Andocides, Speeches, Περὶ τῶν μυστηρίων 221:

κατηγόρησαν δέ μου καὶ περὶ τῶν ναυκληριῶν καὶ περὶ τῆσ ἐμπορίασ, ὡσ ἄρα οἱ θεοὶ διὰ τοῦτό με ἐκ τῶν κινδύνων σῴσαιεν, ἵνα ἐλθὼν δεῦρο, ὡσ ἐοίκεν, ὑπὸ Κηφισίου ἀπολοίμην. ἐγὼ δέ, ὦ Ἀθηναῖοι, οὐκ ἀξιῶ τοὺσ θεοὺσ τοιαύτην γνώμην ἔχειν, ὥστ’ εἰ ἐνόμιζον ὑπ’ ἐμοῦ ἀδικεῖσθαι, λαμβάνοντάσ με ἐν τοῖσ μεγίστοισ μεγίστοισ κινδύνοισ μὴ τιμωρεῖσθαι. τίσ γὰρ κίνδυνοσ μείζων ἀνθρώποισ ἢ χειμῶνοσ ὡρ́ᾳ πλεῖν τὴν θάλατταν; ἐν οἷσ ἔχοντεσ μὲν τὸ σῶμα τοὐμόν, κρατοῦντεσ δὲ τοῦ βίου καὶ τῆσ οὐσίασ τῆσ ἐμῆσ, εἶτα ἔσῳζον;