Sophocles, Philoctetes, choral, strophe 3

(소포클레스, 필록테테스, choral, strophe 3)

εὔστομ’ ἔχε, παῖ. τί τόδε; προυφάνη κτύποσ, φωτὸσ σύντροφοσ ὡσ τειρομένου του, ἤ που τῇδ’ ἢ τῇδε τόπων. βάλλει βάλλει μ’ ἐτύμα φθογγά του στίβον κατ’ ἀνάγκαν ἑρ́ποντοσ, οὐδέ με λάθει βαρεῖα τηλόθεν αὐδὰ τρυσάνωρ· διάσημα γὰρ θρηνεῖ.