Andocides, Speeches, Περὶ τῶν μυστηρίων 97:

(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 97:)

ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ, τοῦδε τοῦ ἀγῶνοσ τοῦτ’ ἔστι μέγιστον, σωθέντι μὴ δοκεῖν κακῷ εἶναι, <ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὑμᾶσ,> εἶτα δὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ μαθεῖν ὅτι οὔτε μετὰ κακίασ οὔτε μετ’ ἀνανδρίασ οὐδεμιᾶσ τῶν γεγενημένων πέπρακται ὑπ’ ἐμοῦ οὐδέν, ἀλλὰ διὰ συμφορὰν γεγενημένην μάλιστα μὲν τῇ πόλει, εἶτα <δὲ> καὶ ἡμῖν, εἶπον δὲ ἃ ἤκουσα Εὐφιλήτου προνοίᾳ μὲν τῶν συγγενῶν καὶ τῶν φίλων, προνοίᾳ δὲ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ, μετ’ ἀρετῆσ ἀλλ’ οὐ μετὰ κακίασ, ὡσ ἐγὼ νομίζω. εἰ οὖν οὕτωσ ἔχει ταῦτα, σῴζεσθαί τε ἀξιῶ καὶ δοκεῖν ὑμῖν εἶναι μὴ κακόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION