헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́03́02́

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 2)

τῆσ δ’ οὖν ἐντὸσ τοῦ Ἄνα παραλίασ ὑπερκεῖσθαι συμβαίνει τὴν Τουρδητανίαν, ἣν ὁ Βαῖτισ διαρρεῖ ποταμόσ. ἀφορίζει δὲ αὐτὴν πρὸσ μὲν τὴν ἑσπέραν καὶ ἄρκτον ὁ Ἄνασ ποταμόσ, πρὸσ δὲ τὴν ἑώ Καρπητανῶν τέ τινεσ καὶ Ὠρητανοί, πρὸσ νότον δὲ Βαστητανῶν οἱ μεταξὺ τῆσ Κάλπησ καὶ τῶν Γαδείρων στενὴν νεμόμενοι παραλίαν, καὶ ἡ ἑξῆσ θάλαττα μέχρι Ἄνα. καὶ οἱ Βαστητανοὶ δὲ οὓσ εἶπον τῇ Τουρδητανίᾳ πρόσκεινται καὶ οἱ ἔξω τοῦ Ἄνα καὶ οἱ πολλοὶ τῶν προσχώρων. μέγεθοσ δ’ οὐ πλεῖόν ἐστι τῆσ χώρασ ταύτησ ἐπὶ μῆκοσ καὶ πλάτοσ ἢ δισχίλιοι στάδιοι. πόλεισ δ’ ὑπερβάλλουσαι τὸ πλῆθοσ· καὶ γὰρ διακοσίασ φασί· γνωριμώταται δὲ αἱ ἐπὶ τοῖσ ποταμοῖσ ἱδρυμέναι καὶ ταῖσ ἀναχύσεσι καὶ τῇ θαλάττῃ διὰ τὰσ χρείασ. πλεῖστον δ’ ἥ τε Κόρδυβα ηὔξηται, Μαρκέλλου κτίσμα, καὶ δόξῃ καὶ δυνάμει καὶ ἡ τῶν Γαδιτανῶν πόλισ, ἡ μὲν διὰ τὰσ ναυτιλίασ καὶ διὰ τὸ προσθέσθαι Ῥωμαίοισ κατὰ συμμαχίασ, ἡ δὲ χώρασ ἀρετῇ καὶ μεγέθει, προσλαμβάνοντοσ καὶ τοῦ ποταμοῦ Βαίτιοσ μέγα μέροσ· ᾤκησάν τε ἐξ ἀρχῆσ Ῥωμαίων τε καὶ τῶν ἐπιχωρίων ἄνδρεσ ἐπίλεκτοι· καὶ δὴ καὶ πρώτην ἀποικίαν ταύτην εἰσ τούσδε τοὺσ τόπουσ ἔστειλαν Ῥωμαῖοι. μετὰ δὲ ταύτην καὶ τὴν τῶν Γαδιτανῶν ἡ μὲν Ἵσπαλισ ἐπιφανήσ, καὶ αὐτὴ ἄποικοσ Ῥωμαίων· νυνὶ δὲ τὸ μὲν ἐμπόριον συμμένει, τῇ τιμῇ δὲ καὶ τῷ ἐποικῆσαι νεωστὶ τοὺσ Καίσαροσ στρατιώτασ ἡ Βαῖτισ ὑπερέχει καίπερ οὐ συνοικουμένη λαμπρῶσ. μετὰ δὲ ταύτασ Ἰτάλικα καὶ Ἴλιπα ἐπὶ τῷ Βαίτι, Ἄστιγισ δ’ ἀπωτέρω καὶ Κάρμων καὶ Ὀβούλκων, ἔτι δὲ ἐν αἷσ οἱ Πομπηίου παῖδεσ κατεπολεμήθησαν, Μοῦνδα καὶ Ἀτέγουα καὶ Οὔρσων καὶ Τοῦκκισ καὶ Οὐλία καὶ Αἴγουα·

ἅπασαι δ’ αὗται Κορδύβησ οὐκ ἄπωθεν. τρόπον δέ τινα μητρόπολισ κατέστη τοῦ τόπου τούτου Μοῦνδα· διέχει δὲ Καρτηίασ ἡ Μοῦνδα σταδίουσ χιλίουσ καὶ τετρακοσίουσ, εἰσ ἣν ἔφυγεν ἡττηθεὶσ ὁ Γναῖοσ, εἶτ’ ἐκπλεύσασ ἔνθεν καὶ ἐκβὰσ εἴσ τινα ὑπερκειμένην θαλάττησ ὀρεινὴν διεφθάρη. ὁ δ’ ἀδελφὸσ αὐτοῦ Σέξτοσ ἐκ Κορδύβησ σωθεὶσ καὶ μικρὸν ἐν τοῖσ Ἴβηρσι πολεμήσασ χρόνον ὕστερον Σικελίαν ἀπέστησεν, εἶτ’ ἐκπεσὼν ἐνθένδε εἰσ τὴν Ἀσίαν ἁλοὺσ ὑπὸ τῶν Ἀντωνίου στρατηγῶν ἐν Μιδαείῳ κατέστρεψε τὸν βίον. ἐν δὲ τοῖσ Κελτικοῖσ Κονίστοργίσ ἐστι γνωριμωτάτη· ἐπὶ δὲ ταῖσ ἀναχύσεσιν ἡ Ἄστα, εἰσ ἣν οἱ Γαδιτανοὶ συνίασι μάλιστα, ὑπερκειμένην τοῦ ἐπινείου τῆσ νήσου σταδίουσ οὐ πολὺ πλείουσ τῶν ἑκατόν. παροικεῖται δὲ ὑπὸ πλείστων ὁ Βαῖτισ καὶ ἀναπλεῖται σχεδόν τι ἐπὶ χιλίουσ καὶ διακοσίουσ σταδίουσ ἐκ θαλάττησ μέχρι Κορδύβησ καὶ τῶν μικρὸν ἐπάνω τόπων.

καὶ δὴ καὶ ἐξείργασται περιττῶσ ἥ τε παραποταμία καὶ τὰ ἐν τῷ ποταμῷ νησίδια. πρόσεστι δὲ καὶ τὸ τῆσ ὄψεωσ τερπνόν, ἄλσεσι καὶ ταῖσ ἄλλαισ φυτουργίαισ ἐκπεπονημένων τῶν χωρίων. μέχρι μὲν οὖν Ἱσπάλιοσ ὁλκάσιν ἀξιολόγοισ ὁ ἀνάπλουσ ἐστὶν ἐπὶ σταδίουσ οὐ πολὺ λείποντασ τῶν πεντακοσίων, ἐπὶ δὲ τὰσ ἄνω πόλεισ μέχρι Ἰλίπασ ταῖσ ἐλάττοσι, μέχρι δὲ Κορδύβησ τοῖσ ποταμίοισ σκάφεσι, πηκτοῖσ μὲν τὰ νῦν τὸ παλαιὸν δὲ καὶ μονοξύλοισ· τὸ δ’ ἄνω τὸ ἐπὶ Καστλῶνοσ οὐκ ἔστι πλόιμον· παράλληλοι δέ τινεσ ῥάχεισ ὀρῶν παρατείνουσι τῷ ποταμῷ μᾶλλόν τε καὶ ἧττον αὐτῷ συνάπτουσαι πρὸσ βορρᾶν, μετάλλων πλήρεισ. πλεῖστοσ δ’ ἐστὶν ἄργυροσ ἐν τοῖσ κατὰ Ἴλιπαν τόποισ καὶ τοῖσ κατὰ Σισάπωνα τόν τε παλαιὸν λεγόμενον καὶ τὸν νέον· κατὰ δὲ τὰσ Κωτίνασ λεγομένασ χαλκόσ τε ἅμα γεννᾶται καὶ χρυσόσ. ἐν ἀριστερᾷ μὲν οὖν ἐστι τοῖσ ἀναπλέουσι τὰ ὄρη ταῦτα, ἐν δεξιᾷ δὲ πεδίον μέγα καὶ ὑψηλὸν καὶ εὔκαρπον καὶ μεγαλόδενδρον καὶ εὔβοτον. ἔχει δὲ καὶ ὁ Ἄνασ ἀνάπλουν, οὔτε δὲ τηλικούτοισ σκάφεσιν οὔτ’ ἐπὶ τοσοῦτον. ὑπέρκειται δὲ καὶ αὐτοῦ μεταλλείασ ἔχοντα ὄρη, καθήκει δὲ ταῦτα πρὸσ τὸν Τάγον. τὰ μὲν οὖν τὰσ μεταλλείασ ἔχοντα χωρία ἀνάγκη τραχέα τε εἶναι καὶ παράλυπρα, οἱᾶ́περ καὶ τὰ τῇ Καρπητανίᾳ συνάπτοντα καὶ ἔτι μᾶλλον τοῖσ Κελτίβηρσι. τοιαύτη δὲ καὶ ἡ Βαιτουρία ξηρὰ ἔχουσα πεδία τὰ παρήκοντα τῷ Ἄνᾳ. αὐτὴ δ’ ἡ Τουρδητανία θαυμαστῶσ εὐτυχεῖ·

παμφόρου δ’ οὔσησ αὐτῆσ, ὡσαύτωσ δὲ καὶ πολυφόρου, διπλασιάζεται τὰ εὐτυχήματα ταῦτα τῷ ἐκκομισμῷ· τὸ γὰρ περιττεῦον τῶν καρπῶν ἀπεμπολεῖται ῥᾳδίωσ τῷ πλήθει τῶν ναυκληρίων. ποιοῦσι δὲ τοῦτο οἵ τε ποταμοὶ καὶ αἱ ἀναχύσεισ, ὡσ εἶπον, ἐμφερεῖσ τοῖσ ποταμοῖσ οὖσαι καὶ ἀναπλεόμεναι παραπλησίωσ ἐκ θαλάττησ οὐ μικροῖσ μόνον ἀλλὰ καὶ μεγάλοισ σκάφεσιν εἰσ τὰσ ἐν τῇ μεσογαίᾳ πόλεισ. ἅπασα γάρ ἐστι πεδιὰσ ἡ ὑπὲρ τῆσ παραλίασ ἐπὶ πολὺ τῆσ μεταξὺ τοῦ τε ἱεροῦ ἀκρωτηρίου καὶ στηλῶν. ἐνταῦθα δὲ πολλαχοῦ κοιλάδεσ εἰσ τὴν μεσόγαιαν ἐκ τῆσ θαλάττησ ἀνέχουσι φάραγξι μετρίαισ ἢ καὶ ῥείθροισ ἐοικυῖαι ποταμίοισ, ἐκτεταμέναι ἐπὶ πολλοὺσ σταδίουσ· ταύτασ δὲ πληροῦσιν αἱ τῆσ θαλάττησ ἐπιβάσεισ κατὰ τὰσ πλημμυρίδασ, ὥστ’ ἀναπλεῖσθαι μηδὲν ἧττον ἢ τοὺσ ποταμούσ, ἀλλὰ καὶ βέλτιον· τοῖσ γὰρ κατάπλοισ ἐοίκε τοῖσ ποταμίοισ, ἀντικόπτοντοσ μὲν οὐδενόσ, ἐπουρίζοντοσ δὲ τοῦ πελάγουσ καθάπερ τοῦ ποταμίου ῥεύματοσ διὰ τὴν πλημμυρίδα. αἱ δ’ ἐπιβάσεισ μείζουσ εἰσὶν ἐνταῦθα ἢ ἐν τοῖσ ἄλλοισ τόποισ, ὅτι εἰσ πόρον συνωθουμένη στενὸν ἡ θάλαττα ἐκ μεγάλου πελάγουσ, ὃν ἡ Μαυρουσία ποιεῖ πρὸσ τὴν Ἰβηρίαν, ἀνακοπὰσ λαμβάνει καὶ φέρεται πρὸσ τὰ εἴκοντα μέρη τῆσ γῆσ εὐπετῶσ. ἔνιαι μὲν οὖν τῶν τοιούτων κοιλάδων κενοῦνται κατὰ τὰσ ἀμπώτεισ, τινὰσ δ’ οὐ παντάπασιν ἐπιλείπει τὸ ὕδωρ, ἔνιαι δὲ καὶ νήσουσ ἀπολαμβάνουσιν ἐν ἑαυταῖσ. τοιαῦται μὲν οὖν εἰσιν αἱ ἀναχύσεισ αἱ μεταξὺ τοῦ τε ἱεροῦ ἀκρωτηρίου καὶ τῶν στηλῶν, ἐπίδοσιν ἔχουσαι σφοδροτέραν παρὰ τὰσ ἐν τοῖσ ἄλλοισ τόποισ· ἡ τοιαύτη δ’ ἐπίδοσισ ἔχει μέν τι καὶ πλεονέκτημα πρὸσ τὰσ χρείασ τῶν πλοϊζομένων· πλείουσ γὰρ καὶ μείζουσ ποιεῖ τὰσ ἀναχύσεισ, πολλάκισ καὶ ἐπὶ ὀκτὼ σταδίουσ ἀναπλεομένασ, ὥστε τρόπον τινὰ πᾶσαν πλωτὴν παρέχεται τὴν γῆν καὶ εὐπετῆ πρόσ τε τὰσ ἐξαγωγὰσ τῶν φορτίων καὶ τὰσ εἰσαγωγάσ. ἔχει δέ τι καὶ ὀχληρόν· αἱ γὰρ ἐν τοῖσ ποταμοῖσ ναυτιλίαι διὰ τὴν σφοδρότητα τῆσ πλημμυρίδοσ ἰσχυρότερον τῇ ῥύσει τῶν ποταμῶν ἀντιπνέουσαν κίνδυνον οὐ μικρὸν τοῖσ ναυκληρίοισ ἐπιφέρουσι κατακομιζομένοισ τε ὁμοίωσ καὶ ἀνακομιζομένοισ. αἱ δὲ ἀμπώτεισ ἐν ταῖσ ἀναχύσεσίν εἰσι βλαβεραί· ταῖσ γὰρ πλημμυρίσιν ἀνὰ λόγον καὶ αὐταὶ παροξύνονται, διά τε τὸ τάχοσ καὶ ἐπὶ ξηρᾶσ πολλάκισ ἐγκατέλιπον τὴν ναῦν. τά τε βοσκήματα εἰσ τὰσ νήσουσ διαβαίνοντα τὰσ πρὸ τῶν ἀναχύσεων τοτὲ μὲν οὖν καὶ ἐπεκλύσθη τοτὲ δὲ ἀπελήφθη, βιαζόμενα δ’ ἐπανελθεῖν οὐκ ἴσχυσεν ἀλλὰ διεφθάρη· τὰσ δὲ βοῦσ φασι καὶ τετηρηκυίασ τὸ συμβαῖνον περιμένειν τὴν ἀναχώρησιν τῆσ θαλάττησ καὶ τότε ἀπαίρειν εἰσ τὴν ἤπειρον. καταμαθόντεσ δ’ οὖν τὴν φύσιν τῶν τόπων οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰσ ἀναχύσεισ ὁμοίωσ ὑπουργεῖν τοῖσ ποταμοῖσ δυναμένασ πόλεισ ἔκτισαν ἐπ’ αὐτῶν καὶ ἄλλασ κατοικίασ, καθάπερ ἐπὶ τῶν ποταμῶν·

τούτων δ’ ἐστὶν ἥ τε Ἄστα καὶ Νάβρισσα καὶ Ὄνοβα καὶ Ὀσσόνοβα καὶ Μαίνοβα καὶ ἄλλαι πλείουσ. προσλαμβάνουσι δὲ καὶ διώρυγεσ ἔσθ’ ὅπου γεγονυῖαι τῷ πολλαχόθεν εἶναι καὶ πολλαχόσε τὴν κομιδὴν καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ πρὸσ τοὺσ ἔξω. καὶ αἱ σύρροιαι δὲ ὡσαύτωσ ὠφελοῦσι κατὰ τὰσ ἐπὶ πολὺ πλήμασ διαχεομένασ ἐπὶ τῶν διειργόντων ἰσθμῶν τοὺσ πόρουσ καὶ πλωτοὺσ ἀπεργαζομένασ, ὥστε πορθμεύεσθαι καὶ ἐκ τῶν ποταμῶν εἰσ τὰσ ἀναχύσεισ κἀκεῖθεν δεῦρο. ἅπασα δ’ ἡ ἐμπορία πρὸσ τὴν Ἰταλίαν ἐστὶ καὶ τὴν Ῥώμην, ἔχουσα τὸν πλοῦν [τόν τε] μέχρι τῶν στηλῶν ἀγαθὸν πλὴν εἴ τίσ ἐστι περὶ τὸν πορθμὸν δυσκολία καὶ τὸν πελάγιον τὸν ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶσ θαλάττῃ. διὰ γὰρ εὐδίου κλίματοσ οἱ δρόμοι συντελοῦνται καὶ μάλιστα τῷ πελαγίζοντι· τοῦτο δὲ πρόσφορόν ἐστι ταῖσ ἐμπορικαῖσ ὁλκάσιν. ἔχουσι δὲ καὶ οἱ ἄνεμοι τάξιν οἱ πελάγιοι· πρόσεστι δὲ καὶ ἡ νῦν εἰρήνη, τῶν λῃστηρίων καταλυθέντων, ὥσθ’ ἡ σύμπασα ὑπάρχει ῥᾳστώνη τοῖσ πλοϊζομένοισ. ἴδιον δέ τί φησι Ποσειδώνιοσ τηρῆσαι κατὰ τὸν ἀνάπλουν τὸν ἐκ τῆσ Ἰβηρίασ, ὅτι οἱ εὖροι κατ’ ἐκεῖνο τὸ πέλαγοσ ἑώσ τοῦ Σαρδῴου κόλπου πνέοιεν ἐτησίαι· διὸ καὶ τρισὶ μησὶν εἰσ Ἰταλίαν κατᾶραι μόλισ παραδιενεχθεὶσ περί τε τὰσ Γυμνησίασ νήσουσ καὶ περὶ Σαρδόνα καὶ τὰ ἄλλα ἀπαντικρὺ τούτων μέρη τῆσ Λιβύησ. ἐξάγεται δ’ ἐκ τῆσ Τουρδητανίασ σῖτόσ τε καὶ οἶνοσ πολὺσ καὶ ἔλαιον οὐ πολὺ μόνον ἀλλὰ καὶ κάλλιστον·

καὶ κηρὸσ δὲ καὶ μέλι καὶ πίττα ἐξάγεται καὶ κόκκοσ πολλὴ καὶ μίλτοσ οὐ χείρων τῆσ Σινωπικῆσ γῆσ. τά τε ναυπήγια συνιστᾶσιν αὐτόθι ἐξ ἐπιχωρίασ ὕλησ, ἅλεσ τε ὀρυκτοὶ παρ’ αὐτοῖσ εἰσι καὶ ποταμῶν ἁλμυρῶν ῥεύματα οὐκ ὀλίγα· οὐκ ὀλίγη δὲ οὐδὲ ἐκ τῶν ὄψων ταριχεία οὐκ ἔνθεν μόνον ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆσ ἄλλησ τῆσ ἐκτὸσ στηλῶν παραλίασ, οὐ χείρων τῆσ Ποντικῆσ. πολλὴ δὲ καὶ ἐσθὴσ πρότερον ἤρχετο, νῦν δὲ ἔρια μᾶλλον τῶν κοραξῶν. καὶ ὑπερβολή τίσ ἐστι τοῦ κάλλουσ· ταλαντιαίουσ γοῦν ὠνοῦνται τοὺσ κριοὺσ εἰσ τὰσ ὀχείασ. ὑπερβολὴ δὲ καὶ τῶν λεπτῶν ὑφασμάτων, ἅπερ οἱ Σαλτιγῖται κατασκευάζουσιν. ἄφθονοσ δὲ καὶ βοσκημάτων εὐπορία παντοίων καὶ κυνηγεσίων. τῶν δ’ ὀλεθρίων θηρίων σπάνισ πλὴν τῶν γεωρύχων λαγιδέων, οὓσ ἔνιοι λεβηρίδασ προσαγορεύουσι· λυμαίνονται γὰρ καὶ φυτὰ καὶ σπέρματα ῥιζοφαγοῦντεσ· καὶ τοῦτο συμβαίνει καθ’ ὅλην τὴν Ἰβηρίαν σχεδόν τι, διατείνει δὲ καὶ μέχρι Μασσαλίασ, ὀχλεῖ δὲ καὶ τὰσ νήσουσ. οἱ δὲ τὰσ Γυμνησίασ οἰκοῦντεσ λέγονται πρεσβεύσασθαί ποτε πρὸσ Ῥωμαίουσ κατὰ χώρασ αἴτησιν· ἐκβάλλεσθαι γὰρ ὑπὸ τῶν ζῴων τούτων, ἀντέχειν μὴ δυνάμενοι διὰ τὸ πλῆθοσ. πρὸσ μὲν οὖν τὸν τοσοῦτον ἴσωσ πόλεμον, ὃσ οὐκ ἀεὶ συμβαίνει, φορᾷ δέ τινι λοιμικῇ καθάπερ ὄφεων καὶ μυῶν τῶν ἀρουραίων, χρεία τῆσ τοσαύτησ ἐπικουρίασ, πρὸσ δὲ τὸ μέτριον ἐξεύρηνται πλείουσ θῆραι· καὶ δὴ καὶ γαλᾶσ ἀγρίασ ἃσ ἡ Λιβύη φέρει τρέφουσιν ἐπίτηδεσ, ἃσ φιμώσαντεσ παριᾶσιν εἰσ τὰσ ὀπάσ· αἱ δ’ ἐξέλκουσιν ἔξω τοῖσ ὄνυξιν οὓσ ἂν καταλάβωσιν, ἢ φεύγειν ἀναγκάζουσιν εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν, ἐκπεσόντασ δὲ θηρεύουσιν οἱ ἐφεστῶτεσ. τὴν δὲ ἀφθονίαν τῶν ἐκκομιζομένων ἐκ τῆσ Τουρδητανίασ ἐμφανίζει τὸ μέγεθοσ καὶ τὸ πλῆθοσ τῶν ναυκληρίων· ὁλκάδεσ γὰρ μέγισται παρὰ τούτων πλέουσιν εἰσ Δικαιάρχειαν καὶ τὰ Ὤστια τῆσ Ῥώμησ ἐπίνειον· τὸ δὲ πλῆθοσ μικροῦ δεῖν ἐνάμιλλον τοῖσ Λιβυκοῖσ. τοιαύτησ δὲ τῆσ μεσογαίασ οὔσησ τῆσ ἐν τῇ Τουρδητανίᾳ, καὶ τὴν παράλιον ἐνάμιλλον εὑρ́οι τισ ἂν τοῖσ ἐκ θαλάττησ ἀγαθοῖσ·

τά τε γὰρ ὀστρεώδη πάντα καὶ κογχοειδῆ καὶ τοῖσ πλήθεσιν ὑπερβάλλει καὶ τοῖσ μεγέθεσι καθόλου κατὰ τὴν ἔξω θάλατταν πᾶσαν, ἐνταῦθα δὲ διαφερόντωσ, ἅτε καὶ τῶν πλημμυρίδων καὶ τῶν ἀμπώτεων ἐνταῦθα αὐξομένων, ἃσ εἰκὸσ αἰτίασ εἶναι καὶ τοῦ πλήθουσ καὶ τοῦ μεγέθουσ διὰ τὴν γυμνασίαν. ὡσ δ’ αὕτωσ ἔχει καὶ περὶ τῶν κητέων ἁπάντων, ὀρύγων τε καὶ φαλαινῶν καὶ φυσητήρων, ὧν ἀναφυσησάντων φαίνεταί τισ νεφώδουσ ὄψισ κίονοσ τοῖσ πόρρωθεν ἀφορῶσι· καὶ οἱ γόγγροι δὲ ἀποθηριοῦνται πολὺ τῶν παρ’ ἡμῖν ὑπερβεβλημένοι κατὰ τὸ μέγεθοσ, καὶ αἱ σμύραιναι καὶ ἄλλα πλείω τῶν τοιούτων ὄψων. ἐν δὲ Καρτηίᾳ κήρυκασ δεκακοτύλουσ καὶ πορφύρασ φασίν· ἐν δὲ τοῖσ ἐξωτέροισ τόποισ καὶ μείζουσ ὀγδοήκοντα μνῶν τὴν σμύραιναν καὶ τὸν γόγγρον, ταλαντιαῖον δὲ τὸν πολύποδα, διπήχεισ δὲ τὰσ τευθίδασ καὶ τὰ παραπλήσια. πολὺσ δὲ καὶ ὁ θύννοσ συνελαύνεται δεῦρο ἀπὸ τῆσ ἄλλησ τῆσ ἔξωθεν παραλίασ πίων καὶ παχύσ. τρέφεται δὲ βαλάνῳ δρυί̈νῃ φυομένῃ κατὰ τῆσ θαλάττησ χαμαιζήλῳ τινὶ παντάπασιν, ἁδρότατον δ’ ἐκφερούσῃ καρπόν· ἥπερ καὶ ἐν τῇ γῇ φύεται πολλὴ κατὰ τὴν Ἰβηρίαν, ῥίζασ μὲν ἔχουσα μεγάλασ ὡσ ἂν τελείασ δρυόσ, ἐξαιρομένη δὲ θάμνου ταπεινῆσ ἧττον· τοσοῦτον δ’ ἐκφέρει καρπὸν ὥστε μετὰ τὴν ἀκμὴν πλήρη τὴν παραλίαν [βαλάνου] εἶναι τήν τε ἐντὸσ καὶ τὴν ἐκτὸσ στηλῶν, ἣν ἐκβάλλουσιν αἱ πλῆμαι· ἡ δ’ ἐντὸσ στηλῶν ἐλάττων ἀεὶ καὶ μᾶλλον εὑρίσκεται. λέγει δ’ ὁ Πολύβιοσ καὶ μέχρι τῆσ Λατίνησ ἐκπίπτειν τὴν βάλανον ταύτην, εἰ μὴ ἄρα φησί καὶ ἡ Σαρδὼ φέρει καὶ ἡ πλησιόχωροσ ταύτῃ. καὶ οἱ θύννοι δ’ ὅσῳ πλέον συνεγγίζουσι ταῖσ στήλαισ ἔξωθεν φερόμενοι, τοσῷδ’ ἰσχναίνονται πλέον τῆσ τροφῆσ ἐπιλειπούσησ· εἶναί τε παρὰ θαλάττιον ὗν τὸ ζῷον τοῦτο· ἥδεσθαι γὰρ τῇ βαλάνῳ καὶ πιαίνεσθαι διαφερόντωσ ὑπ’ αὐτῆσ, φορᾶσ τε τῆσ βαλάνου γενομένησ φορὰν καὶ τῶν θύννων εἶναι. τοσούτοισ δὲ τῆσ προειρημένησ χώρασ ἀγαθοῖσ κεχορηγημένησ, οὐχ ἥκιστα, ἀλλὰ καὶ μάλιστα ἀποδέξαιτ’ ἄν τισ καὶ θαυμάσειε τὸ περὶ τὰσ μεταλλείασ εὐφυέσ·

ἅπασα μὲν γὰρ μεστὴ τῶν τοιούτων ἐστὶν ἡ τῶν Ἰβήρων χώρα, οὐ πᾶσα δ’ εὔκαρποσ οὐδ’ εὐδαίμων οὕτωσ καὶ μάλιστα ἡ τῶν μετάλλων εὐποροῦσα. σπάνιον δ’ ἐν ἀμφοτέροισ εὐτυχεῖν, σπάνιον δὲ καὶ τὸ τὴν αὐτὴν ἐν ὀλίγῳ χωρίῳ παντοίοισ πληθύνειν μετάλλοισ. ἡ δὲ Τουρδητανία καὶ ἡ προσεχὴσ αὐτῇ λόγον οὐδένα ἄξιον καταλείπει περὶ τήνδε τὴν ἀρετὴν τοῖσ ἐπαινεῖν βουλομένοισ. οὔτε γὰρ χρυσόσ, οὐκ ἄργυροσ, οὐδὲ δὴ χαλκόσ, οὐδὲ σίδηροσ οὐδαμοῦ τῆσ γῆσ οὔτε τοσοῦτοσ οὔθ’ οὕτωσ ἀγαθὸσ ἐξήτασται γεννώμενοσ μέχρι νῦν. ὁ δὲ χρυσὸσ οὐ μεταλλεύεται μόνον ἀλλὰ καὶ σύρεται· καταφέρουσι δ’ οἱ ποταμοὶ καὶ οἱ χείμαρροι τὴν χρυσῖτιν ἄμμον, πολλαχοῦ καὶ ἐν τοῖσ ἀνύδροισ τόποισ οὖσαν, ἀλλ’ ἐκεῖ μὲν ἀφανήσ ἐστιν, ἐν δὲ τοῖσ ἐπικλύστοισ ἀπολάμπει τὸ τοῦ χρυσοῦ ψῆγμα· καὶ τοὺσ ἀνύδρουσ δὲ φορητῷ ἐπικλύζοντεσ ὕδατι στιλπνὸν ποιοῦσι τὸ ψῆγμα, καὶ φρέατα δ’ ὀρύσσοντεσ καὶ ἄλλασ τέχνασ ἐπινοοῦντεσ πλύσει τῆσ ἄμμου τὸν χρυσὸν ἐκλαμβάνουσι, καὶ πλείω τῶν χρυσωρυχείων ἐστὶ νῦν τὰ χρυσοπλύσια προσαγορευόμενα. ἀξιοῦσι δὲ Γαλάται [κράτισ]τα παρ’ ἑαυτοῖσ εἶναι τὰ μέταλλα τά τε ἐν τῷ Κεμμένῳ ὄρει καὶ τὰ ὑπ’ αὐτῇ κείμενα τῇ Πυρήνῃ· τὸ μέντοι πλέον τἀντεῦθεν εὐδοκιμεῖ. ἐν δὲ τοῖσ ψήγμασι τοῦ χρυσίου φασὶν εὑρίσκεσθαί ποτε καὶ ἡμιλιτριαίασ βώλουσ ἃσ καλοῦσι πάλασ, μικρᾶσ καθάρσεωσ δεομένασ. φασὶ δὲ καὶ λίθων σχιζομένων εὑρίσκειν βωλάρια θηλαῖσ ὅμοια· ἐκ δὲ τοῦ χρυσοῦ ἑψομένου καὶ καθαιρομένου στυπτηριώδει τινὶ γῇ τὸ κάθαρμα ἤλεκτρον εἶναι· πάλιν δὲ τούτου καθεψομένου, μῖγμα ἔχοντοσ ἀργύρου καὶ χρυσοῦ, τὸν μὲν ἄργυρον ἀποκαίεσθαι τὸν δὲ χρυσὸν ὑπομένειν· εὐδιάχυτοσ γὰρ ὁ τύποσ καὶ λιπώδησ· διὰ τοῦτο καὶ τῷ ἀχύρῳ τήκεται μᾶλλον ὁ χρυσόσ, ὅτι ἡ φλὸξ μαλακὴ οὖσα συμμέτρωσ ἔχει πρὸσ τὸ εἶκον καὶ διαχεόμενον ῥᾳδίωσ, ὁ δὲ ἄνθραξ ἐπαναλίσκει πολὺ ὑπερτήκων τῇ σφοδρότητι καὶ ἐξαίρων. ἐν δὲ τοῖσ ῥείθροισ σύρεται καὶ πλύνεται πλησίον ἐν σκάφαισ, ἢ ὀρύττεται φρέαρ, ἡ δὲ ἀνενεχθεῖσα γῆ πλύνεται. τὰσ δὲ τοῦ ἀργύρου καμίνουσ ποιοῦσιν ὑψηλάσ, ὥστε τὴν ἐκ τῶν βώλων λιγνὺν μετέωρον ἐξαίρεσθαι· βαρεῖα γάρ ἐστι καὶ ὀλέθριοσ. τῶν δὲ χαλκουργείων τινὰ καλεῖται χρυσεῖα, ἐξ ὧν τεκμαίρονται χρυσὸν ἐξ αὐτῶν ὀρύττεσθαι πρότερον. ποσειδώνιοσ δὲ τὸ πλῆθοσ τῶν μετάλλων ἐπαινῶν καὶ τὴν ἀρετὴν οὐκ ἀπέχεται τῆσ συνήθουσ ῥητορείασ, ἀλλὰ συνενθουσιᾷ ταῖσ ὑπερβολαῖσ·

οὐ γὰρ ἀπιστεῖν τῷ μύθῳ φησὶν ὅτι τῶν δρυμῶν ποτε ἐμπρησθέντων ἡ γῆ τακεῖσα, ἅτε ἀργυρῖτισ καὶ χρυσῖτισ, εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν ἐξέζεσε διὰ τὸ πᾶν ὄροσ καὶ πάντα βουνὸν ὕλην εἶναι νομίσματοσ ὑπό τινοσ ἀφθόνου τύχησ σεσωρευμένην. καθόλου δ’ ἂν εἶπε φησίν ἰδών τισ τοὺσ τόπουσ θησαυροὺσ εἶναι φύσεωσ ἀενάουσ ἢ ταμιεῖον ἡγεμονίασ ἀνέκλειπτον· οὐ γὰρ πλουσία μόνον ἀλλὰ καὶ ὑπόπλουτοσ ἦν φησίν ἡ χώρα, καὶ παρ’ ἐκείνοισ ὡσ ἀληθῶσ τὸν ὑποχθόνιον τόπον οὐχ ὁ Αἵδησ ἀλλ’ ὁ Πλούτων κατοικεῖ. τοιαῦτα μὲν οὖν ἐν ὡραίῳ σχήματι εἴρηκε περὶ τούτων, ὡσ ἂν ἐκ μετάλλου καὶ αὐτὸσ πολλῷ χρώμενοσ τῷ λόγῳ. τὴν δ’ ἐπιμέλειαν φράζων τὴν τῶν μεταλλευόντων παρατίθησι τὸ τοῦ Φαληρέωσ, ὅτι φησὶν ἐκεῖνοσ ἐπὶ τῶν Ἀττικῶν ἀργυρείων, οὕτω συντόνωσ ὀρύττειν τοὺσ ἀνθρώπουσ ὡσ ἂν προσδοκώντων αὐτὸν ἀνάξειν τὸν Πλούτωνα· καὶ τούτων οὖν ἐμφανίζει παραπλησίαν τὴν σπουδὴν καὶ τὴν φιλεργίαν, σκολιὰσ τεμνόντων καὶ βαθείασ τὰσ σύριγγασ καὶ πρὸσ τοὺσ ἐν αὐταῖσ ἀπαντῶντασ ποταμοὺσ πολλάκισ τοῖσ Αἰγυπτίοισ ἀναντλούντων κοχλίαισ. τὸν δόλον οὐ ταὐτὸν εἶναι τούτοισ τε καὶ τοῖσ Ἀττικοῖσ, ἀλλ’ ἐκείνοισ μὲν αἰνίγματι ἐοικέναι τὴν μεταλλείαν· ὅσα μὲν γὰρ ἀνέλαβον φησίν οὐκ ἔλαβον, ὅσα δὲ εἶχον, ἀπέβαλον· τούτοισ δ’ ὑπεράγαν λυσιτελεῖν, τοῖσ μὲν χαλκουργοῖσ τέταρτον μέροσ ἐξάγουσι τῆσ γῆσ τὸν χαλκόν, τῶν δὲ ἀργυρευόντων τισὶν ἰδιωτῶν ἐν τρισὶν ἡμέραισ Εὐβοϊκὸν τάλαντον ἐξαίρουσι. τὸν δὲ καττίτερον οὐκ ἐπιπολῆσ εὑρίσκεσθαί φησιν, ὡσ τοὺσ ἱστορικοὺσ θρυλεῖν, ἀλλ’ ὀρύττεσθαι· γεννᾶσθαι δ’ ἔν τε τοῖσ ὑπὲρ τοὺσ Λυσιτανοὺσ βαρβάροισ καὶ ἐν ταῖσ Καττιτερίσι νήσοισ, καὶ ἐκ τῶν Βρεττανικῶν δὲ εἰσ τὴν Μασσαλίαν κομίζεσθαι. ἐν δὲ τοῖσ Ἀρτάβροισ, οἳ τῆσ Λυσιτανίασ ὕστατοι πρὸσ ἄρκτον καὶ δύσιν εἰσίν, ἐξανθεῖν φησιν τὴν γῆν ἀργύρῳ, καττιτέρῳ, χρυσῷ λευκῷ ἀργυρομιγὴσ γάρ ἐστι, τὴν δὲ γῆν ταύτην φέρειν τοὺσ ποταμούσ· τὴν δὲ σκαλίσι τὰσ γυναῖκασ διαμώσασ πλύνειν ἐν ἠθητηρίοισ πλεκτοῖσ εἰσ κίστην. οὗτοσ μὲν περὶ τῶν μετάλλων τοιαῦτ’ εἴρηκε. πολύβιοσ δὲ τῶν περὶ Καρχηδόνα νέαν ἀργυρείων μνησθεὶσ μέγιστα μὲν εἶναί φησι, διέχειν δὲ τῆσ πόλεωσ ὅσον εἴκοσι σταδίουσ, περιειληφότα κύκλον τετρακοσίων σταδίων, ὅπου τέτταρασ μυριάδασ ἀνθρώπων μένειν τῶν ἐργαζομένων, ἀναφέροντασ τότε τῷ δήμῳ τῶν Ῥωμαίων καθ’ ἑκάστην ἡμέραν δισμυρίασ καὶ πεντακισχιλίασ δραχμάσ.

τὴν δὲ κατεργασίαν τὴν μὲν ἄλλην ἐῶ μακρὰ γάρ ἐστι, τὴν δὲ συρτὴν βῶλον τὴν ἀργυρῖτίν φησι κόπτεσθαι καὶ κοσκίνοισ εἰσ ὕδωρ διαττᾶσθαι· κόπτεσθαι δὲ πάλιν τὰσ ὑποστάσεισ, καὶ πάλιν διηθουμένασ ἀποχεομένων τῶν ὑδάτων κόπτεσθαι· τὴν δὲ πέμπτην ὑπόστασιν χωνευθεῖσαν, ἀποχυθέντοσ τοῦ μολίβδου, καθαρὸν τὸν ἄργυρον ἐξάγειν. ἔστι δὲ καὶ νῦν τὰ ἀργυρεῖα, οὐ μέντοι δημόσια οὔτε ἐνταῦθα οὔτε ἐν τοῖσ ἄλλοισ τόποισ, ἀλλ’ εἰσ ἰδιωτικὰσ μεθέστηκε κτήσεισ· τὰ δὲ χρυσεῖα δημοσιεύεται τὰ πλείω. ἐν δὲ καὶ Καστλῶνι καὶ ἄλλοισ τόποισ ἴδιόν ἐστι μέταλλον ὀρυκτοῦ μολίβδου· παραμέμικται δέ τι καὶ τούτῳ τοῦ ἀργύρου μικρόν, οὐχ ὥστε λυσιτελεῖν ἀποκαθαίρειν αὐτόν. οὐ πολὺ δ’ ἄπωθεν τοῦ Καστλῶνοσ ἔστι καὶ τὸ ὄροσ ἐξ οὗ ῥεῖν φασι τὸν Βαῖτιν, ὃ καλοῦσιν Ἀργυροῦν διὰ τὰ ἀργυρεῖα τὰ ἐν αὐτῷ.

Πολύβιοσ δὲ καὶ τὸν Ἄναν καὶ τοῦτον ἐκ τῆσ Κελτιβηρίασ ῥεῖν φησι, διέχοντασ ἀλλήλων ὅσον ἐνακοσίουσ σταδίουσ· αὐξηθέντεσ γὰρ οἱ Κελτίβηρεσ ἐποίησαν καὶ τὴν πλησιόχωρον πᾶσαν ὁμώνυμον ἑαυτοῖσ. ἐοίκασι δ’ οἱ παλαιοὶ καλεῖν τὸν Βαῖτιν Ταρτησσόν, τὰ δὲ Γάδειρα καὶ τὰσ πρὸσ αὐτὴν νήσουσ Ἐρύθειαν· διόπερ οὕτωσ εἰπεῖν ὑπολαμβάνουσι Στησίχορον περὶ τοῦ Γηρυόνοσ βουκόλου διότι γεννηθείη "σχεδὸν ἀντιπέρασ κλεινᾶσ "Ἐρυθείασ Ταρτησσοῦ ποταμοῦ παρὰ παγὰσ ἀπείρονασ ἀργυρορίζουσ, ἐν κευθμῶνι πέτρασ. " δυεῖν δὲ οὐσῶν ἐκβολῶν τοῦ ποταμοῦ πόλιν ἐν τῷ μεταξὺ χώρῳ κατοικεῖσθαι πρότερον φασίν, ἣν καλεῖσθαι Ταρτησσὸν ὁμώνυμον τῷ ποταμῷ, καὶ τὴν χώραν Ταρτησσίδα, ἣν νῦν Τουρδοῦλοι νέμονται. καὶ Ἐρατοσθένησ δὲ τὴν συνεχῆ τῇ Κάλπῃ Ταρτησσίδα καλεῖσθαί φησι καὶ Ἐρύθειαν νῆσον εὐδαίμονα. πρὸσ ὃν Ἀρτεμίδωροσ ἀντιλέγων καὶ ταῦτα ψευδῶσ λέγεσθαί φησιν ὑπ’ αὐτοῦ καθάπερ καὶ τὸ ἀπὸ Γαδείρων ἐπὶ τὸ ἱερὸν ἀκρωτήριον διάστημα ἀπέχειν ἡμερῶν πέντε πλοῦν, οὐ πλειόνων ὄντων ἢ χιλίων καὶ ἑπτακοσίων σταδίων, καὶ τὸ τὰσ ἀμπώτεισ μέχρι δεῦρο περατοῦσθαι ἀντὶ τοῦ κύκλῳ περὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην συμβαίνειν, καὶ τὸ τὰ προσαρκτικὰ μέρη τῆσ Ἰβηρίασ εὐπαροδώτερα εἶναι πρὸσ τὴν Κελτικὴν ἢ κατὰ τὸν ὠκεανὸν πλέουσι, καὶ ὅσα δὴ ἄλλα εἴρηκε Πυθέᾳ πιστεύσασ. ὁ δὲ ποιητὴσ πολύφωνόσ τισ ὢν καὶ πολυίστωρ δίδωσιν ἀφορμὰσ ὡσ οὐδὲ τούτων ἀνήκοόσ ἐστι τῶν τόπων, εἴ τισ ὀρθῶσ συλλογίζεσθαι βούλοιτο ἀπ’ ἀμφοῖν, τῶν τε χεῖρον λεγομένων περὶ αὐτῶν καὶ τῶν ἄμεινον καὶ ἀληθέστερον.

πρὸσ μὲν δὴ τὸ χεῖρον ἀπὸ τῆσ τοῦ Ταρτάρου μυθοποιίασ αἰνίττοιτό τισ ἂν τὴν τῶν τόπων μνήμην τῶν περὶ Ταρτησσόν. χεῖρον μέν, ὅτι πρὸσ δύσιν ἐσχάτη ἤκουεν αὕτη, ὅπου, καθάπερ αὐτόσ φησιν, εἰσ τὸν ὠκεανὸν ἐμπίπτει "λαμπρὸν φάοσ ἠελίοιο, ἕλκον "νύκτα μέλαιναν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν. " ἡ δὲ νὺξ ὅτι δύσφημον καὶ τῷ Αἵδῃ πλησιάζον, ὁ δὲ Αἵδησ τῷ Ταρτάρῳ, εἰκάζοι ἄν τισ ἀκούοντα περὶ Ταρτησσοῦ τὸν Τάρταρον ἐκεῖθεν παρονομάσαι τὸν ἔσχατον τῶν ὑποχθονίων τόπων, προσθεῖναι δὲ καὶ μῦθον τὸ ποιητικὸν σώζοντα. καθάπερ καὶ τοὺσ Κιμμερίουσ εἰδὼσ ἐν βορείοισ καὶ ζοφεροῖσ οἰκήσαντασ τόποισ τοῖσ κατὰ τὸν Βόσπορον ἵδρυσεν αὐτοὺσ πρὸσ τῷ Αἵδῃ, τάχα καὶ κατά τι κοινὸν τῶν Ιὤνων ἔχθοσ πρὸσ τὸ φῦλον τοῦτο· καὶ γὰρ καθ’ Ὅμηρον ἢ μικρὸν πρὸ αὐτοῦ λέγουσι τὴν τῶν Κιμμερίων ἔφοδον γενέσθαι τὴν μέχρι τῆσ Αἰολίδοσ καὶ τῆσ Ιὠνίασ. ταῖσ δὲ Κυανέαισ ἐποίησε παραπλησίωσ τὰσ Πλαγκτάσ, ἀεὶ τοὺσ μύθουσ ἀπό τινων ἱστοριῶν ἐνάγων. χαλεπὰσ γάρ τινασ μυθεύει πέτρασ, καθάπερ τὰσ Κυανέασ φασίν, ἐξ οὗ καὶ Συμπληγάδεσ καλοῦνται· διόπερ καὶ τὸν Ιἄσονοσ παρέθηκε δι’ αὐτῶν πλοῦν· καὶ ὁ κατὰ τὰσ στήλασ δὲ πορθμὸσ καὶ ὁ κατὰ Σικελίαν ὑπηγόρευον αὐτῷ τὸν περὶ τῶν Πλαγκτῶν μῦθον. πρὸσ δὲ τὸ βέλτιον ἐκ τούτων·

ἥ τε γὰρ Ἡρακλέουσ στρατεία μέχρι δεῦρο προελθοῦσα καὶ τῶν Φοινίκων ὑπέγραφεν αὐτῷ πλοῦτόν τινα καὶ ῥᾳθυμίαν τῶν ἀνθρώπων· οὗτοι γὰρ Φοίνιξιν οὕτωσ ἐγένοντο σφόδρα ὑποχείριοι ὥστε τὰσ πλείουσ τῶν ἐν τῇ Τουρδητανίᾳ πόλεων καὶ τῶν πλησίον τόπων ὑπ’ ἐκείνων νῦν οἰκεῖσθαι. καὶ ἡ τοῦ Ὀδυσσέωσ δὲ στρατεία δοκεῖ μοι δεῦρο γενηθεῖσα καὶ ἱστορηθεῖσα ὑπ’ αὐτοῦ παραδοῦναι πρόφασιν, ὥστε τὴν Ὀδύσσειαν καθάπερ καὶ τὴν Ἰλιάδα ἀπὸ τῶν συμβάντων μεταγαγεῖν εἰσ ποίησιν καὶ τὴν συνήθη τοῖσ ποιηταῖσ μυθοποιίαν. οὐ γὰρ μόνον οἱ κατὰ τὴν Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν τόποι καὶ ἄλλοι τινὲσ τῶν τοιούτων σημεῖα ὑπογράφουσιν, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ Ἰβηρίᾳ Ὀδύσσεια πόλισ δείκνυται καὶ Ἀθηνᾶσ ἱερὸν καὶ ἄλλα μυρία ἴχνη τῆσ τε ἐκείνου πλάνησ καὶ ἄλλων τῶν ἐκ τοῦ Τρωικοῦ πολέμου [περι]γενομένων ἐπ’ ἴσησ κακώσαντοσ τούσ τε πολεμηθέντασ καὶ τοὺσ ἑλόντασ τὴν Τροίαν· καὶ γὰρ οὗτοι Καδμείαν νίκην ἐτύγχανον ἠρμένοι, τῶν τε οἴκων αὐτοῖσ κατεφθαρμένων καὶ τῶν λαφύρων ὀλίγων εἰσ ἕκαστον ἐληλυθότων· συνέβη [δὴ] τοῖσ περιλειφθεῖσιν ἀπελθοῦσιν ἐκ τῶν κινδύνων κατὰ λῃστείασ τρέπεσθαι, τοῖσ μὲν διὰ τὸ ἐκπεπορθῆσθαι τοῖσ δὲ διὰ τὴν αἰσχύνην, ἑκάστου προλαβόντοσ "αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν" ἄνευ τῶν οἰκείων "κενεόν τε νέεσθαι" παρ’ αὐτοὺσ πάλιν. ἥ τε τοῦ Αἰνείου παραδέδοται πλάνη καὶ Ἀντήνοροσ καὶ ἡ τῶν Ἑνετῶν· ὡσαύτωσ καὶ ἡ Διομήδουσ τε καὶ Μενελάου καὶ ἄλλων πλειόνων. ὁ τοίνυν ποιητὴσ τὰσ τοσαύτασ στρατείασ ἐπὶ τὰ ἔσχατα τῆσ Ἰβηρίασ ἱστορηκώσ, πυνθανόμενοσ δὲ καὶ πλοῦτον καὶ τὰσ ἄλλασ ἀρετὰσ οἱ γὰρ Φοίνικεσ ἐδήλουν τοῦτο ἐνταῦθα τὸν τῶν εὐσεβῶν ἔπλασε χῶρον καὶ τὸ Ἠλύσιον πεδίον, οὗ φησιν ὁ Πρωτεὺσ ἀποικήσειν τὸν Μενέλαον "ἀλλά σ’ ἐσ Ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίησ ἀθάνατοι πέμψουσιν, ὅθι ξανθὸσ Ῥαδάμανθυσ· τῇ περ "ῥηίστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισιν· οὐ νιφετὸσ οὔτ’ "ἂρ χειμὼν πολὺσ οὐδέ ποτ’ ὄμβροσ, ἀλλ’ αἰεὶ ζεφύροιο λιγὺ πνείοντασ ἀήτασ ὠκεανὸσ ἀνίησιν ἀναψύχειν ἀνθρώπουσ. " τό τε γὰρ εὐάερον καὶ τὸ εὔπνουν τοῦ ζεφύρου ταύτησ ἐστὶ τῆσ χώρασ οἰκεῖον ἑσπερίου τε καὶ ἀλεεινῆσ οὔσησ, τό τε ἐπὶ τοῖσ πέρασι τῆσ γῆσ ἐφ’ οἷσ καὶ τὸν Αἵδην μεμυθεῦσθαι ἔφαμεν, ὅ τε Ῥαδάμανθυσ παρατεθεὶσ ὑπογράφει τὸν πλησίον τῷ Μίνῳ τόπον, περὶ οὗ φησίν "ἔνθ’ ἤτοι Μίνωα ἴδον Διὸσ "ἀγλαὸν υἱόν, χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσι. " καὶ οἱ μετὰ ταῦτα δὲ ποιηταὶ παραπλήσια θρυλοῦσι, τήν τε ἐπὶ τὰσ Γηρυόνου βόασ στρατείαν καὶ τὴν ἐπὶ τὰ μῆλα τῶν Ἑσπερίδων τὰ χρύσεα ὡσαύτωσ, καὶ μακάρων τινὰσ νήσουσ κατονομάζοντεσ, ἃσ καὶ νῦν δεικνυμένασ ἴσμεν οὐ πολὺ ἄπωθεν τῶν ἄκρων τῆσ Μαυρουσίασ τῶν ἀντικειμένων τοῖσ Γαδείροισ. Τοὺσ δὲ Φοίνικασ λέγω μηνυτάσ·

καὶ τῆσ Ἰβηρίασ καὶ τῆσ Λιβύησ τὴν ἀρίστην οὗτοι κατέσχον πρὸ τῆσ ἡλικίασ τῆσ Ὁμήρου καὶ διετέλεσαν κύριοι τῶν τόπων ὄντεσ, μέχρι οὗ Ῥωμαῖοι κατέλυσαν αὐτῶν τὴν ἡγεμονίαν. τοῦ δ’ Ἰβηρικοῦ πλούτου καὶ ταῦτα μαρτύρια· Καρχηδόνιοι μετὰ τοῦ Βάρκα στρατεύσαντεσ κατέλαβον, ὥσ φασιν οἱ συγγραφεῖσ, φάτναισ ἀργυραῖσ καὶ πίθοισ χρωμένουσ τοὺσ ἐν τῇ Τουρδητανίᾳ. ὑπολάβοι δ’ ἄν τισ ἐκ τῆσ πολλῆσ εὐδαιμονίασ καὶ μακραίωνασ ὀνομασθῆναι τοὺσ ἐνθάδε ἀνθρώπουσ, καὶ μάλιστα τοὺσ ἡγεμόνασ, καὶ διὰ τοῦτο Ἀνακρέοντα μὲν οὕτωσ εἰπεῖν "ἔγωγ’ οὔτ’ ἂν Ἀμαλθίησ βουλοίμην "κέρασ οὔτ’ ἔτεα πεντήκοντά τε καὶ ἑκατὸν Ταρτησσοῦ βασιλεῦσαι," Ἡρόδοτον δὲ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ βασιλέωσ καταγράψαι καλέσαντα Ἀργανθώνιον. τῇ δὲ τῆσ χώρασ εὐδαιμονίᾳ καὶ τὸ ἥμερον καὶ τὸ πολιτικὸν συνηκολούθησε τοῖσ Τουρδητανοῖσ, καὶ τοῖσ Κελτικοῖσ δὲ διὰ τὴν γειτνίασιν, ὡσ δ’ εἴρηκε Πολύβιοσ διὰ τὴν συγγένειαν·

ἀλλ’ ἐκείνοισ μὲν ἧττον· τὰ πολλὰ γὰρ κωμηδὸν ζῶσιν. οἱ μέντοι Τουρδητανοὶ καὶ μάλιστα οἱ περὶ τὸν Βαῖτιν τελέωσ εἰσ τὸν Ῥωμαίων μεταβέβληνται τρόπον οὐδὲ τῆσ διαλέκτου τῆσ σφετέρασ ἔτι μεμνημένοι. Λατῖνοί τε οἱ πλεῖστοι γεγόνασι καὶ ἐποίκουσ εἰλήφασι Ῥωμαίουσ, ὥστε μικρὸν ἀπέχουσι τοῦ πάντεσ εἶναι Ῥωμαῖοι. αἵ τε νῦν συνῳκισμέναι πόλεισ, ἥ τε ἐν τοῖσ Κελτικοῖσ Παξαυγοῦστα καὶ ἡ ἐν τοῖσ Τουρδούλοισ Αὐγοῦστα Ἠμέριτα καὶ ἡ περὶ τοὺσ Κελτίβηρασ Καισαραυγοῦστα καὶ ἄλλαι ἔνιαι κατοικίαι, τὴν μεταβολὴν τῶν λεχθεισῶν πολιτειῶν ἐμφανίζουσι. καὶ δὴ τῶν Ἰβήρων ὅσοι ταύτησ εἰσὶ τῆσ ἰδέασ τογᾶτοι λέγονται· ἐν δὲ τούτοισ εἰσὶ καὶ οἱ Κελτίβηρεσ οἱ πάντων νομισθέντεσ ποτὲ θηριωδέστατοι. ταῦτα μὲν περὶ τούτων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 3, chapter 2

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION