Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 253:

ἄλλωσ δὲ συνείρειν μὴ φαῦλον ᾖ καὶ οὐ καθ’ ὁδόν, ὦ φίλε Ἑρμόγενεσ. ἴσωσ νὴ Δί’, ὦ Σώκρατεσ. τί οὖν; σὺ πιστεύεισ σαυτῷ οἱο͂́σ τ’ ἂν εἶναι ταῦτα οὕτω διελέσθαι; ἐγὼ μὲν γὰρ οὔ. πολλοῦ ἄρα δέω ἔγωγε. ἐάσομεν οὖν, ἢ βούλει οὕτωσ ὅπωσ ἂν δυνώμεθα, καὶ ἂν σμικρόν τι αὐτῶν οἱοῖ́ τ’ ὦμεν κατιδεῖν, ἐπιχειρῶμεν, προειπόντεσ, ὥσπερ ὀλίγον πρότερον τοῖσ θεοῖσ, ὅτι οὐδὲν εἰδότεσ τῆσ ἀληθείασ τὰ τῶν ἀνθρώπων δόγματα περὶ αὐτῶν εἰκάζομεν, οὕτω δὲ καὶ νῦν αὖ εἰπόντεσ ἡμῖν αὐτοῖσ ἰώμεν, ὅτι εἰ μέν τι χρῆν ἔδει αὐτὰ διελέσθαι εἴτε ἄλλον ὁντινοῦν εἴτε ἡμᾶσ, οὕτωσ ἔδει αὐτὰ διαιρεῖσθαι, νῦν δὲ τὸ λεγόμενον κατὰ δύναμιν δεήσει ἡμᾶσ περὶ αὐτῶν πραγματεύεσθαι;