Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 2

(플루타르코스, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 2)

παντοίωσ; ἡ κακία διατίθησι πάντασ ἀνθρώπουσ, αὐτοτελήσ τισ οὖσα τῆσ κακοδαιμονίασ δημιουργόσ· οὔτε γὰρ ὀργάνων οὔτε ὑπηρετῶν ἔχει χρείαν. ἄλλοι δὲ τύραννοι σπουδάζοντεσ οὓσ ἂν κολάζωσιν ἀθλίουσ ποιεῖν δημίουσ τρέφουσι καὶ βασανιστάσ, ἢ καυτήρια καὶ σφῆνασ ἐπιμηχανῶνται, ἀλόγου ψυχῇ ἡ δὲ κακία δίχα πάσησ παρασκευῆσ τῇ ψυχῇ συνελθοῦσα συνέτριψε καὶ κατέβαλε, λύπησ ἐνέπλησε θρήνων βαρυθυμίασ μεταμελείασ τὸν ἄνθρωπον. τεκμήριον δέ·

καρτεροῦσι, καὶ σφηνούμενοι ὑπὸ δεσποτῶν ἢ τυράννων φωνὴν οὐκ ἀφῆκαν, ὅταν ἡ ψυχὴ μύσασα τῷ λόγῳ τὸν πόνον ὥσπερ χειρὶ πιέσῃ καὶ κατάσχῃ·

θυμῷ δ’ οὐκ ἂν ἐπιτάξειασ ἡσυχίαν οὐδὲ πένθει σιωπήν·

οὔτε φοβούμενον στῆναι πείσειασ, οὔτε δυσφοροῦντα μετανοίᾳ μὴ βοῆσαι μηδὲ τῶν τριχῶν λαβέσθαι ἢ τὸν μηρὸν κροῦσαι. οὕτω καὶ πυρόσ ἐστιν ἡ κακία καὶ σιδήρου βιαιοτέρα.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION