Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 297:

(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 297:)

ἢ οὐκ αἰσθάνῃ ὅσου ἐνδέουσιν αἱ εἰκόνεσ τὰ αὐτὰ ἔχειν ἐκείνοισ ὧν εἰκόνεσ εἰσίν; ἔγωγε. γελοῖα γοῦν, ὦ Κρατύλε, ὑπὸ τῶν ὀνομάτων πάθοι ἂν ἐκεῖνα ὧν ὀνόματά ἐστιν τὰ ὀνόματα, εἰ πάντα πανταχῇ αὐτοῖσ ὁμοιωθείη. διττὰ γὰρ ἄν που πάντα γένοιτο, καὶ οὐκ ἂν ἔχοι αὐτῶν εἰπεῖν <οὐδεὶσ> οὐδέτερον ὁπότερόν ἐστι τὸ μὲν αὐτό, τὸ δὲ ὄνομα. ἀληθῆ λέγεισ. θαρρῶν τοίνυν, ὦ γενναῖε, ἐά καὶ ὄνομα τὸ μὲν εὖ κεῖσθαι, τὸ δὲ μή, καὶ μὴ ἀνάγκαζε πάντ’ ἔχειν τὰ γράμματα, ἵνα κομιδῇ ᾖ τοιοῦτον οἱο͂́νπερ οὗ ὄνομά ἐστιν, ἀλλ’ ἐά καὶ τὸ μὴ προσῆκον γράμμα ἐπιφέρειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION