헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́6́05́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 5)

ὅτι Πενθεσίλεια, Ὀτρηρῆσ καὶ Ἄρεοσ, ἀκουσίωσ Ἱππολύτην κτείνασα καὶ ὑπὸ Πριάμου καθαρθεῖσα, μάχησ γενομένησ πολλοὺσ κτείνει, ἐν οἷσ καὶ Μαχάονα· εἶθ’ ὕστερον θνήσκει ὑπὸ Ἀχιλλέωσ, ὅστισ μετὰ θάνατον ἐρασθεὶσ τῆσ Ἀμαζόνοσ κτείνει Θερσίτην λοιδοροῦντα αὐτόν. ἦν δὲ Ἱππολύτη ἡ τοῦ Ἱππολύτου μήτηρ, ἡ καὶ Γλαύκη καὶ Μελανίππη.

αὕτη γάρ, ἐπιτελουμένων τῶν γάμων Φαίδρασ, ἐπιστᾶσα σὺν ὅπλοισ ἅμα ταῖσ μεθ’ ἑαυτῆσ Ἀμαζόσιν ἔλεγε κτείνειν τοὺσ συνανακειμένουσ Θησεῖ. μάχησ οὖν γενομένησ ἀπέθανεν, εἴτε ὑπὸ τῆσ συμμάχου Πενθεσιλείασ ἀκούσησ, εἴτε ὑπὸ Θησέωσ, εἴτε ὅτι οἱ περὶ Θησέα, τὴν τῶν Ἀμαζόνων ἑωρακότεσ ἐπιστασίαν, κλείσαντεσ διὰ τάχουσ τὰσ θύρασ καὶ ταύτην ἀπολαβόντεσ ἐντὸσ ἀπέκτειναν. ὅτι Μέμνονα τὸν Τιθωνοῦ καὶ Ηοὖσ μετὰ πολλῆσ Αἰθιόπων δυνάμεωσ παραγενόμενον ἐν Τροίᾳ καθ’ Ἑλλήνων καὶ πολλοὺσ τῶν Ἑλλήνων κτείναντα καὶ Ἀντίλοχον κτείνει ὁ Ἀχιλλεύσ.

διώξασ δὲ καὶ τοὺσ Τρῶασ πρὸσ ταῖσ Σκαιαῖσπύλαισ τοξεύεται ὑπὸ Ἀλεξάνδρου καὶ Ἀπόλλωνοσ εἰσ τὸ σφυρόν. γενομένησ δὲ μάχησ περὶ τοῦ νεκροῦ, Αἰάσ Γλαῦκον ἀναιρεῖ, καὶ τὰ ὅπλα δίδωσιν ἐπὶ τὰσ ναῦσ κομίζειν, τὸ δὲ σῶμα βαστάσασ Αἰάσ βαλλόμενοσ βέλεσι μέσον τῶν πολεμίων διήνεγκεν, Ὀδυσσέωσ πρὸσ τοὺσ ἐπιφερομένουσ μαχομένου.

Ἀχιλλέωσ δὲ ἀποθανόντοσ συμφορᾶσἐπληρώθη τὸ στράτευμα.

θάπτουσι δὲ αὐτὸν ἐν Λευκῇ νήσῳ μετὰ Πατρόκλου, τὰ ἑκατέρων ὀστᾶ συμμίξαντεσ.

λέγεται δὲ μετὰ θάνατον Ἀχιλλεὺσ ἐν Μακάρων νήσοισ Μηδείᾳ συνοικεῖν. τιθέασι δὲ ἐπ’ αὐτῷ ἀγῶνα, ἐν ᾧ νικᾷ Εὔμηλοσ ἵπποισ, Διομήδησ σταδίῳ, Αἰάσ δίσκῳ, Τεῦκροσ τόξῳ.

ἡ δὲ πανοπλία αὐτοῦ τῷ ἀρίστῳνικητήριον τίθεται, καὶ καταβαίνουσιν εἰσ ἅμιλλαν Αἰάσ καὶ Ὀδυσσεύσ.

καὶ κρινάντων τῶν Τρώων, ὡσ δέ τινεσ τῶν συμμάχων, Ὀδυσσεὺσ προκρίνεται.

Αἰάσ δὲ ὑπὸ λύπησ ταραχθεὶσ ἐπιβουλεύεται νύκτωρ τῷ στρατεύματι, καὶ αὐτῷ μανίαν ἐμβαλοῦσα Ἀθηνᾶ εἰσ τὰ βοσκήματα ἐκτρέπει ξιφήρη·

ὁ δὲ ἐκμανεὶσ σὺν τοῖσ νέμουσι τὰ βοσκήματα ὡσ Ἀχαιοὺσ φονεύει. ὕστερον δὲ σωφρονήσασ κτείνει καὶ ἑαυτόν.

Ἀγαμέμνων δὲ κωλύει τὸ σῶμα αὐτοῦ καῆναι, καὶ μόνοσ οὗτοσ τῶν ἐν Ἰλίῳ ἀποθανόντων ἐν σορῷ κεῖται· ὁ δὲ τάφοσ ἐστὶν ἐν Ῥοιτείῳ. ἤδη δὲ ὄντοσ τοῦ πολέμου δεκαετοῦσ ἀθυμοῦσι τοῖσ Ἕλλησι Κάλχασ θεσπίζει, οὐκ ἄλλωσ ἁλῶναι δύνασθαι Τροίαν, ἂν μὴ τὰ Ἡρακλέουσ ἔχωσιτόξα συμμαχοῦντα.

τοῦτο ἀκούσασ Ὀδυσσεὺσ μετὰ Διομήδουσ εἰσ Λῆμνον ἀφικνεῖται πρὸσ Φιλοκτήτην, καὶ δόλῳ ἐγκρατὴσ γενόμενοσ τῶν τόξων πείθει πλεῖν αὐτὸν ἐπὶ Τροίαν.

ὁ δὲ παραγενόμενοσ καὶ θεραπευθεὶσ ὑπὸ Ποδαλειρίου Ἀλέξανδρον τοξεύει. τούτου δὲ ἀποθανόντοσ εἰσ ἔριν ἔρχονται Ἕλενοσ καὶ Δηίφοβοσ ὑπὲρ τῶν Ἑλένησ γάμων·

προκριθέντοσ δὲ τοῦ Δηιφόβου Ἕλενοσ ἀπολιπὼν Τροίαν ἐν Ἴδῃ διετέλει. εἰπόντοσ δὲ Κάλχαντοσ Ἕλενον εἰδέναι τοὺσ ῥυομένουσ τὴν πόλιν χρησμούσ, ἐνεδρεύσασ αὐτὸν Ὀδυσσεὺσ καὶ χειρωσάμενοσ ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἤγαγε· καὶ ἀναγκαζόμενοσ ὁ Ἕλενοσ λέγει πῶσ ἂν αἱρεθείη ἡἼλιοσ, πρῶτον μὲν εἰ τὰ Πέλοποσ ὀστᾶ κομισθείη παρ’ αὐτούσ, ἔπειτα εἰ Νεοπτόλεμοσ συμμαχοίη, τρίτον εἰ τὸ διιπετὲσ παλλάδιον ἐκκλαπείη·

τούτου γὰρ ἔνδον ὄντοσ οὐ δύνασθαι τὴν πόλιν ἁλῶναι. ταῦτα ἀκούσαντεσ Ἕλληνεσ τὰ μὲν Πέλοποσ ὀστᾶ μετακομίζουσιν, Ὀδυσσέα δὲ καὶ Φοίνικα πρὸσ Λυκομήδην πέμπουσιν εἰσ Σκῦρον, οἱ δὲ πείθουσι <αὐ>τὸν Νεοπτόλεμον προέσθαι.

παραγενόμενοσ δὲ οὗτοσ εἰσ τὸ στρατόπεδον καὶ λαβὼν παρ’ ἑκόντοσ Ὀδυσσέωσ τὴν τοῦ πατρὸσπανοπλίαν πολλοὺσ τῶν Τρώων ἀναιρεῖ. ἀφικνεῖται δὲ ὕστερον Τρωσὶ σύμμαχοσ Εὐρύπυλοσ ὁ Τηλέφου πολλὴν Μυσῶν δύναμιν ἄγων·

τοῦτον ἀριστεύσαντα Νεοπτόλεμοσ ἀπέκτεινεν. Ὀδυσσεὺσ δὲ μετὰ Διομήδουσ παραγενόμενοσ νύκτωρ εἰσ τὴν πόλιν Διομήδην μὲν αὐτοῦ μένειν εἰά, αὐτὸσ δὲ ἑαυτὸν αἰκισάμενοσ καὶ πενιχρὰν στολὴν ἐνδυσάμενοσ ἀγνώστωσ εἰσ τὴν πόλιν εἰσέρχεται ὡσ ἐπαίτησ·

γνωρισθεὶσ δὲ ὑπὸ Ἑλένησ δι’ ἐκείνησ τὸ παλλάδιον ἔκλεψε καὶ πολλοὺσ κτείνασ τῶν φυλασσόντων ἐπὶ τὰσ ναῦσ μετὰ Διομήδουσ κομίζει. ὕστερον δὲ ἐπινοεῖ δουρείου ἵππου κατασκευὴν καὶ ὑποτίθεται Ἐπειῷ, ὃσ ἦν ἀρχιτέκτων·

οὗτοσἀπὸ τῆσ Ἴδησ ξύλα τεμὼν ἵππον κατασκευάζει κοῖλον ἔνδοθεν εἰσ τὰσ πλευρὰσ ἀνεῳγμένον. εἰσ τοῦτον Ὀδυσσεὺσ εἰσελθεῖν πείθει πεντήκοντα τοὺσ ἀρίστουσ, ὡσ δὲ ὁ τὴν μικρὰν γράψασ Ἰλιάδα φησί, τρισχιλίουσ, τοὺσ δὲ λοιποὺσ γενομένησ νυκτὸσ ἐμπρήσαντασ τὰσ σκηνάσ, ἀναχθέντασ περὶ τὴν Τένεδον ναυλοχεῖν καὶ μετὰ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα καταπλεῖν. οἱ δὲ πείθονται καὶ τοὺσ μὲν ἀρίστουσ ἐμβιβάζουσιν εἰσ τὸν ἵππον, ἡγεμόνα καταστήσαντεσ αὐτῶν Ὀδυσσέα,γράμματα ἐγχαράξαντεσ τὰ δηλοῦντα·

τῆσ εἰσ οἶκον ἀνακομιδῆσ Ἕλληνεσ Ἀθηνᾷ χαριστήριον. αὐτοὶ δὲ ἐμπρήσαντεσ τὰσ σκηνὰσ καὶ καταλιπόντεσ Σίνωνα, ὃσ ἔμελλεν αὐτοῖσ πυρσὸν ἀνάπτειν, τῆσ νυκτὸσ ἀνάγονται καὶ περὶ Τένεδον ναυλοχοῦσιν. ἡμέρασ δὲ γενομένησ ἔρημον οἱ Τρῶεσ τὸ τῶν Ἑλλήνων στρατόπεδον θεασάμενοι καὶ νομίσαντεσ αὐτοὺσ πεφευγέναι, περιχαρέντεσ εἷλκον τὸν ἵππον καὶ παρὰ τοῖσ Πριάμου βασιλείοισ στήσαντεσ ἐβουλεύοντο τί χρὴ ποιεῖν.

Κασάνδρασ δὲ λεγούσησ ἔνοπλον ἐν αὐτῷ δύναμιν εἶναι, καὶ προσέτι Λαοκόωντοσ τοῦ μάντεωσ, τοῖσ μὲν ἐδόκει κατακαίειν, τοῖσ δὲ κατὰ βαράθρων ἀφιέναι·

δόξαν δὲ τοῖσ πολλοῖσ ἵνα αὐτὸν ἐάσωσι θεῖον ἀνάθημα, τραπέντεσ ἐπὶ θυσίαν εὐωχοῦντο. Ἀπόλλων δὲ αὐτοῖσ σημεῖον ἐπιπέμπει·

δύο γὰρ δράκοντεσ διανηξάμενοι διὰ τῆσ θαλάσσησ ἐκ τῶν πλησίον νήσων τοὺσ Λαοκόωντοσ υἱοὺσ κατεσθίουσιν. ὡσ δὲ ἐγένετο νὺξ καὶ πάντασ ὕπνοσ κατεῖχεν, οἱ ἀπὸΤενέδου προσέπλεον, καὶ Σίνων αὐτοῖσ ἀπὸ τοῦ Ἀχιλλέωσ τάφου πυρσὸν ἧπτεν.

Ἑλένη δὲ ἐλθοῦσα περὶ τὸν ἵππον, μιμουμένη τὰσ φωνὰσ ἑκάστησ τῶν γυναικῶν, τοὺσ ἀριστέασ ἐκάλει. ὑπακοῦσαι δὲ Ἀντίκλου θέλοντοσ Ὀδυσσεὺσ τὸ στόμα κατέσχεν. ὡσ δ’ ἐνόμισαν κοιμᾶσθαι τοὺσ πολεμίουσ, ἀνοίξαντεσ σὺν τοῖσ ὅπλοισ ἐξῄεσαν·

καὶ πρῶτοσ μὲν Ἐχίων Πορθέωσ ἀφαλλόμενοσ ἀπέθανεν, οἱ δὲ λοιποὶ σειρᾷ ἐξάψαντεσ ἑαυτοὺσ ἐπὶ τὰ τείχη παρεγένοντο καὶ τὰσ πύλασ ἀνοίξαντεσ ὑπεδέξαντο τοὺσ ἀπὸ Τενέδου καταπλεύσαντασ. χωρήσαντεσ δὲ μεθ’ ὅπλων εἰσ τὴν πόλιν, εἰσ τὰσ οἰκίασἐπερχόμενοι κοιμωμένουσ ἀνῄρουν.

καὶ Νεοπτόλεμοσ μὲν ἐπὶ τοῦ ἑρκείου Διὸσ βωμοῦ καταφεύγοντα Πρίαμον ἀνεῖλεν· Ὀδυσσεὺσ δὲ καὶ Μενέλαοσ Γλαῦκον τὸν Ἀντήνοροσ εἰσ τὴν οἰκίαν φεύγοντα γνωρίσαντεσ μεθ’ ὅπλων ἐλθόντεσ ἔσωσαν.

Αἰνείασ δὲ Ἀγχίσην τὸν πατέρα βαστάσασ ἔφυγεν, οἱ δὲ Ἕλληνεσ αὐτὸν διὰ τὴν εὐσέβειαν εἰάσαν. Μενέλαοσ δὲ Δηίφοβον κτείνασ Ἑλένην ἐπὶ τὰσ ναῦσ ἄγει·

ἀπάγουσι δὲ καὶ τὴν Θησέωσ μητέρα Αἴθραν οἱ Θησέωσ παῖδεσ Δημοφῶν καὶ Ἀκάμασ· καὶ γὰρ τούτουσ λέγουσιν εἰσ Τροίανἐλθεῖν ὕστερον.

Αἰάσ δὲ ὁ Λοκρὸσ Κασάνδραν ὁρῶν περιπεπλεγμένην τῷ ξοάνῳ τῆσ Ἀθηνᾶσ βιάζεται· διὰ <τοῦ>το τὸ ξόανον εἰσ οὐρανὸν βλέπειν. κτείναντεσ δὲ τοὺσ Τρῶασ τὴν πόλιν ἐνέπρησαν καὶ τὰ λάφυρα ἐμερίσαντο.

καὶ θύσαντεσ πᾶσι τοῖσ θεοῖσ Ἀστυάνακτα ἀπὸ τῶν πύργων ἔρριψαν, Πολυξένην δὲ ἐπὶ τῷ Ἀχιλλέωσ τάφῳκατέσφαξαν. λαμβάνει δὲ Ἀγαμέμνων μὲν κατ’ ἐξαίρετον Κασάνδραν, Νεοπτόλεμοσ δὲ Ἀνδρομάχην, Ὀδυσσεὺσ δὲ Ἑκάβην. ὡσ δὲ ἔνιοι λέγουσιν, Ἕλενοσ αὐτὴν λαμβάνει, καὶ διακομισθεὶσ εἰσ Χερρόνησον σὺν αὐτῇ κύνα γενομένην θάπτει, ἔνθα νῦν λέγεται Κυνὸσ σῆμα. Λαοδίκην μὲν γὰρ κάλλει τῶν Πριάμου θυγατέρων διαφέρουσαν βλεπόντων πάντων γῆ χάσματι ἀπέκρυψεν. ὡσ δὲἔμελλον ἀποπλεῖν πορθήσαντεσ Τροίαν, ὑπὸ Κάλχαντοσ κατείχοντο, μηνίειν Ἀθηνᾶν αὐτοῖσ λέγοντοσ διὰ τὴν Αἰάντοσ ἀσέβειαν.

καὶ τὸν μὲν Αἰάντα κτείνειν ἔμελλον, φεύγοντα δὲ ἐπὶ βωμὸν εἰάσαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book E, chapter 5

(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION