Sophocles, Philoctetes, choral, strophe 2

(소포클레스, 필록테테스, choral, strophe 2)

οἰκτίρω νιν ἔγωγ’, ὅπωσ, μή του κηδομένου βροτῶν μηδὲ ξύντροφον ὄμμ’ ἔχων, δύστανοσ, μόνοσ ἀεί, νοσεῖ μὲν νόσον ἀγρίαν, ἀλύει δ’ ἐπὶ παντί τῳ χρείασ ἱσταμένῳ. πῶσ ποτε πῶσ δύσμοροσ ἀντέχει; ὦ παλάμαι θεῶν, ὦ δύστανα γένη βροτῶν, οἷσ μὴ μέτριοσ αἰών.