헬라어 문장 검색 - ΗψπερίΣπεεξηέ7́

(히페레이데스, Speeches, [Ἐπιτάφιοσ])

τῶν μὲν λόγων τ[ῶν μελ]λόντων ῥηθήσεσ[θαι ἐπὶ] τῷδε τῷ τάφῳ [περί τε] Λεωσθένουσ τοῦ στ[ρατη]γοῦ καὶ περὶ τῶν ἄ[λλων] τῶν μετ’ ἐκείνου [τετελ]ευτηκότων ἐν τ[ῷ πολ]έμῳ, ὡσ ἦσαν ἄν[δρεσ ἀ]γαθοί, μά[ρτυσ αὐτὸσ ὁ χ]ρόνοσ ὁ σωι τὰσ πρ[άξεισ]σ ἀνθρω[π][ν] πω κα[ἑ]ώρακε ωρ[ἐν τῷ π]αντὶ αἰῶ[νι][γ]εγενη[οὔτε] ἄνδρασ [ἀμείνουσ τῶν] τετελευτ[ηκότων] οὔτε πρ[άξεισ μεγαλ]οπρεπεστ[έρασ. διὸ] καὶ μάλιστα [νῦν φοβοῦ]μαι, μή μοι συμ[βῇ τὸν λ]όγον ἐλάττ[ω φαίν]εσθαι τῶν ἔρ[γων] τῶν γεγενη[μέ]νων.

πλὴν κατ’ [ἐκεῖ]νό γε πάλιν θα[ρρῶ ὅ]τι τὰ ὑπ’ ἐμοῦ <ἐ>κ[λει]πόμενα ὑμεῖσ οἱ ἀκούοντεσ προσθήσετε· οὐ γὰρ ἐ<ν> τοῖσ τυχοῦσιν οἱ λόγοι ῥηθήσονται, ἀλλ’ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ μάρτυσι τῶν <ἐκ>είνοι[σ π]επραγμένων. ἄξιον δέ [ἐσ]τιν ἐπαινεῖν <τ>ὴν μὲν [πό]λιν ἡμῶν <τ>ῆσ προαιρέ[σεω]σ ἕνεκεν, τὸ προε[λέσθ]αι ὅμοια καὶ ἔτι σε[μνό]τερα καὶ καλλίω τῶν [πρότ]ερον αὐτῇ πεπρα[γμέ]νων, τοὺσ δὲ τετε[λευ]τηκότασ τῆσ ἀνδρείασ τῆσ ἐν τῷ πολέμῳ, τὸ μὴ καταισχῦναι τὰσ τῶν προγόνων ἀρετάσ, τὸν δὲ στρατηγὸν Λεωσθένη διὰ ἀμφότερα·

τῆσ τε γὰρ προαιρέσεωσ εἰσηγητὴσ τῇ πόλει ἐγένετο, καὶ τῆσ στρατείασ ἡγεμὼν τοῖσ πολίταισ κατέστη. περὶ μὲν οὖν τῆσ πόλεωσ διεξιέναι τὸ καθ’ ἕκαστον ὧν πρό[τε]ρον πᾶσαν τὴν Ἑλλά[δα] <εὐεργέτηκεν> οὔτε ὁ χρόνοσ ὁ παρὼν ἱκανόσ, οὔτε ὁ και[ρὸσ] ἁρμόττων τῷ μα[κρ]ολογεῖν, οὔτε ῥᾴδι[ον] ἕνα ὄντα τοσαύ[τασ] καὶ τηλικαύτασ πρά[ξεισ] [ἐπ]ελθεῖν καὶ μνη[μο]νεῦσαι·

ἐπὶ κεφαλαί[ου δ]ὲ οὐκ ὀκνήσω εἰπεῖν [περ]ὶ αὐτῆσ. ὥσπερ [γὰρ] ὁ ἥλιοσ πᾶσαν τὴν οἰκουμ[ένη]ν ἐπέρχεται, τὰ[σ μὲν] ὡρ́ασ διακρίνων [εἰσ τὸ π]ρέπον καὶ καλῶ[σ πάντα καθ]ιστάσ, τοῖσ δὲ σ[ώφροσι καὶ ἐπ]ιεικέσι τ[ῶν ἀνθρώπ]ων ἐπιμ[ελούμενοσ κ]αὶ γεν[έσεωσ καὶ τροφῆ]σ καὶ [καρπ]ῶν κ[αὶ τῶν ἄ]λλων ἁ[πά]ντων τῶν εἰσ τὸν β[ίο]ν χρησίμων, οὕτωσ καὶ ἡ πόλισ ἡμῶν διατελε[ῖ το]ὺσ μὲν κακοὺσ κολάζο[υσα, τοῖσ] δὲ δικαίοισ β[οηθοῦσα], τὸ δὲ ἴσον ἀν[τὶ τῆσ ἀδι]κίασ ἅπασιν [ἀπονέμουσα, τ]οῖσ δὲ ἰδί[οισ κινδύνοισ κα]ὶ δαπάναι[σ κοινὴν ἄδει]αν τοῖσ Ἕλλη[σιν παρασκευ]άζουσα.

[περὶ μὲν οὖ]ν τῶν κοινῶ[ν ἔργων τῆσ πόλ]εωσ ὥσπερ [προεῖπον φρά]σαι <παρ>αλείψω, πε[ρὶ δὲ Λεωσθέν]ουσ καὶ τῶν ἄ[λλων τοὺσ λόγ]ουσ ποιήσομ[αι.

νῦ]ν δὲ πόθεν ἄρξωμα[ι λέγων], ἢ τίνοσ πρῶτον μνησθῶ; πότερα περὶ τοῦ γένουσ αὐτῶν ἑκάστου διεξέλθω; ἀλλ’ εὐήθεσ εἶναι ὑπολαμβάνω·

τὸ<ν> μὲν <γὰρ> ἄλλουσ τινὰσ ἀνθρώπουσ ἐγκωμιάζοντα, οἳ πολλαχόθεν εἰσ μίαν πόλιν συνεληλυθότεσ οἰκοῦσι γένοσ ἴδιον ἕκαστοσ συνεισενεγκάμενοσ, τοῦτον μὲν δεῖ κατ’ ἄνδρα γενεαλογεῖν ἕκαστον· περὶ δὲ Ἀθηναίων ἀνδρῶν τοὺ<σ> λόγου<σ> ποιούμενον, οἷσ ἡ κοινὴ γένεσισ α[ὐτόχ]θοσιν οὖσιν ἀνυπέρβλητ[ον] τὴν εὐγένειαν ἔχει, περίεργον ἡγοῦμαι εἶναι ἰδίᾳ [τὰ] γένη ἐγκωμιάζειν. ἀλλὰ [πε]ρὶ τῆσ παιδείασ αὐτῶν ἐπι[μνη]σθῶ, καὶ ὡσ ἐν πολλῇ σ[ωφρο]σύνῃ παῖδεσ ὄντ[εσ ἐτρά]φησαν καὶ ἐπαιδε[ύθησαν] ὅπερ εἰώθασίν [τινεσ ποι]εῖν;

ἀλλ’ οἶμαι π[άντασ] εἰδέναι ὅτι τούτο[υ ἕνεκα] τοὺ<σ> παῖδασ παιδεύο[μεν], ἵνα ἄνδρεσ ἀγαθοὶ γ[ένων]ται· τοὺσ δὲ γεγενημ[ένουσ] ἐν τῷ πολέμῳ ἄνδρ[ασ] ὑπερβάλλοντασ τῇ ἀ[ρετῇ], πρόδηλόν ἐστιν ὅτι πα[ῖδεσ] ὄντεσ καλῶσ ἐπαιδε[ύθη]σαν. ἁπλούστατον ο[ὖν ἡ]γοῦμαι εἶναι τὴν ἐν τῷ πολέμῳ διεξελθεῖν ἀρετήν, καὶ ὡσ πολλῶν ἀγαθῶν αἴτιοι γεγένη<ν>ται τῇ πατρίδι καὶ τοῖσ ἄλλοισ Ἕλλησιν.

ἄρξομαι δὲ πρῶτον ἀπὸ τοῦ στρατηγοῦ· καὶ γὰρ δίκαιον. Λεωσθένησ γὰρ ὁρῶν τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν τεταπεινωμένην καὶ ἐπτη[χυ]ῖαν, κατεφθαρμένην ὑπὸ [τῶν] δωροδοκούντων παρὰ Φι[λίπ]που καὶ Ἀλεξάνδρου κατὰ [τῶν] πατρίδων τῶν αὑτῶν, [καὶ τ]ὴν μὲν πόλιν ἡμῶν [δεομέ]νην ἀνδρόσ, τὴν δ’ Ἑλλά[δα πᾶ]σαν πόλεωσ, ἥτισ προστῆ[ναι δυν]ήσεται τῆσ ἡγεμονίασ, [ἐπέδ]ωκεν ἑαυτὸν μὲν τῇ [πατρί]δι, τὴν δὲ πόλιν τοῖσ Ἕλλη[σιν] εἰσ τὴν ἐλευθερίαν·

καὶ ξενικὴν μὲν δύναμιν <συ>στησάμενοσ, τῆσ δὲ πολιτικῆσ ἡγεμὼν καταστάσ, τοὺσ πρώτουσ ἀντιταξαμένουσ τῇ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίᾳ Βοιωτοὺσ καὶ Μακεδόνασ καὶ Εὐβοέασ καὶ τοὺσ ἄλλουσ συμμάχουσ αὐτῶν ἐνίκησε μαχόμενοσ ἐν τῇ Βοιωτίᾳ.

ἐντεῦθεν δ’ ἐλθὼν εἰσ Πύλασ καὶ καταλαβὼν τὰσ [πα]ρόδουσ, δι’ ὧν καὶ πρότερον ἐ[πὶ τ]οὺσ Ἕλληνασ οἱ βάρβαροι ἐ[πο]ρεύθησαν, τῆσ μὲν ἐπὶ [τὴν] Ἑλλάδα πορείασ Ἀντίπατρον ἐκώλυσεν, αὐτὸν δὲ [κα]ταλαβὼν ἐν τοῖσ τόποισ τού[τοι]σ καὶ μάχῃ νικήσασ, ἐπολι[όρ]κει κατακλείσασ εἰσ Λαμίαν.

Θετταλοὺσ δὲ καὶ Φωκέασ καὶ [Αἰ]τωλοὺσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ τοὺσ ἐν τῷ τόπῳ συμμάχουσ ἐποιήσατο, καὶ ὧν Φίλιπποσ καὶ Ἀλέξανδροσ ἀκόντων ἡγούμενοι ἐσεμνύνοντο, τούτων Λεωσθένησ ἑκόντων τὴν ἡγεμονίαν ἔλαβεν.

συνέβη δ’ αὐτῷ τῶν μὲν πραγμάτων ὧν προείλετο κρατῆσαι, τῆσ δὲ εἱ[μαρ]μένησ οὐκ ἦν περιγενέ[σθαι. ] δίκαιον δ’ ἐστὶν μὴ μ[όνον] ὧν ἔπραξεν Λεωσθέν[ην ἀε]ὶ χάριν ἔχειν αὐτῷ πρ[ώτῳ, ἀ]λλὰ καὶ τῆσ ὕστερον [γενομέν]ησ μάχησ μετὰ τ[ὸν ἐκείνο]υ θάνατον, καὶ τῶν [ἄλλων ἀγ]αθῶν τῶν ἐν τῇ σ[τρατείᾳ τ]αύτῃ συμβάντων [τοῖσ Ἕλ]λησιν· ἐπὶ γὰρ τοῖσ ὑπὸ [Λε]ωσθένουσ <τε>θεῖσιν θεμελίοισ οἰκοδομοῦσιν οἱ νῦν τὰσ ὕστερον πράξεισ.

καὶ μηδεὶσ ὑπολάβῃ με τῶν ἄλλων πολιτῶν [μη]δένα λόγον ποιεῖσθαι, [ἀλλὰ] Λεωσθένη μόν<ον> ἐγκω[μιάζ]ειν.

συμβαίνει γὰρ [τὸν Λε]ωσθένουσ ἔπαινον [ἐπὶ ταῖ]σ μάχαισ ἐγκώμιον [τῶν ἄλ]λων πολιτῶν εἶναι· το[ῦ μὲν] γὰρ βουλεύεσθαι καλ[ῶσ ὁ στρα]τηγὸσ αἴτιοσ, τοῦ δὲ νι[κᾶν μαχ]ομένουσ οἱ κινδυν[εύειν ἐθ]έλοντεσ τοῖσ σώμασ[ιν· ὥστ]ε ὅταν ἐπαιν[ῶ τὴν γ]εγονυῖαν νίκην, ἅμα τ[ῇ Λε]ωσθένουσ ἡγεμονίᾳ καὶ [τὴν τ]ῶν ἄλλων ἀρετὴν ἐγκωμ[ιάσ]ω. τίσ γὰρ οὐκ ἂν δικα[ίωσ] ἐπαινοίη τῶν πολιτῶ[ν το]ὺσ ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ [τε]λευτήσαντασ, οἳ τὰσ ἑα[υτῶ]ν ψυχὰσ ἔδωκαν ὑπὲρ τῆ[σ τῶ]ν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ, [φα]νερωτάτην ἀπόδειξιν τ[αύτ]ην ἡγούμενοι εἶναι τοῦ [βούλ]εσθαι τῇ Ἑλλάδι [τὴν] ἐλε[υθερ]ίαν περιθεῖναι, τὸ μαχομ[ένουσ] τελευτῆσαι ὑπὲρ αὐτῆ[σ.

μ]έγα δ’ αὐτοῖσ συνεβάλετ[ο εἰ]σ τὸ προθύμωσ ὑπὲρ τῆσ [Ἑλλά]δοσ ἀγωνίσασθαι τὸ ἐν τῇ [Βοιω]τίᾳ τὴν μάχην τὴν π[ροτέραν] γενέσθαι.

ἑώρων γὰ[ρ τὴν μὲν π]όλιν τῶν Θηβαίων οἰκτ[ρῶσ ἠφα]νισμένην ἐξ ἀνθρώπων, [τὴν δὲ ἀ]κρόπολιν αὐτῆσ φρουρου[μένην] ὑπὸ τῶν Μακεδόνων, τὰ δὲ σώματα τῶν ἐνοικούντων ἐξηνδραποδισμένα, τὴν δὲ χώραν ἄλλουσ διανεμομένουσ, ὥστε πρὸ ὀφθαλμῶν ὁρώμενα αὐτοῖσ τὰ δεινὰ ἀόκνον π[αρ]εῖχε τόλμα<ν> εἰσ τὸ κινδυνεύειν [πρ]οχείρωσ. ἀλλὰ μὴν τήν γε π[ερὶ Π]ύλασ καὶ Λαμίαν μάχην γεν[ομέν]ην οὐχ ἧττον αὐτοῖσ ἔνδο[ξον γεν]έσθαι συμβέβηκεν ἧσ [ἐν Βοιω]τοῖσ ἠγωνίσαντο, οὐ μόνον [τῷ μαχο]μένουσ νικᾶν Ἀντίπατρον [καὶ τοὺσ σ]υμμάχουσ, ἀλλὰ καὶ τῷ τόπῳ [τῷ ἐ]νταυθοῖ γεγενῆσθαι τὴν μ[άχην.

] ἀφικνούμενοι γὰρ οἱ Ἕλλη[νεσ ἅπα]ντεσ δὶσ τοῦ ἐνιαυτοῦ εἰσ [τὴν Πυλ]αίαν, θεωροὶ γενήσοντ[αι] τῶν ἔργων τῶν π[επρα]γμένων αὐτοῖσ· ἅμα γὰρ εἰσ τὸ[ν τό]πον ἁθροισθήσονται καὶ τῆ[σ το]ύτων ἀρετῆσ μνησθήσοντ[αι. ο]ὐδένεσ γὰρ πώποτε τῶν γεγονότων οὔτε περὶ καλλιόνων οὔτε πρὸσ ἰσχυροτέρουσ οὔτε μετ’ ἐλαττόνων ἠγωνίσαντο, τὴν ἀρετὴν ἰσχὺν καὶ τὴν ἀνδρείαν πλῆθοσ, ἀλλ’ οὐ τὸν πολὺν ἀριθμὸν τῶν σωμάτων εἶναι κρίνοντεσ.

καὶ τὴν μὲν ἐλευθερίαν εἰσ τὸ κοινὸν πᾶσιν κατέθεσαν, τὴν δ’ εὐδοξίαν <τὴν> ἀπὸ τῶν πράξεων ἴδιον στέφανον τῇ πατρίδ[ι περι]έθηκαν. ἄξιον τοίνυν συλλογίσασθαι καὶ τί ἂν συμβῆναι νομίζομεν μὴ κατὰ τρόπον τούτων ἀγωνισαμένων.

ἆρ’ οὐκ ἂν ἑνὸσ μὲν δεσπότου τὴν οἰκουμένην ὑπήκοον ἅπασαν εἶναι, νόμῳ δὲ τῷ τούτου τρόπῳ ἐξ ἀνάγκησ χρῆσθαι τὴν Ἑλλάδα; συνελόντα δ’ εἰπεῖν, τὴν Μακεδόνων ὑπερηφανίαν καὶ μὴ τὴν τοῦ δικαίου δύναμιν ἰσχύειν παρ’ ἑκάστοισ, ὥστε μήτε γυναικῶν μήτε παρθένων μήτε παίδων ὕβρεισἀνεκλείπτουσ ἑκάστοισ καθεστάναι. φανερὸν δ’ ἐξ ὧν ἀναγκαζόμεθα καὶ νῦν ἔτι·

θυσίασ μὲν ἀνθρώποισ γ[ιγνο]μένασ ἐφορᾶν, ἀγάλμ[ατα δὲ] καὶ βωμοὺσ καὶ ναοὺσ τοῖ[σ μὲν] θεοῖσ ἀμελῶσ, τοῖσ δὲ ἀνθρώ[ποισ] ἐπιμελῶσ συντελούμενα, καὶ τοὺσ <τού>των οἰκέτασ ὥσπερ ἡρ́ωασ τιμᾶν ἡμᾶσ ἀναγκαζομένουσ. ὅπου δὲ τὰ πρὸσ <τοὺσ> θεοὺσ ὅσια διὰ τὴν Μακεδόνων τόλμαν ἀνῄρηται, τί τὰ πρὸσ τοὺσ ἀνθρώπουσ χρὴ νομίζειν;

ἆρ’ οὐκ ἂν παντελῶσ καταλελύσθαι; ὥστε ὅσῳ δεινότερα τὰ προ<σ>δοκώμεν’ ἂν γενέσθαι κρίνομεν, τοσούτῳ μειζόνων ἐπαίνων τοὺσ τετελευτηκότασ ἀξίουσ χρὴ νομίζειν. οὐδεμία γὰρ στρατεία τὴν <τῶν> στρατευομένων ἀρετὴν ἐνεφάνισεν μᾶλλον τῆσ νῦν γεγενημένησ, ἐν ᾗ γε παρατάττεσθαι μὲν ὁσημέραι ἀναγκαῖον ἦ<ν>, πλείουσ δὲ μάχασ ἠγωνίσθαι διὰ μιᾶσ στρατ[είασ] ἢ τοὺσ ἄλλουσ πάντασ πληγὰσ λαμβάνειν ἐν τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ, χειμώνων δ’ ὑπερβολὰσ καὶ τῶν καθ’ ἡμέ[ρα]ν ἀναγκαίων ἐνδείασ τοσ[αύ]τασ καὶ τηλικαύτασ οὕτωσ [ἐγ]κρατῶσ ὑπομεμ<ε>νηκένα[ι, ὥσ]τε καὶ τῷ λόγῳ χαλεπὸν [εἶν]αι φράσαι.

τὸν δὴ τοιαύτασ καρτερίασ ἀόκνωσ ὑπομεῖναι τοὺ<σ> πολίτασ προτρεψάμενον Λεωσθένη, καὶ τοὺσ τῷ τοιούτῳ στρατηγῷ προθύμωσ συναγωνιστὰσ σφᾶσ αὐτοὺσ παρασχόντασ, ἆρ’ οὐ διὰ τὴν τῆσ ἀρετῆσ ἀπόδειξιν εὐτυχεῖσ μᾶλλον ἢ διὰ τὴν τοῦ ζῆν ἀπόλειψιν ἀτυχεῖσ νομιστέον;

οἵτινεσ θνητοῦ σώματοσ ἀθάνατον δόξαν ἐκτήσαντο, καὶ διὰ τὴν ἰδίαν ἀρετὴν τὴν κοινὴν ἐλ[ευ]θερίαν τοῖσ Ἕλλησιν ἐβεβαίωσαν. φέρει γὰρ πᾶσαν εὐδαιμονίανἄνευ τῆσ αὐτονομίασ.

ο<ὐ> γὰρ ἀνδρὸσ ἀπειλήν, ἀλλὰ νόμου φωνὴν κυριεύειν δεῖ τῶν εὐδαιμόνων, οὐδ’ αἰτίαν φοβερὰν εἶναι τοῖσ ἐλευθέροισ, ἀλλ’ ἔλεγχον, οὐδ’ ἐπὶ τοῖσ κολακεύουσιν τοὺσ δυνάστασ καὶ διαβάλλουσιν τοὺ<σ> πολίτασ τὸ τῶν πολιτῶν ἀσφαλέσ, ἀλλ’ ἐπὶ τῇ τῶν νόμων πίστει γενέσθαι. ὑπὲρ ὧν ἁπάντων οὗτοι πόνουσ πόνων διαδόχουσ ποιούμενοι, καὶ τοῖσ καθ’ ἡμέραν κινδύνοισ τοὺ<σ> εἰσ τὴν ἅπαντα χρόνον φόβουσ τῶν πολιτῶν καὶ τῶν Ἑλλήνων παραιρούμενοι, τὸ ζῆν ἀνήλωσαν εἰσ τὸ τοὺσ ἄλλουσ καλῶσ ζῆν.

διὰ τούτουσ πατέρεσ ἔνδοξοι, μητέρεσ περίβλε<π>τοι τοῖσ πολίταισ γεγόνασι, ἀδελφαὶ γάμων τῶν προσηκόντων ἐννόμωσ τετυχήκασι καὶ τεύξονται, παῖδεσ ἐφόδιον εἰσ τὴν πρὸσ τὸν δῆμον ε[ὔνοι]αν τὴν τῶν οὐκ ἀπολωλότων ἀρετήν, οὐ γὰρ θεμιτὸν τούτου τοῦ ὀνόματοσ τυχεῖν τοὺσ οὕτωσ ὑπὲρ καλῶν τὸ<ν> βίον ἐκλιπόντασ, ἀλλὰ τῶν τὸ ζῆν <ε>ἰσ αἰώνιον τάξιν μετηλλα[χό]των ἕξουσιν.

εἰ γὰρ [ὁ τοῖ]σ ἄλλοισ ὢν ἀνιαρ[ότ]ατοσ θάνατοσ τούτοισ ἀρχηγὸσ μεγάλων ἀγαθῶν γέγονε, πῶσ τούτουσ ο<ὐ>κ εὐτυχεῖσ κρίνειν δίκαιον, ἢ πῶσ ἐκλελοιπέναι τὸν βίον, ἀλλ’ οὐκ ἐξ ἀρχῆσ γεγονέναι καλλίω γένεσιν τῆσ πρώτησ ὑπαρξάσησ;

τότε μὲν γὰρ παῖδεσ ὄντεσ ἄφρονεσ ἦσαν, νῦν δ’ ἄνδρεσ ἀγαθοὶ γεγόνασιν. καὶ τότε μὲν <ἐν> πολλῷ χρόνῳ καὶ διὰ πολλῶν κινδύνων τὴν ἀρετὴν ἀπέδειξαν·

νῦν δ’ ἀπὸ ταύτησ ἀρξα<μένουσ ὑπάρχει> γνωρίμουσ πᾶσι καὶ μνημονευτοὺσ διὰ ἀνδραγαθίαν γεγονέναι. τίσ <γὰρ> κα<ι>ρὸσ ἐν ᾧ τῆσ τούτων ἀρετῆσ οὐ μνημονεύσομεν;

τίσ τόποσ ἐν ᾧ ζήλου καὶ τῶν ἐντιμοτάτων ἐπαίνων τυγχάνοντασ οὐκ ὀψόμεθα; πότερον οὐκ ἐν τοῖσ τῆσ πόλεωσ ἀγαθοῖσ; ἀλλὰ τὰ διὰ τούτουσ γεγονότα τ[ίνασ] ἄλλουσ ἢ τούτουσ ἐπαινεῖσθ[αι] καὶ μνήμησ τυγχάνειν ποιήσει; ἀλλ’ οὐκ ἐν ταῖσ ἰδίαισ εὐπραξίαισ; ἀλλ’ ἐν τῇ τούτων ἀρετῇ βεβαίωσ αὐτῶν ἀπολαύσομεν. παρὰ ποίᾳ δὲ τῶν ἡλικιῶν οὐ μακαριστοὶ γενήσο[νται;

πότερον οὐ πα]ρὰ τοῖσ π[ρεσβυτέροισ, οἳ ἄ]φοβον ἄ[ξειν τὸν λοιπὸν] βίον κα[ὶ ἐν τῷ ἀσφαλεῖ] γεγενῆσ[θαι νομίζουσι] διὰ τούτ[ουσ; ἀλλ’ οὐ παρὰ τοῖσ] ἡλικιώτ[αισ; ]τελευτὴ φκαλῶσ ὠπαρὰ ποαι γεγον[ἀλλ’ οὐ παρὰ τοῖσ] νεωτέρο[ισ καὶ παισίν; ἔπει]τα οὐ τὸν [θάνατον ζηλώσου]σιν αὐτ[ῶν, καὶ αὐτοὶ σπου]δάσουσιν [μιμεῖσθαι ὡσ πα]ράδειγμ[α τὸν τούτων βίον, ἀνθ’] οὗ τὴν ἀ[ρετὴν καταλελοί]πασι;

οὐκ[οῦν ἄξιον εὐδαιμονί]ζειν αὐ[τοὺσ ἐπὶ τοσαύτῃ τι]μῇ;

ἢ τίνε[σ]φοι λειἙλληντῶν πεπαρὰ πο[τῆσ] Φρυγῶν κ[ρατησάσησ στρα]τείασ ἐγ[κωμιασθήσεται; ] δὲ τῆσ ἐλτάτοισ εἅπασιν κ[αὶ λόγοισ καὶ ᾠ]δαῖσ ἐπα[ιν] [ἀμφό]τερα γὰρ επερὶ Λεωσ[θένουσ] καὶ τῶν τ[ελευτησάντων] ἐν τῷ πολ[έμῳ. εἰ μὲν γὰρ] ἡδονῆσ ἕν[εκεν μνημονεύ]ουσιν τὰσ τ[οιαύτασ καρ]τερίασ, τί γέ[νοιτ’ ἂν τοῖσ Ἕλ]λησιν ἥδι[ον ἢ ἔπαινοσ τῶν] τὴν ἐλευθερί[αν παρασκευα]σάντων ἀ[πὸ τῶν Μακεδό]νων; εἰ δὲ [ὠφελείασ ἕνε]κεν ἡ τοια[ύτη μνήμη] γίγνεται, τίσ ἂν λόγοσ ὠφελήσειεν μᾶλλον τὰσ τῶν ἀκουσόντων ψυχὰσ τοῦ τὴν ἀρετὴν ἐγκωμιάσοντοσ καὶ τοὺσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ;

ἀλλὰ μὴν ὅτι παρ’ ἡμῖν καὶ τοῖσ λοιποῖσ πᾶσιν εὐδοκιμεῖν αὐτοὺσ ἀναγκαῖον, ἐκ τούτων φανερόν ἐστιν·

ἐν Αἵδου δὲ λογίσασθαι ἄξιον, τίνεσ οἱ τὸν ἡγεμόνα δεξιωσόμενοι τὸν τούτων. ἆρ’ οὐκ ἂν οἰόμεθα ὁρᾶν Λεωσθένη δεξιουμένουσ καὶ θαυμάζοντασ τῶν ἡμιθέων καλουμένων τοὺσ ἐπὶ Τροίαν στρατεύσαντασ, ὧν οὗτοσ ἀδελφὰσ πράξεισ ἐνστησάμενοσ τοσοῦτον διήνεγκε, ὥστε οἱ μὲν μετὰ πάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ μίαν πόλιν εἷλον, ὁ δὲ μετὰ τῆσ ἑαυτοῦ πατρίδοσ μόνησ πᾶσαν τὴν τῆσ Εὐρώπησ καὶ τῆσ Ἀσίασ ἄρχουσαν δύναμιν ἐταπείνωσεν. κἀκεῖνοι μὲν ἕνεκα μιᾶσ γυναικὸσ ὑβρισθείσησ ἤμυναν, ὁ δὲ πασῶν τῶν Ἑλληνίδων τὰσ ἐπιφερομένασ ὕβρεισ ἐκώλυσεν, μετὰ τῶν συνθαπτομένων νῦν αὐτῷ ἀνδρῶν.

τῶν <δὲ> μετ’ ἐκείνουσ μὲν γεγενημένων, ἄξια δὲ τῆσ ἐκείνων ἀρετῆσ διαπεπραγμένων, λέγω δὴ τοὺσ περὶ Μιλτιάδην καὶ Θεμιστοκλέα καὶ τοὺσ ἄλλουσ, οἳ τὴν Ἑλλάδα ἐλευθερώσαντεσ ἔντιμον μὲν τὴν πατρίδα κατέστησαν, ἔνδοξον <δὲ> τὸν αὑτῶν βίον ἐποίησαν, ὧν οὗτοσ τοσοῦτον ὑπερέσχεν ἀνδρείᾳ καὶ φρονήσει, ὅσον οἱ μὲν ἐπελθοῦσαν τὴ<ν> τῶν βαρβάρων δύναμιν ἠμύναντο, ὁ δὲ μηδ’ ἐπελθεῖν ἐποίησεν.

κἀκεῖνοι μὲν ἐν τῇ οἰκ<ε>ίᾳ τοὺσ ἐχθ<ρ>οὺσ ἐπεῖδον ἀγωνιζομένουσ, οὗτοσ δὲ ἐν τῇ τῶν ἐχθρῶν περιεγένετο τῶν ἀντιπάλων.

οἶμαι δὲ καὶ <τοὺσ> τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ φιλίαν τῷ δήμῳ βεβαιότατα ἐνδειξαμένουσ, λέγω δὲ Ἁρμόδιον καὶ Ἀριστογείτονα, οὐθένασ οὕτωσ αὑτοῖσ οἰκειοτέρουσ ὑμῖν εἶναι νομίζειν ὡσ Λεωσθέ<ν>η καὶ τοὺσ ἐκείνῳ συναγωνισαμένουσ, οὐδ’ ἔστιν οἷσ ἂν μᾶλλον ἢ τούτοισ πλησιάσειαν ἐν Αἵδου.

εἰκότωσ· οὐκ ἐλάττω γὰρ ἐκείνων ἔργα διεπράξαντο, ἀλλ’ εἰ δέον εἰπεῖν, καὶ μείζω. οἱ μὲν γὰρ τοὺσ τῆσ πατρίδοσ τυράννουσ [κα]τέλυσαν, οὗτοι δὲ τοὺσ τῆσ Ἑλλάδοσ ἁπάσησ. ὢ καλῆσ μὲν καὶ παραδόξου τόλμησ τῆσ πραχθείσησ ὑπὸ τῶνδε τῶν ἀνδρῶν, ἐνδόξου δὲ καὶ μεγαλοπρεποῦσ προαιρέσεωσ ἧσ προείλοντο, ὑπερβαλλούσησ δὲ ἀρετῆσ καὶ ἀνδραγαθίασ τῆσ ἐν τοῖσ κινδύνοισ, ἣν οὗτοι παρασχόμενοι εἰσ τὴν κοινὴν ἐλευθερίαν τῶν Ἑλλήνων χαλεπὸν μὲν ἴσωσ ἐστὶ τοὺσ ἐν τοῖσ τοιούτοισ ὄντασ πάθεσι παραμυθεῖσθαι.

τὰ γὰρ πένθη οὔτε λόγῳ οὔτε νόμῳ κοιμίζεται, ἀλλ’ ἡ φύσισ ἑκάστου καὶ φιλία πρὸσ τὸν τελευτήσαντα <τὸν> ὁρισμὸν ἔχει τοῦ λυπεῖσθαι.

ὅμωσ δὲ χρὴ θαρρεῖν καὶ τῆσ λύπησ παραιρεῖν εἰσ τὸ ἐνδεχόμενον, καὶ μεμνῆσθαι μὴ μόνον τοῦ θανάτου τῶν τετελευτηκότων, ἀλλὰ καὶ τῆσ ἀρετῆσ ἧσ καταλελοίπασιν. εἰ γὰρ θρήνων ἄξια πεπόνθασιν, ἀλλ’ ἐπαίνων μεγάλων πεποιήκασιν.

εἰ δὲ γήρωσ θνητοῦ μὴ μετέσχον, ἀλλ’ εὐδοξίαν ἀγήρατον εἰλήφασιν, εὐδαίμονέσ τε γεγόνασι κατὰ πάντα. ὅσοι μὲν γὰρ αὐτῶν ἄπαιδεσ τετελευτήκασιν, οἱ παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἔπαινοι παῖδεσ αὐτῶν ἀθάνατοι ἔσονται. ὅσοι δὲ παῖδασ καταλελοίπασιν, ἡ τῆσ πατρίδοσ εὔνοια ἐπίτροποσ αὐτοῖσ τῶν παίδων καταστήσεται. πρὸσ δὲ τούτοισ, εἰ μέν ἐστι τὸ ἀποθανεῖν ὅμοιον τῷ μὴ γενέσθαι, ἀπηλλαγμένοι εἰσὶ νόσων καὶ λύπησ καὶ τῶν ἄλλων τῶν προσπιπτόντων εἰσ τὸν ἀνθρώπινον βίον·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Hyperides, Speeches, [Ἐπιτάφιοσ]

(히페레이데스, Speeches, [Ἐπιτάφιοσ])

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION