Plato, Laws, book 8 25:

πῶσ μὲν οὖν αὐτοὺσ οὐ λέγοιμ’ ἂν τὸ παράπαν δυστυχεῖσ, οἷσ γε ἀνάγκη διὰ βίου πεινῶσιν τὴν ψυχὴν ἀεὶ τὴν αὑτῶν διεξελθεῖν; αὕτη μὲν τοίνυν μία· τὴν δὲ δὴ δευτέραν αἰτίαν τίνα λέγεισ, ὦ ξένε; καλῶσ ὑπέμνησασ. αὕτη μὲν δή, φῂσ σύ, μία, ἡ διὰ βίου ἄπληστοσ ζήτησισ, παρέχουσα ἄσχολον ἕκαστον, ἐμπόδιοσ γίγνεται τοῦ μὴ καλῶσ ἀσκεῖν τὰ περὶ τὸν πόλεμον ἑκάστουσ.