Plato, Laws, book 10 53:

ἄγε δή, θεὸν εἴ ποτε παρακλητέον ἡμῖν, νῦν ἔστω τοῦτο οὕτω γενόμενον ‐ ἐπί γε ἀπόδειξιν ὡσ εἰσὶν τὴν αὑτῶν σπουδῇ πάσῃ παρακεκλήσθων ‐ ἐχόμενοι δὲ ὥσ τινοσ ἀσφαλοῦσ πείσματοσ ἐπεισβαίνωμεν εἰσ τὸν νῦν λόγον. καί μοι ἐλεγχομένῳ περὶ τὰ τοιαῦτα ἐρωτήσεσιν τοιαῖσδε ἀσφαλέστατα ἀποκρίνεσθαι φαίνεται κατὰ τάδε· ὦ ξένε, ὁπόταν φῇ τισ, ἆρα ἕστηκε μὲν πάντα, κινεῖται δὲ οὐδέν; ἢ τούτῳ πᾶν τοὐναντίον; ἢ τὰ μὲν αὐτῶν κινεῖται, τὰ δὲ μένει;