον γίγνηται, ἑτέρησ μελέτησ χρέοσ· καὶ γὰρ καὶ ἑτέρων διαδέχεται ἡ φορή. περὶ τῆσδε μέντοι ἐν τοῖσι χρονίοισι λελέξεται. Ἐν συγκοπῇ μάλα χρὴ τὸν ἰητρὸν πρόνοιαν ἐπιτηδεύειν· μέλλουσαν μὲν γὰρ ἢν προγιγνώσκῃσ, τά τε παρεόντα ἐπεσσυμένωσ συνεργοῖένσοι, ἀτὰρ ἠδὲ ἐξελάοισ ἂν αὐτέην πρὶν ἥκειν. παρεοῦσαν δὲ οὐ Ῥηϊδίωσ διδρήσκουσι οἱ νοσεῦντεσ . λύσιν γὰρ τῆσ φύσιοσ τὴν συγκοπὴν ἔλεξα· οὐ παλίσσυτοσ δὲ φύσισ λυθεῖσα. τήνδε ὦν μάλιστα μὲν μέλλουσαν κωλύειν · ἢν δὲ μὴ, ἄρτι ἀρχομένην. προγιγνώσκειν δὲ χρὴ τοῖσι ἐν τοῖσι ἀμφὶ τῶν ὀξεῶν νούσων λελεγμένοισι, εὖτε τὴν αἰτίην, ἀτὰρ ἠδὲ καὶ τὰ σημήϊα ἐφραζόμεθα . καῦσοσ μὲν γὰρ ὁ πυρετὸσ ἀρχή. ἐπὶ δὲ τῷ καύσῳ κάκιστα σημήϊα, ξηρότησ, ἀγρυπνίη, θερμασίη τῶν σπλάγχνων, ὅκωσ ἀπὸ πυρὸσ, ψυχρὰ δὲ τὰ ἔξω· χεῖρεσ καὶ πόδεσ ἄκροι ψυχρότατοι · ἀναπνοὴ ἐσ ὁλκὴν μακρή· ποθέουσι γὰρ ψυχρὸν ἠέρα, οὕνεκεν ἐκπνέουσι πῦρ. σφυγμοὶ μικροὶ, πυκνότατοι , τρομώδεεσ. ἐκ τῶνδε ὦν τεκμαιρόμενοσ ἠδ’ ὁκόσα μοι ἐν τοῖσι σημηί̈οισι λέλεκται, αὐτίκ’ ἐξ ἀρχῆσ ἀρήγειν. Ἢν ὦν μὴ πάντα κωλύῃ, ἕξισ, ἡλικίη, ὡρ́η, ἀψυχίη τοῦ ἀνθρώπου, τάμνειν φλέβα· κἢν πολλὰ κωλύῃ, εἷσ δέ τισ ἀριθμὸσ ἐπίκαιροσ ᾖ, ὁκοῖον γλῶσσα τρηχείη καὶ ξηρὴ καὶ μἕλαινα · ἥδε τοι γὰρ τὰ εἴσω πάντα σημαίνει· ξυντεκμ αίρεσθαι δὲ ἐπὶ πᾶσι τὴν δύναμιν, εἰ μὴ προαπηύδηκε ἐκ τῆσ νούσου πόνων τε καὶ διαίτησ. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ ἐνδείῃ μοῦνον, ἀλλὰ καὶ πνιγί. ἢν δ’ ὑπὸ πλήθεοσ γίγνηται συγκοπὴ, καὶ φλεγμασίη τισ ὑποχονδρίου, ἢ ἥπατοσ, μέγα διασημαίνῃ , οὐδὲ ἀμβολῆσ χρέοσ. τάμνειν δὲ τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τὴν κοίλην· ἀτὰρ ἠδὲ διὰ σμικρῆσ τῆσ σχάσιοσ ἀφαιρέειν, ὡσ μὴ σφόδρα τῇ δυνάμει ἐπίδηλονᾖ. ἐλέγχει γὰρ τὴν φύσιν τὸ ἀθρόον· καὶ πολλόν τι μεῖον ἢ δι’ ἄλλασ προφάσιασ ἀφαιρέειν. ἢν γὰρ ἐπὶ συγκοπῇ καὶ σμικρὸν ἁμαρτῳή, Ῥηϊδίωσ εἰσ ᾅδου τρέπει. αὐτίκα ὦν διδόναι τροφὴν ἐσ νεόχμωσιν τῆσ δυνάμιοσ· γάνυται γὰρ ἡ φύσισ καὶ τῇ τῶν παλαιῶν ἀπαλλαγῇ, καὶ τῇ τῶν ποταινίων προσθήκῃ. Ἢν δὲ φλεβοτομίην μὲν ἡ δύναμισ ἀποτρέπῃ, φλεγμασίαι δὲ ἐώσι, σικύην τῇδε προσβάλλειν πολὺ πρόσθεν τῆσ κρίσιοσ τοῦ νοσήματοσ. ἐν κρισίμοισι γὰρ ἡ συγκοπή· ἐπεὶ τῇσι αὐτέῃσι περιόδοισι αἵ τε φύσιεσ κρίνουσι, αἵ τε νοῦσοι κτείνουσι. κἢν γὰρ ἐσ ἀνάγκην οἰνοποσίησ ἥκῃ ὁ ἄνθρωποσ, οὐ κάρτα ἀσφαλὲσ ἐπὶ φλεγμον ῇσι οἰνοποτέειν. οἶνοσ γὰρ φλεγμαίνουσι μὲν πόνων ἐπίδοσισ, ἀφλεγμάντοισι δὲ φύσιοσ αὔξησισ. ἐπίπροσθεν δὲ τῆσ σικύησ, πρὸ μιῆσ ἢ δευτέρησ, ἐπιπλάσιοσ χρέοσ, ἔσ τε ἄνεσιν τῶν μερέων, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ εὐροὴν τοῦ αἵματοσ · μετεξετέροισι δὲ καὶ ἐπὶ τῇ σικύῃ ἐσ τὴν δευτέρην ἐπιπλάσσειν. ἔστω δὲ καὶ τῇδε φειδώ· κίνδυνοσ γὰρ ωὐτὸσ τοῦ αἵματοσ τῆσ ἀμετρίησ καὶ ἐπὶ τῇ σικύῃ. κλυσμοῖσι δὲ ἐπὶ σκυβάλοισι παλαοῖσι μοῦνον χρέο· τῆσ δυνάμιοσ δὲ φείδεο. Τέγξιεσ κεφαλῆσ ψυχραὶ, ὁκόσαι μοι ἐπὶ φρενιτι κοῖσι λελέχαται, ὅκωσ εὐμετρίησ ὀλίγῳ μέζω. καθαρὸσ ἠὴρ, ψυχρότεροσ , ἐσ ἀνάπνευσιν. ὄψιοσ τερπωλὴ, φυτῶν, γραφῆσ, ὑδάτων, ὡσ ὁρῆσθαι τὰ πάντα ἡδέωσ. λαλιὴ τῶν παρεόντων φιλομει δήσ · ἡσυχίη, θυμηδίη τοῦ νοσέοντοσ. ὀσμαὶ εὐώδεεσ, ἀβαρέεσ ἐσ κεφαλῆσ αἴσθησιν. ἀτὰρ καὶ τῶν τρεφόντων ἔστωσαν ὀσμαὶ, ἀλφίτων ξὺν ὕδατι δευθέντων, ἢ ὄξεϊ· ἄρτων θερμῶν νεοπέπτων · οἴνῳ δὲ μὴ κάρτα κλύζειν στόμα, μηδὲ ἅμα εἴργειν. Ποτὸν θᾶσσον καὶ συνεχέστερον ἢ τοῖσι ἄλλοισι · τροφὴ ἀνὰ πᾶσαν ἡμέρην κούφη, εὔπεπτοσ, τὰ πολλὰ σιτώδησ ἠδὲ καὶ ἡδεῖα, κἢν μικρὸν χείρων ἐῄ. τοῖσίδε γὰρ τῶν ἄλλων μᾶλλον χαριστέον. οὐχ ἥκιστα γὰρ τῷ στομάχῳ ἐσ ἔκλυσιν ἡ νοῦσοσ ἐμφύνει. ἀσιτία δὲ, ἢ λιμὸσ, οὐδαμᾶ. ἱκανὴ γὰρ ἡ νοῦσοσ τὰ πάντα λαφύξαι. ἢν δὲ ἥκῃ μὲν ἤδη ἡ περίοδοσ ἐσ κρίσιν, νοτὶσ δὲ κληϊ῀δα καὶ μέτωπον ἱζάνῃ, καὶ ἄκρεα ψυχρὰ, σφυγμὸσ δὲ σμικρότατοσ ἠδὲ πυκνότατοσ, ὁκοῖον ἑρ́πων, ἀμυδρὸσ τὸν τόνον, μικρόν τι ἄρα λαβεῖν χρὴ σίτων, καὶ οἶνου ἐνεργῶσ ἅπτεσθαι. χρὴ δὲ κεφαλὴν προησφαλίσθαι τέγξεσι, ἠδὲ τὴν κύστιν. λέλεκται δέ μοι τάδε τὰ ἄκεα ἐπὶ τοῖσι φρενιτι κοῖσι. διδόναι δὲ οἴνου μὴ χανδὸν, μηδὲ ἄδην. μετεξέτεροι δὲ πλησμονῆσ ἀκαιρίῃ, ἀνορεξίῃτε , καὶ ἀδρανίῃ τοῦ φαγεῖν τε καὶ πιεῖν, ἀπώλοντο · πολλοῖσι δὲ, καὶ εὐσίτοισι ἐοῦσι , λελυμένησ ἤδη τῆσ φύσιοσ, οὐδὲν τὸ πλῆθοσ ἐσ τὸ μὴ θανεῖν ἤρκεσε, ἐσ μὲν τὴν γαστέρα κατιόντων τῶν σιτίων, οὐκ ἀνιόντων δὲ ἐσ τὴν δύναμιν ἀπὸ τῆσ κοιλίησ. ἔστω ὦν σιτία μὲν ποικίλα, τὰ πολλὰ σιτώδεα, ὡσ Ῥυμφάνειν μᾶλλον ἢ μασᾶσθαι· κἢν στερεὰ ἐῄ, ὀλισθηρὰ γιγνέσθω. ὠὰ μὴ κάρτα ξυνεστῶτα , μηδ’ ὀπτὰ ὅλα, τοῦ στερεοῦ γυμνά· ψωμοὶ διάβροχοι οἴνῳ, τὰ πρῶτα θερμῷ, δύο ἢ τρεῖσ· ἐπὶ δὲ τοῖσι τὰ πάντα ψυχρὰ, ἢν μὴ ὑποικουρέωσι φλεγμοναί· οἶνοσ εὐώδησ, μὴ κάρτα στύφων, παχὺσ δὲ ὡσ ἥκιστα. Ἑλληνικοὶ μὲν Χῖοσ, ἢ Λέσβιοσ, ὁκόσοι τε ἄλλοι νησιῶται λεπτοί· Ἰταλῶν δὲ, Σουρεντῖνοσ, ἢ Φουνδανὸσ, ἢ Φαλερῖνοσ, ἢ Σιγνῖνοσ, ἢν μὴ σφόδρα στύφῃ· παραιτέεσθαι δὲ τῶνδε τὸν κάρτα παλαιὸν, ἢ νεώτερον. διδόναι ὦν, τὰ πρῶτα, θερμὸν, μὴ μεῖον κυάθων τεσσάρων, πρὸ τὴσ κρίσιοσ, μηδὲ κοτύλησ πλεῖον, κἢν εὔποτοσ ἐῄ· ἐπὶ δὲ τῶνδε σιτίον διδόντα, εἰ τὰ τῆσ φλεγμασίησ παρήκοι, αὖθισ ψυχρὸν ὀρέγειν, ὅκωσ ἐσ ἄκοσ δίψεοσ. πρὸσ ἀνάγκην δὲ, μὴ μόνον μὲν, ξὺν σιτίῳ δέ· προυπερηρεῖσθαι δὲ χρὴ, ὡσ μὴ ἅψιν φρενῶν ὁ οἶνοσ ποιέηται. καὶ ἐπὶ τοῖσι δὲ συνανέχειν · κἢν ἐκ διαστάσιοσ εὕδειν θέλῃ, ἡσυχίη προσακτέη. ἢν δὲ πουλὺσ μὲν ἱδρὼσ ἐκρέῃ, σφυγμοὶ δὲ πρὸσ ἀκινησίην, ὀξεῖα δὲ φωνὴ, ἄθερμα δὲ καὶ τὰ στήθεα, διδόναι τοῦ οἴνου ὁκόσον ἂν δύνηται πιεῖν. μοῦνοσ γὰρ οἶνοσ ἐλπὶσ ἐσ ζωὴν ψυχροῖσ. καὶ οἶνοσ ὦν ξυνήθησ εἰ εἰή, ἄλλοτε μὲν πιεῖν, ἄλλοτε δὲ αὖ σιτίον ξὺν οἴνῳ φαγεῖν. ἐκ διαστήσιοσ μὲν ἐσ ἀνάπαυλαν τοῦ καμάτου, τοῦ ἔκ τε τῆσ νούσου καὶ τῆσ τροφῆσ. ἐν γὰρ σμικρῇ τῇ ἰσχύϊ μογέουσι κάρτα καὶ ἐπὶ τῇ ἐδωδῇ. χρὴ ὦν αὐτόν τε ἀλκήεντα καὶ εὔθυμον ἔμμεναι, καὶ τὸν ἰητρὸν ἔπεσι μὲν παραφάσθαι ἐσ εὐελπιστίην ἔμμεναι, ὡσ δὲ ἀρήγειν ποικίλῃ τροφῇ τε καὶ οἴνῳ. Χρὴ δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ ἰητρείῃ ἐνεργῷ χρέεσθαι, ἔσ τε τὴν τῶν ἱδρώτων κάθεξιν, καὶ τῆσ δυνάμιοσ ἀνάστασιν ἐσ τὸ ζώπυρον· ἔστω ὦν ἐπίθημα τῷ θώρηκι ἐσ τὸν ἀριστερὸν μαστὸν, φοίνικεσ ἐν οἴνῳ λεῖοι, ξὺν ἀλόῃ καὶ μαστίχῃ, κηρωτῇ δὲ ξὺν νάρδῳ πεποιημένῃ ἀνειλήφθω τάδε· καὶ ἢν τόδε ἀσηρὸν γίγνηται, ἄλλο ἐπιτιθέναι ἐπίθημα, μήλων ἐξελόντα τὸ σπέρμα καὶ ὅτι περ ἂν σκληρὸν ᾖ, θλάσαντα, ξυμμίσγειν ἀλφίτοισι εὐώδεσι. ἔπειτα ἀψινθίου κόμην, καὶ μυρσίνησ, ἠδ’ ἀκακίησ, καὶ μάννησ σεσησμένων , ξυμμίσγειν · ὁμοῦ δὲ τὰ πάντα φυράσαντα, κηρωτῇ ἀναλαμβάνειν οἰνανθίνῃ· ἢν δὲ ὑπὸ τῶνδε μὴ ἴσχηται ὁ ἱδρὼσ, ὄμφακοσ χυλὸσ εἰσ φύρησιν ξυντεθεὶσ, καὶ ἀκακίη, καὶ κόμμι, ἠδὲ Ῥοὸσ τὸ ἐδώδιμον, καὶ στυπτηρίη, καὶ φοίνικεσ, καὶ Ῥόδων χυλὸσ εὔπνοοσ· ἅμα πάντα νάρδῳ τε καὶ οἰνάνθησ τῷ λίπαϊ, ἐσ τὸν θώρηκα τιθέναι · καὶ γὰρ τόδε ἐμψύχει τε καὶ στύφει. κατακεέ σθω δὲ ἐν ἠέρι ψυχρῷ, εἴτε καὶ πρὸσ ἄρκτον ὁ οἶκοσ· εἰ δὲ καὶ εἰή αὔρη βορέου ψυχρὴ ἐπιπνείουσα, ζωγρήσει κακῶσ κεκαφηότα θυμόν. ἔστω δὲ καὶ εἰσ λειμῶνασ καὶ πηγὰσ καὶ κελαρύζποντασ ὀχετούσ · καὶ γὰρ καὶ τὸ εὔπνοον τῶνδε καὶ ἡ θυμηδίη καὶ τὴν ψυχὴν θάλπει καὶ τὴν φύσιν ζωγρεῖ. ἀτὰρ καὶ πρόκλησισ τοῦ φαγεῖν τε καὶ πιεῖν· ἢν δὲ ὑπ’ ἀπορίησ μὴ τάδε τισ εὐτυχῇ, μιμέεσθαι χρὴ καὶ αὔρην ψυχρὴν, πτόρθων εὐωδέων ἡδονῆσ Ῥιπίσι, καὶ ὡρ́ην εἰαρὸσ φύλλοισι ἠδ’ ἄνθεσι τοῖσι παρεοῦσι στορέσαντα τὴν γῆν. ἀτὰρ καὶ ἐπίβλημα ἔστω κοῦφον, παλαιὸν , ὡσ δέχηται μὲν τὸν ἠέρα, διαπνέῃ δὲ τοῦ θώρηκοσ τὴν θέρμην. ἄριστον δὲ ὀθόνη παλαιή. πάσσειν δὲ αὐχένασ καὶ κληῗδασ ἀλφίτοισι, καὶ θώρηκα· τρέφειν μὲν τῷ εὐόσμῳ, τῷ δὲ αὐχμηρῷ ξυνέχειν. καὶ παιπάλῃ δὲ τοῦ σώματοσ τὸ ἀραιὸν ἐμπάσσειν. ἀτὰρ καὶ τὰ πρόσωπα τῇ γῇ τῇ Σαμίῃ, τῇ κρησέρῃ σεσησμένῃ ἐσ ὀθόνην ἀραιὴν ἐνδήσαν τα, καταπάσσειν, ὡσ διασήθηται ἐσ τὰ μέτωπα καὶ τὰ μῆλα ἡ ἄχνη· καὶ τίτανον ἐσβεσμένην , καὶ γύψον ὀπτὴν, σησθέντα ἐν κρησέρῃ μικρῇ, ἐμβάλλειν ἐπὶ τοῖσι ἰκμαλέοισι · ἔστησέτε κοτὲ ἱδρῶτασ καὶ σπογγίη ψυχροῦ ἐσ τὰ πρόσωπα προσβληθεῖσα, πήξι μὲν τῶν διαρρεόντων ὑγρῶν, πυκνότητι δὲ τῆσ ἀραιώσιοσ. διαχρίειν δὲ τὴν ἕδρην, ὅκωσ ἡ τοῦ ψυχροῦ φῦσα καὶ τῆσ τροφῆσ ἐκχέηται. ἠδὲ ἀνακαλέσασθαι τῶν ἄκρων τὴν θέρμην γλευκίνῳ ἢ σικυωνίῳ λίπαϊ ξὺν πεπέρεϊ, καὶ τῷ καστορίῳ, καὶ νίτρῳ, καὶ κάχρυ, κηροῦ σμικρὸν ἐντήκοντα, ὡσ ποθίζῃ τὸ χρῖσμα· καὶ διὰ τῆσ λιμνήστιδοσ, ἠδ’ εὐφορβίου, καὶ δάφνησ τοῦ καρποῦ ἀλείμματι , ἐπανάκλη σι ν θέρμησ ποιέεσθα ι. ἀτὰρ καὶ βολβοὶ ὠμοὶ οἱ σμικροί τε καὶ ἐρυθροὶ ξὺν πεπέρεϊ καὶ ὄξουσ τρυγίῃ λείῃ ἄριστον ἐπίπλασμα τῶν ποδῶν, καθ’ ὡρ́ην ξυνεχέστατα ἀείροντα· κίνδυνοσ γὰρ ἑλκέων ἠδὲ φλυκται νώσιοσ. ἐπὶ τοῖσι ἐλπὶσ τὸν ὧδε νοσέοντα διαδρῆναι τὸν ὄλεθρον. Κἢν πάντα μὲν τὰ κατὰ λόγον ἰητρὸσ ἔρδῃ, εὖ δὲ πάντα χωρέῃ, ξὺν τῇ ξυγκοπῇ καὶ εἰ φλεγμασίαι ἐπιέασι, ἐκλύονται · καὶ ἱδρὼσ μὲν οὐδαμᾶ, θέρμησ δὲ ἀνάκλησισ πάντη, ἀτὰρ καὶ ἐσ ἄκρουσ πόδασ καὶ ἀνὰ Ῥῖνα· τὸ δὲ πρόσωπον εὔχροον · σφυγμοὶ ἐσ μέγεθοσ ἠρμένοι, ἄτρομοι, σφοδροί · φωνὴ δὲ ξυνήθησ, εὔφωνοσ, καὶ τὰ πάντα ζωώδησ· κάματοσ οὐκ ἀγεννὴσ, ἀτὰρ ἠδ’ εὕδων ὁρᾶται· καὶ ἢν ἕλῃ μιν ὕπνοσ, ἐξέπεψε μὲν τὰ σιτία, ἐξένηψε δὲ τὴν αἴσθησιν, ἀτὰρ ἠδ’ ἐξεβλάστησε τὴν φυήν. κἢν ἐξ ὕπνου ἔγρηται, εὔπνοοσ , εὐσταλὴσ, εὔτονοσ, ἀναπεμπάζεται δὲ, ὅκωσ περ ὄναρ, τὴν νοῦσον. Μετεξετέροισι δὲ πυρετοὶ ἀμαυροὶ ἐγκαταλείπονται, καί πη καὶ φλεγμασίαι σμικραὶ, καὶ γλῶσσα ξηρή· ἄνικμοι, Ῥιγώδεεσ, νωθροὶ, διαλελυμένοι, οἷσι ἐσ μαρασμὸν ἡ περιτροπή. εὖτε οὐ καταβλακεύειν χρὴ ἠρεμίῃ καὶ λεπτῇ διαίτῃ· ἀλλ’ ἐσ κινήσιασ ἄγειν, αἰώρησ καὶ τρίψιοσ, καὶ λουτρῶν, ὅκωσ ἐκ τοῦ νεκρώδεοσ ἐνταθέῃ καὶ ἀνατραφέῃ τὸ ζώπυρον. διδόναι δὲ καὶ γάλα, μάλιστα μὲν γυναικὸσ νεοτόκου καὶ κουροτρόφου. καὶ γὰρ οἵδε ἀνατροφῆσ, ὅκωσ ἀρτίτοκοι παῖδεσ, δέονται. ἢν δὲ μὴ, ὄνου μὴ παλαιοτόκου· ἐξίτηλον γὰρ τὸ τοιόνδε γάλα. καὶ ἐπὶ τοῖσδε ἐσ ἀνάληψιν ἄγειν καὶ τὰ συνήθεα. Ἐν χολέρῃ ἡ τῶν φερομέν ων ἐπίσχεσισ κακόν· ἄπεπτα γὰρ. χρὴ ὦν ἡμᾶσ Ῥηϊδίωσ αὐτόματα δέχεσθαι· ἢν δὲ μὴ, ὀτρύνειν, διδόντασ ὕδατοσ εὐκρήτου Ῥυμφαίνειν, ξυνεχέσ γε μὴν, ὀλίγον δὲ, ὅκωσ μὴ ἐντάσιεσ ἐώσι κεναὶ στομάχῳ, σπασμώδεεσ · ἢν δὲ καὶ στρόφοι ἐώσι, καὶ ποδῶν ψύξιεσ, τέγγειν μὲν τὴν κοιλίην λίπαϊ θερμῷ ξὺν πηγάνῳ καὶ κυμίνῳ ἑψηθέντι, ἐσ τὰσ τῶν φυσέων διακρίσιασ, καὶ ἐπιτιθέναι εἴριον. καὶ τὼ πόδε λιπαίνον τα ἡσυχῇ τρίβειν, ἀμφαφόωντα μᾶλλον ἢ πιέζοντα. ἀτὰρ καὶ μέχρι τῶν γουνάτων γιγνέσθω τάδε, ἐσ ἀνάκλησιν θέρμησ. καὶ μέσφι μὲν κόπρια κάτωθεν διαχωρέει, ἄνωθεν δὲ χωρέει χολώδεα, τάδε χρὴ ποιέειν. Ἢν δὲ ὑπεληλύθῃ μὲν ὁ πᾶσ παλαιὸσ σῖτοσ, χολαὶ δὲ διί̈ωσι, καὶ χολώδησ ἔμετοσ καὶ διάτασισ ἐῄ, ἠδὲ καὶ ἄση, καὶ ἀπορίη, καὶ ἀδυναμίη, ψυχροῦ ὕδατοσ κυάθουσ δύο, ἢ τρεῖσ, διδόναι, ἔσ τε τὴν τῆσ κοιλίησ στῦψιν, ὅκωσ ἐπίσχῃ τὴν παλίρροιαν, ἠδὲ τὸν στόμαχον αἰθόμενον ἐμψύξῃ. ξυνεχέωσ δὲ τόδε, ἐπὴν τὸ ποθὲν ἐμέσῃ, πρήσσειν. Ῥηϊδίωσ μὲν τὸ ψυχρὸν ἐν τῇ κοιλίῃ θάλπεται · ἀτὰρ ἠδὲ ἐξεμεῖ ὁ στόμαχοσ, ἀχθηδόνι τοῦ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ· ξυνεχέωσ δὲ ποθέει ψυχρὸν ποτόν. Ἢν δὲ καὶ σφυγμοὶ μὲν ἐσ τὸ μικρὸν ξυμπέσωσι , ἠδὲ ἐσ τὸ ξυνεχὲσ καὶ πυκνὸν διώκωνται, ἱδρὼσ δὲ περὶ μέτωπα καὶ κληϊ῀ δασ, καὶ πάντη τοῦ σώματοσ στάγδην Ῥέῃ, καὶ γαστὴρ μὴ ἐπίσχηται, καὶ ὁ στόμαχοσ ἐμέῃ ἔτι ξὺν τάσι καὶ λειποψυχίῃ , καὶ οἴνου βραχὺ ἐπιστάζειν τῷ ὕδατι τῷ ψυχρῷ, εὐώδεοσ, στύφοντοσ , ἔσ τε τὴν τῆσ αἰσθήσιοσ ἀνάκλησιν ὑπὸ τῆσ ὀσμῆσ καὶ ἐσ τὴν τούτου Ῥῶσιν ὑπὸ τῆσ δυνάμιοσ, καὶ ἐσ τὴν τοῦ σώματοσ πρόσθεσιν ὑπὸ τῆσ θρέψιοσ. οἶνοσ γὰρ ὠκὺσ μὲν ἐσ τὴν ἄνω ἴξιν ὡσ τὴν παλιρροίην σχέθειν · λεπτὸσ δὲ, ὡσ Ῥηϊδίωσ χυθεὶσ τῇ φύσι τὴν ἕξιν ἐρρῶσθαι. κραταιὸσ δὲ, ὡσ δύναμιν στῆσαι Ῥέουσαν. ἐπιπάσσειν δὲ καὶ ἀλφίτων κοτὲ, νέων, εὐπνόων . ἢν δὲ ξυνεπείγῃ πάντα, ἱδρὼσ καὶ ἔντασισ, οὐ τοῦ στομάχου μοῦνον, ἀλλὰ καὶ νεύρων, λὺγξ κενεὴ, καὶ πόδεσ ξυντιταίνωνται, καὶ κοιλίη ὑποφέρῃ πολλὰ, καὶ ἀχλυώδησ ὥνθρωποσ, σφυγμοὶ δὲ πρὸσ ἀκινησίην ἐώσι, τότε χρὴ φθάνειν τήνδε τὴν κατάστασιν · εἰ δὲ καὶ παρῇ, ψυχροῦ καὶ οἴνου πολλόν τι διδόναι, μὴ ἀκρητεστέρου δὲ, διὰ τὴν μέθην καὶ τὰ νεῦρα, ξὺν σιτίῳ ψωμοῖσι διαβρόχοισι· διδόναι δὲ καὶ τῆσ ἄλλησ τροφῆσ, ὁκοῖα ἐν συγκοπῇ μοι λέλεκται, ὀπώρην στύφουσαν, οὐᾶ, μέσπιλα , μῆλα κυδώνια, σταφυλήν. Ἢν δὲ τὰ πάντα ἐμέῃ, καὶ ὁ στόμαχοσ μηδὲν ἴσχῃ, ἐσ τὰ θερμὰ καὶ ποτὰ καὶ βρώματα παλινδρομέειν· μετεξετέροισι γὰρ ἔστησεν ἡ μεταβολή· τὰ θερμὰ δὲ ἔστω θερμότατα· ἢν δὲ μηδέν τι τούτων ἀρήγῃ, σικύην ἐσ τὸ μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων προσβάλλειν, καὶ κάτωθεν ὀμφαλοῦ τρέπειν· συνεχῶσ δὲ τὰσ σικύασ μεθιζάνειν . ὀδυνηρὸν γὰρ τὸ ἐπίμονον καὶ κίνδυνον φέρον φλυκταινώσιοσ. ὤνησέ κοτε κίνησισ αἰώρησ εὔπνοοσ ὡσ καὶ τὸ πνεῦμα ζωγρῆσαι, καὶ τὴν τροφὴν ἐν τῇ κοιλίῃ σχέθειν, καὶ εὔπνοον καὶ εὔσφυκτον τὸν νοσέοντα θέμεναι. Ἢν δὲ ἐπὶ μέζω γίγνηται τάδε, ἐπὶ τῆσ κοιλίησ καὶ τοῦ θώρηκοσ τιθέναι · καὶ τάδε ἔστω ὁκοῖα ἐσ συγκοπὴν, φοίνικεσ ἐν οἴνῳ δεδευμένοι , ἀκακίη, ὑποκιστίσ. τάδε ξὺν Ῥοδίνῃ κηρωτῇ ἀναλαβόντα , ἐγχρίσαντα δὲ ἐσ ὀθόνην, ἐπὶ τὴν κοιλίην τιθέναι. ἐσ δὲ τὸν θώρηκα, μαστίχην, ἀλόην, ἀψινθίου κόμην λείαν ξὺν κηρωτῇ ναρδίνῳ ἢ οἰνάνθησ, ἐπιπλάσαι ὅλῳ τῷ θώρηκι· ἐσ δὲ τοὺσ πόδασ καὶ τοὺσ μύασ, ἢν τιταίνωνται, σικυώνιον, γλεύκινον, ἢ παλαιὸν ἄλειφα, ξὺν κηρῷ σμικρῷ χρίειν· ἐπιπάσσειν δὲ καὶ τοῦ κάστοροσ· ἢν δὲ καὶ ψυχροὶ ἐώσι οἱ πόδεσ, καὶ τῷ διὰ τῆσ λιμνήστιδοσ καὶ εὐφορβίου χρίειν ἀλείμματι, καὶ ἐρίοισι ἀμφελίσσειν, καὶ ψηλαφίῃ χειρῶν ἀπιθύνειν· ἀλλὰ καὶ τὴν Ῥάχιν, καὶ τοὺσ τένοντα σ καὶ τοὺσ μύασ τῶν τε σιηγόνων, τοῖσι αὐτέοισι χρίειν. Κἢν μὲν ἐπὶ τοῖσι ἴσχηται μὲν ὁ ἱδρὼσ καὶ ἡ γαστὴρ, ὅ τε στόμαχοσ δέχηται τὰ σιτία καὶ μὴ ἐμέῃ, σφυγμοὶ δὲ μεγάλοι τε καὶ εὔτονοι ἐώσι, καὶ ἡ ξύντασισ ἀπολείπῃ, θέρμη δὲ καὶ πάντα ἀναίρῃ καὶ ἐσ τὰ ἄκρα ἀφίκῃ, ὕπνοσ δὲ πάντα πέσσῃ, δευτέρῃ ἡμέρῃ ἢ τρίτῃ λούσαντα, τρέπειν ἐσ τὰ ξυνήθεα · ἢν δὲ πάντα μὲν ἀπεμέῃ, ἱδρὼσ δὲ ἄσχετοσ Ῥέῃ, ψυχρὸσ δὲ καὶ πελιὸσ γίγνηται ὥνθρωποσ, σφυγμοὶ δὲ πρὸσ ἀπόσβεσιν ἐώσι, καὶ ἀπηυδήκῃ, ἀγαθὸν ἐν τοῖσι τουτέοισι εὐπρεπέα εὑρέσθαι φυγήν. Ἐν εἰλεῷ πόνοσ ἐστὶ ὁ κτείνων ἐπὶ φλεγμονῇ ἐντέρων, ἢ ἔντασισ καὶ πρῆσισ· ὤκιστοσ ἠδὲ κάκιστοσ ὄλεθροσ. μετεξέτεροι μὲν γὰρ ἀνελπίστωσ νοσέοντεσ θάνατον προφανέα μοῦνον ὀρρωδέουσι · οἱ δ’ ἐν εἰλεῷ πόνου ὑπερβολῇ, θανάτου ἔρανται. χρὴ ὦν μήτε σμικρότερόν τι γίγνεσθαι τὸν ἰητρὸν τοῦ πάθεοσ, μήτε βραδύτερον . ἀλλὰ, ἢν μὲν φλεγμασίην αἰτίην εὑρ́ηται, τάμνειν φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι μεγάλῃ τῇ σχάσι, ὅκωσ ἀθρόωσ διεκρέῃ τὸ αἷμα, τῆσ φλεγμασίησ ἡ τροφὴ, κἢν μέσφι λειποθυμίησ· τόδε γὰρ ἢ ἀπονίησ ἀρχὴ γιγνεται, ἢ νάρκησ ἐσ ἀναισθησίην· ἀνάπνευσισ δὲ ἐν εἰλεῷ, κἢν ὑπ’ ἀγνοίησ ἐσ βαιὸν χρόνον ἐῄ τοῦ πόνου ἀμβολή· ἐπεὶ καὶ τὸ θνήσκειν τοῖσ μὲν ὧδε πονέουσι εὐδαιμονίη · τῳ ἀρχιητρῷ δὲ οὐ θέμισ πρήσσειν. θέμισ δέ κοτε προγιγνώσκοντα σκοντα σάφα τὰ παρεόντα ὡσ οὐ φύξιμα, καρηβαρ έῃ νωθρῇ εὐνᾶσθαι. Ἢν δὲ ἄνευ φλεγμασίησ , ἐπὶ διαφθορῇ ἢ ψύξι κραταιῇ γίγνεται ὁ εἰλεὸσ, φλεβοτομίην μὲν ἴσχειν, τὰ δὲ λοιπὰ ἅμα πάντα πρήσσειν · ἐμέειν ἀπὸ ὕδατοσ θαμινὰ, συχνὸν πίνειν ἔλαιον, εἶτα αὖθισ ἐξεμέειν. φύσασ ἄγειν κάτω ἐρεθίσμασι · ἐρεθιστικὸν μὲν κυκλαμίνου χυλὸσ, καὶ νίτρον, ἢ ἅλεσ· φυσέων δὲ ἀγωγὰ κύμινον, ἠδὲ πήγανον. χρὴ ὦν πάντα ὁμοῦ ξὺν Ῥητίνῃ τῇ τοῦ τερμίνθου διαχρίειν τάδε, καὶ σπόγγοισι πυριῆν, ἢ τοῖσδε ὑποκλύζειν ξὺν ἐλαίῳ καὶ μέλιτι, καὶ ὑσσώπῳ, καὶ κολοκύν τησ ἀγρίασ τῆσ σαρκὸσ ἑψήματι · κἢν ἐκκριθῇ κόπροσ, αὖθισ ἔλαιον θερμὸν ξὺν πηγάνῳ ἐνιέναι · τόδε γὰρ ἢν εἴσω μίμνῃ, πυρίημα τοῖσι ἐντέροισι εὐμενέσ. τέγγειν δὲ τὰ πονέοντα χωρία ἐλαίῳ ξὺν πηγάνῳ καὶ ἀνήθῳ ἄδην ἑψηθέντι. ἔστω δὲ καὶ πυρίη, φακῶν τῶν κεραμήων, ἢ χαλκέων, ἢ κέγχρου καὶ ἁλῶν φωχθέντων. ἐπιπλάσματα πρὸσ τοῖσι ξυνοῖσι ἔστω αἴρησ ἄλητον καὶ κύμινον καὶ ὑσσώπου ἢ ὀριγάνου κόμη· σικύαι δὲ κοῦφαι μὲν, συχναὶ δὲ, ἄλλη πρὸσ ἄλλασ τιθεμένη, ἐσ τὸ ἐπιγάστριον, ἐσ τὰσ ἰξύασ μέσφι βουβώνων· ἠδὲ κατόπιν ἐσ ἰσχία πρὸσ νεφροὺσ καὶ Ῥάχιν. πάντη γὰρ ἀντισπᾶν τὸν πόνον ξυμφέροι. προπίνειν δὲ κυμίνου ἢ πηγάνου ἀφεψήματοσ , καὶ τοῦ σίσωνοσ, ἢ ξὺν τουτέοισι τῶν φαρμάκων τῶν ἀνωδύνων τινά· μυρία δὲ ἄλλοισι ἄλλα πείρῃ γεγόνασι πιστά. ἀγαθὸν δὲ καὶ τὸ δι’ ἐχιδνῶν φάρμακον , μέζον τοῦ μέτρου πρὸσ τὸ ξύνηθεσ ποθέν· ἢν δὲ μήτε ὁ πόνοσ ἐνδιδῷ, μήτε φῦσα, μήτε κόπριον ἀναδοίη, τοῦ καθαρτηρίου τῆσ ἱερῆσ ὑπ’ ἀνάγκησ διδόναι. ἢ γὰρ ἀπηλάθη ξὺν φλέγματι καὶ χολῇ τὸ φάρμακον , ἢ διῆλθεν ἐξάγον φύσασ, σκύβαλα, φλέγμα, χολὴν, τοῦ κακοῦ τὰσ ἐντάσιασ. τροφὴ διεξάγουσα · ζωμοὶ ἀλεκτορίδων, κογχαρίων, πτισάνησ ὁ χυλὸσ κάθεφθοσ, ξὺν πολλῷ λίπαϊ ἀρχῆθεν προσεγχυθέντι τῆσ ἑψήσιοσ · συνεψεῖν τῷδε, κύμινον, λίτρον, πράσον ξὺν τῇ κόμῃ· ἢ ἰητρείη ξὺν ζωμῷ τινι διαχωρητικῷ, κοχλίαι ἄκρωσ ἑφθοὶ, καὶ ωὐτῶν δὲ χυμὸσ ἢ τελλίνησ· ὕδωρ ποτὸν, ἢν πυρεταίνῃ, ξὺν ἀσάρῳ, ἢ νάρδῳ, ἢ κάγχρυ ἑψηθέν. καὶ γὰρ φύσησ ἀγωγὰ, καὶ οὐρητικὰ, καὶ εὔπνοα· ἢν δὲ ἄπυροσ ἐῄ, καὶ οἶνοσ ἔσ τε τὴν τῶν ἐντέρων θέρμην, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ ἀνάκλησιν τῆσ δυνάμιοσ, ἀρήγει · καὶ μαράθρου Ῥίζησ ἕψημα ποθὲν, καὶ ἀδίαντον, καὶ κινάμωμον. Ἢν δὲ ἐσ ἀπόστασιν τρέπηται ἡ φλεγμασίη, τῇδε ξυμβάλλειν ἄμεινον, τοῖσι ἐσ ἀπόστασιν φαρμάκοισι χρεόμενον· γεγράφαται δὲ τάδε ἐν τοῖσι χρονίοισι, ἔνθα κωλικῶν θεραπείη ἐγράφη. Ἐν ἥπατι τοῦ αἵματοσ ἡ γέννα, καὶ ἐσ τὸ πᾶν ἔνθεν ἡ τοῦδε ἄφεσισ. καὶ τὸ ξύμπαν ἧπαρ ὁκοῖον αἵματοσ πάγοσ. ὀξύταται ὦν αἱ τῇδε φλεγμοναί. ἐγκέεται γὰρ τῷ χωρίῳ τῷδε ἡ τροφή. ἢν μὲν ἑτέρωθί πη φλεγμονὴ συστῇ, οὐ κάρτα γίγνεται ὀξέη· ζέει γὰρ ἡ τοῦ αἵματοσ ἐπιρροή. ἐπὶ δὲ τῷ ἥπατι οὐ χρέοσ ἑτέρωθεν ἥκειν· ἢν γάρ τισ ἔμφραξισ τὰσ ἐξόδουσ ἐπίσχῃ, πίμπραται τὸ ἧπαρ τῆσ ἐκροῆσ ἀμερθέν · ὁ δὲ τῆσ τροφῆσ εἴσρουσ ἐσ τὸ ἧπαρ ἔτι μίμνει· οὐχ ἑτέρη γὰρ ὁδὸσ τῆσ τροφῆσ ἐσ τὸ πᾶν σκῆνοσ ἀπὸ τῆσ κοιλίησ καὶ τῶν ἐντέρων. Εὐπόρωσ ὦν χρὴ τὴν κένωσιν ἐμποιέειν, τάμνοντα φλέβασ τὰσ ἐπ’ ἀγκῶνι, συχνὸν μὲν ἀφαιρέοντα , μὴ ἀθρόον δέ. ἀποσιτίη μὲν τὰ πρῶτα, ὀλιγοσι τίη δὲ αὖθισ, ὅκωσ καὶ τοῖσι εἰσιοῦσι τὸ ἧπαρ κενεὸν ᾖ. χρὴ δὲ καὶ τοῖσι ἐπιθέτοισι διασκιδνάναι τὰ ἐν τῷ ἥπατι σταθέντα. τέγξισ μὲν ὦν ξὺν ἀλόῃ ἤ λίτρῳ· εἴρια πινόεντα οἰσύπῳ. χρέοσ ὦν ἐμψύξιοσ, οὕνεκα τῷ αἵματι αἴθεται τὸ ἧπαρ· θερμὸν γὰρ τὸ αἷμα. τοιάδε χρὴ καὶ τὰ ἐπιπλάσματα ἔμμεναι, ἀλήτων μὲν αἰρίνων, ἢ ἐρυσίμων, ἢ κριθῆσ, καὶ λίνου σπέρματοσ· χυμῶν δὲ, οἴνου ὀξέοσ, μήλων τοῦ χυλοῦ, ἑλίκων τῆσ ἀμπέλου, οἰνάνθησ τῆσ ὡραίησ, ἢ τοῦ σὺν τῇδε λίπαοσ· πυρίη, σπόγγοισι καρποῦ δαφνῆσ ἑψήματοσ, σχίνου, γλήχωνοσ, ἴριδοσ. Ἐπὴν δὲ τουτέοισι πρηο̈́νῃσ, σικύην προσβάλλειν μέζονα ὡσ ἀμφιλαβεῖν πάντη τὸ ὑποχόνδριον, ἐντάμνειν δὲ βαθύτερα ὡσ πολλὸν ἑλκύσειασ αἷμα· μετεξετέροισι δὲ αἱ βδέλλαι, ἢ σχάσαι, κρέσσον. παρεισδύεται δὲ τοῦ ζῳού ἡ δῆξισ· ἀτὰρ ἠδὲ μέζονασ διαβρώσιασ ποιέεται · τῇδε καὶ δυσεπίσχετοσ ἡ ἀπὸ τῶν ζῳών αἱμόρροια· κἢν ἄδην πιὸν ἐκπέσῃ τὸ θηρίον, σικύην προσβάλλειν· νέρθεν γὰρ ἕλκει τὸ νῦν. κἢν ἅλισ ἔχῃ κενώσιοσ, ἐσ μὲν τὰ τρώματα ἰσχαίμασι χρέεσθαι ἀδήκτοισι, ἀραχνίων ὑφάσμασι, μάννῃ, ἀλόῃ, ἐπιπάσσειν· ἠδὲ ἄρτῳ ἑφθῷ ξὺν πηγάνῳ ἢ μελιλώτῳ, ἀλθαίησ Ῥίζῃσιν. ἐσ δὲ τὴν τρίτην ἡμέρην, κήρωμα ξὺν μυροβαλάνῳ , ἢ ἀψινθίου κόμῃ καὶ ἴριδι. ἀτὰρ καὶ τὰ μαλάγμα τα τοιάδε χρὴ ἔμμεναι ὁκοῖα λεπτῦναι, ἢ ἐξαραιῶσαι , ἢ οὔρησιν τρέψαι. ἄριστον μὲν ὦν τὸ διὰ τῶν σπερμάτων, ὧν ἅπασι ἰητροῖσι ἡ πείρη εὔγνωστοσ. ἀγαθὸν δὲ καὶ ἔνθα ἡ σάμψυχοσ, ἢ τὸ μελίλωτον ἐγκέεται. Τροφαὶ δὲ λεπταὶ, εὔδρομοι, οὐρήσιοσ προκλητικαὶ, εὐδίοδοι· χόνδροι ξὺν μελικρήτῳ, καὶ Ῥόφημα ἐκ τῶνδε ξὺν ἁλσὶ ἠδὲ ἀνήθῳ. πτισάνησ δὲ χυλὸσ καὶ σμηγματώδησ. ἢν δὲ καὶ δαύκου τοῦ καρποῦ ἐγχέῃσ τι, κρέσσον ἐσ οὔρησιν. ὑπεξάγει γὰρ διὰ τῶν ὀχετῶν, οἵπερ ἀπὸ ἥπατοσ ἐσ νεφροὺσ κραίνουσι· καιρίη δὲ τοῖσ ἀπὸ ἥπατοσ ἐκρέουσι ἡ τῇδε ἔξοδοσ, εὐρύτητίτε τῶν ἀγγείων καὶ ἰθύτητι τῆσ ὁδοῦ. χρὴ ὦν καὶ σικύῃ τῇδε ἕλκειν ἐσ τὴν χώραν προσβάλλοντα τῶν νεφρῶν κατ’ ἰσχίον ἀτὰρ καὶ τέγγειν τάδε λίπαϊ ξὺν πηγάνῳ, ἢ σχοίνῳ, ἢ καλάμῳ τῷ ἀρωματικῷ. ἐπὶ δὲ τοῖσδε ἐλπὶσ τὸν νοσέοντα διαδρᾶναι τὸν ὄλεθρον. Ἢν δὲ ἐσ ἐμπύησιν τρέπηται, τοῖσι πυοποιοῖσι χρέεσθαι, ὁκόσα μοι ἐπὶ κωλικοῖσι λελέξεται. ἢν δὲ καὶ πῦον γένηται, ὅκωσ μὲν τάμνειν, ὅκωσ δὲ ἰητρεύειν, ἄλλῃ πηγεγράψεται · τάδε μοι καὶ ἐπὶ σπληνὶ γεγράφθω, ἤν κοτε ξυμφορὴ φλεγμασίησ ὀξέησ καὶ τόνδε καταλάβῃ. Τὴν τῆσ κοίλησ φλεβὸσ φλεγμασίην καὶ παχείησ ἀρτηρίησ , αἳ παρὰ τὴν Ῥάχιν τέτανται, καύσου ἰδέην ἐκάλεον οἱ πρόσθεν. καὶ γὰρ καὶ καύσοισι ἴκελα πάθεα ἐπὶ τοῖσι γίγνεται· πῦρ ὀξὺ καὶ δριμὺ, ἄση, δίψοσ, ἀπορίη, σφυγμὸσ παλμώδησ ἐν ὑποχονδρίῳ ἠδὲ τοῖσι μεταφρένοισι· ἄλλα, ὁκόσα μοι ἐπὶ τοῖσι σημείοισι γεγράφαται . ἀτὰρ καὶ ἐσ ξυγκοπὴν ὀκέλλει τὸ πῦρ, ὅκωσ ἐπὶ τῇσι καύσεσι. τῆσ μὲν γὰρ φλεβὸσ Ῥίζωσισ ἧπαρ, τῆσ δ’ ἀρτηρίησ ἀρχὴ, κραδίη. δοκέοισ ἂν ὦν μὲν τὰ ἄνω μέρεα τῶνδε τῶν σπλάγχνων νοσέειν τὰ καίρια. θέρμην μὲν γὰρ ἡ κραδίη ἐνδιδοῖ τῇ ἀρτηρίῃ, τῇ φλεβὶ δὲ τὸ ἧπαρ αἷμα. ἀμφοῖν δὲ μεγάλοιν μεγάλα τὰ ἔγγονα αἱ φλεγμοναί. Τάμνειν ὦν αὐτίκα τὰσ ἐπ’ ἀγκῶνι φλέβασ· καὶ συχνὸν μὲν ἀφαιρέειν αἷμα, μὴ ἀθρόον δὲ, ἀλλὰ καὶ δὶσ, καὶ τρὶσ, καὶ τῆσ ἄλλησ ἡμέρησ, ὡσ μεσηγὺ ἡ δύναμισ ἀναλάβῃ · ἔπειτα ἐπιπλάσμασι χρέεσθαι καὶ σικύῃ ἐσ τὸ ὑποχόνδριον, ἔνθα ἡ διάσφυξισ τῆσ ἀρτηρίησ· ἀτὰρ ἠδὲ μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων. καὶ γὰρ καὶ τῇδε σφύξιεσ ἐάσι· σχάζειν τε ἀφειδῶσ, ἠδὲ πολλὸν ἀφαιρέειν αἷμα. οὐ κάρτα γὰρ ἐκ τῆσ κενώσιοσ τῶνδε λειποθυμέουσι ὥνθρωποι · ἰσχομένη δὲ καὶ γαστὴρ πολλόν τι τοῦ ξυνήθεοσ· κλυσμοῖσι ἐσ ὄλισθον χρέεσθαι μαλθακοῖσι , δριμέσι δὲ ἥκιστα· ἐπιπυρεταίν ουσι γὰρ οἵδε ἅλμῃ καὶ νίτρου τήξι. λίνου ὦν καρποῦ χυλὸσ ἔστω, καὶ τήλιοσ καὶ μαλάχησ τῶν Ῥιζῶν ἕψημα, καὶ ἐσ πρόκλησιν καὶ δῆξιν ἱκανόν· μέληἄκρεα, πόδεσ καὶ χεῖρεσ, τεθάλφθωσανγλευκίνῳ, ἢ σικυωνίῳ λίπαϊ, ἢ τῷ διὰ τῆσ λιμνήστιδοσ χρίσματι. κάρτα γὰρ ψυχρὰ αὐτῶν τάδε γίγνεται. πιπίσκειν τε πρὸ τῶν σιτίων ὁκόσα οὖρον ἐξάγει, μῆον, ἄσαρον, ἀψίνθιον· ἐμπασσέσθω δὲ καὶ λίτρου· πάντων δὲ κράτιστον κασσίη καὶ κιννάμωμον , ἤν τισ εὐπορῇ· γάλα τοῖσδε καὶ τροφὴ καὶ φάρμακον. ἐμψύξιοσ γὰρ δέονται, ἔνδον ὁκοῖόν τι πυρὸσ εἰλευμένου · καὶ τροφῆσ γλυκείησ, ἀτὰρ ἠδ’ ἐν ὀλίγῳ ὄγκῳ πολλῆσ. τάσδε μέντοι ἐν τροφῇ τὰσ ἀρετὰσ ἴσχει τὸ γάλα· εὐπορείσθω δὲ νεοτόκου, καὶ ἐσ δύο κυάθουσ τοῦ γάλακτοσ ἐμβεβλήσθω εἷσ ὕδατοσ· ἄριστον δὲ καὶ τὸ τῆσ βοόσ· τρίτον δὲ αἰγόσ· τροφαὶ εὔπεπτοι, τὰ πολλὰ χυλοὶ μαράθρου Ῥίζησ, καὶ σελίνου καρπὸσ ἐμβεβλήσθω καὶ μέλι· τὸ ὕδωρ δὲ τὸ πινόμενον ἐχέτω τάδε. Ἀτὰρ καὶ ἱδρῶτασ χρὴ κινέειν, καὶ πάντα διαπνοὰσ ὑγρὰσ καὶ εὐρόουσ ποιέειν. τέγξισ κεφαλῆσ ὁκοῖον ἡ ἐν καύσοισι· ἐπίθημα ἐσ θώρηκα καὶ μαζὸν ἀριστερὸν ὁκοῖον ἐν συγκοπῇ· κοίτη, κατάκλισισ ὄρθιοσ, ὅκωσ ἴκελα πάντα τοῖσι ἐν καύσοισι ᾖ· αἰώρη σμικρὴ ἐσ ἱδρώτων πρόκλησιν· ἠδὲ λουτρὸν, ἢν οὗτοσ ὑπεκκαυθῇ. οὐ γὰρ κρίσεσι τάδε τὰ πάθεα λύεται, εἰ καὶ καύσου ἐάσι ἰδέαι. Κάτοξυ μὲν ἐν νεφροῖσι φλεγμασίη· συμφλεγ μαίνουσι γὰρ ἀπὸ ἥπατοσ ἐσ νεφροὺσ κραίνουσαι φλέβεσ· τῇσι δὲ τὸ ἧπαρ· οὐ κάρτα ἐπιμήκεεσ ἐοῦσαι, κάρτα δὲ εὐρεῖαι, ὡσ δοκέειν τοὺσ νεφροὺσ ἐξηρτῆσθαι ἀγχοῦ τοῦ ἥπατοσ· ἀτὰρ καὶ ἰσχουρίη ἐπὶ φλεγμασίῃ γίνεται ξυντιμωρέουσα τῷ ὀξέϊ τῆσ φλεγμασίησ · πίμπλαται γὰρ ἡ τῶν νεφρῶν κοιλίη ὑπὸ πλημμυρίησ τῶν οὔρων οὐ διεκθεόντων· τόδε μέντοι καὶ ἐπὶ λίθων γίγνεται, ἢν φύῃ μὲν ἐν νεφροῖσι μέζων τῆσ εὐρύτητοσ τῶν οὐρητήρων· ἐνίζει μὲν μὴ διεξιὼν, ἀτὰρ καὶ τὰ οὖρα ὅδε ἐπίσχει . ἀλλὰ ἀμφὶ μὲν τῆσ γενέσιοσ τῶν λίθων ἐν τοῖσι χρονίοισι λελέξεται, ὅκωσ ἢ μὴ ξυνήσωνται , ἢ θρύπτωνται γιγνόμενοι . ἀμφὶ θερμασίησ, ἠδ’ ἐμφράξιοσ ὁκόσα ὀξέωσ κτείνει, τῇδέ μοι γεγράψεται. Ἢν ἐνστάσιεσ λίθων ἐώσι, ἤν τε φλεγμασίη, τάμνειν φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι, ἢν μὴ κωλύῃ τισ ἡλικίη· εὔροον δὲ καὶ πολλὸν ἔστω τὸ αἷμα. οὐ γὰρ αἱ φλεγμοναὶ πρηο̈́νονται μοῦνον κενώσι· ἀλλὰ καὶ σφηνώσιεσ τῶν λίθων χαλῶνται τῇσι τῶν ἀγγείων κενώσεσι. ἀτὰρ ἠδὲ ἐν οὐρήσι διεκθέουσι οἱ λίθοι. ἔπειτα τέγξεσι γλευκίνου λίπαοσ, ἢ κυπρίνου, καὶ πυρίῃσι, καὶ ἐπιπλάσμασι ἀνίεται τὰ μέρεα. ἀρτεμισίη δ’ ἔστω ἡ βοτάνη, καὶ σχοῖνοσ, καὶ κάλαμοσ ὁ εὐώδησ ἐν τοῖσ καταπλάσμασι· ἔπειτα σικύην προσβάλλειν ἐσ νεφροὺσ κατ’ ἰσχίον, μάλιστα δ’ ἂν ἡ ἀπὸ τοῦδε τοῦ χωρίου κένωσισ ὤνησε· λελαπάχθω δὲ κοιλίη κλυσμοῖσι ὀλισθηροῖσι, γλίσχροισι μᾶλλον ἢ δριμέσι, μαλάχησ ἢ τήλιοσ χυλοῖσι · κοτὲ δὲ φάρμακα πρὸ τῶν σιτίων οὐρητικὰ, ὁκοῖα ἐπὶ ἥπατοσ λέλεκται· ἀτὰρ καὶ σιτία ἴκελα, εὔπεπτα . κακὸν γὰρ τουτέοισι ἀπεψίη. ἄριστον δὲ γάλα, μάλιστα μὲν ὄνου, ἵππου δὲ δεύτερον καὶ ὀί̈οσ δὲ καὶ αἰγὸσ χρήσιμον, ὅτι γάλα. ἢν μὲν οὖν ἄπυροι ἐώσι, καὶ λούειν κρέσσον · ἢν δὲ μὴ, ἐσ ἕψημα τῶν βοτανῶν ἐνίζεσθαι, ἄχρισ ὀμφαλοῦ τὸ ἄγγοσ πληροῦντα· ἢν δὲ ἐσ πῦον τρέπηται, ὁκοίοισι χρὴ ἐπιπλάσμασι ἠδὲ φαρμάκοισι χρέεσθαι, ἐπὶ πολλοῖσι μὲν καὶ πρόσθεν ὑποκέεται. Ἢν δὲ ἐνστήκῃ λίθοσ, πυρίῃσι μὲν καὶ ἐπιπλάσμασι τοῖσι αὐτέοισι χρέεσθαι. θρύπτειν δὲ τοὺσ λίθουσ τοῖσι πινομένοισι φαρμάκοισι · ἁπλαῖ μὲν, σίον καὶ πριονίτησ αἱ βοτάναι, ἑφθαὶ ξὺν ἐλαίῳ, ἢ ὄξεϊ ἐδωδίμῳ καὶ τῶνδε χυλὸσ προπινόμενοσ· ποικίλα δὲ ἡ Βηστίνου καλευμένη καὶ ἡ δι’ ἐχιδνῶν καὶ σκίγκου τοῦ θηρίου, ὁκόσα τε δοκέουσι ἔμμεναι τῇ πείρῃ κράτιστα· αἰῶραι τοῖσδε καὶ σείσιεσ ἐσ κίνησιν καὶ πρόωσιν τῶν λίθων. κάρτα γὰρ ἐπίπονοσ τῶν λίθων ἡ ἐσ τὴν κύστιν ὁδοιπορίη. ἢν δὲ ἐκπέσωσι ἔνθεν, ἄπονοί τε γίγνονται, οὐδ’ ὄναρ ἀπηλλάχθαι δοκέειν τοῦ πόνου εἰθισμένοι · ἀτὰρ καὶ ὡσ ἐξ ἀφύκτων κακῶν τὴν ψυχὴν καὶ τὰ μέλεα λύονται. Καὶ τῇ κύστι πάθεα ὀξέα ἴκελα τοῖσι νεφροῖσι γίγνεται, φλεγμον αὶ καὶ ἕλκεα καὶ λίθοι καὶ θρόμβων ἐμφράξιεσ, ἐφ’ οἷσι ἰσχουρίη, στραγγουρίη· ἀλλὰ ὀξύτεροσ τῇδε ὁ πόνοσ καὶ ὄλεθροσ ὤκιστοσ · νεῦρον γὰρ πλατὺ ἡ κύστισ. νεφροὶ δὲ, ὁκοῖον αἱμάλωψ, τῆσ ἥπατοσ ἐάσι ἰδέησ· ἀλλὰ καὶ αἰνότατοι καὶ οἴκτιστοι, ἔνθα μάλιστα Γίγνετ’ Ἄρησ ἀλεγεινὸσ ὀϊζυροῖσι βροτοῖσι. τάμνειν ὦν αὐτίκα τὸν κενεῶνα, καταιον εῖν δὲ τὴν κύστιν λίπαϊ συχνῷ ξὺν πηγάνῳ καὶ ἀνήθῳ . ἢν δὲ θρόμβοι ἐώσι τοῦ πόνου καὶ τῆσ ἰσχουρίησ αἴτιοι, ὀξύμελι πιπίσκειν, ἢ τιτάνου μικρὸν ξὺν μελικρήτῳ, ἐσ τὴν διάλυσιν τῶν θρόμβων, ἠδὲ ὁκόσα οὐρήσιασ προκαλέεται, καὶ βοτάνασ, καὶ σπέρματα · ἢν δὲ ἐξ αἱμορραγίησ ὁ κίνδυνοσ, ἴσχειν μὲν οὐκ εἰσ ἀμβολὴν τῶνδε μᾶλλον· ἀτὰρ καὶ ὅδε οὐχ ἥκιστα ὁ κίνδυνοσ. ἀρήγειν μὲν ὦν καὶ τοῖσι αἷμα ἐπέχουσι. ἀρήγει δὲ ἡ ψῦξισ τῆσ κύστιοσ · Ῥοδίνου καὶ οἴνου τέγξισ, καὶ εἰρίων κατείλησισ ἀπὸ οἰσύπου. ἐπίθημα , φοίνικεσ ἐν οἴνῳ δευθέντεσ ξὺν Ῥοιῇ, ἢ χυλῷ τοῦ Ῥοόσ· ἢν δὲ ἐκτρέπηται καὶ τῶν ἐπιθημάτων τὰ βάρεα, καὶ τὰσ μεγάλασ ψύξιασ ἐκτρέπειν· χρὴ γὰρ μὴ κάρτα ψύχειν ψυχρήν τε φύσι καὶ λεπτὴν ἐοῦσαν τὴν κύστιν· καταχρίειν δὲ γλευκίνῳ, ἢ ἀκακίῃ, ἢ ὑποκιστίδι, ξὺν οἴνῳ. σπόγγοισι δὲ, ἢν μὴ σφόδρα ἐπείγῃ ἡ αἱμορραγίη , μὴ χρέεσθαι. τροφαὶ σιτώδεεσ, εὔπεπτοι, εὔχυμοι, οὐρητικαὶ, ὁκοῖαί μοι ἐπὶ νεφροῖσι λελέχαται· γάλα, οἶνοσ γλυκὺσ, Θηραιὸσ ἢ Σκυβαλίτησ . φάρμακα πινόμενα, οὐρητικὰ, εὐώδεα, εὔροα· καὶ τἄλλα τὰ τοιαῦτα · ἄριστον δὲ κύστιτέττιγεσ, ἐφ’ ὡρ́ασ μὲν ὁπτοὶ, ἔδεσμα · ἔξωροι δὲ ξηροὶ, λεῖοι, ξὺν ὕδατι. ἔστω δὲ καὶ τῆσ Ῥίζησ τῆσ νάρδου βραχὺ ξὺν τοῖσι τέττιξι ἀφεψηθεῖσι . τοῖσι αὐτέοισι ἐνίζεσθαι ἀντὶ λουτροῦ ἐσ ἄνεσιν τῆσ κύστιοσ. Ἢν δὲ λίθων ἔμφραξισ ἐπίσχῃ τὴν οὔρησιν, τῷ ὀργάνῳ τῷ καθετηρίῳ ὠθεῖν τὸν λίθον ἠδὲ ἄγειν τὸ οὖρον, ἢν μὴ ἐώσι φλεγμοναί . ἐπὶ γὰρ φλεγμονῇσι οὔτε ὁ πόροσ δέχεται τὸ ὄργανον, πρὸσ δὲ τιτρώσκονται τῷ καθετῆρι. ἢν δὲ ἄποροσ μὲν ᾖ ἡ τῶνδε ἰητρείη, θνήσκῃ δὲ ὀδύνῃσι ὥνθρωποσ τάμνειν τὴν πλιχάδα καὶ τὸν τῆσ κυστίδοσ τράχηλον, ἔσ τε τὴν τῶν λίθων ἔκπτωσιν καὶ τὴν τῶν οὔρων ἔκχυσιν. καὶ μάλιστα μὲν ἀκέσασθαι ἐσ ὠτειλὴν ἄγοντα τὸ τρῶμα· ἢν δὲ μὴ, Ῥυάδα γενέσθαι τοῦ οὔρου βέλτιον ἐσ τὸν αὖθισ τοῦ ἀνθρώπου βίον, ἢ τῇ ὀδύνῃ οἰκτίστωσ θανεῖν. Ἡ ὑστέρη τῇσι γυναιξὶ ὑμένων ἀποτάσιασ ἔνθα καὶ ἔνθα κατὰ λαγόνασ ἴσχει, ἀτὰρ ἠδὲ ζῳού πάθη ἐν ὀσφρήσι · ἰέται γὰρ ἐπὶ τοῖσι εὐώδεσι πρὸσ ἡδονὴν, καὶ τὰ κάκοσμα καὶ ἀτερπέα ὑπὸ ἀχθηδόνοσ φεύγει. ἢν μὲν ὦν τῶν ἄνω τι λυπῇ, πρόεισι γυναικηί̈ων ἔξω. ὧν δὲ κατὰ στόματι ἂν εἰή, ὀπίσω χάζεται ἠδὲ ἄνω· ἰῄ δ’ ἄν ποτε καὶ ἔνθα καὶ ἔνθα ποτὶ σπλῆνα καὶ ἧπαρ· ξυνδιδοῖ δὲ τὰ ὑμένια ἐσ ἀπόστασιν καὶ ξυναγωγὴν, ὅκωσ νηὸσ λαίφεα. Πάσχει δὲ τάδε καὶ ὑπὸ φλεγμασίησ . καὶ γὰρ προπετεστέρη τῷ πάθεϊ καὶ τῷ ὄγκῳ τοῦ αὐχένοσ γίγνεται· ἡ γὰρ κατὰ πυθμένα φλεγμασίη ἄνω Ῥέπει, ἢν μὲν ἐσ πόδασ, ἔξω. ἀσηρὸν μὲν ὦν καὶ ἀλεγεινον, καὶ ἀτερπέσ· δύσχρηστον δὲ καὶ βαδίσαι, καὶ ἐσ πλευρὰν κατακέεσθαι, καὶ ὑπτίην, ἢν μὴ τὼ πόδε φλεγμήνῃ ἡ γυνή· ἢν δὲ ἄνω φοιτοίη, ὡσ ὀξύτατα μὲν τὴν ἄνθρωπον ἀπέπνιξε, πιέζει δ’ ἀγχόνῃ τῆσ ἀναπνοῆσ. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ φθάνει πονέειν τε καὶ βοᾶν, καὶ τοὺσ παρόντασ κικλήσκειν ἀρωγούσ. τῇσι γὰρ ἀναπνοῆσ ἐπίσχεσισ θᾶττον πολλῇσι, τῇσι δὲ φωνῆσ. εἰκὸσ ἂν ὦν τοῖσ ἐν τουτέοισι καλέσαι τὸν ἰητρὸν, πρὶν τὴν ἄνθρωπον θανεῖν. ἀλλ’ ἤν κοτε ἐκ συντυχίησ ἥκῃσ, γνόντα τὴν φλεγμονὴν, σχάσαι φλέβα, μάλιστα μὲν τὴν ἐπὶ τῷ σφυρῷ. ἢν δὲ μὴ εὔροον ἐῄ, τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι· ἐπαφαιρέειν δὲ ἀπὸ τοῦ σφυροῦ. πρήσσειν δὲ τὰ ἄλλα, ὁκόσα ἂν καὶ ἄνευ φλεγμασίησ ἀρήγῃ πνιγί. δεσμοὶ χειρῶν καὶ ποδῶν, σφίγγοντεσ ἄχρι ναρκώσιοσ· ὀσμὴ κακωδέων, πίσσησ ὑγρῆσ, τριχῶν, εἰρίου κεκαυμένων · λύχνου φλογὸσ ἐσβεσμένησ , καστορίου, πρὸσ τῷ κακώδει καὶ τὰ νεῦρα ψυχθέντα θάλπειν. οὖρον παλαιὸν καὶ τὴν αἴσθησιν ἐξανίστησι κάρτα τοῦ νεκρώδεοσ, καὶ τὴν ὑστέρην κάτω διώκει. τοιγαρῶν καὶ τοῖσι προσθέτοισι εὐώδεα ἐσ τὴν χώρην ἐπιβλητέον τῆσ ὑστέρησ · μύρον ὁκοῖον ἂν ἐῄ προσηνὲσ, ἠδὲ ἄδηκτον τὴν ἁφὴν, νάρδον, ἢ βάκχαρι τὸ Αἰγύπτιον· ἢ τὸ διὰ τῶν φύλλων τοῦ μαλαβάθρου , τοῦ δένδρεοσ τοῦ Ἰνδικοῦ, ἢ κιννάμωμον κοπὲν ξὺν τῶν εὐόσμων τινὶ λίπαϊ· ἐγχρίειν δὲ τάδε τοῖσι γυναικηί̈οισι χώροισι. ἀτὰρ ἠδὲ ἔγχυτον ἐκ τῶνδε ἐγχεῖν τῇ ὑστέρῃ· διαχρίειν δὲ καὶ τὴν ἕδρην φυσέων ἀγωγοῖσ · ἠδὲ ὑποκλύζειν μὴ δριμέσι , μαλθακοῖσι , γλίσχροισι , ὀλισθηροῖσι, ἐσ τὴν τῶν κοπρίων ἔξοδον μοῦνον, ὅκωσ ἡ χώρη τῆσ ὑστέρησ λαπαρὴ γίγνηται· ἀλθαίησ χυλῷ, ἢ τήλιοσ· μελίλωτον δὲ ἢ σάμψυχον ξὺν τῷ λίπαϊ ἑψείσθω · ἢν δὲ βίησ ἢ λαπάξιοσ ἡ ὑστέρη δέηται, χείρεσι μὲν πιέζειν τὸ ὑποχόνδριον γυναικὸσ εὐτόνου, ἢ ἀνδρὸσ εὐαφοῦσ, καὶ διαζῶσαι ταινίαισ σφίγγοντα, ὁκόταν διελάσῃ τὸν χῶρον, ὡσ μὴ αὖθισ ἄνω θέειν· πταρμοὺσ ποιέοντα ἐπιλαμβάνειν τὰσ Ῥῖνασ· τῷ γὰρ πταρμῷ καὶ τῇ ἐντάσι μετεξετέρῃσι ἡ ὑστέρη ἐσ χώρηνϊξε· ἐμφυσῆν δὲ ἐσ Ῥῖνασ οἱᾶ́ γε στρουθίου Ῥίζησ , ἢ πεπέρεοσ, ἢ τοῦ κάστοροσ· προσβάλλειν δὲ σικύασ κούφασ μηροῖσι, λαγόσι, ἰσχίοισι, βουβῶσι, ἕλκοντα τὴν ὑστέρην · προσβάλλειν δὲ καὶ πρὸσ Ῥάχιν, ἐσ τὸ μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων, τῇ πνιγὶ ἀρήγοντα· ἢν δὲ ὲπὶ φλεγμονῇ πνίγηται, καὶ διασχάσαι τὴν ἐπὶ τῷ κτενὶ οἰχευμένην φλέβα καὶ ἀφαιρέειν συχνὸν αἷμα. ἀνατρίψιεσ τοῦ προσώπου, τιλμοὶ τριχῶν, ξὺν ἐμβοήσι ἐσ ἀνάκλησιν· ἢν δὲ καὶ μικρὸν ἐπανενέγκωσι, ἐσ ἀφέψημα ἀρωμάτων ἐνίζειν, καὶ εὐώδεα θυητὰ ὑποθυμιῆν· πιπίσκειν δὲ πρὸ τῶν σιτίων τοῦ κάστοροσ, καὶ τῆσ ἱερῆσ μικρὸν ξὺν τῷ κάστορι · καὶ ἢν ἐπανενέγκῃ, λούειν · καὶ ἐσ ὡρ́ην ἐσ τὰ ξυνήθεα τρέπειν· μελεδαίνειν δὲ τὴν ἄνθρωπον, ὅκωσ ἄγηται τὰ ἐπιμήνια εὔροα. Τῶν ἐν τοῖσ αἰδοίοισι νεύρων ἡ φλεγμασίη ὄρθιον ἀνίσχει τὸ αἰδοῖον, ξὺν ἐπιθυμίῃ καὶ λύπῃ ἀφροδισίων ἔργων πρήξιοσ. ἐντάσιεσ δὲ γεννῶνται σπασμώδεεσ, οὐδαμᾶ πρηϋνόμεναι· ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῖσι ἀφροδισίοισι ἀμάλθακτοσ ἡ ξυμφορή. προσεκμαίνονται δὲ καὶ τὴν γνώμην, τὰ πρῶτα μὲν ἐσ ἀναισχυντίην, ἐπὶ παρρησίῃ τοῦ πράγματοσ. θαρσέασ γάρ σφεασ ποιέει ἡ ἀκυρίη τῆσ ξυνουσίησ· μετέπειτα δὲ, . . . . . . . . . ἐπάν ἀναλωφήσωσι, εὖτ’ ἄν σφισι ἡ γνώμη τέλεον μίμνῃ. Πάντων ὦν εἵνεκα τάμνειν φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι, καὶ τὴν ἐπὶ τῷ σφυρῷ. καὶ πολλὸν ἀφαιρέειν καὶ πολλάκισ. οὐδὲ γὰρ ἄκαιρον νῦν λειποθυμίην ἐμποιέειν, ἔσ τε νάρκην τῆσ γνώμησ, καὶ ἐσ τὰσ τῆσ φλεγμασίησ ξυνδόσιασ, καὶ ἐσ τὰσ τοῦ θερμοῦ τοῦ κατ’ αἰδοῖον πρηο̈́νσιασ. αἷμα γὰρ πολλὸν θερμασίησ μὲν καὶ τόλμησ ἔξαψισ καρτερή · φλεγμασίησ δὲ τροφὴ, ταράχου δὲ γνώμησ καὶ ἀταξίησ ἔκκαυμα · καθαίρειν δὲ καὶ τὸ ξύμπαν σκῆνοσ φαρμάκῳ τῇ ἱερῇ· οὐ γὰρ καθάρσιοσ δέονται μοῦνον, ἀλλὰ καὶ φαρμακίησ προσηνέοσ. δρῆν μέντοι τάδε ἄμφω ἱερὴ δύναται · κατειλίσσειν δὲ τὰ τε αἰδοῖα καὶ τὰσ ἰξύασ καὶ τὴν πλιχάδα καὶ τοὺσ ὄρχιασ ἐρίοισι τοῖσι ἀπὸ ὀί̈οσ Ῥυπῶσι· Ῥοδίνῳ δὲ καὶ οἴνῳ διῆναι χρὴ τὰ ἔρια, καὶ τέγγειν τὰ μέρεα, πολλόντι μᾶλλον τάδε καταιον οῦν τα, ὅκωσ μήτε θάλψισ ἐκ τῶν ἐρίων ἐοί, ἀτὰρ ἡ ἔμφυτοσ θέρμη ὑπὸ ψυχρῆσ δυνάμιοσ τῶν χυμῶν πρηο̈́νηται. τοιάδε χρὴ καὶ τὰ ἐπιπλάσμα τα τιθέναι · ἄρτον ξὺν ἀρνογλώσσου χυλῷ καὶ στρύχνῳ, καὶ σέριδι, καὶ φύλλοισι μήκωνοσ καὶ τοῖσι ἄλλοισι, ὅσα νάρκην καὶ ψύξιασ ἐμποιέει. ἀτὰρ καταχρίειν τοῖσι ἰκέλοισι τὰ αἰδοῖα καὶ τὴν πλιχάδα καὶ τὰ ἰσχία, κωνείῳ, ξὺν ὕδατι, ἢ οἴνῳ, ἢ ὄξεϊ· μανδραγορίῃ, ἀκακίῃ · καὶ σπόγγοισι ἀντὶ τῶν εἰρίων χρέεσθαι. μεσηγὺ δὲ ὑποκλύζειν μαλάχησ ἑψήματι, καὶ ἐλαίῳ, καὶ μέλιτι. δριμὺ δὲ πᾶν . . . . . ἀντερείσθωσαν σικύαι κατ’ ἰσχίου, ἢ ἤτρου. ἄρισται δὲ καὶ βδέλλαινέρθεν ἑλκύσαι αἷμα· καὶ ἐπὶ τοῖσι τρώμασι ἐπίπλασμα, αἱ ψίχεσ ξὺν ἀλθαίῃ· ἔπειτα ἐνίζειν ὕδατι ἀρτεμισίησ , ἐλελισφάκου, κονύζησ ἑψήματι · καὶ εὖτ’ ἂν προσωτέρω μὲν ἥκῃ χρόνου, μὴ κατὰ λόγον δὲ τὸ πάθοσ ἐνδιδῷ, δέοσ δὲ σπασμοῦ· ̔μάλα γάρ τοι ἐπὶ τῷδε σπῶνταἰ· μεταβάλλειν χρὴ τὴν θεραπείην τοῖσι θερμαίνουσι· χρέοσ μὲν γλευκίνου , ἢ σικυωνίου ἀντὶ Ῥοδίνου σὺν εἰρίοισι δὲ καθαροῖσι καὶ ἐπιπλάσμασι ἀλεαίνουσι . ἐμάλαξε γάρ κοτε τῶν νεύρων τὰσ πρήσιασ ἡ τοιήδε θεραπείη. ἀτὰρ καὶ πιπίσκειν τοῦ κάστοροσ ξὺν μελικρή τῳ. τροφαὶ ἄτροφοι, ψυχραὶ, βραχέα μὲν τὰ σιτώδη· τὰ πλεῖστα, λάχανα, μαλάχη, βλίτον, θριδακίνη, ἑψητὴ κολοκύν τη, σίκυοσ ἑφθὸσ, πεπέων ὡραῖοσ· οἴνου δὲ, καὶ κρειῶν, μέσφι πολλῆσ ἀναλήψιοσ, φειδώ. οἶνοσ γὰρ θάλψισ μέν ἐστι νεύρων, μάλθαξισ δὲ ψυχῆσ, ἐπανάκλησισ δὲ ἡδονῆσ, γονῆσ γένεσισ, καὶ πρόκλησισ ἀφροδισίων. Τάδε μοι ἐσ τὰ ὀξέα γεγράφθω ἄκεα. χρὴ δὲ καὶ αὐτόν τινα ξυνευπορέειν, μὴ πάντα ἀλλοτρίῃ ξυγγραφίῃ προσίσχοντα τὸν νόον. οὕτω τὰ ὀξέα πάθεα γίγνεται, ὡσ ἐν τάξι τε τοῖσι γεγραμμένοισι, καὶ μούνοισι, ἢ ἅπασι χρέεσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION