Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.)

Ὀξεῶν νούσων ἄκεα ξυναφέα τῇσι σημηί̈ων ἰδέῃσι, ἀμφὶ ὧν τοῖσ ξυγγράμμασι, ἄσσα μοι πρόσθεν γεγράφαται . ὁκόσα μὲν ὦν ἐν πυρετῶν θεραπείῃ γίγνεται κατά τε τὴν τούτων διαφορὴν, καὶ κατὰ τὴν τῶν νοσημάτων ἰδέην, καὶ τὴν ἐν αὐτοῖσ ποικιλίην, τουτέων τὰ πλείω ἐν τοῖσι ἀμφὶ πυρετῶν λόγοισι λελέξεται· ὁκόσα δὲ ξὺν πυρετοῖσι ὀξέα γίγνεται πάθεα, ὁκοῖον ἡ φρενῖτισ, ἢ ἄνευθε πυρετῶν, ὁκοῖον ἀποπληξίη, ἀμφὶ τῶνδε μοῦνον τὰ ἄκεα φράσω· ὡσ δὲ μὴ διαμαρτάνειν, μηδὲ μακρηγορέειν, ἕτερα ἐν ἑτέροισι γράφοντα, ἀρχὴ ἡ ωὐτὴ ἣ καὶ ἀμφὶ τῶν παθέων, καὶ τελευτὴ ἡ ωὐτή. Κατακεκ λίσθαι χρὴ τὸν νοσέοντα ἐν οἴκῳ εὐμέτρῳ, εὐκρήτῳ, χειμῶνοσ μὲν ἐν ἀλέῃ, θέρεοσ δὲ ἐν ψύχεϊ νοτερῷ· ἐάροσ δὲ καὶ φθινοπώρου πρὸσ τὰσ ὡρ́ασ τεκμαίρεσθαι. ἔπειτα ἡσυχίην ἄγειν κελεύειν καὶ αὐτὸν νοσέοντα καὶ τοὺσ ἐπὶ τῆσ οἰκίησ ἅπαντασ· ὀξυήκοοι γὰρ ἠδὲ ψόφου καθαπτόμενοι φρενιτι κοί · ἀτὰρ ὑπὸ τῶνδε μαίνονται. τοῖχοιλεῖοι, ὁμαλοὶ, μηδ’ ὑπερίσχοντεσ, μηδὲ ἄχναισ μηδὲ γραφῇσι εὔκοσμοι· ἐρεθιστικὸν γὰρ τοιχογραφίη. καὶ γὰρ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἀμφαιρέουσί τινα ψευδέα ἰνδάλματα, καὶ τὰ μὴ ἐξίσχοντα ἀμφαφόωσι ὡσ ὑπερίσχοντα· καὶ πᾶσα πρόφασισ ἀναιτίη πρόκλησισ χειρῶν φορῆσ. κλίνησ μῆκοσ καὶ πλάτοσ σύμμετρον, ὡσ μήτε βληστρίζεσθαι ἐν τῇ πλατείῃ, μήτε ἀπὸ τῆσ στενῆσ ἐκπίπτειν κοίτησ. ἐν ψιλοῖσι τοῖσι τοῖσι στρώμασι, ὡσ μὴ κροκυδίζειν ὑπόμνησισ ἐοί. ἀτὰρ ἠδὲ ἐν μαλθακοῖσι , ἀστεργὴσ γὰρ τοῖσι νεύροισι ἡ σκληρὴ κοίτη. οὐχ ἥκιστα δὲ τῶν ἄλλων τοῖσι φρενιτι κοῖσι τὰ νεῦρα πονέει, μάλα γάρ τοι σπῶνται φρενιτι κοί . εἴσοδοι τῶν φιλτάτων· μῦθοι καὶ λαλιὴ μὴ θυμοδακεῖσ · πάντα γὰρ εὐθυμέεσθαι χρὴ, μάλιστα τοῖσι ἐσ ὀργὴν ἡ παραφορή · κατάκλισισ ἢ ἐν ζόφῳ, ἢ ἐν φωτὶ πρὸσ τὸ νόσημα τεκμαρτέη. ἢν γὰρ πρὸσ τὴν αὐγὴν ἀγριαίνωσι , καὶ ὁρέωσι τὰ μὴ ὄντα, καὶ τὰ μὴ ὑπεόντα φαντάζωνται, ἢ ἀνθ’ ἑτέρων ἕτερα γιγνώσκωσι , ἢ ξένα ἰνδάλμα τα προβάλλωνται, καὶ τὸ ξύνολον τὴν αὐγὴν ἢ τὰ ἐν αὐγῇ δεδίττωνται, ζόφον αἱρέεσθαι χρή· ἢν δὲ μὴ, τοὐναντίον. ἀγαθὸν δὲ πρὸσ αὐγὴν σωφρονέειν τε καὶ πρηο̈́νεσθαι τὴν παραφορήν. ἀσιτίη μὴ μακρή· σιτία δὲ ὑγρότερα καὶ βραχύτερα καὶ συνεχῆ. μειλίγματα γὰρ θυμοῦ σιτία· εὐκαιρίη δὲ ἐν τῇσι ἐπανέσεσι ἀμφοῖν, καὶ πυρετοῦ καὶ παραφορῆσ. ἢν δὲ ὑπ’ ἀσιτίησ ἐκμαίνωνται, καὶ ἢν μὴ παρήκῃ ὁ πυρετὸσ, διδόναι μὴ μεγάλα ἐπὶ πυρετῷ βλάπτοντα . ἀγαθὸν δὲ ξυμφωνέειν καὶ τὸν πυρετὸν, καὶ τὴν παραφορὴν, ἔσ τε τοὺσ παροξυσμοὺσ καὶ τὰσ ἐπανέσιασ. Ἢν ὦν ἥκῃ ὁ καιρὸσ ἐσ θρέψιν, πρώτιστα σκεπτέον εἰ χρὴ ἀφαιρέειν αἷμα. ἢν μὲν ὦν ἡ παραφορὴ ξὺν πυρετῷ ἀρχῆθεν εἰσβάλλῃ τῆσ πρώτησ ἢ δευτέρησ ἡμέρησ, τάμνειν φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι, μάλιστα τὴν μέσην· ἀτὰρ καὶ ἢν ἐσ τρίτην ἢ τετάρτην ἡμέρην ἡ παραφορὴ ἥκῃ, μέσφι τῆσ πρώτησ τῶν κρισίμων περιόδου τάμνειν · εἰ δὲ προσωτέρω τοῦ δέοντοσ χρόνου ἑκταίῳ ἐόντι ἢ ἑβδομαίῳ, ἐῆν, πολλὸν πρὸ τῶν κρισίων ἐν τοῖσι ὀξέσι κενοῦν χρὴ, ἢ φαρμακεύειν, ἢ τοῖσι ἄλλοισι ἐρεθισμοῖσι χρέεσθαι. ἀτὰρ καὶ φλέβα τάμνων μὴ πολλὸν ἀφαιρέειν, κἢν ἐν ἀρχῇ τάμνῃσ. φρενῖτισ γὰρ εὔτρεπτον ἐσ συγκοπὴν κακόν· ἢν δὲ πολυπληθὴσ ὁ νοσέων ἐῄ, καὶ νεηνίησ, καὶ ἐξ ἀδηφαγίησ καὶ οἰνοφλυγίησ,‐‐οἵδε οὐ τῆσ φρενίτιδοσ ἐάσι οἱ λογισμοὶ,‐‐ ἀλλὰ καὶ ἄνευ παραφορῆσ πολλὸν τουτέων ἀφαιρέειν αἷμα· πολλὸν δὲ μεῖον ἀφαιρέειν, ἢν οἵδε ἐώσι οἱ φρενιτικοί · τάμνειν δὲ φλέβα τουτέων εὐτολμότερον, ἢν ἐξ ὑποχονδρίων καὶ μὴ ἀπὸ κεφαλῆσ ἡ νοῦσοσ ᾖ. ἐνθάδε γὰρ τῆσ ζωῆσ ἐστι ἡ ἀρχή· κεφαλὴ δὲ χῶροσ μὲν αἰσθήσιοσ καὶ νεύρων ἀφέσιοσ · αἷμα δὲ παρὰ καρδίησ ἕλκει μᾶλλον ἢ ἄλλοισι διδοῖ. ἢν ὦν πεπόνθῃ ἥδε, οὐ χρὴ τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν φλέβα. τάδε γὰρ πάθεα κενεαγγέειν ἐφ’ οἷσι ἡ βλάβη οὐ σμικρή. κἢν μὲν ἡ δύναμισ ἀντέχῃ εἰσ τὸ ἱκανὸν τῆσ κενώσιοσ, ἅπαξ ἀφαιρέειν, ὅκωσ μὴ ἐν τῇ διαστάσι τῆσ ἐπαφαιρέσιοσ διολλύηται τῆσ τροφῆσ ἡ ἐγκαιρίη. ξυνεχέεσ γὰρ τοῖσι φρενιτι κοῖσι οἱ πυρετοὶ, καὶ οὐδὲ ἐπανέσιασ μακρὰσ, ἀλλὰ βραχείασ καὶ ἀσήμουσ κουφισμοὺσ ποιεύμενοι. ἢν δὲ πρὸ τῆσ ξυμμετρίησ ἀπαυδήσῃ ὁ νοσέων, ἐσ δευτέρην ἐπάνεσιν ὑπερβάλλεσθαι, ἢν μὴ ἐσ μακρὸν ἐκπίπτῃ· εἰ δὲ μὴ, ἀνακαλεσάμενον ὀσμῇσι, καὶ ψαύσεσι προσώπου, καὶ πιέσι ποδῶν αὐτίκα ἀφαιρέειν· γνῶμα δὲ τῆσ αὐταρκίησ ἡ δύναμισ. Τροφὴ ὑγρὴ πᾶσι μὲν τοῖσι πυρεταίνουσι, οὐκ ἥκιστα δὲ φρενιτι κοῖσι· ἐπιξηρότεροι γὰρ πυρετῶν μούνων. τὸ δὲ μελίκρητον , ἢν μὴ χολώδεεσ ἐώσι· ἄπεπτον γὰρ τοῖσι πικροχόλοισι. χόνδροι πλυτοὶ ξὺν ὕδατι, ἢ μελικρήτῳ. ἀγαθὸν δὲ καὶ ἐκ τῶνδε Ῥοφήματα διδόναι ἁπλᾶ, ὁποῖα θύμβρησ, ἢ σελίνου, ἢ ἀνήθου ἐνηψημένων · εὔπνοα γὰρ τάδε καὶ διουρητικά . σύμφορον δὲ φρενιτι κοῖσι οὔρησισ · λαχάνων πάντων μὲν, μάλιστα δὲ μαλάχησ. ἀγαθὸν γὰρ τὸ γλίσχρασμα καὶ ἐσ λειότητ αγλώσσησ καὶ ἀρτηρίησ, καὶ ἐσ τὴν τῶν κοπρίων διέξοδον· ἄριστον δὲ καὶ τεῦτλον, καὶ βλίτον, καὶ κορωνόπουσ, καὶ κολοκύνται καθ’ ὡρ́ην, καὶ ὅ τι ἂν ἐφ’ ἑκάστησ ὡρ́ησ ἄριστονᾖ. πτισάνησ δὲ χυλὸσ ὑγρότατοσ μὲν ἐν πρώτοισι, ὡσ ἀτροφώτεροσ ἐοί· ἐπὶ δὲ μᾶλλον παχύτεροσ, ὁκόσον ἂν ἡ νοῦσοσ προήκοι χρόνον. ὑποστέλλεσθαι δὲ ἐν τῇσι κρίσεσι, καὶ μικρόν τι πρὸ τῶν κρισίων. ἢν δὲ ἐσ μῆκοσ ἡ νοῦσοσ ἰῄ, μὴ ἀφαιρέειν τῶν προσθεσίων, ἀλλὰ σιτώδεα διδόναι, ὡσ ἐξαρκέσῃ ὁ νοσέων· εὖτε καὶ κρεῶν ἀκρέων καὶ πετεινῶν χρέοσ, τὰ πολλὰ τοῖσι χυλοῖσι ἐντηκομένων· κάρτα γὰρ χρὴ τάδε ἐν τῇ ἑψήσι λύεσθαι · ἰχθύων οἱ πετραῖοι τῶν ἄλλων κρέσσον έσ εἰσι. ἐπίπαν δὲ τοὺσ ἐν τῇ χώρᾳ ἀρίστουσ αἱρετέον· ἄλλη γὰρ ἄλλασ φέρειν ἰχθύων ἰδέασ πεπίστευται χώρη. ὀπώρασ οἰνώδεοσ ὑποστέλλεσθαι, κεφαλῆσ γὰρ καὶ φρενῶν ἅψιν ποιέει· ἢν δὲ ἀνάγκη ἐῄ, τῆσ δυνάμιοσ, ἢ τοῦ στομάχου βιαζομένων , ἑφθὰ ἐν μελικρήτῳ, ἢ ὀπτὰ ἐν στέατι, ὁκοῖον μῆλα, δοτέον. τῶν ἄλλων θερμῷ ὕδατι ἕκαστον ἐκλύειν, ἢν ἐσ μούνην τὴν τοῦ στομάχου παραμυθίην διδῷσ· ἢν δὲ καὶ ἐσ δύναμιν δέῃ, μὴ κάρτα τὸ οἰνῶδεσ ἐκλύειν. τροφὴ μὲν ὦν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, τοιήδε. Τέγγειν δὲ τὴν κεφαλὴν ἐσ ἔμψυξιν, λίπαϊ ἐλαίησ ὄμφακοσ τετριμμένησ. ἀλεαίνεσθαι γὰρ ἡ κεφαλὴ οὐ φιλέει φρενιτι κοῖσι· ἢν δὲ καὶ ἀγρυπνίη καὶ φαντασίη ἐώσι, Ῥοδίνου μίσγειν ἶσον ἴσῳ τὰ πρῶτα· ἔτι δὲ μᾶλλον τὸ Ῥόδινον ἔστω πλέον ἐσ στῦψιν καὶ ἔμψυξιν τῆσ κεφαλῆσ. ἢν δὲ καὶ τὴν γνώμην παρακινέωνται , καὶ τὴν φθέγξιν ἐξαλλάσσωνται, ἑρπύλου κόμησ ἐνεψητέον ἐν τοῖσι ἐλαίοισι, ἢ κισσοῦ χυλὸν, ἢ πολυγόνου παραχυτέον · ἢν δ’ ἐπὶ μᾶλλον ἡ παραφορὴ ἐξάπτηται, καὶ πευκέδανον καὶ σπονδύλιον τοῖσι ἐλαίοισι ἐνεψεῖν, καὶ ὄξουσ παραχεῖν. ἀτμῶν γὰρ τάδε καὶ θέρμησ διαπνευστικὰ, καὶ παχέων χυμῶν διαλυτικὰ, ἃ τῆσ παραφορῆσ ξυναίτια. πεφυλάχθαι δὲ χρὴ τάδε, ὡσ μὴ ἐσ τὸν αὐχένα καὶ τοὺσ τένοντασ ἡ τέγξισ ἥκῃ. πολεμίη γὰρ τένουσι καὶ νευροῖσι. καιρὸσ δὲ πᾶσ τέγξιοσ, πλὴν τῆσ ἐσβολῆσ τοῦ παροξυσμοῦ · ἀραιοτέρη δὲ ἐν τῇ ἀναβάσι · πάντων δὲ μάλιστα ἐν ἀκμῇ· ᾗ δ’ ἂν ἐκμαίνωνται, τῇδε μάλιστα τέγγειν ψυχρῷ, καὶ ψυχομέν ῳ ἐπὶ μᾶλλον θέρεοσ ὡρ́ῃ· χειμῶνοσ δὲ χλιαρῷ. εἰσ δὲ τὸ πρηο̈́νειν τὴν παραφορὴν, ὀξυκρήτῳ, ἢ κονύζησ ἑψήματι, καὶ σπογγιῇ τὰ πρόσωπα πυριῆν· ἔπειτα χρίειν οἰνανθίνῳ, ἢ κροκίνῳ λίπαϊ, καὶ τὰσ Ῥῖνασ καὶ τὰ ὦτα τοισίδε διαχρίειν. Τάδε μέντοι καὶ ὕπνου ἀγωγά. ἢν γὰρ πάννυχοι μὲν ἐγρήσσωσι, μηδὲ δι’ ἡμέρησ εὕδωσι, ἀτενέεσ δὲ τὸ ξύμπαν ὀφθαλμοὶ, ὁκοῖόντι κέρασ ἑστήκωσι, βληστρίζωνται δὲ καὶ ἐξανιστῶνται, ὕπνον αὐτέοισι καὶ ἠρεμίην μηχανέεσθαι, πρώτιστα μὲν διὰ τῶν τῆσ κεφαλῆσ τεγξίων, Ῥοδίνου ἀκρήτου, ἢ ἀμαρακίνου ξὺν χυλῷ κισσοῦ, ἢ ἑρπύλου, ἢ καὶ μελιλώτου ἐναφεψή ματι. ἐπὶ μᾶλλον δὲ ὑπνωτικὸν μήκων ἀφεψηθεῖσα ἐν λίπαϊ, ἔσ τε τὸ τῆσ κεφαλῆσ βρέγμα, ἢ ὕδατι ἐσ τὸ πρόσωπον ξὺν σπογγιῇ· ὑποτιθέναι δὲ χρὴ καὶ αὐτὰσ ὅλασ, εἰ εἰε͂ν νεοδρεπεῖσ, χλωρὰσ τοῖσι ὑποκεφαλαίοισι. παχύνει γὰρ καὶ ὑγραίνει τὸ πνεῦμα ξηρόν τε καὶ λεπτὸν ἐὸν, και ὀμίχλην τῇσι αἰσθήσεσι παρέχει· βαρὺ δὲ καὶ νωθὲσ ὀμίχλη, ἥπερ ὕπνου ἀρχή· ἢν δὲ μεζόνων δέωνται, καὶ αὐτὸ τὸ μηκώνειον ἐσ τὰ μέτωπα ξὺν ὕδατι χρίειν· ἠδὲ ὑπαλείφειν τὰσ Ῥῖνασ καὶ ἐσ τὰ ὦτα ἐγχέειν · ψηλαφίη ποδῶν εὐαφὴσ ξὺν λίπαϊ, ψαῦσισ τῆσ κεφαλῆσ, ἀνυτικὸν δὲ καὶ κνῆσισ μάλιστα κροτάφων τε καὶ ὤτων. καὶ γὰρ καὶ τὰ θηρία ἐσ ἀνάπαυλαν ὀργῆσ τε καὶ θυμοῦ κνήσι ὤτων τε καὶ κροτάφων δαμνῶνται. ὕπνου δὲ ἀγωγὰ ἑκάστου καὶ τὰ ξυνήθεα · ναυτίλῳ μὲν, ἡ ἐν ἀκάτῳ κατάκλισισ , καὶ ἐν θαλάσσῃ περιφορὴ, καὶ αἰγιαλῶν ἦχοσ, καὶ κυμάτων κτύποσ, ἀνέμων τε βόμβοσ, καὶ θαλάσσησ καὶ νηὸσ ὀδμή· μουσικῷ δὲ ἔτι, ἐθισμὸσ αὐλῶν ἐφ’ ἡσυχίῃ, ἢ ψαλμὸσ λύρησ, ἢ πηκτίδοσ, ἢ μελέτη παίδων σὺν ᾠδῇ· διδασκάλῳ δὲ, νηπιάχων μύθων προσομιλίη. ἄλλοισι δ’ ἄλλα ὕπνου θελκτήρια. Τοῖσι δὲ ὑποχονδρίοισι καὶ τῇ κοιλίῃ ἐμβρέγματα , καὶ ἐπιπλάσματα, ἢν φλεγμονῇ καὶ σκληρίῃ ἐπαίρηται καὶ φύσῃ, ἔλαιον δρυπετοῦσ ἐλαίησ ἐμβάλλειν. παχὺ γὰρ καὶ γλίσχρον καὶ ἀλεαῖνον. τόδε ὦν χρέοσ ἐν φλεγμασίῃ. ἐνηψήσθω δὲ ἐν αὐτῇ ἄνηθον, κόνυζα · ἀγαθὸν δὲ ὁμοῦ τὰ πάντα· ἢν δὲ καὶ φύση ἐνῇ, κυμίνου καὶ σελίνου τῶν καρπῶν ἠδὲ ὁκόσα οὔρων καὶ φυσέων ἀγωγά· καὶ νίτρον ἐνσείσαντα ἐμπάσσειν. ἢν δὲ τὸ ἧπαρ τὴν πεῖσιν καὶ τὴν ὀδύνην ἴσχῃ, ἔρια μὲν ἔστω οἰσύπῳ πιναρὰ ἀπὸ τῆσ ὀί̈οσ· ἔλαιον δὲ τὸ ἀπὸ τῆσ ὄμφακοσ, ἢ Ῥόδινον · μίσγειν δὲ χρὴ σίραιον Ἑλληνικὸν, ἢ Κρῆτα, καὶ ἐνεψεῖν μελίλωτον, μίξαντά τε ἐσ ἕνα χυλὸν τὰ πάντα καταιονεῖν τὸ ἧπαρ· σπληνὶ δὲ τὸ ἔλαιον σὺν ὄξεϊ ἔστω, ἢ εἰ μέζων ἢ πρὶν δοκέοι, ὀξύκρητον, καὶ ἀντὶ ἐρίων σπογγιὴ ἁπαλή. μάλα γὰρ τοῖσδε ὁ σπλὴν χαίρει τε καὶ πρηο̈́νεται. ἢν δὲ τὰ ὑποχόνδρια εἴσω ᾖ, ἠδὲ ἄνω εἰρύηται, καὶ τὸ δέρμα περιτείνηται, ἄριστον μὲν ἀντὶ τοῦ λίπαοσ, ἢ ξὺν αὐτέῳ, παχὺ πικέριον ἶσον. κόνυζα δὲ ἔστω καὶ λιβανωτὶσ τὰ ἐνεψήμα τα· καὶ ἄνηθον οὐκ ἀτερπέσ. Ἢν δὲ ἐπιπλάσσειν εὐκαιρίη ἐῄ, τοῖσι μὲν ἐλαίοισι τοῖσι αὐτέοισι χρέεσθαι ἐπὶ τοῖσι ὁμοίοισι· ὕλη δὲ λίνου σπέρμα, καὶ τῆλισ, καὶ ἄλητον κριθῆσ λεπτόν· ἀγαθὸν δὲ καὶ κύαμοσ, καὶ ὄροβοσ, ἢν ἐξοιδαίνῃ ἡ γαστήρ. κέγχροσ δὲ φωχθεῖσα ἐν μαρσύποισι πυρίημα κοῦφον καὶ μαλθακόν· ἀληλεσμένη δὲ καὶ ξὺν μέλιτι, καὶ ἐλαίῳ, καὶ λίνου σπέρματι ὑποχονδρίοισι ἐπίπλασμα ἀγαθόν. ἄνθη δὲ καὶ βοτάναι καὶ σπέρματα, ἅσσα μοι ἐν τοῖσι ἐμβρέγμασι λέλεκται , καὶ ἐν τοῖσι ἐπιπλάσμασι ἔστω τὰ ωὐτά· μέλι δὲ καὶ σὺν αὐτέοισι μὲν ἀγαθὸν ἐσ σύστασιν τῶν ξηρῶν, καὶ ἐσ μῖξιν τῶν αὐχμηρῶν, καὶ ὡσ ἡ θέρμη ἐσ πολλὸν διαρκέῃ · ἀγαθὸν δὲ καὶ αὐτὸ μοῦνον, καὶ ἐπίπλασμα ἡμίεφθον, καὶ ἔμβρεγμα ξύν τινι τῶν ὑγρῶν λυθὲν, μαλθάξαι, ἀλεῆναι, φυσέων καὶ οὔρων ἀγωγὸν, πρηῦναι πρήσιασ· τάδε γὰρ καὶ μελίκρη τον ποιέεει ποθὲν, καὶ τουτέων πλέονα καὶ κρέσσονα, εἴσω παρελθὸν ἀρτηρίῃ, καὶ πνεύμονι, καὶ θώρηκι, καὶ κοιλίῃ. Ξυνεχέωσ δὲ τὴν κοιλίην ἐρεθίζειν βαλάνοισι, ἢ διαχρίστοισι, ̔ ἐπιξηραίνονται γὰρ πολλὰ̓, ἔσ τε τὴν ὁλκὴν τῶν ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ διαπνοὴν τῶν ἐν τῷ θώρηκι ἀτμῶν, καὶ ἔκκρισιν τῶν ἐν τῇ κοιλίῃ. ἢν δὲ καὶ πολλῶν ἡμερῶν ἡ γαστὴρ ἐπίσχηται, κλύζειν χρὴ μελικρή τῳ, καὶ ἐλαίῳ, καὶ νίτρῳ. Ἢν δὲ μὴ ἀξίωσ ὑποκαταστῶσι αἱ τῆσ φλεγμονῆσ πρηδόνεσ, σικύην θέντα, ἐντάμνειν, ἔνθα ἂν ἡ φλεγμονὴ κραίνῃ καὶ μέζων ἐῄ· μίην δὲ ἢ δευτέρην, ὅκωσ ἂν τά τε φλεγμαίνοντα σημαίνῃ καὶ ἡ δύναμισ κελεύῃ, ἀτὰρ καὶ τὸ πλῆθοσ τοῦ αἵματοσ τοισίδε τεκμαρτέον · ἀμετρίη γὰρ συγκοπῆσ αἰτίη. ἐσ μὲν ὦν ἡμέρην μίην ἢ δευτέρην τέγξισ ἡ ωὐτὴ, ἐσ δὲ τὴν τρίτην κηρωτὴ σύν τινι λίπαϊ τῶν ἐμβρεγμάτων. ἔπειτα ἐπιθήματα, ἐν φλεγμασίῃ μὲν ἢν ἐπεῶσι, ὕσσωποσ , τῆλισ ἑφθὴ ἐν μελικρήτῳ, τερμίνθου τοῦ φυτοῦ Ῥητίνη, κηρόσ· τὰ δὲ ἔλαια ἐπὶ τοῖσι αὐτέοισι τὰ ωὐτά. ἢν δὲ μὴ τουτέοισι ἐπανίῃ μηδὲν ἡ παραφορὴ, κουρῆσ τῆσ κεφαλῆσ χρέοσ, ἢν μὲν μήκισται εἰε͂ν αἱ κόμαι, τὰ πρώτιστα ἐσ ἥμισυ· εἰ δὲ βραχύτεραι , ἐν χρῷ· ἔπειτα μεσηγὺ ἀναλαβόντα τὴν δύναμιν, σικύην κατὰ τῆσ κορυφῆσ προσβάλλει ν ἠδὲ ἀφαιρέειν αἷμα· κούφη δὲ προτέρη ἐσ τὰ μετάφρενα κεκολλήσθω . Ἐπεὶ δὲ καὶ θώρηκα ἐν πάσῃσι τῇσι ὀξείῃσι νούσοισι ἀκέεσθαι χρὴ, τὸν πάντη κάμνοντα, ξὺν καρδίῃ, καὶ πνεύμονι, πρώτιστα μὲν ὑπ’ ἀνάγκησ τῆσ ἀναπνοῆσ ἄλλοτε μὲν θερμῆσ, ἄλλοτε δὲ ψυχρῆσ· ἔτι δὲ ὑπὸ πυρετοῦ καυσώδεοσ, καὶ βηχὸσ, καὶ ὑγρῶν πονηρίησ, καὶ νεύρων κοινωνίησ, καὶ στομάχου συμφορῆσ, καὶ ὑπεζωκότοσ τε καὶ διαφράγματοσ κακίησ· ̔καρδίη γὰρ ἢν πάθῃ μέζον τι δεινὸν οὔποτε ἀκέεταἰ· ἐπὶ δὲ τοῖσι φρενιτι κοῖσι καὶ μάλα χρὴ τάδε μειλίσσειν . παραφορὴ μὲν γὰρ μετεξετέροισι ἔκ τινοσ τῶν ἐν τῷ θώρηκι· ἀναπνοὴ θερμή τε καὶ ξηρή· δίψοσ δριμὺ, οὐκ εὔφορον πῦρ, τῷ πάντη ἐσ θώρηκα ξυρρέειν. καὶ κακίη μὲν ἀπὸ τοῦ οἰκείου θάλπεοσ τετραμμένου· μέζων τε καὶ δυσφορωτέρη ἡ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐσ θώρηκα ξύνδοσισ. ἄκρεα γὰρ ψυχρὰ, κεφαλὴ, πόδεσ τε, καὶ χεῖρεσ· ὕπερθεν δὲ τῶνδε ὁ θώρηξ. καὶ δέεται ὦν ἀρήγειν ὑγρασίῃ καὶ ψύξι. τέγξισ μὲν ὦν ἔλαιον ξὺν χαμαιμήλῳ ἑψηθὲν ἢ νάρδῳ· θέρεοσ δὲ καὶ σίραιοσ Ἑλληνικόσ· ἢν δὲ καὶ ἐπιθέτοισι δέῃ χρέεσθαι, φοίνικεσ ἐν οἴνῳ αὐστηρῷ δευθέντεσ· ἔπειτα λεῖοι ἐσ μᾶζαν τετριμμένοι ξὺν νάρδῳ, ἀλφίτοισι, οἰνάνθῃ, προσηνὲσ θώρηκι ἐπίπλασμα · ψυκτικὸν δὲ καὶ μῆλα θλασθέντα ξὺν μαστίχῃ καὶ μελιλώτῳ. πάντα δὲ κηρῷ καὶ νάρδῳ ἀναλαμβάνειν· ἢν δὲ καὶ τὸν στόμαχον ἔχῃ νάρκη καὶ ἀποσιτίη, ἀψινθίο υχυλὸν ἢ κόμην τοισίδε ξυλλεαίνειν· καὶ τῷδε ἑψηθέντι ξὺν λίπαϊ καταιονεῖν τὸ ὑποχόνδριον. πιπίσκειν δὲ καὶ τὸ ἀπόβρεγμα ἢ χυλὸν αὐτέου πρὸ τῆσ τροφῆσ, ὁκόσον κυάθουσ δύο τοῦ ἀποβρέγματοσ, ἢ κύαθον πικροῦ τοῦ χυλοῦ ξὺν ὕδατοσ κυάθοισ δύο. ἢν δὲ καὶ καῦσοσ ἔχῃ τὸν στόμαχον, οὐκ ἀπὸ τῆσ καταστάσεωσ τῆσ νούσου, ἀλλ’ αὐτοῦ μούνου ἀπὸ χυμῶν δριμέων καὶ ἁλμυρῶν , ἢ ὑπὸ χολῆσ δακνομένου , καὶ δίψεϊ αὐαινομένου, ὑδρομιγὲσ γάλα δοτέον ἐν τροφῇ, ὅσον ἡμικοτύλιον τοῦ γάλακτοσ ἐν ὕδατοσ κυάθῳ ἑνί· Ῥυμφάνειν δὲ αὐτέου τὸ πλεῖστον. βραχὺ δέ τι καὶ σὺν ἄρτῳ ἀναλίσκειν. Ἢν δὲ καὶ καῦσοσ ἔχῃ τὸν ἄνθρωπον, καὶ δίψοσ, καὶ ἀπορίη, καὶ μανίη, καὶ ἐπιθυμίη ψυχροῦ ὕδατοσ, διδόναι μεῖον μὲν ἢ ὁκόσον ἐν καύσου νούσῳ ἄνευ φρενίτιδοσ . τῶνδε γὰρ ἀμφὶ τῶν νεύρων ὀρρωδέειν χρή. διδόναι ὦν ὁκόσον ἐσ στομάχου ἄκοσ· ὀλίγον δὲ ἀπαρκέει · βραχυπότ αι γὰρ οἱ φρενιτι κοί. Ἢν δὲ καὶ εἰσ συγκοπὴν τράπωνται, γίγνεται γὰρ καὶ τόδε· τῆσ μὲν δυνάμιοσ λυομένησ, ἱδρῶτι δὲ χεομένου τοῦ ἀνθρώπου, πάντων δὲ εἰσ τὸ ἐκτὸσ τὴν φορὴν ποιευμένων τῶν ὑγρῶν, καὶ τοῦ τόνου λυομένου καὶ τοῦ πνεύματοσ, ἔσ τε ἀκηδίην μὲν τῆσ παραφορῆσ, δέοσ δὲ εἰσ ἀτμὸν λυθῆναι καὶ ὑγρασίην τὸν ἄνθρωπον · ἄλκαρ μοῦνόν ἐστι οἶνοσ, θρέψαι μὲν ὠκέωσ κατ’ οὐσίην, καὶ πάντη μέχρι περάτων μολεῖν· τόνῳ δὲ προσθεῖναι τόνον, καὶ πνεῦμα νεναρκωμένον ἐγεῖραι, ψῦξιν ἀλεῆναι, στῦψαι πλάδον, φερομένων ἔξω καὶ Ῥεόντων κρατῆσαι, ἡδὺσ μὲν ὀσφραίνεσθαι ἐσ ἡδονὴν, κραταιὸσ δὲ στηρίξαι δύναμιν ἐσ ζωήν· ἄριστοσ δὲ μειλίξαι θυμὸν ἐν παραφορῇ · τάδε μέντοι ποθεὶσ ἅμα πάντα πρήσσει. θυμόν τε γὰρ πρηο̈́νονται μαλθάξι φρενῶν, καὶ ἐξ ἑωυτέων ἐσ δύναμιν τρέφονται· ἀτὰρ ἠδὲ ἑωυτέοισι ἐμπνέουσι ἐσ ἡδονήν. Ὅταν πρόσω μὲν ἤδη πολλὸν ἥκῃ χρόνου, ὅ τε πυρετὸσ νωθὴσ ἐῄ, ἀτὰρ ἠδὲ ἡ παραφορὴ ἐσ μώρωσιν τρέπηται · τὸ δὲ ὑποχόνδριον μὴ πολλόν τι προσβλάπτηται ἢ ὄγκῳ, ἢ φυσήσι, ἢ σκληρίῃ, κεφαλὴ δὲ τὸ πλέον ἔχῃ τῆσ αἰτίησ, χρὴ τολμέον τα λούειν ἠδὲ καταιον εῖν πολλόν τι τὴν κεφαλήν. ἥ τε γὰρ ἕξισ ὑγρανθήσεται, καὶ ἡ κεφαλὴ διαπνευσθήσεται, καὶ τὸ ξύμπαν σκῆνοσ διατμισθήσεται. ὧδε γὰρ τὸ μὲν ξηρὸν ἀμβλύνεται , καὶ καθαρεύεται δὲ τῆσ ὀμίχλησ ἡ αἴσθησισ· ἡ δὲ γνώμη εὐσταθὴσ ἠδὲ ἔμπεδοσ μίμνει. τάδε μέντοι τῆσ λύσιοσ τῆσ νούσου γνώματα. Ληθαργικοῖσι κατάκλισισ ἐν φωτὶ καὶ πρὸσ αὐγήν· ζόφοσ γὰρ ἡ νοῦσοσ· ἠδὲ ἐν ἀλέῃ μᾶλλον· ψῦξισ γὰρ ἔμφυτοσ ἡ αἰτίη. κοίτη εὐαφὴσ, τοιχογραφίη, στρώματα ποικίλα, πάντα ὁκόσα περ ἐρεθιστικὰ ὄψιοσ, λαλιὴ, ψηλαφίη ξὺν πιέσι ποδῶν· τιλμοί· κνησμοί. ἢν βαθὺ κῶμα ἴσχῃ, ἐμβόησισ, νουθεσίη ὀργίλη, δεῖμα, ἐφ’ οἷσι δειμαίνει. προσαγγελίη τῶν ὁκόσα ἐπόθεε καὶ προσεδόκεε. πάντα ἐσ ἐγρήγορσιν ἐναντίωσ τοῖσι φρενιτι κοῖσι. Ἀμφὶ δὲ καὶ κενώσιοσ ληθαργι κῶν τάδε χρὴ γινώσκειν. ἢν μὲν ἐξ ἑτέρησ νούσου, ὁκοῖόν τι φρενίτιδοσ , διαδέξηται ἡ λήθη, φλέβα μὲν μὴ τάμνειν, μηδὲ ἀθρόον ποθὲν κενοῦν αἷμα. ὑποκλύζειν δὲ τὴν κοιλίην, μὴ τοῦ κοπρώδεοσ εἵνεκε μοῦνον, ἀλλ’ ὅκωσ τι καὶ ἄνωθεν ἀντισπασθῇ, καὶ ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ ὀχετευθῇ. πλέον οὖν ἔστω ἁλῶν τε καὶ νίτρου. ἄριστον δὲ τῷ κλύσματι εἰ καστόριον ἐμπάσσοισ· ψυχρὸν γὰρ τὸ κάτω ἔντερον ληθαργι κοῖσι καὶ πρὸσ ἔκκρισιν νεκρῶδεσ. ἢν δὲ μὴ ἐκ διαδέξιοσ νούσου, ἀλλ’ ἑωυτέου ἄρχηται ὁ λήθαργοσ, καὶ δοκέῃ πεπλῆσθαι ὁ νουσέων, ἢν μὲν αἵματοσ, φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν · ἢν δὲ φλέγματοσ ὑδατώδεοσ εἴτε ἄλλων χυμῶν, καθαίρειν χρὴ κνεώρῳ σὺν τῇ πτισάνῃ, ἢ ἐλλεβόρῳ μέλανι ξὺν μελικρή τῳ, πρὸσ τῇσι ἀρχῇσι, ἢν μετρίωσ βούλῃ· ἢν δὲ μεζόνωσ, τοῦ φαρμάκου τῆσ ἱερῆσ καλευμένησ νήστι διδόναι ὁλκῆσβ’, ξὺν μελικρήτου κυάθοισ τρισὶ, καὶ περιμείναν τα καθήρασθαι , τότε διδόναι σιτία, ἢν καιρὸσ ᾖ· ἢν δὲ μὴ, εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέρην ἡ τροφή· εὐκαιρίη δέ κοτε καὶ ἐν ἑσπέρῃ γίγνεται τῆσ ἱερῆσ ὁλκῆσ ͵α’ ὕδατι ἢ μελικρή τῳ λυομένησ, κυάθοισ δύο. Ἀτροφίη κακὸν, κακὸν δὲ καὶ πολυτροφίη. χρὴ ὦν ὀλιγοσιτίῃ χρέεσθαι ἐσ ἑκάστην ἡμέρην· ἀθρόον δὲ μὴ ἀσιτεῖν · ὑπομνήσιόσ τε γὰρ ἠδ’ ἀλέησ τῷ στομάχῳ χρέοσ ἀνὰ πᾶσαν τὴν ἡμέρην. ἀτὰρ καὶ ἡ τροφὴ ἔστω λεπτύνουσα καὶ διαχωρητικὴ ἐν ζωμοῖσι μᾶλλον ἢ ὀπτοῖσι ἀλεκτορίδι , κεγχρίδι. λινόζωστισ δὲ ξυνεψείσθω καὶ ὄξοσ παραχεέσθω. καὶ τοῖσι δὲ χυλοῖσι ἐμβάλλειν, εἴ ποι δέοι χυλῷ χρέεσθαι πτισάνησ, εὔπνοον ἠδὲ οὔρων ἀγωγὸν, μάραθρον, σέλινον, τὰ λάχανα, ἢ τουτέων τοὺσ καρπούσ. ἀγαθὸν δὲ καὶ πράσον τῇ δριμύτητι, καὶ κράμβη ξὺν ἐλαίῳ καὶ γάρῳ· ἄριστον δὲ καὶ κύμινον γλυκὺ, ξὺν κράμβῃ, φυσέων ἠδὲ οὔρων· ἐρεθιστέα γὰρ ἡ κύστισ, ἠδὲ γαστὴρ, ἐν πάσῃ τῇ νούσῳ. Τέγξιεσ τῆσ κεφαλῆσ, αἵπερ καὶ τοῖσι φρενιτι κοῖσι. Ἀμφοῖν γὰρ αἱ αἰσθήσιεσ πλέαι γίγνονται ἀτμῶν, ἃσ ἀπελαύνειν. χρὴ ψύξεϊ καὶ στύψι, Ῥοδίνῳ, καὶ κισσοῦ χυλῷ· ἢ ἐξατμίζειν ἐσ διαπνοὴν τοῖσι λεπτύνουσι, οἱο͂ν ἑρπύλῳ ἐν ὄξεϊ σὺν τῷ Ῥοδίνῳ· ἢν δὲ νεύρων πόνοσ ἐῄ καὶ ψῦξισ ὅλου, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀκρέων, τῷ καστορίῳ ξὺν ἀνηθίνῳ λιπαίνειν, ἠδὲ τέγγειν τὴν κεφαλὴν καὶ τὸν αὐχένα, καὶ τὴν Ῥάχιν χριειν τῷ αὐτῷ ξὺν λίπαϊ, σικυωνίῳ, ἢ γλευκίνῳ, ἢ παλαιῷ· ξυγχρίειν δὲ καὶ τὼ χεῖρε ἀπὸ τῶν ὤμων, καὶ τὼ πόδε ἀπὸ τῶν βουβώνων. τοισίδε μέντοι καὶ τὴν κύστιν καταιονεῖν , καὶ ὡσ νεῦρον πάσχουσαν, καὶ ὡσ οὔρων ὁδὸν κάμνουσαν, ἀτὰρ καὶ τῇ δριμύτητι τῶν χυμῶν ἀχθομένην· χολώδεα γὰρ τὰ οὖρα. ἢν δὲ μέζων ὁ τρόμοσ ἐῄ, καὶ κίνδυνοσ σπασμοῦ, καὶ σικυωνίῳ εἰσ τὴν κεφαλὴν ὑπ’ ἀνάγκησ χρέεσθαι· ὀλίγη δὲ ἤτω ἡ χρῖσισ· ἢν δὲ καὶ φλεγμασίαι τῶν ὑποχονδρίων ἐώσι, καὶ πρήσιεσ καὶ φῦσαι, καὶ περιτάσιεσ τοῦ δέρματοσ, ἢ κοῖλον γίγνηται, εἴσω εἰρυομένου τοῦ ὑποχονδρίου, ἐμβρέγματα καὶ ἐπιπλάσματα, ὁκόσα μοι ἐν φρενιτι κοῖσι λέλεκται. Σικύῃ ἥκιστα χρέεσθαι ἢν ἀπὸ φρενίτιδοσ ἐώσι. εὐτολμότερον δὲ ἢν ἀρχῆθεν ἡ νοῦσοσ εἰσβάλλῃ. ἢν δὲ γλῶσσα μελαίνηται καὶ ὄγκοσ ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι σημαίνῃ, ὑπ’ ἀνάγκησ τῇ σικύῃ χρέεσθαι· ἐπὴν δὲ πρὸσ τῷ μήκεϊ τοῦ χρόνου κενωθήσεται τῇσι αἰσθήσεσι, τἄλλα δ’ εὐπετέστερον φέρῃ, τῇ κορυφῇ τῆσ κεφαλῆσ προσβάλλειν· ἄλυπον γὰρ τῇ δυνάμι τὸ ἐντεῦθεν κενοῦν. Ἄγειν τε καὶ φύσασ ἄνω τε καὶ κάτω. φυσέων γὰρ συναγωγὸν λήθαργοσ καὶ ἐν τῇσι κοιλίῃσ ι καὶ ἐν τῷ ὅλῳ σκήνεϊ ἀργίῃ καὶ νωθίῃ καὶ ἀψυχίῃ· διαπνευστι κὸν δὲ κίνησισ ἠδὲ ἐγρήγορσισ . διαχρίειν οὖν πήγανον χλωρὸν τρίβοντα ξὺν μέλιτι καὶ νίτρῳ· ἀγωγόν τέ ἐστι μᾶλλον φυσέων ξὺν τουτέοισι καὶ τερμίνθου Ῥητίνησ μέροσ ἕν· καὶ πυρίη προκλητικὴ φυσέων, ἢ πιναροῖσι θερμοῖσι ἐρίοισ, τρηχέσι παλαιοῖσ Ῥάκεσι, ἢ σπογγιῇ ξὺν ὕδατι, ἔνθ’ ὕσσωπον, ἢ ὀρίγανον, ἢ γλήχων, ἢ Ῥυτὴ ἕψηται· ἄγοι δ’ ἂν φύσασ, ἠδὲ ὁκόσα πρὸ τῶν σιτίων πίνεται, τάπερ καὶ φλέγμα καὶ χολὴν ἐν τοῖσι ἐντέροισι καὶ στομάχῳ ἄγει, ὕσσωπον ἐν μελικρή τῳ ἑψηθὲν, δίκταμνον τὸ Κρητικὸν, ὀρίγανον· δριμέα μὲν, ἀγωγὰ δὲ ἀδίαντον, ἄγρωστισ· τάδε μέντοι καὶ φυσέων καὶ οὔρων καταρρηκτικά. Ἢν δὲ τρόμοσ χειρῶν καὶ κεφαλῆσ ἐῄ, καστόριον πιπίσκειν δραχμῆσ ὁλκῆσ ἥμισυ ξὺν μελικρή του κυάθοισ τρισὶ ἐσ ἡμέρασ πλεῦνασ· ἢν δὲ μὴ πίνῃ τόδε, ἐντήκειν ξυμφόρῳ ἐλαίου, ἔνθα πήγανον ἐνεζέσθη κυάθοισ τρισὶ, τὸ δὲ διπλόον ἐσ τὸ κάτω ἔντερον ἐγχέειν, καὶ τόδε ἐσ πλεῦνασ ἡμέρασ. μετὰ δὲ τὸ ἐκ τουτέου ξύμφορον, ̔φύσασ γὰρ ἄγει ἄνω τε καὶ κάτω· μετεξετέροισι δὲ καὶ οὖρα καὶ κόπριον·̓ ἢν δὴ ποθὲν εἰσ τὸ πᾶν διαθέον ἥκῃ, ἄτρομα ἠδὲ κραταιὰ τὰ νεῦρα γίγνεται καὶ τὰσ ἕξιασ ἐσ τὸ θερμὸν καὶ ξηρὸν ἀλλοιοῖ καὶ τὰσ καταστάσιασ τῶν νούσων τρέπει. ἄριστον δὲ καὶ ἐσ τὰσ Ῥῖνασ ἐμφυσῆν · καὶ γὰρ καὶ τῇδε πνευμάτων καταρρηκτικὸν πταρμοῖσι· καὶ ὁκοῖόν τι κύστισ ἀγωγὸν οὔρων καὶ Ῥὶν μύξησ· πρήσσει δὲ θέρμῃ προσηνεῖ τάδε τῇδε καὶ τῶν ἄλλων τῶν πταρμικῶν κρέσσον, πεπέρεοσ, ἐλλεβόρου, στρουθίου, εὐφορβίου. τάδε γὰρ ἐσ τὴν πρώτην ἠδὲ πυμάτην θίξιν ἀπηνέα καὶ ταρακτικὰ κεφαλῆσ τε καὶ αἰσθήσιοσ, ἐκ προσαγωγῆσ δὲ τὸ καστόριον ἀλεαίνει· κεφαλῇσι δὲ καὶ ἄλλωσ ξύμφορον, ὅτιπερ τὰ νεῦρα πάντη ἐνθένδε περιφύεται · νούσων δὲ νεύρων καστόριον ἰητήριον. ἀλλὰ ξυμμίσγειν τόδε τῶν γεγραμμένων τινὶ ἤ τισι, οὐκ ἄχαρι. ἢν γὰρ μιγῇ, μὴ αὐτίκα μὲν κεφαλὴν ξυμμέτρωσ ταράξαι, ἐσ μακρὸν δὲ τὴν θέρμην ἐξάψαι. Ὑγρῆναι τὴν Ῥῖνα προκλήσι · ὁσμαῖσ δριμείασισ μὲν ἐσ αἴσθησιν, ἐσ δύναμιν δὲ θερμαῖσ · ὁκοῖον αὐτὸ τὸ καστόριον, ἢ θύμβρα, ἢ γλήχων, ἢ θύμοσ, χλωρὰ, ἢ ξηρὰ δευθέντα ὄξεϊ. Δριμέων φαρμάκων χρίσιεσ κατὰ τῶν ποδῶν καὶ γουνάτων. ὕλη δὲ ἔστω ἀλεαίνουσα καὶ δάκνουσα ἐκ προσαγωγῆσ. ἀμφοῖν γὰρ χρέοσ ληθαργι κοῖσι ἐσ θάλψιν καὶ ἐγρήγορσιν . τὰ πρῶτα μὲν ὦν καὶ κνίδῃ μαστίζειν τὰ σκέλεα. προσίζουσα γὰρ ἡ ἄχνη οὐκ ἐσ πολλὸν μὲν διαρκέει, ἄλυπον δὲ ὀδαξησμὸν καὶ πόνον ἐνδιδοῖ. μετρίωσ δὲ ἐρεθίζει τε καὶ παροιδίσκει, καὶ θερμασίην προκαλέεται. ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον ἐθελήσῃσ τάδε τοι γίγνεσθαι, λημνήστιδοσ ἠδ’ εὐφορβίου ἷσα ξὺν λίπαϊ γλευκίνῳ χρίειν. ἄριστον καὶ σκίλλησ ὠμῆσ λεπτοῖσι ἐκτρίβειν· χρὴ δὲ ἀπομάξαντα τῶν μελέων τὸ ἐλαιῶδεσ· ̔ ἄδηκτον γὰρ πᾶν δριμὺ ξὺν λίπαϊ ἢν μὴ φαρμακῶδεσ ̓, ἢ κυπρίνῳ, ἢ γλευκίνῳ, ἢ σικυωνίῳ. ἢν δὲ ἐπὶ τουτέοισιν ἔτι βαθὺ κῶμα ἴσχῃ, σίκυον χρὴ τὸν ἄγριον ξὺν ὄξεϊ τρίψαντα σινήπιοσ ἴσῃ μάζῃ ξυμμίξαντα , τιθέναι · δριμὺ δὲ τὸ ἐπίπλασμα καὶ ὠκέωσ ἐρυθήμα τα ἐντεῦξον, ὠκέωσ δὲ οἰδαλέα θέμενον · εἰ κίνδυνοσ δὲ φλυκται νώσιοσ καὶ τρωμάτων, ξυνεχέωσσ ἐπαίρειν τὸ ἐπίπλασμα, καθορέοντα μή τι τουτέων ξυμβῇ. τάδε μὲν ὦν ἐσ τὸ νωθὲσ καὶ νεκρῶδεσ αὐτέου, καὶ ἐσ πάντα καιρὸν, πλὴν τῇσι ἐσβολῇσι τῶν παρόξυσμῶν. Ἢν δὲ ἀναφέρῃ μὲν ἤδη τὴν αἴσθησιν, βάροσ μέν τι ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ, καὶ ἦχοσ, ἢ βόμβοσ ἐῄ, καὶ διὰ τοῦ στόματοσ ἄγειν φλέγμα, μαστίχην τὰ πρῶτα ἐσ μάσησιν διδόντα, ὡσ ξυνεχὲσ ἀποπτύοι· ἔπειτα δ’ αὖθισ ἀσταφίδοσ ἀγρίησ, κόκκου τοῦ τῆσ Κνίδου, πάντων δὲ μάλιστα σινήπιοσ, ὅτι τε ξύνηθεσ, ἀτὰρ ἠδὲ ὅτι τῶν ἄλλων μᾶλλον τόδε φλεγμάτων ἀγωγόν· κἢν μὲν καταπίῃτισ ἑκὼν, ἱκανὸν μὲν τὰ ἐν τῷ στομάχῳ λῦσαι· δυνατὸν δὲ καὶ ὑγρῆναι γαστέρα καὶ φύσασ ἀγαγεῖν · καὶ γάρ μοί κοτε ἐκ ξυντυχίησ τάδε ξυνέβη, καταπιόντοσ τοῦ ἀνθρώπου κατὰ γνώμην τὴν ἐμήν· ἀγαθὴ δὲ διδάσκαλοσ ἡ πείρη· χρὴ δὲ καὶ αὐτὸν πειρῆν· εὐλαβίη γὰρ ἀπειρίη. Χρὴ δὲ καὶ τὴν κεφαλὴν μετὰ τὴν κουρὴν τὴν ἐν χρῷ, ἢν μὴ μέγα ἥδε ἀνύῃ, ξυρεῖν ἐσ διαπνοήν · ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ φαρμάκω ν δριμέων χρίσιν, τοῦ διὰ τῆσ λημνήστιδοσ, ἢ ἀδάρκην, ἢ θαψίην, ἢ σίνηπι ὑγρὸν ἐξ ὕδατοσ ξὺν ἄρτῳ διπλῷ ἐσ τρύχνιον ἐγχρίσαντα ἐμπάσσειν τὴν κεφαλήν · φυλάξαν τα δὲ ἐσ ὡρ́ην μίην εὐκαιρίῃ σπόγγοισι θερμοῖσι πυριῆν. Οὐκ ἀνωφελὲσ δὲ καὶ λούειν, ἤδη πάντων μὲν, ἢ τῶν γε πλείστων καὶ καιρίων τῶν ἐσ τὴν νοῦσον λελυμένων. τῆσ δὲ νωθείησ μενούσησ, εὖτε καὶ αἰώρησ χρέοσ, καὶ τρίψιοσ, καὶ πάσησ προσηνοῦσ κινήσιοσ. Τοισίδε μέντοι κἢν μαρασμὸσ ἐῄ, ἀρήγειν θᾶσσον ἰόντα ἐπὶ λουτρὰ καὶ κινήσιασ. μαρασμοῦ μέντοι καὶ γάλα ἰητήριον, καὶ θρέψαι, καὶ ἀλεῆναι καὶ ὑγρῆναι γαστέρα, καὶ κύστιν πρηο̈́ναι· ἀτὰρ ἠδὲ κατόχοισ τωὐτὰ τὰ ξυμφέροντα . ὁμοίη γὰρ καὶ ἡ ωὐτὴ τῶνδε τῶν νούσων ἡ ἰδέη. καστόριον δὲ τουτέοισι καιριώτερόν τε καὶ εὐμενέστερον πιεῖν τε καὶ χρίσασθαι καὶ ἐσ τὸ ἔντερον ἐνεῖναι. τῇσι δὲ γυναιξὶ ὁκοῖα τουτέοισι ἴκελα πάθεα ἀπὸ ὑστέρησ γίγνεται, ἐν τοῖσι γυναικείοσι λελέξεται. Ἀποπληξίη ἰσχυρὴ μὲν εἰή, ἅπαντα γὰρ ἐάσι νεκρώδεεσ, ἢν καὶ ὁ νουσέων γηραιὸσ ᾖ, τοῖσί περ ξύνηθεσ τὸ πάθοσ. οὐ γὰρ περιγίγνονται τῷ τε μεγέθεϊ τοῦ κακοῦ καὶ τῇ τῆσ ἡλικίησ ξυμφορῇ. ὅκωσ δὲ τεκμαρτέα τὰ μεγέθεα, πρόσθεν μοι λέλεκται. ἢν δὲ νεηνίησ, καὶ ἀσθενὴσ ἡ ἀποπληξίη πέλῃ, ἰῆσθαι μὲν οὐ Ῥηί̈διον, πειρῆσθαι δὲ ὦν. ἰσόρροπον μὲν ὦν ἰητήριον, ὡσ μεγάλῳ πάθεϊ μέγα βοήθημα, φλεβοτομίη , ἢν μή τισ ἐσ ἁμαρτωλὴν ἰῄ τοῦ πλήθεοσ δυστέκμαρτον δὲ τὸ μέτρον. ἤν τε γὰρ σμικρῷ πλέον ἀφέλῃσ, προσαπέπνιξασ τὸν ἄνθρωπον. ἐσ γὰρ τὸ ζῆν τουτέοισι καὶ τὸ σμικρὸν αἷμα δυνατώτατον, καὶ ἡ ἀλέη τῆσ ζωῆσ τοῦ σκήνεοσ καὶ τῆσ τροφῆσ ἐόν· ἤν τε μεῖον τῆσ αἰτίησ, οὐδὲν μέγα ὤνησασ διὰ μεγάλου ἄκεοσ· ἔτι γὰρ ἡ αἰτίη μίμνει· κρέσσον δὲ ἐσ τὸ ἔλασσον ἁμαρτάνειν . ἢν γὰρ καὶ δοκέῃ μὲν ἐνδέειν, χρησταὶ δέ τινεσ ὑποφάσιεσ γίγνοιντο, αὖθισ ἐπανατάμνειν τὴν φλέβα. τάμνειν δὲ τὴν ἐν τῷ κοίλῳ τοῦ ἀγκῶνοσ, εὔροοσ γὰρ ἥδε ἐν τῷ λαιῷ· ξυντεκμαίρεσθαι δὲ ἐν τῇ σμικρῇ ἀποπληξίῃ καὶ τὰ πάρετα μέρεα, εἰ ἐπ’ ἀριστερὰ, ἢ δεξιὰ, ἡ πάρεσισ. ἀπὸ γὰρ τῶν ὑγιηρῶν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, τὴν ἀφαίρεσιν χρὴ ποιέειν. τῇδε γὰρ τὸ αἷμα εὔροον· τῇδε καὶ ἡ παροχέτευσισ ἀπὸ τῶν σιναρῶν. ἢν μὲν ὦν ἄνευ φανερῆσ προφάσιοσ ἀπόπληκτοι γίγνωνται, ὧδε χρὴ συλλογί ζεσθαι ἀμφὶ τῆσ ἀφαιρέσιοσ · ἢν δὲ ἀπὸ πληγῆσ, ἢ καταφορῆσ, ἢ πιέσιοσ ξυμβῇ, οὐ χρὴ ἀναβάλλεσθαι. μετεξετέροισι δὲ τόδε μοῦνον εἰσ ἄκεσιν ἠδὲ ζωὴν ἤρκεσεν. Ἢν δὲ μὴ δοκέῃ τάμνειν φλέβα, ψύξιοσ πολλῆσ καὶ νάρκησ καὶ ἀναισθήσιοσ ἀμφισχούσησ τὸν ἄνθρωπον, ὑποκλύζειν ἐσ κένωσιν τοῦ πλήθεοσ τῶν ἐν τοῖσι ἐντέροισι ̔τὰ πολλὰ γὰρ ὑπ’ ἀδηφαγίησ καὶ οἰνοφλυγίησ παραπλῆγεσ γίγνονταἰ, καὶ εἰσ τὴν ἀντίσπασιν τῶν τὴν κεφαλὴν ἀμφεχόν των χυμῶν· ἔστω δὲ τὸ κλύσμα δριμὺ, καὶ φλεγμάτων καὶ χολῆσ ἀγωγὸν, ὡσ μὴ νίτρον ἔχειν μοῦνον, ἀλλὰ καὶ εὐφόρβιον, ὅσον ὁλκῆσ τριώβολον, ἐσ τόδε ξύνηθεσ πλῆθοσ τοῦ κλύσματοσ, καὶ κολοκυνθίδοσ τὸ ἐντόσ, ἢ κενταυρίου τῆσ κόμησ ἀφεψήματοσ εἰσ ἔλαιον, ἧ ὕδωρ. ἄριστον δὲ κλύσμα καὶ τὸ τοιόνδε · τοῦ μέλιτοσ τῷ ξυνήθει πήγανον ξὺν τῷ λίπαϊ ἑψηθὲν, καὶ τερμίνθου τοῦ δένδρεοσ τῆσ Ῥητίνησ, καὶ ἁλῶν ἀντὶ νίτρου, καὶ ὑσσώπου ἐψήματοσ. Καὶ ἢν ἐκ τῶνδε μικρὸν ἀνέγρηται ὁ ἄνθρωποσ, ἢ κινεόμενοσ τοῖσι πυρετοῖσι, ἢ αἰσθανόμενοσ ἀπὸ τῆσ ἀναισθησίησ, ἢ εὐσφυξίη γένοιτο, ἢ ὅλωσ τὸ πρόσωπον εὔσημον ᾖ, εὐέλπιν χρὴ ἔμμεναι, ἠδ’ ἀρήγειν εὐτολμότερον. κρατύναντα ὦν μεσηγὺ τὴν δύναμιν τῆσ ἱερῆσ τοῦ καθαρτηρίου διδόναι νήστεϊ, μάλιστα μὲν τὸ πᾶν τῆσ πόσιοσ· εἰ δὲ κώλυμα ἡ δύναμισ ἐοί, ἐσ τὸ ἥμισυ σὺν μελικρήτῳ. Καὶ κινέειν αὐτὸν ἐν δίφρῳ ἐνθέντα ἀνακλίτῳ, ἀτρέμα μὲν αἰωρούντων τῶν φερόντων, διαναπαύοντα δὲ ξυνεχὲσ διὰ τὸ ἄκοπον· κἢν μὲν ἡ γαστὴρ εὐρόωσ ὑποφέρῃ, δέχεσθαι· εἰ δὲ μὴ, ὕδωρ ἢ μελίκρητον πιπίσκειν, ὅσον κυάθουσ δύο· ἢν δὲ καὶ ναυτίη μὲν ἕλῃ ἐπὶ τῇσι καθάρσεσι, μὴ ἀποτρέπειν. ἥ τε ἔντασισ ἐσ ἐγρήγορσιν ἔχει τι ζώπυρον, καὶ ὁ τῶν φλεγμάτων ἔμετοσ τὴν αἰτίην τῆσ νούσου ἄγει. αἰσθήσιοσ δὲ, καὶ κεφαλῆσ, καὶ νεύρων καθαρτήριον ἡ ἱερὴ τὸ φάρμακον. ἀμφὶ μὲν ὦν κενώσιοσ παντοίησ, τῆσ ἐν ἀρχῇσι, ἅλισ. Ὅλον δὲ χρὴ τὸν ἄνθρωπον ἐρίοισι εἰλίξαντα καταιονεῖν λίπαϊ σικυωνίῳ, ἢ γλευκίνῳ, ἢ παλαιῷ, ἢ ἰδίῃ ἑκάστῳ, ἢ ξυμπάντεσσι συμμεμιγμένοισι· ἄριστον δὲ κηροῦ μικρὸν ἐντήκειν ἐσ πάχοσ τῶν ἀλειφάτων· . . . . . . . ποιέειν δὲ χρὴ δυνατωτέρην τήνδε· ἐμπάσσειν δὲ καὶ νίτρου καὶ πεπέρεοσ. ἔστω δὲ λεπτὰ σησθέντα κρησέρῃ · μέγα δὲ ἐσ δύναμιν τῶν παρέντων καὶ τὸ καστόριον· καὶ ἄλειμμα, ξύν τινι λίπαϊ τῶν εἰρημένων, πολλὸν δὲ δυνατώτερον καὶ πιπίσκειν ξὺν μελικρή τῳ. τὸ δὲ πλῆθοσ ὁκόσον ἐπὶ ληθαργικῶν ἴσμεν· ξυντεκμαίρεσθαι δὲ καὶ τὴν ἡλικίην καὶ τὴν γνώμην τοῦ νοσέοντοσ , εἰ πιεῖν ἐσ πλεῦνασ ἡμέρασ ἑτοῖμοσ. ἔστι δὲ καὶ χρίσματα κρέσσονα τῆσ τέγξιοσ, εὐφορέστερά τε καὶ δυνατώτερα . οὔτε γὰρ περιρρέει ἐσ τὸ τῶν στρωμάτων αἶσχοσ· ἀχάριστον γὰρ τοῖσι κάμνουσι τὸ τοιόνδε, καὶ προσίζεται τῷ σκήνεϊ, ἔσ τε τὰ ξυντακέντα ὑπό τε τῆσ ἀλέησ ἀνεπόθη. ἀλλὰ καὶ τὸ ἀί̈διον αὐτέων ὀνηϊστόν, περιρρέει γὰρ ἡ τέγξισ. ὕλη δὲ ἀλειφάτων μὲν ὁκόσα μοι λέλεκται· ξὺν αὐτέοισι δὲ καστόριον, Ῥητίνη τερμίνθου τοῦ δένδρεοσ, εὐφορβίου, λημνήστιδοσ, πυρέθρουἶσα· πεπέριοσ, χαλβάνησ ἐσ ἥμισυ· ξὺν νίτρῳ Αἰγυπτίῳ τριπλάσιον, κηροῦ ὁκόσον ἐσ σύστασιν ὑγρήν. πολλὸν δὲ τουτέων φαρμακίη ποικιλωτέρη καὶ πλέον καὶ ἰδίῃ λέλεκταὶ. ἐπιπλάσματα τῇσι σκληρίῃσι καὶ τῇσι ἐντάσεσι τῶν μερέων ἐπιθετέον· ὕλη δὲ, λίνου σπέρμα, τῆλισ, ἄλφιτον κρίθινον, μέλι, ἔλαιον ἔνθα πήγανον ἢ ἄνηθον ἐζέσθη, ἀλθαίησ Ῥίζα κοπεῖσα καὶ ἐν μελικρήτῳ ἑψηθεῖσα, ὡσ κηροειδὴσ γενέσθαι· ἔστω δὲ εὐαφέα καὶ προσηνέα τῇ ξυστάσι. ἢν μὲν ὦν ἄπυροι ἐώσι ἔτι, ἢ σμικρὸν ἐπιπυρεταίνωσι, τάδε χρὴ πρήσσειν οὐκ ἀλεγίζοντα τῆσ θέρμησ. Ἢν δὲ πυρετοὶ ὀξέεσ ἐώσι καὶ ἡ ἄλλη νοῦσοσ σμικροτέρη τῶνδε φαίνηται, καὶ ἐσ τὸν κίνδυνον οἵδε ξυνεπείγωσι, πρὸσ τούσδε χρὴ τὴν δίαιταν καὶ τὴν ἄλλην θεραπείην ἁρμόζεσθαι . τροφῇσίτε ὦν τελέωσ λεπτῇσι, εὐπέπτοισι χρέεσθαι· καὶ τῇ εὐκαιρίῃ προσεκτέον νῦν μᾶλλον· καὶ τοὺσ παροξυσμοὺσ ὑποστέλλεσθαι ἐσ πᾶσαν ἰητρείην, καὶ τὸ ξύμπαν τοῖσι πυρετοῖσι προσκέεσθαι χρή. Ἢν δὲ πρόσω προήκῃ χρόνῳ καὶ τὴν κεφαλὴν ἐν αἰτίῃ ἴσχῃ, σικύην χρῆ ἐσ τὸ ἰνίον προσβάλλοντα, αἱμάσσειν ἀφειδέωσ. καὶ γὰρ φλεβοτομίησ ὀνίνησι μᾶλλον, καὶ τὰσ δυνάμιασ οὐκ ἀφαιρέει. προτέρη δὲ μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων κουφὴ τιθέσθω ἐσ ἀντίσπασιν τῆσ ἐν τῷ ἰνίῳ. Παρελύθη κοτὲ καὶ κατάποσισ, ἥπερ μούνη ἀποπλήκτοισι ἄλκαρ ἐστὶ σωτηρίησ, εἴσ τε τὴν τῆσ τροφῆσ κατάποσιν καὶ ἐσ τὴν τῶν φαρμάκων πάροδον. οὐ γὰρ ἀτροφίησ καὶ λιμοῦ κίνδυνοσ μοῦνον, ἀλλὰ καὶ βηχὸσ, καὶ δυσπνοίησ, καὶ πνίξιοσ. κἢν γὰρ καὶ ἐγχέῃ τισ εἰσ τὸ στόμα ὑγρὸν σιτίον, ἐσ τὴν ἀρτηρίην ὑπορρέει, οὔτε τῶν παρισθμίων ξυμπιπτόντων ἐσ τὸν ὠσμὸν τῶν σιτίων, οὔτε τῆσ ἐπιγλωττίδοσ ἐνιζούσησ ἐσ τὴν ἑωυτῆσ ἕδρην, ἥτισ ἐπίθημα τῆσ ἀρτηρίησ πέφυκε. χρὴ ὦν μελίκρητον ἢ χυλὸν ἐγχέαντα μυστίλῃ μακρῇ ὑπεραίροντα ὑπὲρ τῆσ ἀρτηρίησ ἐσ τὸν στόμαχον ἐγχέειν. τόδε γὰρ ἔτι ἐσ κατάποσιν ὑπουργέει· εἰ δ’ ὁ νοσέων ἐσ ὄλεθρονἰῄ ὕστατον, ὁ δὲ αὐχὴν σὺν τῇ ἀναπνοῇ πηγνύηται, τόν τε αὐχένα καὶ τὸν ἀνθερεῶνα θερμάσμασι χρίειν τε καὶ πυριῆν. ματαιόπονοι δὲ καὶ ἀί̈δριεσ ὁκόσοι σικύην ἐσ τὸν ἀνθερεῶνα προσβάλλουσι ἐσ εὐρύτητα τοῦ στομάχου. οὐ γὰρ διαστάσιοσ χρέωσ ἐσ ἔνθεσιν τῆσ τροφῆσ, ἀλλὰ ξυμπτώσιοσ ἐσ κατάποσιν. προσδιαστέλλει δὲ σικύη, κἢν καταπίνειν θέλῃ, ἐπίσχει τῇ ἀποστάσιτε καὶ ἀνθολκῇ · ἐπανιέναι δὲ χρὴ ἐσ τὴν περιστολὴν τῆσ καταπόσιοσ · πρὸσ δὲ τουτέοισι τὴν ἀρτηρίην πληροῖ ἐσ κίνδυνον ἀποπνίξιοσ. ἀλλ’ οὐδ’ εἰ ἔνθα καὶ ἔνθα τοῦ βρόγχου θείησ ἀρήγει· μύεσ γὰρ καὶ νεῦρα, καὶ τένοντεσ, καὶ φλέβεσ ἐπίπροσθεν ἐάσι αὐτέου. Κύστισ δὲ καὶ τὸ χαλαρὸν ἀρχοῦ ἄλλοτε μὲν ἐσ ἔκκρισιν παρεῖται, καὶ ἔστι τῶν περιττῶν ἀεὶ ἔντερα πλήρεα, κύστισ δὲ καὶ ἐσ ὄγκον μέγιστον ἀείρεται, ἄλλοτε δὲ εἰσ κάθεξιν αὐτέων, διαρρέει γὰρ τὰ περιττὰ ὡσ δι’ ἀψύχων. ἔνθα ὦν ἐσ μὲν τὴν κύστιν τῷ καθετῆρι ὀργάνῳ οὐκ εὔτολμον χρέεσθαι· νδυνοσ γὰρ σφακελίζειν τῇ κύστι, ἠδὲ σπασμὸν διδόναι τῷ ἀνθρώπῳ. ὑποκλύζειν δὲ μὴ πολλῷ πλήθεϊ τοῦ χυλοῦ κρέσσον · κἢν ἐκκοπρωθῇ τὸ ἔντερον , προσενιέναι ξὺν ἐλαίῳ καστόριον. ἐλπὶσ δὲ μούνη καὶ πάντων ὁμοῦ τῶν παρέτων, καὶ ἰδίῃ τῶν μερέων, ἡ εἰσ ἔλαιον ἐνίζησισ. ὁ δὲ τρόποσ αὐτέησ ἐν τοῖσι χρονίοισι εἰρήσεται. Τῆσ ἐπιληψίησ ὀλεθρίη μὲν ἡ πρωτίστη κατάπτωσισ, ἢν ὀξέωσ εἰσβάλλῃ ἡ νοῦσοσ. ἔκτεινε γάρ κοτε καὶ ἡμέρῃ μιῇ. κινδυνώδεεσ δὲ καὶ οἱ ἐν τῇσι περιόδοισι παροξυσμοί. διὰ τάδε μὲν ὦν καὶ ἐν τοῖσι ὀξέσι καταγέγραπται ἡ ἐπιληψίη · ἢν δὲ ἐσ μελέτην μὲν ἥκῃ τοῦ κακοῦ ὥνθρωποσ, ἡ δὲ νοῦσοσ ἀπρὶξ ἐμφῦσα ἔχηται, οὐ χρονίη μοῦνον γίγνετα ι, ἀλλὰ μετεξετέροισι αἰωνίη. ἢν γὰρ ὑπερβάλλῃ τὴν ἀκμὴν τῆσ ἡλικίησ, ξυγγηρᾷ τε καὶ ξυναποθήσκει. Ὁκόσα μὲν ὦν ὡσ χρονίῃ ἐστὶν ἰητήρια ἐν τοῖσι χρονίοισι λελέξεται· ὁκόσα δὲ ἐσ τὸ τάχοσ τοῦ ὀλέθρου πρηκτέα, τῶνδε τὰ πλεῦνα μὲν ἐπὶ τοῖσι ἀποπληκτικοῖσι λέλεκται, φλεβοτομίη , κλύσματα, χρίσιεσ, σικύη. τάδε γὰρ ἐσ ἀνέγερσιν δυνατώτατα . ὁκόσα δὲ ἴδια καταπτώσιοσ ἄκεα, τάδε νῦν φράσω. παιδίοισι μὲν ὦν οἷσι ἐκ διαφθορῆσ, ἢ ἐκ ψύξιοσ ἰσχυρῆσ, ξύνηθεσ τὸ πάθοσ, ἔμετοσ, ἢ σιτίων, ἢ φλέγματοσ, ἢ ἄλλου χυμοῦ τινοσ ὀνηϊστόν. πτίλα δὲ ἰρίνῳ μύρῳ δευθέντα ναυτίην ἐρεθίζει· ἀτὰρ καὶ τὸ ἴρινον οὐκ ἄχρηστον εἰσ τὴν τῶν παρισθμίων χρίσιν. ξυμπιέζειν δὲ τὴν λαγόνα πρηέωσ ἐπὶ γαστέρα ἐκκρεμὲσ προβάλλοντα τὸ παιδίον. τόδε γὰρ τὸ σχῆμα πρὸσ ἔμετον Ῥήϊστον · ἢν δὲ καὶ σπᾶται ἢ διαστρέφηται τὴν κάτω γνάθον, ἢ τὼ χεῖρε καὶ τὰ σκέλεα Ῥίπτηται, καὶ ξύμπασ τιταίνηταί οἱ ὢψ, τὰ γυῖα ψηλαφίῃ ξὺν λίπαϊ μαλθάσσειν , ἀπιθύνειν τε τῆσ ὄψιοσ τὰ διάστροφα· πρηέωσ δὲ διακρατέειν, ὡσ μὴ διαστρέφηται τὰ ἰθέα. τὰ ψυχρὰ πυριῆν ἢ πιναροῖσι ἐρίοισι ἢ παλαιοῖσι τρύχεσι · διαχρίειν τε τὴν ἕδρην μέλιτι ξὺν πηγανίνῳ ἐλαίῳ, ἢ ξὺν νίτρῳ, ἢ Ῥητίνῃ ὑγρῇ ξὺν τοῖσδε, καὶ διωθεῖν πρηέωσ ἔσω τῆσ ἕδρησ. τάδε γὰρ φυσέων ἀγωγά· φύσασ δὲ διεξίουσι ἐπὶ τῆσδε τῆσ νούσου παῖδεσ. ἢν δὲ καταπίνειν δύνωνται, διδόναι τοῦδε τοῦ φαρμάκου· καρδαμώ μου μέροσ ἕν, χαλκοῦ κερ. ά. τάδε ξὺν μελικρή τῳ πιπίσκειν. ἢ γὰρ ἐξήμεσαν ξὺν τοῖσι ἐν τῷ στομάχῳ πιέζουσι, ἢ ὑπηλάθη ἡ γαστήρ. ἄριστον δὲ ἔκλευγμα καὶ τόδε· τοῦ καρδαμώμου , καὶ σινήπιοσ, καὶ ὑσσώπου τῆσ κόμησ ἶσα, ἴριδοσ τῆσ Ῥίζησ μέροσ α, ξὺν νίτρου διπλασίῳ, πεπέριοσ ἐσ τρίτον, μέλιτι φυράσαν τα ὁμοῦ τὰ πάντα, διαστήσαντα τὴν γένυν ἐσ τὸ στόμα ἐγχέειν, ἀτὰρ καὶ ἔτι προσωτέρωτῶν παρισθμίων, ὅκωσ καταπίοιεν. τάδε μὲν ὦν παιδίοισι· τοῖσι δὲ νεηνίῃσι καὶ τάδε ξύμφορα. ἀτὰρ καὶ φάρμακα δυνατώτερα ἐσ ἔμετον αἱρέεσθαι, ναρκίσσου βολβοὺσ, σινήπιοσ καὶ ὑσσώπουἶσα, καὶ χαλκοῦ καὶ πεπέριοσ, μοίρησ τῶν προτέρων ἐσ ἥμισυ, σὺν μέλιτι φυράσαντα διδόναι · τάδε μὲν ὦν ἐσ ἀνέγερσιν τοῦ παροξυσμ οῦ · τὰ δὲ ἐσ λύσιν τοῦ νοσήματοσ ἐν τοῖσι χρονίοισι λελέξεται. Νῦν μάλα χρὴ κοίτην μαλακὴν, εὐαφέα, λείην, προσηνέα, θερμὴν ἔμμεναι. ἀπηνέα γὰρ καὶ σκληρὰ καὶ τιταινόμενα τὰ νεῦρα ὑπὸ τῆσ νούσου γίγνεται . ἀτὰρ καὶ τὸ δέρμα πᾶν καρφαλέον καὶ τρηχὺ περιτέταται, τὰ πρόσθεν εὔτροχα βλέφαρα μόγισ τοῖσι ὀφθαλμοῖσι ἐπιμύει. ὀφθαλμοὶ δὲ ἀτενέεσ, ἐνδεδινημένοι. ἀτὰρ καὶ τὰ ἄρθρα ξυνδέδεται οὐ κινεύμενα τῇ τάσι. ἔστω δὲ καὶ ὁ οἶκοσ ἀλεεινὸσ, κἢν θέρεοσ ᾖ, μὴ μέχρι ἱδρώτων, ἢ ἐκλύσιοσ. ἐσ συγκοπὴν γὰρ ἡ νοῦσοσ Ῥέπει. χρὴ δὲ μηδὲ ἐσ τὰ ἄλλα τὰ μεγάλα ἄκεα μέλλειν · οὐ γὰρ καιρὸσ ἀμβολῆσ. εἴτε ὦν διὰ ψύξιν ἄνευ φανερῆσ προφάσιοσ γένοιτο τέτανοσ, εἴτε ἐπὶ τρώματι, εἴτε ἐπ’ ἀμβλώσει γυναικὸσ, φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν. προμηθευόμενον καὶ τὴν πίεσιν τοῦ βραχίονοσ ἐν τῇ ἐπιδέσι, ὡσ ἐσ ἄνεσιν ἔχοι, καὶ τὴν τομὴν ὡσ εὐαφέωσ καὶ Ῥηϊδίωσ γένοιτο. τάδε γὰρ σπασμῶν προκλήσιεσ · καὶ ἐσάπαξ ἀφαιρέειν εὐμέτρωσ, μὴ μέχρι λειποθυμίησ καὶ περιψύξιοσ. μηδ’ ἐπ’ ἀσιτίησ ἐῄ· ψυχρὸν καὶ ξηρὸν λιμόσ. διδόναι ὦν μελικρή του παχέοσ ἀκρητεστέρου, καὶ πτισάνησ χυλοῦ ξὺν μέλιτι. τάδε γὰρ καὶ παρισθμίοισι ἐσ ἔκθλιψιν ἀπονώτατα, καὶ στομάχῳ ἐσ κατάποσιν λεῖα καὶ Ῥήϊστα, καὶ ἐσ μάλθαξιν κοιλίησ μαλακώτατα , καὶ ἐσ δύναμιν δυνατώτατα · τὸ δὲ ξύμπαν σκῆνοσ ἐρίοισι κατειλίχθω δεδευμένοισι ἐλαίῳ γλευκίνῳ, ἢ κροκίνῳ, ἐν οἷσ ἢ λιβανωτὶσ, ἢ κόνυζα, ἢ ἀρτεμισίη ἐνήψηται. καὶ τὰ πάντα θερμὰ ἐσ δύναμιν καὶ ἐσ θίξιν ἔστω· χρίειν δὲ τῷ διὰ τῆσ λημνήστιδοσ, καὶ εὐφορβίου, καὶ νίτρου, καὶ πυρέθρου ἀλείμματι· προσβάλλειν δὲ τοῖσδε τοῦ καστορίου συχνόν· εὖ δὲ καὶ τοὺσ τένοντασ ξυλλαμβ άνειν τοῖσι ἐρίοισι, καὶ χρίειν καὶ τὰ παρ’ οὖσ καὶ ἀνθερεῶνα. τάδε γὰρ μάλιστα πάσχειτε δεινὰ καὶ τείνει. πυριῆν δὲ κούφοισ θερμάσμασι τένοντασ καὶ κύστιν, μαρσίποισ ἔχουσι κέγχρον πεφωγμένην, ἢ κύστεσι βοῶν ἐλαίου θερμοῦ ἡμιπληρέσι, ὡσ εἰσ πλάτοσ ἐπικέηνται τῶν πυριωμένων χωρίων. ἐβιήσατό κοτε ἀνάγκη πυριῆσαι κεφαλὴν, οὐκ ἀσφαλὲσ μὲν αἰσθήσεσι, νεύροισι δὲ ἀγαθόν. τάσδε μὲν γὰρ ὀμίχλησ ἐπ’ ἀναφορῇ ἀτμῶν πίμπλησι, ἀνίησι δὲ τὰ νεῦρα. χρὴ οὖν τῷ τρόπῳ τε τῆσ πυρίησ ὡσ ἀσφαλεστάτῳ χρέεσθαι, καὶ ὕλῃ μὴ σφόδρα βαρυόδμῳ μιῇ· ἀλλὰ ὕλη μὲν ἔστω ἔλαιον τὸ ἐν κύστεσι ἄκνισον ἐν διπλῷ ἀγγείῳ ἑψηθὲν, ἢ ἅλεσ λεπτοὶ ἐν τῷ μαρσιπίῳ. κέγχροσ γὰρ καὶ λίνου σπέρμα εὐαφέα μὲν, ἀτμώδεα δὲ καὶ βαρύοδμα. τρόποσ δὲ πυρίησ· ὑποτετάσθαι δεῖ τοῖσ τένουσι ὑπτίοισι τὰ πυριάματα ἄχρι τῆσ κορυφῆσ · προσωτέρω δὲ ἐπὶ τὸ βρέγμα μὴ προβαίνειν. τόδε γὰρ τὸ χωρίον ἁπάσησ μὲν τῆσ αἰσθήσιόσ ἐστι κοινὸν καὶ ἀπὸ τοῦδε πᾶσαι αἱ ἀφέσιεσ ὠφελίησ τε καὶ βλάψιοσ · ἢν δὲ ἐπιπλάσσειν δέῃ τοὺσ τένοντασ, νέρθεν ἔστω τοῦ ἰνίου. ἀνωτέρω γὰρ εἰ θείησ, τὴν κεφαλὴν πλήσεισ ἀτμῶν τοῦ λίνου σπέρματοσ καὶ τῆσ τήλεωσ· ἐπὶ δὲ τοῖσι ἐπιπλάσμασι ἀγαθὸν ἡ σικύη ἐσ τὸ ἰνίον τῆσ Ῥάχιοσ ἑκατέρωθεν · ἔστω δὲ φειδὼ πολλὴ τῆσ φλογόσ· ὀδυνηρὸν γὰρ καὶ σπασμῶδεσ τῶν χειλέων τῆσ σικύησ ἡ ἀμφίθλασισ . χρὴ ὦν ἐσ δηρὸν ἕλκειν καὶ μαλθακῶσ μᾶλλον, ἢ ἀθρόον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ. ὧδε γὰρ ἄν σοι κυρτωθείη τὸ χωρίον ἀπόνωσ, ὅπερ ἐπιτάμνειν χρή. τέκμαρ δέ σοι τῆσ αἱμάξιοσ τῆσ συμμετρίησ ἡ δύναμισ γιγνέσθω. τάδε μὲν ὦν τῶν ἄνευ ἑλκέων τετάνων τὰ ἄκεα. Ἢν δὲ ἐπὶ τρώματι σπασμὸσ γένηται, ὀλέθριον μὲν καὶ δυσέλπιστον· ἀρήγειν δὲ χρή· μετεξέτεροίτε γὰρ καὶ ἐκ τοιῶνδε ἐσώθησαν. χρὴ ὦν, πρὸσ τῇ ἄλλῃ ἰητρείῃ καὶ τὰ ἕλκεα ἰῆσθαι, τέγξιθερμαινόντων, ἅσσα μοι λέλεκται, καὶ πυρίῃ καὶ ἐπιπλάσμασι, φαρμάκοισίτε ὁκόσα Ῥηϊδίωσ θερμαίνειτε καὶ πολλὸν τεύξει πῦον. ξηρὰ γὰρ ἐπὶ τετάνῳ τὰ ἕλκεα. ἔστω ὦν λιβανωτοῦ τῆσ μάννησ, καὶ πολίου τῆσ κόμησ, καὶ Ῥητίνησ ἀπὸ τερμίνθου καὶ πίτυοσ τῶν δενδρέων, καὶ ἀλθαίησ Ῥίζησ, καὶ πηγάνου καὶ κονύζησ τῆσ βοτάνησ. τάδε χρὴ συμμίσγειν τοῖσ ἐπιπλάσμασι , τὰ μὲν τήκοντα, τὰ δὲ ἐμπάσσοντα, τὰ δὲ ξὺν ἐλαίῳ προλεαίνοντα· ἐν μελικρή τῳ δὲ τὴν ἀλθαίηνκεκομμένην προεψεῖν · ἐπιπάσσειν δὲ τῷ ἕλκεϊ καὶ τοῦ καστορίου· οὐ σμικρὴ δὲ ἡ ἔνθεν ἀλέη ὅλῳ τῷ σκήνεϊ, ὅτι καὶ τὰ Ῥίγεα τὰ ἀπὸ τῶν ἑλκέων κακοήθεα. ἐγχρίειν δὲ τὰσ Ῥῖνασ τῷ καστορίῳ ξὺν κροκίνῳ λίπαϊ· ἀλλὰ καὶ πιπίσκειν τοῦδε ξυνεχέωσ ὁκόσον ὁλκῆσ τριώβολον· ἢν δὲ πρὸσ τόδε ἀπαυδήσῃ ὁ στόμαχοσ, μεσηγὺ σιλφίου Ῥίζησ διδόναι τῆσ ὁλκῆσ τὸ ἶσον τῷ καστορίῳ, ἢ σμύρνησ, τοῦ σιλφίου ἥμισυ. ἅπαντα δὲ ξὺν μελικρή τῳ πιπίσκειν. εἰ δὲ εὐπορίη ὀποῦ τοῦ σιλφίου τοῦ ἀπὸ τῆσ Κυρήνησ γένοιτο, τόνδε χρὴ μέλιτι ἑφθῷ ἐνειλίξαντα, ὁκόσον ὀρόβου μέγεθοσ, καταπιεῖν διδόναι. ἄριστον γὰρ ὧδε, ὡσ τὴν ὑπερώην λάθοι παραλλάξασ · δριμὺσ γὰρ καὶ τὴν ἐρυγὴν ἀπηνὴσ, κάκοδμοσ ἐών. ἢν δὲ μὴ δύνηται ὧδε καταπιεῖν, μελικρήτῳ λύσαντα διδόναι. ἁπάντων γὰρ τῶν καταποτῶν δυνατώτερον, ὁκόσα πέφυκε ἀλεαίνειν τε καὶ ὑγραίνειν, καὶ ἀνιέναι τῆσ τάσιοσ, καὶ μαλθάσσειν νεῦρα. ἢν δὲ μηδὲν καταπίνωσι, ἐσ τὴν ἕδρην ἐγχέειν ξὺν ἐλαίῳ, τοῦ καστορίου. τῷδε καὶ χρίειν τὴν ἕδρην ξὺν λίπαϊ ἢ μέλιτι· τῷδε καὶ τὴν κύστιν τέγγειν τε καὶ χρίειν ἐσ πάχοσ ξὺν κηρῷ τήξαντα. ἢν δὲ καὶ φύσασ καὶ κόπριον ἄγειν καιρὸσ ᾖ, τῆσ ἱερῆσ τοῦ καθαρτηρίου ὁλκῆσ͵ δύο ξὺν μελικρή τῳ καὶ ἐλαίῳ ἐνιέναι. ξὺν γὰρ τῷ ἄγειν τάδε ἔτι καὶ τὸ ἔντερον καὶ τὴν κάτω κοιλίην ἐκπυριῇ. ποικίλον γὰρ καὶ θερμὸν φάρμακον ἡ ἱερή. Δοιαὶ συνάγχησ ἐάσι ἰδέαι. ἡ μὲν σὺν θερμασίῃ καὶ μεγάλῃ πρήσιτῶν παρισθμίων , καὶ ἐξογκώσι ἔξω· ἀτὰρ καὶ ἡ γλῶσσα, καὶ ὁ γαργαρεὼν, καὶ πάντα τὰ τῇδε μέρεα ἐσ ὄγκον ἀείρεται· ἡ δὲ ἑτέρη ξύμπτωσίσ ἐστι τουτέων ἠδὲ ἐσ τὸ ἔσω πίεσισ, ξὺν ἀγχόνῃ μέζονι, ὡσ δοκέειν τὴν φλεγμασίην εἴσω μέσφι τῆσ κραδίησ ἐρηρεῖσθαι . τῇδε χρὴ μάλιστα ὠκέωσ ἀρήγειν · τῇδε γὰρ καὶ ὠκέωσ θνήσκουσι. Ἢν μὲν ὦν ἀπὸ κραιπάλησ καὶ οἰνοφλυγίησ ἐώσι, ὑποκλύζειν αὐτῆμαρ. ἀλλὰ καὶ δισσοῖσ κλύσμασι, τῷ μὲν ξυνήθεϊ, ὡσ ἄγειν κοπρώδεα · τῷ δὲ ὡσ ἀποσπᾶσθαί τι τῶν χυμῶν ἀπὸ τῶν παρισθμίων τε καὶ θώρηκοσ. ἔσται ὦν, ἀλλὰ μήτε ἀκρητεστέρη, . . . . . . . . . καὶ κενταυρίου καὶ ὑσσώπου ἑψήματα. τάδε γὰρ καὶ φλεγμάτων ἀγωγά. κἢν δὲ ἀπὸ λεπτῆσ διαίτησ ἐώσι, τάμνειν φλέβατὴν ἐπ’ ἀγκῶνι. μέζονα δὲ τὴν τομὴν σχάζειν, ὅκωσ Ῥοιζηδὸν ἠδὲ ἀθρόον Ῥέῃ τὸ αἷμα. ὅδε γὰρ ὁ Ῥόοσ ἱκανὸσ μὲν ὡσ ὤκιστα θερμασίην πρηϋ῀ναι, δυνατὸσ δέ ἀγχόνην λῦσαι καὶ πάντα μειῶσαι. οὐκ ἀγεννὲσ δὲ καὶ μέχρι λειποθυμίη σ ἄγειν, μὴ μέντοι λειποθυμέειν. μετεξέτεροι γὰρ ξὺν τῇ πληγῇ ἐξέθανον ἐπὶ τῇ λειποψυχίῃ. . . . . . . . . ἢ δεσμοῖσι σφίγγοντεσ ὑπὲρ σφυρὰ καὶ γούνατα · ἄριστον δὲ καὶ ὑπὲρ καρποὺσ ἐσ πήχεασ καὶ ὑπὲρ πήχεασ ἐσ βραχίονα· ἢν δὲ καταπίνειν Ῥήϊστον ᾖ, ἐλατήριον διδόναι ξὺν μελικρήτῳ καὶ ὀρρῷ γάλακτοσ, ὁκόσον ἂν καθῆραι ἱκανὸν ᾖ τὸν ἄνθρωπον. ἐλατήριον δὲ τοῖσδε τῶν ἄλλων καθαρτηρίων κρέσσον · ξύμφορον δὲ καὶ κνέωρον καὶ νᾶπυ. τώδε γὰρ ἄμφω τὰσ κοιλίασ καθαίρει· ἐπὶ δὲ τοῖσι ἢν μὴ ἐνδίδωσι αἱ πρήσιεσ, πρὸσ τὸν οὐρανὸν ἀνακλάσαντα τὴν γλῶσσαν τάμνειν τὰσ ἐν αὐτέῃ φλέβασ. κἢν εὐρόωσ καὶ πολλὸν Ῥυῇ τὸ αἷμα, τῶν ἄλλων μᾶλλον ἂν ὤνησε. τέγξιεσ ἐπὶ τοῖσι φλεγμαίνουσι, τὰ πρῶτα μὲν στύφουσαι, ὅκωσ ἐσ παλίρροιαν ἰώσιν αἱ ὗλαι· ἔριά τ’ ὦν πιναρὰ ξὺν οἰσύπῳ, δευθέντα οἴνῳ καὶ ἀλείφατι τῷ ἀπὸ τῆσ ἐλαίησ τῆσ ὄμφακοσ. ἀτὰρ καὶ τὰ ἐπιπλάσματα ἴκελα τῇ τέγξι, φοίνικεσ ἐν οἴνῳ δεδευμένοι , λεῖοι ξὺν Ῥοδίοισι πετάλοισι. ὡσ δὲ γλίσχρον τε καὶ μαλακὸν ἐῄ τὸ ἐπίπλασμα, καὶ ἄλητον ἔστω, ἢ λίνου σπέρμα, καὶ μέλι, καὶ ἔλαιον, ἐσ τὴν ἁπάντων μίξιν. ἢν δὲ ἐσ πύησιν τρέπηται, τοῖσι θερμοῖσι χρέεσθαι, οἷσπερ καὶ ἐπὶ τῆσ ἑτέρησ συνάγχησ. τῆλισ ὦν ἔστω τὸ ἄλητον, καὶ μάννα, καὶ Ῥητίνη τὰ τηκτά· καὶ πολίου κόμη ἐμπασσέσθω . καὶ πυρίη θερμὴ σπόγγοισι δάφνησ τοῦ καρποῦ καὶ ὑσσώπου ἑψήματι. ἐσ δὲ ἐμπύησιν δυνατώτατον, πελιάδων ἢ κυνῶν κόπρον προσεπιπάσσειν λεπτὴν ἀπὸ κρησέρησ· διακλύσματα δὲ, μελίκρητον ξὺν φακῆσ ἢ ὑσσώπου ἑψήματι, ἢ Ῥόδων, ἢ φοινίκων, ἢ ὁμοὺ πάντων. ἐγχρίειν δὲ τὸ στόμα πᾶν μέχρι τῆσ ἔσω φάρυγγοσ, ἁπλοῖσι μὲν,‐‐χυλῷ μόρων, Ῥοιῶν ὕδατι λεανθέντων , ἢ φοινίκων ἑψήματι · φαρμάκοισι δὲ τῇ διὰ τῶν μόρων, ἢ καὶ τῇ βησασᾷ, καὶ χυλῷ Ῥοὸσ, καὶ τῇ διὰ τῶν χελιδόνων. ἢν δὲ ἕλκεα ἐσχάρων ἐώσι, διακλύσματα τάδε καὶ ἀνακογχυλισμοὶ, ὑσσώπου ἀφεψήματι ἐν μελικρήτῳ, ἢ σύκων τῶν πιόνων ἐν ὕδατι καὶ ἐπὶ τοῖσδε ἄμυλοσ διεθεὶσ ἐν μελικρή τῳ, ἢ πτισάνησ χυλῷ, ἢ τράγου. Ἐπὶ δὲ τῆσ μετὰ ξυμπτώσιοσ συνάγχησ, ἔσωθεν ἔξω ἄγειν πάντα, καὶ ὕγρὰ, καὶ θέρμην, καὶ σάρκα πᾶσαν, ὡσ ἐξογκέῃ ἔξω τὸ πᾶν. ἔστωσαν ὦν θερμαὶ αἱ τέγξιεσ ξὺν πηγάνῳ καὶ ἀνήθῳ, ἐμπασσομ έν ου νίτρου· καὶ ἐπιπλάσμα τα ξὺν τουτέοισι τὰ πρόσθεν. ἀγαθὸν δὲ κηρωτὴν σὺν νίτρῳ καὶ σινήπι τιθέναι ἐσ θερμασίην. θερμασίη δὲ ἡ ἐσ τὰ ἔξω τὰ τοιάδε ἰῆται. ἀτὰρ ἠδὲ ἐξογκέει ἐσ τὸν αὐχένα· ὄγκοσ δὲ περιπνευμονίησ Ῥύεται ἐπαιωρεύμενοσ ἔξω· εἴσω δὲ τοῖσι συναγχι κοῖσι ὀλέθριον κακόν· ὁκόσοι δὲ ὑπ’ εὐλαβίησ τῆσ ἐπὶ τῆσ συνάγχησ πνιγὸσ τὴν ἀρτηρίην ἔταμον ἐσ ἄναπνοὴν, οὔ μοι δοκέουσι πείρῃ τὸ πρῆγμα πιστώσασθαι· ἥ τε γὰρ θερμασίη τῆσ φλεγμασίησ μέζων ἐκ τοῦ τρώματοσ γίγνεται καὶ προστιμωρέει τῇ πνιγὶ, καὶ βήσσουσι· ἢν δὲ καὶ ἄλλωσ ἐκφύγωσι τόνδε τὸν κίνδυνον, οὐ ξυνάγεται τοῦ τρώματοσ τὰ χείλεα. ἄμφω γὰρ χονδρώδεα καὶ ἀξύμφυτα. Τῶν παθέων ὁκόσα ἀμφὶ τὴν κιονίδα γίγνεται, τὰ μὲν ὑποτάμνειν χρὴ, ἀλλ’ οὐ τοῦ παρεόντοσ λόγου ἡ τῶνδε χειρουργίη · τὰ δὲ ὡσ ὀξέα ἰῆσθαι. Ῥηϊδίωσ γὰρ πνίγει καὶ δυσπνοίῃ τινὰ τουτέων κτείνει. τοιάδε μέντοι ἐστὶ, ἣν καλέομεν σταφυλήν τε καὶ κιονίδα. ἄμφω γὰρ ξὺν φλεγμασίῃ καὶ πάχεϊ καὶ μήκεϊ ξυνίσταντα ι, ὡσ ἐσ τὴν ἀρτηρίην ἐκκρεμέα γίγνεσθαι· ἴσῳ μὲν πάχεϊ ἀπὸ τῆσ βάσιοσ μέσφι ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ὁ κίων· ἀνίσῳ δὲ ἡ σταφυλή. τῆσδε γὰρ ἰσχνὴ μὲν ἡ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ βάσισ· ἐσ δὲ τὸ ἄκρον στρογγύλη καὶ παχεῖα, ξὺν ἐρυθήμα τι, ἢ πελιδνώσι· τῇδε καὶ σταφυλὴν ἐπίκλησιν ἔσχηκε τὸ πάθοσ. τοῖσι ὦν χρὴ ὠκέωσ ἀρήγειν. ὤκιστοσ γὰρ ὁ ἀπὸ πνιγὸσ ὄλεθροσ. Ἢν μὲν ὦν νεηνίαι οἱ πεπονθότεσ ἐώσι, τάμνειν τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι φλέβα, ἠδ’ ἀθρόον κενοῦν μέζονι τῇ τομῇ. ὡσ γὰρ ἀπ’ ἀγχόνησ ἀπέλυσε τῆσ πνιγὸσ ἡ τοιήδε ἀφαίρεσισ· δεῖ δὲ ὑποκλύζειν κλυσμῷ πρηέϊ, ἔπειτα δὲ δριμέϊ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε, ἔσ τ’ ἂν ἑλκύσῃ τι ἄνωθεν ἐσ μετάστασιν . περικεέσθωσαν δὲ καὶ δεσμοὶ σφίγγοντεσ ἄκροισι τοῖσι σκέλεσι ὑπὲρ σφυρὰ καὶ γούνατα καὶ ὕπερθεν καρπῶν καὶ πήχεων ἐσ βραχίον ασ. εἰ δέ τι ἡ πνὶξ ἐπισπέρχοι, σικύην ἐπὶ τὸ ἰνίον, ἠδὲ ἐσ τὸν θώρηκα προσβάλλειν, καὶ τουτέων ἐντάμνειν τινὰ· πρήσσειν τε ἅπαντα, ὁκόσα μοι ἐν τῇ συνάγχῃ λέλεκται. ωὐτὸσ γὰρ ἀμφοῖν ὀλέθρου τρόποσ· ἀλλὰ καὶ τοῖσι ἐσ τὸ στόμα φαρμάκοισι τοῖσι αὐτέοισι χρέεσθαι καὶ στύψεσι καὶ μαλθακτηρίοισ, καὶ πυρίῃ τῇ ἔξωθεν, καὶ ἐπιπλάσμασι, καὶ ἐσ τὸ στόμα ἐγχρίσμασι · περὶ δὲ τὸν κίονα ἢ τὴν σταφυλὴν ἔστω στῦμμα, Ῥοὸσ χυλὸσ, μέλιτι ἢ ὕδατι λυθεῖσα ἀκακία, ὑποκιστὶσ, γῆ Σαμίη, ἢ Λημνίη, ἢ Σινῶπισ, ἠδὲ ὀμφάκιον· ἢν δὲ ἑλκώδησ ἐῄ, κόμμι καὶ ἄμυλον δευθέντα Ῥόδων ἢ φοινίκων ἀφεψήματι, καὶ πτισάνησ, ἢ τράγου χυλόσ· ἐπὶ δὲ τοῦ κίονοσ ἔστω πλέον τι τῶν εὐτονωτέρων, διὰ σμύρνησ τε καὶ κόστου, καὶ κυπέρου. ἀνέχεται γὰρ τῶνδε τῶν δριμέων ὁ κίων. ἢν δὲ ἔμπυοσ ὅδε ὁ χῶροσ γένηται, μετεξετέροισι ἠδὲ τὰ τῆσ ὑπερώησ ὀστέα ἐφθάρη, καὶ ἐσ μακρὸν φθίνοντεσ τὸν βίον ἐτελεύτησαν. τῶνδε μέντοι τὰ ἄκεα ἑτέρωθι λελέξεται. Πῆ μὲν ξυνὴ καὶ τῶνδε πρὸσ τἄλλα πάθεα τὰ ἐν τοῖσι παρισθμίοισι ἰητρειη, πῆ δὲ ἰδίη. ἐπὶ φλεγμασίῃ καὶ ἀγχόνῃ, κλυσμοὶ, φλεβοτομίη , τέγξιεσ, ἐπιπλάσιεσ, πυρίη, διάδεσμοι, σικύη, πάντα τωὐτά. χρίσιεσ δὲ φαρμάκων δυνατωτέρων· οὐ γὰρ ἀτρεμέει τὰ ἕλκεα, οὐδὲ ἐσχάραι γίγνονται ἐπιπολῆσ· ἀλλὰ κἢν ἰχὼρ ἀπὸ τουτέων εἴσω στάξῃ, ὤκιστα μὲν ἑλκοῦται τὰ μέρη, κἢν ἀσινέα ᾖ· ὤκιστα δὲ εἰσ τὸ εἴσω νέμεται καὶ κτείνει. πυρὶ μὲν ὦν καίειν τὸ πάθοσ ἀρωγὸν, ἀλλ’ ἀξύνετον διὰ τὸν ἰσθμόν· φαρμάκοισι δὲ πυρὶ ἰκέλοισι χρέεσθαι ἔσ τε τὴν ἐπίσχεσι ν τῆσ νεμήσιοσ, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ τὴν τῶν ἐσχαρέων ἔκπτωσιν. ἔστι δὲ στυπτηρίη ξὺν μέλιτι, κηκὶσ, βαλαύστιον , ξηρὰ, ἢ ξὺν μελικρή τῳ. τοῖσι δὲ αὐτοῖσ καὶ ἐμφυσῆν καλάμῳ, ἢ πτίλῳ, ἢ καυλῷ παχέϊ καὶ ἐπιμήκεϊ, ὡσ τῶν ἑλκέων θιγγάνειν τὰ φάρμακα. ἄριστον δὲ καὶ χαλκῖτισ ὀπτὴ ξὺν καδμίῃ λείῃ ξὺν ὄξεϊ· ἔστω δὲ μοίρησ διπλάσιον τῆσ καδμίησ, καὶ Ῥήου ἡ Ῥίζα ξύν τινι ὑγρῷ. φυλάσσεσθαι δὲ χρὴ τῶνδε τὰσ ἐπιθλίψιασ · ὑγραίνει γὰρ τὰ ἕλκεα καὶ ἐπὶ μᾶλλον νέμεται. χρὴ ὦν πτερῷ τὰ ξηρὰ καταπάσσειν· τὰ δὲ ὑγρὰ ὑγρότατα ποιέοντα ἐσ τὸν γαργαρεῶνα ἐγχέειν. ἢν δὲ αἱ ἐσχάραι ἤδη τε ἀπολύωνται, τὰ δὲ ἕλκεα ἐρυθρὰ γίγνηται, κίνδυνοσ τότε μάλιστα σπασμοῦ. ἐπιξηραίνε ται γὰρ ὡσ ἐπίπαν τὰ ἕλκεα, καὶ τοῖσι δὲ τὰ νεῦρα ξυντείνετα ι. χρὴ ὦν γάλακτι ξὺν ἀμύλῳ καὶ χυλῷ πτισάνησ, ἢ τράγου, ἢ λίνου σπέρματι, ἢ τήλιοσ μαλθάσσειν καὶ ὑγραίνειν. μετεξετέροισι δὲ καὶ ἡ κιονὶσ διεβρώθη μέχρισ ὀστέου τοῦ τῆσ ὑπερώησ, καὶ τὰ παρίσθμια ἄχρι βάσιοσ καὶ ἐπιγλωττίδοσ, καὶ ἐπὶ τῇ ὠτειλῇ καταπίνειν οὔτε στερεὸν, οὔτε ὑγρὸν ἠδύναντο, ἀλλὰ καὶ τὸ ποτὸν ἀνακοπτόμενον ἀπέπνιγέ κοτε τὸν ἄνθρωπον λιμῷ. Οὐκ ἀμβολῆσ καιρὸσ ἐν πλευριτικοῖσι, οὐδ’ ὑπερθέσιοσ μεγάλησ ἰητρείησ· ὅ τε γὰρ πυρετὸσ, κάτοξυσ ἐὼν, ἐσ ὄλεθρον ὁρμᾷ· ἥ τε ὀδύνη τοῦ ὑπεζωκότοσ ξυνεπείγει ἐπὶ τὸ κάκιον· ἀτὰρ καὶ βῆχεσ κλονέουσαι τὸν θώρηκα καὶ τὴν κεφαλὴν ὑπολύουσι τὰσ δυνάμιασ . μάλιστα μὲν ὦν αὐτῆμαρ φλέβα τάμνειν · ἢν δὲ ἀπὸ πλήσιοσ σίτων καὶ ποτῶν ἐῄ, ἐπ’ ἀσιτίησ μίην ἡμέρην φυλάξαντα, ἀφαιρέειν ἀπ’ ἀγκῶνοσ τῆσ ἐν τῷ κοίλῳ φλεβὸσ, τοῦ κατ’ ἴξιν τῇσι ἑτέρῃσι πλευρῇσι· κρέσσον γὰρ ἀπωτάτω ἄγειν. τὸ δὲ πλῆθοσ μὴ μέχρι λειποθυμίησ· περιπνευμονίην γὰρ ἐπιφοιτῆσαι κίνδυνοσ, ἢν τὸ σῶμα ἐπιψυχθὲν τὴν ψυχὴν ἐκλείπῃ. εἴσω γὰρ τὰ ὑγρὰ ξυνθέει, τῆσ ἐκτὸσ ἀφαιρεθέντα θέρμησ τε καὶ τάσιοσ. πνεύμων δὲ μανόσ τε καὶ θερμὸσ, καὶ ἐσ ὁλκὴν δυνατώτατοσ. πλευρῶν δὲ γειτόνημα, πνεύμων , καὶ κοινωνὸσ ἀλγέων· ἀτὰρ καὶ αἱ τοῦδε διαδέξιεσ οὐ μάλα περιγίγνονται. περιεστηκυῖα δὲ πλευρῖτισ ἀπὸ περιπνευμονίησ, εὐηθέστερον γάρ. χρὴ ὦν ἐπὶ ξυμμέτρῳ τῇ Ῥοῇ τοῦ αἵματοσ μεσηγὺ τὸν ἄνθρωπον ξυλλέξαντα αὖθισ ἀφαιρέειν· εἰ μὲν εὖ ἔχοι, αὐτῆμαρ, τῆσ ἐπανέσιοσ μακρῆσ γιγνομένησ · ἢν δὲ μὴ, τῆσ ὑστέρησ · ἢν δὲ μηδὲ ὁ πυρετὸσ ἐνδιδῷ·‐‐ τὰ πολλὰ γὰρ μίην ἡμέρην ὁ πυρετὸσ ἴσχει τε καὶ αὔξει. ‐‐τῇ τρίτῃ ἐν τῇ δευτέρῃ ἐπανέσι ἀφαιρέειν, τῇπερ καὶ τὰ προσάρματα δοτέον, λιπαρῶσ μὲν χρίσαντα ὅλον τὸν ἄνθρωπον · ἐπὶ δὲ τῇ πλευρῇ καὶ ἔλαιον θέντα μαλθακὸν ξὺν ἀλείφατι θερμῷ πηγάνου ἢ ἀνήθου ἀφεψήματοσ · καταιον εῖν δὲ τὸ πλευρὸν εὖ μάλα προσηνέωσ. μετεξετέροισι δὲ καὶ τὸ ἄλγημα καὶ ἡ φλεγμασίη ἔξω ὤκειλε, ὡσ δοκέειν τῶν τῇδε τὸ πάθοσ εἶναι· τὸ δέ ἐστι τῶν ἔνδον αὔξησισ. Τροφῆσ δὲ νῦν, ὡσ ἀμφὶ πάσησ ἰητρείησ ἔστω λόγοσ, ὡσ μηδὲν ἐσ ἁμαρτωλὴν εἰή. ἐν τροφῇ γὰρ κείσεται τὰ φάρμακα, ἀτὰρ καὶ τὰ φάρμακα ἐν τροφῇ. γένεϊ μὲν ὦν θερμὴ καὶ ὑγρὴ, ἠδὲ λείη καὶ ὁμαλὴ, σμηγματώδησ, διαλυτικὴ, λῦσαι, λεπτῦναι φλέγμα δυναμένη. σιτίων μὲν ὦν ἁπάντων πτισάνη προκεκρίσθω· ἐν ἀρχῇ μὲν εἰσ χυλὸν διηθημένη, ὡσ τὸ στερεὸν αὐτέησ διακεκρίσθαι, ξὺν μέλιτι πεποιημένη μοῦνον. πτισάνησ δὲ τὰ ξυνήθεα ἐσ ἡδονὴν καὶ ποικιλίην φάρμακα ἀπέστω, νῦν γὰρ ἀρκεῖ ὁ χυλὸσ μοῦνοσ· ἱκανὴ μὲν ὑγρῆναι καὶ θερμῆνα ι, δυνατὴ δὲ λῦσαι φλέγμα καὶ σμῆξαι· ἄνω δὲ ἀνάγειν μὲν ἀπόνωσ ὁκόσα ἀνάγεσθαι χρή· ὑπάγειν δὲ Ῥηϊδίωσ τὴν κοιλίην. προσηνὲσ δὲ τὸ λεῖον αὐτῆσ καὶ ἐσ κατάποσιν εὔκολον. ἀτὰρ καὶ τὸ γλίσχρασμα θερμασίασ πρηο̈́νει, ὑμένασ καθαίρει, πεπαίνει βῆχασ, πάντα μαλθάσσει. αἵδε κριθῆσ ἐάσι ἀρεταί· δευτέρην δὲ χώρην ἔχουσι οἱ χόνδροι, ὀλίγοισί τισι τῆσ πτισάνησ ἀγαθοῖσι καὶ αὐτοὶ ἄριστοι ἐόντεσ. τὸ γλίσχρασμα γὰρ, τὸ λεῖον, τὸ προσηνὲσ ἐσ κατάποσιν, ξυνόν· τὰ δ’ ἄλλα πάντα μείουσ· πεποιήσθωσαν δὲ καὶ οἵδε ἁπλοῖ ξὺν μέλιτι μοῦνον. ἀγαθοὶ δὲ καὶ τράγοι. κακίων δὲ ἐπ’ αὐτῶν ὄρυζα ξηρῆναι, τρηχῆνα ι, ἐπίσχεῖν κάθαρσιν πλευρῶν μᾶλλον ἢ οὐρῆσαι · ἄριστοσ δὲ καὶ ἄρτοσ ξηρὸσ κοπεὶσ, κρησέρῃ σεσησμένοσ , εὔκρητοσ, εὔπεπτοσ, ξὺν μελικρήτῳ διαρκὴσ τροφή. ἢν δὲ ἤδη μὲν προήκῃ ἡ νοῦσοσ, πρὸσ δὲ τὰ σιτία ἀπηυδήκῃ ὥνθρωποσ, πτισάνη μὲν ἐκ κριθῆσ διδόσθω λείη, κάθεφθοσ· ἄνηθον δὲ ἔστω καὶ ἅλεσ πτισάνησ τὰ ὄψα· καὶ ἔλαιον λεπτὸν, ἄποιον, ἄγλισχρον, ἀτρήχυντον · κρέσσον δὲ ξὺν τῇ πτισάνῃ, ὡσ μὴ πολλὸν τοῦ ἐλαίου ἑψεῖν. καὶ γὰρ πῖον ἴσχει τὸ Ῥόφημα, καὶ τὴν κακίην τὸ ἔλαιον ὄλλυσι. οὐδὲ γὰρ ἐμφανὲσ ἔτι γίγνεται τῇ πολλῇ ἑψήσι εἰσ τὸν χυλὸν ἀναποθέν. ἔστω δὲ καὶ πράσον ξὺν τῇ κόμῃ καὶ ἀμύγδαλα πικρὰ ξὺν τῷ χυλῷ ἑψόμενα. εὔπνοόν τε γὰρ καὶ φαρμακῶδεσ ὑπὸ τῶνδε γίγνεται, καὶ τὰ πράσα βρωθῆναι ὑπὸ τοῦ χυλοῦ, ὀνησιφόρα καὶ ἥδιστα. ἤδη δὲ καὶ ὠῶν καιρὸσ εὐχύλων · ἢν δὲ ὑγρὴ καὶ πολλὴ ἀναγωγὴ ἐῄ, θείου τοῦ ἀπύρου ἐμπασσέσθω καὶ νίτρου. ἄριστον δὲ τῶν ἀρτιτόκων ὠῶν δοθῆναι ἐκ πυρὸσ ἀπύρων. ἀπὸ γὰρ τῆσ μητρὸσ ἡ θέρμη, ὑγροτέρη μὲν πυρὸσ, οἰκειοτέρη δὲ τῷ νοσέοντι, ὅκωσ ἐκ ζῳού ζῳῴ. ἢν δὲ φλέγμα κολλῶδεσ ἐῄ καὶ γλίσχρον, ἐσ τὰ ὠὰ ἔλαιον ἔγχέειν καὶ Ῥητίνησ τῆσ ξηρῆσ τῆσ ἀπὸ πίτυοσ ἐμπάσσειν, ὅκωσ τὸ θεῖον κρέσσον ἐῄ, καὶ τῆσ ἀπὸ τερμίνθου δὲ τήξαντα · καὶ πέπερι ὀνηϊστὸν καὶ ἐν ὠοῖσ καὶ ἐν πτισάνῃ καὶ ἅπασι τοῖσι ἐδέσμασι καὶ ὁκόσα πεπέρεϊ ξυνῳδά· κρεῶν ἀκρόποδεσ ἐν χυλοῖσι τακεροὶ, πέλειαι , ἀλεκτορίδεσ ἑφθαί· συῶν ἐγκέφαλοι, ὀπτοὶ μὲν σὺν τῷ ἐπιπλόῳ· ἄνευ δὲ τουτέου ἄκνισοι. ἢν δὲ ἄκερχνοσ ἐῄ, δοτέον καὶ θαλασσίων, ἢ πετραίων ὅ τι ἂν ἄριστον ἡ χώρη φέρῃ. ὡσ δὲ μὴ ἁμαρτάνῃ ἐπιθυμίῃ, μηδὲ σμήχηται ἐν τῇ λεπτῇ διαίτῃ ὁ νοσέων, χαρίζεσθαι ὀπώρησ, μήλων ἑφθῶν ἐν ὕδατι ἢ μελικρή τῳ, ἢ στέατι ὀπτῶν‐‐ ἀφαιρέειν δὲ χρὴ τοῦ λέπουσ καὶ τῶν ἐντὸσ τρηχέων ξὺν τοῖσι σπέρμασι· ‐‐ ἐφ’ ὡρ́ησ δὲ καὶ σύκων. ἀτὰρ καὶ τῆσ ἄλλησ δοτέον, ὁκόσον ἂν ᾖ ἀβλαβὴσ ἡ ὀπώρη, ἀλλὰ καὶ ὀνηϊστόσ. ἀμφὶ μὲν ὦν τροφῆσ τάδε. Ἐπὶ δὲ τῷ πλευρῷ κέεσθαι χρὴ ἔρια θυμιηθέντα θείῳ, λίπαϊ δεδευμένα, ἔνθα ἄνηθον ἕψηται, ἢ πήγανον. ξυνεχὲσ δὲ τουτέοισι τὸ πλευρὸν καταιον εῖν , ἠδὲ ἐπιπλάττε ιν πρὸ τῆσ προσάρσιοσ · πρὸσ τοῖσι ξυνήθεσι πλάσμασι , μελίλωτον ἑψηθὲν ξὺν μελικρήτῳ, ξυμμίσγοντα μήκωνοσ τῆσ σαρκὸσ ἐνηψημένησ , καὶ μάννησ ἄλητον ἐμπάσσειν· ἢν δὲ ὑγροτέρη ᾖ ἀναγωγὴ καὶ πολλὴ, αἴρησ ἄλητον ἢ ἐρυσίμου ξυμμίσγειν καὶ νίτρον ἐμπάσσειν· ἢν δὲ μῆκοσ ἤδη τῆσ νούσου γίγνηται, καὶ τῆσ ὀδύνησ ἐγκεομένησ , καὶ ὑγρῆσ καθάρσιοσ γιγνομένησ , ἔμπυον μὲν ἐλπὶσ τὸν ἄνθρωπον ἔσεσθαι · σίνηπι δὲ ξυμμίσγειν καὶ κάγχρυ τοῖσι ἐπιπλάσμασι. ἢν δὲ καὶ ψυχρῶν τῶν τόπων εἴσωθεν τοῖσι κάμνουσι αἴσθησισ γίγνηται, ὄξοσ παραχέειν. χρὴ δὲ ἐνεργὸν ποιέεσθαι, ἐσ πολλὸν τὴν θερμασίην τῶν ἐπιπλασμάτων διαρκέειν. κρέσσων γὰρ ἤδη καὶ ἡ θέρμη τῆσ τῶν ἐπιπλασμά των νεωχμώσιοσ ἔστωσαν ὦν θάλψιεσ ἐν κυρβασίῃσι διὰ ἁλῶν, ἢ κέγχρου, ἢ λίπαοσ θερμοῦ ἐν κυστεσι. κοῦφον δὲ ἔστω πᾶν μηχάνημα πυρίησ, ὡσ μὴ τὰ ἄχθεα πρὸσ τῷ πόνῳ πόνον ἐνδιδῷ. τοῖσδε μέντοι καὶ ἐπὶ τῇ τροφῇ χρέεσθαι, ἢν ξυνεπείγ ῃ τὸ ἄλγοσ. Ἤδη δὲ ἐπὶ τοῖσδε καὶ σικύησ καιρὸσ γένοιτο · ἄριστοσ δὲ ὁ μετὰ ἑβδόμην, πρόσθεν δὲ μὴ ξυνεπειχθείησ. οὐ γὰρ εὐήθεεσ αἱ νοῦσοι, ὁκόσαι πρὸ ἑβδόμησ ἁπαιτέου σι σικύην. ἔστω δὲ μεγάλη, εὐρεῖα πάντη, ἀμφισχε ῖν τὸ ἀλγέον χωρίον ἱκανή. οὐ γὰρ εἴσω ἐνδιδοῖ τὸ ἄλγοσ, ἀλλ’ εἰσ εὖροσ κέχυται. ἔστω δὲ καὶ ἡ ὑπὸ τῇ σικύῃ φλὸξ πολλὴ, ὡσ μὴ μοῦνον ἑλκύσαι, ἀλλὰ καὶ ἀλεῆναι πρὸ τῆσ ἀποσβέσι οσ τοῦ πυρόσ· καὶ μετὰ τὴν ἀπόσβεσι ν ἀποσχάσα ντ α ἀφαιρέε ιν αἷμα, ὁκόσον ἂν ἡ δύναμισ παρείη. πολλὸν δὲ ἔστω πλέον ἢ εἰ ἀπ’ ἄλλησ προφάσιο σ ἀπὸ τῶν ὑποχονδρ ίω ν ἀφαιρέο ισ αἷμα. ἐπιδηλοτ άτ η γὰρ ἐπὶ τῶν πλευριτι κῶ ν ἡ ἀπὸ σικύησ ὠφελείη · ἅλεσ δὲ ἢ νίτρον ἐπὶ τοῖσι σχάσεσι, δηκτικὸν μὲν καὶ ἀλγεινὸν, ὑγιεινὸν δέ. ἀλλὰ ξυντεκμαίρεσθαι τὰσ δυνάμιασ καὶ τοῦ ἀνθρώπου τὸν τρόπον. ἢν γὰρ ἀλκήεισ τὴν ψυχὴν καὶ καρτερὸσ ἐῄ, ἐμπάσσειν τῶν ἁλῶν, μὴ αὐτοῖσι τοῖσι ἕλκεσι ὡσ αὐτέων ψαύειν, τῇ δὲ ὀθόνῃ ἐπιπάσσειν δεδευμέ νῃ τῷ λίπαϊ, ἠδὲ ἐπιπετάζειν τῷ χωρίῳ. οἱ γὰρ ἐκ τῆσ συντήξιοσ ἰχῶρεσ τῶν ἁλῶν εἰσι ἀδηκτότεροι. πολλὸν δὲ τοῦ λίπαοσ καταιονεῖν χρὴ, ὅκωσ τῷ προσηνέϊ τοῦδε ἀμβλύνῃ τὸ ἄλγοσ τῆσ δήξιοσ. δευτέρῃ δὲ ἡμέρῃ ἄριστον τὴν σικύην προσβάλλειν, ὡσ ἐκ τῶν τρωμάτων ἕλκηταί τισ λεπτὸσ ἰχώρ. τόδε πολλὸν μὲν τῆσ ἐπίπροσθεν σικύησ ἀνυσιμώτερον, πολλὸν δὲ τῆσ δυνάμιοσ φυλακτικώτερον. οὐ γὰρ αἷμα, ἡ τροφὴ, ἀλλὰ ἰχὼρ ἐκρέει. καὶ τόδε μέντοι προευκρινήσασ ἀμφὶ τῆσ δυνάμιοσ πρήσσειν. τῇ τρίτῃ δὲ κηρωτὴν ξὺν τῷ κυπρίνῳ καὶ πηγάνῳ τιθέναι. ἢν δὲ ἔτι καθάρσιοσ τὰ πτύαλα δέηται, τοῖσι κηρώμασι Ῥητίνησ ξυντήκειν, ἢ τοῦ θείου τοῦ ἀπύρου ξυμμίσγειν · καὶ αὖθισ πυρίην τὸ χωρίον ἔχειν· ὡσ τρόποσ δὲ σικύησ· ἔχειν ὦν χρὴ κεραμεο ῦν κοῦφον ἁρμόζον τῇ πλευρῇ, εὐρὺ, ἤ τι χάλκεον, πρηνὲσ ἐπὶ τὰ χείλεα ἀμφιθεῖ ναι τοῖσι ἀλγέουσι· ὑποτιθέναι δὲ φλόγα μεγάλην ξὺν λίπαϊ, ὅκωσ ζῶσα ἐσ πολλὸν διαρκέῃ χρόνον· μὴ περισφίγγειν δὲ τὰ χείλεα πρὸσ τῇ σαρκὶ, ἀλλ’ ἐσ διαπνοὴν διαδοχή τισ ἔστω ὡσ μὴ διασβεσθέῃ τῇ πνιγί· ἐσ πολλὸν δὲ ἐξάπτεσθαι ἔνι· ἡ γὰρ ἔνδον ἐκείνου θέρμη, ἄριστον μὲν πυρίημα, ἀγαθὴ δὲ πρόκλησισ ἱδρώτων. Χρὴ δὲ μηδὲ τὴν κάτω ἰητρείην ὑπερορῆν, ἀνδράσι μὲν ἐσ τὸ ἔντερον πηγάνινον ἔλαιον ἐγχέοντα, γυναιξὶ δὲ καὶ ἐσ ὑστέρην · διηνεκέα δὲ τὰ πινόμενα καὶ κατάποτα ἔστω, μελίκρη τον ξὺν τῷ πηγάνῳ, καὶ χυλῷ πτισάνησ, ἢν ξυνεχὲσ βήσσῃ, ὡσ ἐν τροφῇ φάρμακον· ἢν δὲ μὴ τροφῆσ καιρὸσ ἐῄ, ἔστω δή τι καὶ τῶν ποικίλων · πινέριον ξὺν μέλιτι ἑψηθὲν ἐσ σύστασιν. τὰσ δὲ χρὴ σφαίρασ μέγεθοσ ὅσον κυάμου στρογγύλασ οὔσασ διδόναι ὑπὸ τὴν γλῶτταν ἔχειν, διαφέροντα τῇδε κἀκεῖσε, ὡσ μὴ κατάποτον, ἀλλὰ τηκτὸν ἐῄ· προσηνὲσ δὲ καὶ τὸ διὰ τῆσ μήκωνοσ ξὺν μέλιτι καὶ μελιλώτῳ φάρμακον λεῖον καὶ ὑπνικόν. τάδε μέντοι καὶ πρὸ τῆσ ἄρσιοσ, καὶ ἐπ’ αὐτέῃ, καὶ ἐπὶ τῷ ὕπνῳ διδόναι · ἀσίτῳ δὲ τὰ φαρμακώ δεα , κνίδησ καὶ λὶνου τοῦ σπέρματοσ, καὶ ἀμύλου, καὶ κώνου τοῦ κοκκάλου λείου, ἑκάστου κύαθον· καὶ ἀμύγδάλων τῶν πικρῶν πέντε καὶ εἴκοσι τὸν ἀριθμόν · τόσοι δὲ καὶ πεπέριοσ κόκκοι. φωχθέντα δὲ χρὴ λεῖα μέλιτι ἐσ ἂν ἔκλειγμα φυρῆν· τῶν δόσισ μυστίλημίη· ἢν δὲ ὑγρὰ καὶ ἄπεπτα ἀνάγῃ, σμύρνησ ὁλκῆσ͵ δύο, κρόκου μίη, πεπέριοσ κόκκοι δεκαπέντε, μέλιτοσ φυρῆναι λίτρᾳ μίῃ. τόδε μέντοι ἤδη τὸ φάρμακον καὶ πρὸ τῆσ ἄρσιοσ δοτέον, μυστίλησ ἥμισυ. ἀγαθὸν τόδε ἐπὶ τοῖσι χρονίζουσι , εὖτε καὶ ὀξύμελι διδόναι χρὴ, ἢν δύσπνοια ξυνεπείγῃ. Ψυχρὸν δὲ ὕδωρ ὁκόσοι τῶν ἰητρῶν τοῖσι πλευριτι κοῖσι ἔδοσαν, οὔτε ὁκοίῳ λόγῳ ξυμβαλέειν ἔχω, οὔτε τῇ πείρῃ πιστώσασθαι. εἰ γάρ τινεσ ἀπὸ ψυχροῦ διηλλάξαντο τὸν κίνδυνον, οἵδε μοι οὐκ ἐδόκεον εἶναι πλευριτικοὶ, ἀλλὰ καὶ τοῖσι παλαιοτέροισι ἰητροῖσι ἰδέη τισ ξυνδρομῆσ πλευρῖτισ ἐκικλήσκετο, χολῆσ ἔκκρισισ ἐοῦσα ξὺν πόνῳ πλευροῦ ἐπὶ σμικρῷ πυρετῷ, ἢ καὶ ἄνευ πυρετῶν. τόδε μέντοι τὸ πάθοσ οὔνομα μὲν πλευρίτιδοσ, τὸ δὲ πρῆγμα οὐκ ἴσχει· ἀλλὰ καὶ πνεῦμά κοτε, ξυνιστὰν ἐν πλευρῷ, δίψαν ἐνδιδοῖ καὶ ὀδύνην πονηρὴν, μαλθακήν τε θέρμην· καὶ τόδε ἐκάλεσαν ἄνδρεσ ἀί̈δριεσ πλευρῖτιν. ἐπὶ τῶνδε ὦν ὕδωρ ψυχρὸνἄκοσ ἂν γίγνοιτο εὐτυχίῃ τοῦ χρεομένου· ἐσβέσθη μὲν ἂν τὸ δίψοσ, ἡ δὲ χολὴ καὶ τὸ πνεῦμα ὑπηλάθη, καὶ διέπνευσε τὸ ἄλγοσ καὶ ἡ θέρμη· ἐπὶ δὲ φλεγμασίῃ πλευροῦ, καὶ τοῦ ὑπεζωκότοσ πρήσι, οὐ μόνον ὕδωρ ψυχρὸν, ἀλλὰ καὶ ἀναπνοὴ ψυχρὴ κακόν. Ἦν ὦν ἐκ τῆσ πρόσθεν ἰητρείησ περιγίγνωνται οἱ πλευριτικοὶ, ἔτι δὲ βραχέα βήσσωσι καὶ θέρμη ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε ἴσχῃ, σπεύδειν χρὴ διαλύειν τάδε· ἢ γὰρ ὑποστροφὰσ ποιέει τὰ ἐγκαταλιμπ ανόμενα, ἢ ἐσ ἐμπύησιν τρέπεται.

상위

The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION