Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 8

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 8)

πρὸσ τοῦτον ἀποβλέπων τὸν κόσμον Ἀλέξανδροσ οὐ τὴν ἐσθῆτα προσήκατο τὴν Μηδικήν, ἀλλὰ τὴν Περσικὴν πολλῷ τῆσ Μηδικῆσ εὐτελεστέραν οὖσαν. τὰ γὰρ ἔξαλλα καὶ τραγικὰ τοῦ βαρβαρικοῦ κόσμου παραιτησάμενοσ, οἱο͂ν τιάραν καὶ κάνδυν καὶ ἀναξυρίδασ, ἐκ τοῦ Περσικοῦ καὶ Μακεδονικοῦ τρόπου μεμιγμένην τινὰ στολὴν ἐφόρει, καθάπερ Ἐρατοσθένησ ἱστόρηκεν, ὡσ μὲν φιλόσοφοσ τοῖσ ἀδιαφόροισ χρώμενοσ, ὡσ δ’ ἡγεμὼν κοινὸσ καὶ βασιλεὺσ φιλάνθρωποσ τῇ περὶ τὴν ἐσθῆτα τιμῇ τὴν τῶν κεκρατημένων ἀνακτώμενοσ εὔνοιαν, ἵνα βεβαίωσ παραμένωσιν ἀγαπῶντεσ ὡσ ἄρχοντασ Μακεδόνασ, μὴ μισοῦντεσ ὡσ πολεμίουσ.

ἀσόφου καὶ τετυφωμένησ ψυχῆσ τὴν μὲν αὐτόχρουν χλαμύδα θαυμάζειν, τὸν δὲ περιπόρφυρον χιτῶνα δυσχεραίνειν ἢ πάλιν ἐκεῖνα μὲν ἀτιμάζειν, τούτοισ δ’ ἐκπεπλῆχθαι, δίκην νηπίου παιδὸσ φυλάττοντα τὴν περιβολήν, ἣν ἡ πάτριοσ αὐτῷ συνήθεια καθάπερ τίτθη περιέθηκε.

ζῷα θηρεύοντεσ ἄνθρωποι δορὰσ ἐλάφων περιτίθενται, καὶ πτερωτοῖσ ἀμπέχονται χιτωνίσκοισ ἄγραισ ἐπιχειροῦντεσ ὀρνίθων, καὶ φυλάττονται ταύροισ ὀφθῆναι φοινικίδασ ἔχοντεσ, ἐλέφασι δὲ λευκοὺσ χιτῶνασ·

ἐρεθίζεται γὰρ ὑπὸ τῶν χρωμάτων τὰ ζῷα τούτων καὶ διαθηριοῦται.

καὶ συνήθεσιν ἐξεπράυνε διαίταισ καὶ κατέστελλεν, οἰκειούμενοσ αὐτῶν τὸ δύσθυμον καὶ παρηγορῶν τὸ σκυθρωπόν, ἐγκαλοῦσιν, οὐχὶ θαυμάζουσι τὴν σοφίαν, ὅτι τῷ τυχόντι μετασχηματισμῷ τὴν Ἀσίαν ἐδημαγώγησε, τοῖσ μὲν ὅπλοισ τῶν σωμάτων ἐπικρατήσασ, τῇ δ’ ἐσθῆτι τὰσ ψυχὰσ προσαγαγόμενοσ;

δορίκτητον ὑπερεῖδε, μεγάλων πραγμάτων καταβαλλόμενοσ ἀρχάσ.

τὴν Ἀλεξάνδρου ψυχὴν ἀνεκαλέσατο δαίμων, εἷσ ἂν νόμοσ ἅπαντασ ἀνθρώπουσ ἐπέβλεπε καὶ πρὸσ ἓν δίκαιον ὡσ πρὸσ κοινὸν διῳκοῦντο φῶσ.

νῦν δὲ τῆσ γῆσ ἀνήλιον μέροσ ἔμεινεν, ὅσον Ἀλέξανδρον οὐκ εἶδεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION