Plato, Laws, book 12 138:

ἀλλ’ ἔστι μὴν δυνατόν, ὥσ γέ μοι τὰ νῦν παντάπασι καταφαίνεται. μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν ἂν τοῦτ’ αὐτὸ ἐκπορισώμεθα τοῖσ εἰρημένοισ νόμοισ· γελοῖον γὰρ τό γε μάτην πονήσαντα ὁτιοῦν εἰσ μηδὲν βέβαιον καταβαλεῖν. ὀρθῶσ παρακελεύῃ, καὶ ἐμὲ τοιοῦτον εὑρήσεισ ἄλλον. καλῶσ δὴ λέγεισ. τίσ οὖν δή, φῄσ, σωτηρία γίγνοιτ’ ἂν καὶ τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε καὶ τοῖσ νόμοισ ἡμῖν;