Xenophon, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 3

(크세노폰, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 3)

ἐκ δὲ τούτου συνηρμοσμένῃ τῇ λύρᾳ πρὸσ τὸν αὐλὸν ἐκιθάρισεν ὁ παῖσ καὶ ᾖσεν. ἔνθα δὴ ἐπῄνεσαν μὲν ἅπαντεσ· ὁ δὲ Χαρμίδησ καὶ εἶπεν· ἀλλ’ ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ ἄνδρεσ, ὥσπερ Σωκράτησ ἔφη τὸν οἶνον, οὕτωσ καὶ αὕτη ἡ κρᾶσισ τῶν τε παίδων τῆσ ὡρ́ασ καὶ τῶν φθόγγων τὰσ μὲν λύπασ κοιμίζειν, τὴν δ’ ἀφροδίτην ἐγείρειν. ἐκ τούτου δὲ πάλιν εἶπεν ὁ Σωκράτησ·

οὗτοι μὲν δή, ὦ ἄνδρεσ, ἱκανοὶ τέρπειν ἡμᾶσ φαίνονται· ἡμεῖσ δὲ τούτων οἶδ’ ὅτι πολὺ βελτίονεσ οἰόμεθα εἶναι· οὐκ αἰσχρὸν οὖν εἰ μήδ’ ἐπιχειρήσομεν συνόντεσ ὠφελεῖν τι ἢ εὐφραίνειν ἀλλήλουσ; ἐντεῦθεν εἶπαν πολλοί· σὺ τοίνυν ἡμῖν ἐξηγοῦ ποίων λόγων ἁπτόμενοι μάλιστ’ ἂν ταῦτα ποιοῖμεν. ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, ἥδιστ’ ἂν ἀπολάβοιμι παρὰ Καλλίου τὴν ὑπόσχεσιν.

ἔφη γὰρ δήπου, εἰ συνδειπνοῖμεν, ἐπιδείξειν τὴν αὑτοῦ σοφίαν. καὶ ἐπιδείξω γε, ἔφη, ἐὰν καὶ ὑμεῖσ ἅπαντεσ εἰσ μέσον φέρητε ὅ τι ἕκαστοσ ἐπίστασθε ἀγαθόν. ἀλλ’ οὐδείσ σοι, ἔφη, ἀντιλέγει τὸ μὴ οὐ λέξειν ὅ τι ἕκαστοσ ἡγεῖται πλείστου ἄξιον ἐπίστασθαι. ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, λέγω ὑμῖν ἐφ’ ᾧ μέγιστον φρονῶ.

ἀνθρώπουσ γὰρ οἶμαι ἱκανὸσ εἶναι βελτίουσ ποιεῖν. καὶ ὁ Ἀντισθένησ εἶπε· πότερον τέχνην τινὰ βαναυσικὴν ἢ καλοκἀγαθίαν διδάσκων; εἰ καλοκἀγαθία ἐστὶν ἡ δικαιοσύνη. νὴ Δί’, ἔφη ὁ Ἀντισθένησ, ἥ γε ἀναμφιλογωτάτη· ἐπεί τοι ἀνδρεία μὲν καὶ σοφία ἔστιν ὅτε βλαβερὰ καὶ φίλοισ καὶ πόλει δοκεῖ εἶναι, ἡ δὲ δικαιοσύνη οὐδὲ καθ’ ἓν συμμίγνυται τῇ ἀδικίᾳ. ἐπειδὰν τοίνυν καὶ ὑμῶν ἕκαστοσ εἴπῃ ὅ τι ὠφέλιμον ἔχει, τότε κἀγὼ οὐ φθονήσω εἰπεῖν τὴν τέχνην δι’ ἧσ τοῦτο ἀπεργάζομαι.

ἀλλὰ σὺ αὖ, ἔφη, λέγε, ὦ Νικήρατε, ἐπὶ ποίᾳ ἐπιστήμῃ μέγα φρονεῖσ. καὶ ὃσ εἶπεν· ὁ πατὴρ ὁ ἐπιμελούμενοσ ὅπωσ ἀνὴρ ἀγαθὸσ γενοίμην ἠνάγκασέ με πάντα τὰ Ὁμήρου ἔπη μαθεῖν· καὶ νῦν δυναίμην ἂν Ἰλιάδα ὅλην καὶ Ὀδύσσειαν ἀπὸ στόματοσ εἰπεῖν. ἐκεῖνο δ’, ἔφη ὁ Ἀντισθένησ, λέληθέ σε, ὅτι καὶ οἱ ῥαψῳδοὶ πάντεσ ἐπίστανται ταῦτα τὰ ἔπη;

καὶ πῶσ ἄν, ἔφη, λελήθοι ἀκροώμενόν γε αὐτῶν ὀλίγου ἀν’ ἑκάστην ἡμέραν; οἶσθά τι οὖν ἔθνοσ, ἔφη, ἠλιθιώτερον ῥαψῳδῶν; οὐ μὰ τὸν Δί’, ἔφη ὁ Νικήρατοσ, οὔκουν ἔμοιγε δοκῶ. δῆλον γάρ, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ὅτι τὰσ ὑπονοίασ οὐκ ἐπίστανται. σὺ δὲ Στησιμβρότῳ τε καὶ Ἀναξιμάνδρῳ καὶ ἄλλοισ πολλοῖσ πολὺ δέδωκασ ἀργύριον, ὥστε οὐδέν σε τῶν πολλοῦ ἀξίων λέληθε. τί γὰρ σύ, ἔφη, ὦ Κριτόβουλε, ἐπὶ τίνι μέγιστον φρονεῖσ;

ἐπὶ κάλλει, ἔφη. ἦ οὖν καὶ σύ, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἕξεισ λέγειν ὅτι τῷ σῷ κάλλει ἱκανὸσ εἶ βελτίουσ ἡμᾶσ ποιεῖν; εἰ δὲ μή, δῆλόν γε ὅτι φαῦλοσ φανοῦμαι. τί γὰρ σύ, εἶπεν, ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖσ, ὦ Ἀντίσθενεσ;

ἐπὶ πλούτῳ, ἔφη. ὁ μὲν δὴ Ἑρμογένησ ἀνήρετο εἰ πολὺ εἰή αὐτῷ ἀργύριον. ὁ δὲ ἀπώμοσε μηδὲ ὀβολόν. ἀλλὰ γῆν πολλὴν κέκτησαι; ἴσωσ ἄν, ἔφη, Αὐτολύκῳ τούτῳ ἱκανὴ γένοιτο ἐγκονίσασθαι. ἀκουστέον ἂν εἰή καὶ σοῦ.

τί γὰρ σύ, ἔφη, ὦ Χαρμίδη, ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖσ; ἐγὼ αὖ, ἔφη, ἐπὶ πενίᾳ μέγα φρονῶ. νὴ Δί’, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἐπ’ εὐχαρίτῳ γε πράγματι. τοῦτο γὰρ δὴ ἥκιστα μὲν ἐπίφθονον, ἥκιστα δὲ περιμάχητον, καὶ ἀφύλακτον ὂν σῴζεται καὶ ἀμελούμενον ἰσχυρότερον γίγνεται. σὺ δὲ δή, ἔφη ὁ Καλλίασ, ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖσ, ὦ Σώκρατεσ;

καὶ ὃσ μάλα σεμνῶσ ἀνασπάσασ τὸ πρόσωπον, ἐπὶ μαστροπείᾳ, εἶπεν. ἐπεὶ δὲ ἐγέλασαν ἐπ’ αὐτῷ, ὑμεῖσ μὲν γελᾶτε, ἔφη, ἐγὼ δὲ οἶδ’ ὅτι καὶ πάνυ ἂν πολλὰ χρήματα λαμβάνοιμι, εἰ βουλοίμην χρῆσθαι τῇ τέχνῃ. σύ γε μὴν δῆλον, ἔφη ὁ Λύκων τὸν Φίλιππον <προσειπών, ὅτι> ἐπὶ τῷ γελωτοποιεῖν μέγα φρονεῖσ.

δικαιότερόν γ’, ἔφη, οἰόμαι, ἢ Καλλιππίδησ ὁ ὑποκριτήσ, ὃσ ὑπερσεμνύνεται ὅτι δύναται πολλοὺσ κλαίοντασ καθίζειν. οὐκοῦν καὶ σύ, ἔφη ὁ Ἀντισθένησ, λέξεισ, ὦ Λύκων, ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖσ;

καὶ ὃσ ἔφη· οὐ γὰρ ἅπαντεσ ἴστε, ἔφη, <ὅτι> ἐπὶ τούτῳ τῷ υἱεῖ; οὗτόσ γε μήν, ἔφη τισ, δῆλον ὅτι ἐπὶ τῷ νικηφόροσ εἶναι. καὶ ὁ Αὐτόλυκοσ ἀνερυθριάσασ εἶπε· μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε. ἐπεὶ δὲ ἅπαντεσ ἡσθέντεσ ὅτι ἤκουσαν αὐτοῦ φωνήσαντοσ προσέβλεψαν, ἤρετό τισ αὐτόν·

ἀλλ’ ἐπὶ τῷ μήν, ὦ Αὐτόλυκε; ὁ δ’ εἶπεν· Ἐπὶ τῷ πατρί, καὶ ἅμα ἐνεκλίθη αὐτῷ. καὶ ὁ Καλλίασ ἰδών, Ἆρ’ οἶσθα, ἔφη, ὦ Λύκων, ὅτι πλουσιώτατοσ εἶ ἀνθρώπων; μὰ Δί’, ἔφη, τοῦτο μέντοι ἐγὼ οὐκ οἶδα. ἀλλὰ λανθάνει σε ὅτι οὐκ ἂν δέξαιο τὰ βασιλέωσ χρήματα ἀντὶ τοῦ υἱοῦ; ἐπ’ αὐτοφώρῳ εἴλημμαι, ἔφη, πλουσιώτατοσ, ὡσ ἐοίκεν, ἀνθρώπων ὤν. σὺ δέ, ἔφη ὁ Νικήρατοσ, ὦ Ἑρμόγενεσ, ἐπὶ τίνι μάλιστα ἀγάλλῃ;

καὶ ὅσ, ἐπὶ φίλων, ἔφη, ἀρετῇ καὶ δυνάμει, καὶ ὅτι τοιοῦτοι ὄντεσ ἐμοῦ ἐπιμέλονται. ἐνταῦθα τοίνυν πάντεσ προσέβλεψαν αὐτῷ, καὶ πολλοὶ ἅμα ἤροντο εἰ καὶ σφίσι δηλώσοι αὐτούσ. ὁ δὲ εἶπεν ὅτι οὐ φθονήσει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION