Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 5

ἆρ’ οὖν ἡ κακία τοιοῦτον ὥστε τῆσ τύχησ δεῖσθαι πρὸσ κακοδαιμονίασ ἀπεργασίαν; πόθεν; ἐνοδίοισ διαζώννυσιν ἐνέδραισ ἐρήμουσ ὑπωρείασ, οὐ νέφη χαλαζοβόλα πεδίοισ περιρρήγνυσι καρποφόροισ, οὐ Μέλητον οὐδ’ Ἄνυτον οὐδὲ Καλλίξενον ἐπείγει συκοφάντην, οὐκ ἀφαιρεῖται πλοῦτον, οὐκ ἀπείργει στρατηγίασ, ἵνα ποιήσῃ κακοδαίμονασ· ἐν γῇ, διὰ θαλάττησ ἐνδέδυκε, προσπέφυκεν, ἐκτήκουσα ταῖσ ἐπιθυμίαισ, διακάουσα τοῖσ θυμοῖσ, συντρίβουσα ταῖσ δεισιδαιμονίαισ, διασύρουσα τοῖσ ὀφθαλμοῖσ.