헬라어 문장 검색 - Αεσξηψ́Ευμενιδ́07́

(아이스킬로스, 에우메니데스, episode)

κήρυσσε, κῆρυξ, καὶ στρατὸν κατειργαθοῦ, ἥ τ’ οὖν διάτοροσ Τυρσηνικὴ σάλπιγξ, βροτείου πνεύματοσ πληρουμένη, ὑπέρτονον γήρυμα φαινέτω στρατῷ. πληρουμένου γὰρ τοῦδε βουλευτηρίου σιγᾶν ἀρήγει καὶ μαθεῖν θεσμοὺσ ἐμοὺσ πόλιν τε πᾶσαν εἰσ τὸν αἰανῆ χρόνον καὶ τούσδ’ ὅπωσ ἂν εὖ καταγνωσθῇ δίκη. ἄναξ Ἄπολλον, ὧν ἔχεισ αὐτὸσ κράτει. τί τοῦδε σοὶ μέτεστι πράγματοσ λέγε. καὶ μαρτυρήσων ἦλθον ‐ ἔστι γὰρ νόμῳ ἱκέτησ ὅδ’ ἁνὴρ καὶ δόμων ἐφέστιοσ ἐμῶν, φόνου δὲ τοῦδ’ ἐγὼ καθάρσιοσ ‐ καὶ ξυνδικήσων αὐτόσ· αἰτίαν δ’ ἔχω τῆσ τοῦδε μητρὸσ τοῦ φόνου. σὺ δ’ εἴσαγε ὅπωσ <τ’> ἐπίστᾳ τήνδε κύρωσον δίκην. ὑμῶν ὁ μῦθοσ, εἰσάγω δὲ τὴν δίκην· ὁ γὰρ διώκων πρότεροσ ἐξ ἀρχῆσ λέγων γένοιτ’ ἂν ὀρθῶσ πράγματοσ διδάσκαλοσ. πολλαὶ μέν ἐσμεν, λέξομεν δὲ συντόμωσ. ἔποσ δ’ ἀμείβου πρὸσ ἔποσ ἐν μέρει τιθείσ τὴν μητέρ’ εἰπὲ πρῶτον εἰ κατέκτονασ. ἔκτεινα· τούτου δ’ οὔτισ ἄρνησισ πέλει. ἓν μὲν τόδ’ ἤδη τῶν τριῶν παλαισμάτων. οὐ κειμένῳ πω τόνδε κομπάζεισ λόγον. εἰπεῖν γε μέντοι δεῖ σ’ ὅπωσ κατέκτανεσ. λέγω· ξιφουλκῷ χειρὶ πρὸσ δέρην τεμών. πρὸσ τοῦ δ’ ἐπείσθησ καὶ τίνοσ βουλεύμασιν; τοῖσ τοῦδε θεσφάτοισι· μαρτυρεῖ δέ μοι. ὁ μάντισ ἐξηγεῖτό σοι μητροκτονεῖν; καὶ δεῦρό γ’ ἀεὶ τὴν τύχην οὐ μέμφομαι. ἀλλ’ εἴ σε μάρψει ψῆφοσ, ἄλλ’ ἐρεῖσ τάχα. πέποιθ’. ἀρωγὰσ δ’ ἐκ τάφου πέμψει πατήρ. νεκροῖσί νυν πέπισθι μητέρα κτανών. δυοῖν γὰρ εἶχε προσβολὰσ μιασμάτοιν. πῶσ δή; δίδαξον τοὺσ δικάζοντασ τάδε. ἀνδροκτονοῦσα πατέρ’ ἐμὸν κατέκτανεν. τοιγὰρ σὺ μὲν ζῇσ, ἡ δ’ ἐλευθέρα φόνῳ. τί δ’ οὐκ ἐκείνην ζῶσαν ἤλαυνεσ φυγῇ; οὐκ ἦν ὅμαιμοσ φωτὸσ ὃν κατέκτανεν. ἐγὼ δὲ μητρὸσ τῆσ ἐμῆσ ἐν αἵματι; πῶσ γάρ σ’ ἔθρεψ’ ἂν ἐντόσ, ὦ μιαιφόνε, ζώνησ;

ἀπεύχῃ μητρὸσ αἷμα φίλτατον; ἤδη σὺ μαρτύρησον· ἐξηγοῦ δέ μοι, Ἄπολλον, εἴ σφε σὺν δίκῃ κατέκτανον. δρᾶσαι γὰρ ὥσπερ ἐστὶν οὐκ ἀρνούμεθα. ἀλλ’ εἰ δίκαιον εἴτε μὴ τῇ σῇ φρενὶ δοκεῖ τόδ’ αἷμα, κρῖνον, ὡσ τούτοισ φράσω. λέξω πρὸσ ὑμᾶσ τόνδ’ Ἀθηναίασ μέγαν θεσμὸν δικαίωσ, ‐ μάντισ ὢν δ’ οὐ ψεύσομαι. οὐπώποτ’ εἶπον μαντικοῖσιν ἐν θρόνοισ, οὐκ ἀνδρόσ, οὐ γυναικόσ, οὐ πόλεωσ πέρι, ὃ μὴ κελεύσαι Ζεὺσ Ὀλυμπίων πατήρ. τὸ μὲν δίκαιον τοῦθ’ ὅσον σθένει μαθεῖν, βουλῇ πιφαύσκω δ’ ὔμμ’ ἐπισπέσθαι πατρόσ·

ὁρ́κοσ γὰρ οὔτι Ζηνὸσ ἰσχύει πλέον. Ζεύσ, ὡσ λέγεισ σύ, τόνδε χρησμὸν ὤπασε, φράζειν Ὀρέστῃ τῷδε, τὸν πατρὸσ φόνον πράξαντα μητρὸσ μηδαμοῦ τιμὰσ νέμειν; οὐ γάρ τι ταὐτὸν ἄνδρα γενναῖον θανεῖν διοσδότοισ σκήπτροισι τιμαλφούμενον, καὶ ταῦτα πρὸσ γυναικόσ, οὔ τι θουρίοισ τόξοισ ἑκηβόλοισιν, ὥστ’ Ἀμαζόνοσ, ἀλλ’ ὡσ ἀκούσῃ, Παλλὰσ οἵ τ’ ἐφήμενοι ψήφῳ διαιρεῖν τοῦδε πράγματοσ πέρι. ἀπὸ στρατείασ γάρ νιν ἠμποληκότα τὰ πλεῖστ’ ἄμεινον εὔφροσιν δεδεγμένη, δροίτῃ περῶντι λουτρὰ κἀπὶ τέρματι φᾶροσ περεσκήνωσεν , ἐν δ’ ἀτέρμονι κόπτει πεδήσασ’ ἄνδρα δαιδάλῳ πέπλῳ.

ἀνδρὸσ μὲν ὑμῖν οὗτοσ εἴρηται μόροσ τοῦ παντοσέμνου, τοῦ στρατηλάτου νεῶν.

ταύτην τοιαύτην εἶπον, ὡσ δηχθῇ λεώσ, ὅσπερ τέτακται τήνδε κυρῶσαι δίκην. πατρὸσ προτιμᾷ Ζεὺσ μόρον τῷ σῷ λόγῳ·

αὐτὸσ δ’ ἔδησε πατέρα πρεσβύτην Κρόνον. πῶσ ταῦτα τούτοισ οὐκ ἐναντίωσ λέγεισ; ὑμᾶσ δ’ ἀκούειν ταῦτ’ ἐγὼ μαρτύρομαι. ὦ παντομισῆ κνώδαλα, στύγη θεῶν, πέδασ μὲν ἂν λύσειεν, ἔστι τοῦδ’ ἄκοσ καὶ κάρτα πολλὴ μηχανὴ λυτήριοσ· ἀνδρὸσ δ’ ἐπειδὰν αἷμ’ ἀνασπάσῃ κόνισ ἅπαξ θανόντοσ, οὔτισ ἔστ’ ἀνάστασισ. τούτων ἐπῳδὰσ οὐκ ἐποίησεν πατὴρ οὑμόσ, τὰ δ’ ἄλλα πάντ’ ἄνω τε καὶ κάτω στρέφων τίθησιν οὐδὲν ἀσθμαίνων μένει. πῶσ γὰρ τὸ φεύγειν τοῦδ’ ὑπερδικεῖσ ὁρ́α· τὸ μητρὸσ αἷμ’ ὅμαιμον ἐκχέασ πέδοι ἔπειτ’ ἐν Ἄργει δώματ’ οἰκήσει πατρόσ; ποίοισι βωμοῖσ χρώμενοσ τοῖσ δημίοισ; ποία δὲ χέρνιψ φρατέρων προσδέξεται; καὶ τοῦτο λέξω, καὶ μάθ’ ὡσ ὀρθῶσ ἐρῶ. οὔκ ἔστι μήτηρ ἡ κεκλημένου τέκνου τοκεύσ, τροφὸσ δὲ κύματοσ νεοσπόρου. τίκτει δ’ ὁ θρῴσκων, ἡ δ’ ἅπερ ξένῳ ξένη ἔσωσεν ἔρνοσ, οἷσι μὴ βλάψῃ θεόσ. τεκμήριον δὲ τοῦδέ σοι δείξω λόγου. πατὴρ μὲν ἂν γένοιτ’ ἄνευ μητρόσ· πέλασ μάρτυσ πάρεστι παῖσ Ὀλυμπίου Διόσ, οὐδ’ ἐν σκότοισι νηδύοσ τεθραμμένη, ἀλλ’ οἱο͂ν ἔρνοσ οὔτισ ἂν τέκοι θεόσ. ἐγὼ δέ, Παλλάσ, τἄλλα θ’ ὡσ ἐπίσταμαι, τὸ σὸν πόλισμα καὶ στρατὸν τεύξω μέγαν, καὶ τόνδ’ ἔπεμψα σῶν δόμων ἐφέστιον, ὅπωσ γένοιτο πιστὸσ εἰσ τὸ πᾶν χρόνου καὶ τόνδ’ ἐπικτήσαιο σύμμαχον, θεά, καὶ τοὺσ ἔπειτα, καὶ τάδ’ αἰανῶσ μένοι στέργειν τὰ πιστὰ τῶνδε τοὺσ ἐπισπόρουσ.

ἤδη κελεύω τούσδ’ ἀπὸ γνώμησ φέρειν ψῆφον δικαίαν, ὡσ ἅλισ λελεγμένων;

ἡμῖν μὲν ἤδη πᾶν τετόξευται βέλοσ. μένω δ’ ἀκοῦσαι πῶσ ἀγὼν κριθήσεται. τί γάρ; πρὸσ ὑμῶν πῶσ τιθεῖσ’, ἄμομφοσ ὦ; ἠκούσαθ’ ὧν ἠκούσατ’, ἐν δὲ καρδίᾳ ψῆφον φέροντεσ ὁρ́κον αἰδεῖσθε, ξένοι. κλύοιτ’ ἂν ἤδη θεσμόν, Ἀττικὸσ λεώσ, πρώτασ δίκασ κρίνοντεσ αἵματοσ χυτοῦ. ἔσται δὲ καὶ τὸ λοιπὸν Αἰγέωσ στρατῷ αἰεὶ δικαστῶν τοῦτο βουλευτήριον. πάγον δ’ Ἄρειον τόνδ’, Ἀμαζόνων ἕδραν σκηνάσ θ’, ὅτ’ ἦλθον Θησέωσ κατὰ φθόνον στρατηλατοῦσαι, καὶ πόλιν νεόπτολιν τήνδ’ ὑψίπυργον ἀντεπύργωσαν τότε, Ἄρει δ’ ἔθυον, ἔνθεν ἔστ’ ἐπώνυμοσ πέτρα, πάγοσ τ’ Ἄρειοσ· ἐν δὲ τῷ σέβασ ἀστῶν φόβοσ τε ξυγγενὴσ τὸ μὴ ἀδικεῖν σχήσει τό τ’ ἦμαρ καὶ κατ’ εὐφρόνην ὁμῶσ, αὐτῶν πολιτῶν μὴ ’πιχραινόντων νόμουσ κακαῖσ ἐπιρροαῖσι· βορβόρῳ δ’ ὕδωρ λαμπρὸν μιαίνων οὔποθ’ εὑρήσεισ ποτόν. τὸ μήτ’ ἄναρχον μήτε δεσποτούμενον ἀστοῖσ περιστέλλουσι βουλεύω σέβειν, καὶ μὴ τὸ δεινὸν πᾶν πόλεωσ ἔξω βαλεῖν.

τίσ γὰρ δεδοικὼσ μηδὲν ἔνδικοσ βροτῶν; τοιόνδε τοι ταρβοῦντεσ ἐνδίκωσ σέβασ ἔρυμά τε χώρασ καὶ πόλεωσ σωτήριον ἔχοιτ’ ἄν, οἱο͂ν οὔτισ ἀνθρώπων ἔχει, οὔτ’ ἐν Σκύθῃσιν οὔτε Πέλοποσ ἐν τόποισ. κερδῶν ἄθικτον τοῦτο βουλευτήριον, αἰδοῖον, ὀξύθυμον, εὑδόντων ὕπερ ἐγρηγορὸσ φρούρημα γῆσ καθίσταμαι. ταύτην μὲν ἐξέτειν’ ἐμοῖσ παραίνεσιν ἀστοῖσιν εἰσ τὸ λοιπόν·

ὀρθοῦσθαι δὲ χρὴ καὶ ψῆφον αἴρειν καὶ διαγνῶναι δίκην αἰδουμένουσ τὸν ὁρ́κον. εἴρηται λόγοσ. καὶ μὴν βαρεῖαν τήνδ’ ὁμιλίαν χθονὸσ ξύμβουλόσ εἰμι μηδαμῶσ ἀτιμάσαι.

κἄγωγε χρησμοὺσ τοὺσ ἐμούσ τε καὶ Διὸσ ταρβεῖν κελεύω μηδ’ ἀκαρπώτουσ κτίσαι. ἀλλ’ αἱματηρὰ πράγματ’ οὐ λαχὼν σέβεισ, μαντεῖα δ’ οὐκέθ’ ἁγνὰ μαντεύσῃ νέμων. ἦ καὶ πατήρ τι σφάλλεται βουλευμάτων πρωτοκτόνοισι προστροπαῖσ Ἰξίονοσ; λέγεισ· ἐγὼ δὲ μὴ τυχοῦσα τῆσ δίκησ βαρεῖα χώρᾳ τῇδ’ ὁμιλήσω πάλιν. ἀλλ’ ἔν τε τοῖσ νέοισι καὶ παλαιτέροισ θεοῖσ ἄτιμοσ εἶ σύ· νικήσω δ’ ἐγώ. τοιαῦτ’ ἔδρασασ καὶ Φέρητοσ ἐν δόμοισ· Μοίρασ ἔπεισασ ἀφθίτουσ θεῖναι βροτούσ. οὔκουν δίκαιον τὸν σέβοντ’ εὐεργετεῖν, ἄλλωσ τε πάντωσ χὤτε δεόμενοσ τύχοι; σύ τοι παλαιὰσ διανομὰσ καταφθίσασ οἴνῳ παρηπάτησασ ἀρχαίασ θεάσ. σύ τοι τάχ’ οὐκ ἔχουσα τῆσ δίκησ τέλοσ ἐμῇ τὸν ἰὸν οὐδὲν ἐχθροῖσιν βαρύν. ἐπεὶ καθιππάζῃ με πρεσβῦτιν νέοσ, δίκησ γενέσθαι τῆσδ’ ἐπήκοοσ μένω, ὡσ ἀμφίβουλοσ οὖσα θυμοῦσθαι πόλει. ἐμὸν τόδ’ ἔργον, λοισθίαν κρῖναι δίκην. ψῆφον δ’ Ὀρέστῃ τήνδ’ ἐγὼ προσθήσομαι. μήτηρ γὰρ οὔτισ ἐστὶν ἥ μ’ ἐγείνατο, τὸ δ’ ἄρσεν αἰνῶ πάντα, πλὴν γάμου τυχεῖν, ἅπαντι θυμῷ, κάρτα δ’ εἰμὶ τοῦ πατρόσ. οὕτω γυναικὸσ οὐ προτιμήσω μόρον ἄνδρα κτανούσησ δωμάτων ἐπίσκοπον. νικᾷ δ’ Ὀρέστησ, κἂν ἰσόψηφοσ κριθῇ. ἐκβάλλεθ’ ὡσ τάχιστα τευχέων πάλουσ, ὅσοισ δικαστῶν τοῦτ’ ἐπέσταλται τέλοσ.

ὦ Φοῖβ’ Ἄπολλον, πῶσ ἀγὼν κριθήσεται;

ὦ Νὺξ μέλαινα μῆτερ, ἆρ’ ὁρᾷσ τάδε; νῦν ἀγχόνησ μοι τέρματ’, ἢ φάοσ βλέπειν. ἡμῖν γὰρ ἔρρειν, ἢ πρόσω τιμὰσ νέμειν. πεμπάζετ’ ὀρθῶσ ἐκβολὰσ ψήφων, ξένοι, τὸ μὴ ’δικεῖν σέβοντεσ ἐν διαιρέσει. γνώμησ δ’ ἀπούσησ πῆμα γίγνεται μέγα, βαλοῦσά τ’ οἶκον ψῆφοσ ὤρθωσεν μία. ἀνὴρ ὅδ’ ἐκπέφευγεν αἵματοσ δίκην· ἴσον γάρ ἐστι τἀρίθμημα τῶν πάλων. ὦ Παλλάσ, ὦ σώσασα τοὺσ ἐμοὺσ δόμουσ. γαίασ πατρῴασ ἐστερημένον σύ τοι κατῴκισάσ με· καί τισ Ἑλλήνων ἐρεῖ, "Ἀργεῖοσ ἁνὴρ αὖθισ ἔν τε χρήμασιν οἰκεῖ πατρῴοισ, Παλλάδοσ καὶ Λοξίου ἕκατι, καὶ τοῦ πάντα κραίνοντοσ τρίτου σωτῆροσ," ὃσ πατρῷον αἰδεσθεὶσ μόρον σῴζει με, μητρὸσ τάσδε συνδίκουσ ὁρῶν. ἐγὼ δὲ χώρᾳ τῇδε καὶ τῷ σῷ στρατῷ τὸ λοιπὸν εἰσ ἅπαντα πλειστήρη χρόνον ὁρκωμοτήσασ νῦν ἄπειμι πρὸσ δόμουσ, μήτοι τιν’ ἄνδρα δεῦρο πρυμνήτην χθονὸσ ἐλθόντ’ ἐποίσειν εὖ κεκασμένον δόρυ.

αὐτοὶ γὰρ ἡμεῖσ ὄντεσ ἐν τάφοισ τότε τοῖσ τἀμὰ παρβαίνουσι νῦν ὁρκώματα ἀμηχάνοισι πράξομεν δυσπραξίαισ, ὁδοὺσ ἀθύμουσ καὶ παρόρνιθασ πόρουσ τιθέντεσ, ὡσ αὐτοῖσι μεταμέλῃ πόνοσ· ὀρθουμένων δέ, καὶ πόλιν τὴν Παλλάδοσ τιμῶσιν αἰεὶ τήνδε συμμάχῳ δορί, αὐτοῖσιν ἡμεῖσ ἐσμεν εὐμενέστεροι. καὶ χαῖρε, καὶ σὺ καὶ πολισσοῦχοσ λεώσ·

πάλαισμ’ ἄφυκτον τοῖσ ἐναντίοισ ἔχοισ, σωτήριόν τε καὶ δορὸσ νικηφόρον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aeschylus, Eumenides, episode

(아이스킬로스, 에우메니데스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION